Usrah
Usrah (الأسرة) ditafsirkan sebagai perjumpaan yang melibatkan kegiatan agama Islam seperti perbincangan tentang sesuatu tajuk.[1] Perkataan usrah berasal daripada perkataan bahasa Arab bermaksud "keluarga". Walaupun begitu, medium usrah tidak terhad kepada perbincangan sahaja. Terdapat medium yang lain seperti ziarah, aktiviti luar, masjid dan rumah.[2] Usrah adalah tapak asas kepada pembentukan tarbiyah individu muslim.
Usrah moden dipelopori oleh Imam Hassan al Banna ketika di awal penubuhan Ikhwan Muslimin.[3]
Sejarah[sunting | sunting sumber]
Pembentukan usrah yang pertama dilaksanakan ialah oleh Rasulullah s.a.w., di rumah al-Arqam bin Abi Arqam di Makkah. Rasul mengajar mereka yang hadir setiap ayat Quran yang diturunkan. Beliau juga menekankan proses pembinaan sifat-sifat luhur seperti baik hati, amanah, bertanggungjawab, bercakap benar, berani dan sebagainya di dalam diri para sahabat.[4]
Komponen usrah[sunting | sunting sumber]
Komponen usrah merangkumi empat:
- Naqib (lelaki) / Naqibah (perempuan)
- Anggota usrah
- Topik perbincangan atau silibus
- Aktiviti
Naqib ialah pemandu atau mentor bagi usrah. Anggota usrah ialah peserta bagi sesebuah usrah. Topik perbincangan ialah pengisian bagi usrah tersebut. Aktiviti ialah kegiatan di luar usrah.
Rukun usrah[sunting | sunting sumber]
Menurut Syeikh Muhammad Abduh di dalam bukunya Maza Ya'ni Intimai Li ad-Dakwah, menyatakan terdapat tiga rukun usrah[5] iaitu:
- At-Taaruf, iaitu berkenalan;
- At-Tafahum, iaitu bersefahaman;
- At-Takaful, iaitu saling membantu.
Lihat juga[sunting | sunting sumber]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ usrah Pusat Rujukan Persuratan Melayu @ DBP
- ^ Membina usrah produktif (Siri 1). ISMAWeb.
- ^ Syed Faiz Syed Mahmad dan Yusry Yusopp. 2013. Tip & Trik Usrah. Bandar Baru Bangi: Pelima Media Sdn. Bhd.
- ^ Pengenalan Usrah Bahagian Hal Ehwal Pelajar UNISEL
- ^ Bagaimana merealisasikan Rukun Usrah? ISMAWeb
- Hassan Al Banna. Usrah dan Dakwah. Himpunan Risalah Pemuda Hassan Al Banna.