Fon (linguistik)
Dalam bidang linguistik dan fonetik, fon ialah sebuah unit bunyi pertuturan[1]
Perkataan fon boleh merujuk kepada apa jua bunyi pertuturan ataupun gerak isyarat yang dianggap peristiwa fizikal tanpa mengambil kira tempatnya dalam fonologi sesebuah bahasa. Sebaliknya, fonem ialah sebuah set fon ataupun ciri bunyi yang difikirkan sebagai unsur sama dalam fonologi sesuatu bahasa.[2]
Fon ialah segmen pertuturan yang memiliki sifat-sifat fizikal ataupun perseptual, dan bertindak sebagai unit asas dalam analisis fonetik pertuturan.
Trankskripsi fonetik diletakkan dalam tanda kurung siku ([ ]) sementara transkripsi fonem ditulis dalam tanda garis condong (/ /).
Rujukan[sunting | sunting sumber]
Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah ia dengan templat tunas yang lebih spesifik.