Sejarah Johor Bahru

Tanjung Puteri, nama asal Johor Bahru, diasaskan pada tahun 1855 oleh Temenggong Daeng Ibrahim (Raja Temenggung Tun Daeng Ibrahim), bapa kepada Sultan Abu Bakar Daeng Ibrahim, seorang Sultan yang amat dikenang. Pada awalnya, ia merupakan sebuah perkampungan nelayan Melayu. Sultan Abu Bakar menamakannya sebagai "Johor Bahru" sewaktu baginda mengisytiharkannya sebagai ibu kota kerajaan pada tahun 1866, susulan daripada peralihan pusat kerajaan dari Teluk Belanga di Singapura.

Sultan Abu Bakar berketurunan daripada Temenggong Abdul Rahman, seorang ketua tempatan yang telah menandatangani perjanjian penyewaan pulau Singapura dengan Sir Stamford Raffles dari pihak British pada tahun 1819. Sebahagian besar daripada kemakmuran Johor pada masa kini boleh dikesan secara langsung daripada kejayaan Sultan Abu Bakar memujuk pengusaha-pengusaha British dan Cina untuk melabur dalam bidang pertanian di jajahan baginda. Sultan Abu Bakar menunjukkan kecenderungan tinggi dalam perancangan kerajaannya. Oleh sebab itu, pada hari ini kita dapat melihat perkaitan antara bandaraya Johor bahru dengan Baginda Almarhum Sultan Abu Bakar, seumpamanya Muzium Sultan Abu Bakar dan Masjid Sultan Abu Bakar.

Johor Bahru telah menyaksikan beberapa peristiwa bersejarah negara terutamanya penubuhan UMNO (United Malays National Organisation), sebuah parti politik yang terbesar di Malaysia, pada tahun 1946. Sejak merdeka, Johor Bahru telah mengalami kemajuan yang amat pesat di bawah pemerintahan kerajaan pusat Malaysia.

Pada 1 Januari 1994, Johor Bahru diisytiharkan sebagai sebuah bandaraya, yang mana Dato' Hashim Yahya menjadi Datuk Bandar Johor Bahru yang pertama.