Kedai makan

Kedai makan (Jawi: ‏كداي ماكن‎code: ms is deprecated ‎) atau restoran ialah sebuah pertubuhan yang menghidangkan makanan dan minuman telah disiap untuk dipesan, dan dimakan (atau minum) di premis. Istilah ini meliputi kepelbagaian tempat dan kelainan cara masakan.

Kedai makan kadangkala merupakan ciri kompleks yang lebih besar, biasanya seperti hotel, di mana kemudahan makan disediakan untuk kemudahan pelanggan serta untuk pihak hotel memaksimumkan pendapatan berpotensi mereka. Kedai makan ini juga dibuka kepada bukan penginap.

Pengendali kedai makan dikenali sebagai seorang restauranteur; perkataan yang asalnya dari kata kerja bahasa Perancis restaurer.

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Kedai makan dikembangkan pada abad ke-13 di Hangchow, sebuah pusat kebudayaan, politik dan perekonomian semasa Wangsa Sung di Cina. Dengan penduduk yang lebih dari 1 juta orang, sebuah budaya hospitality dan wang kertas, Hangchow adalah masak untuk pembangunan kedai makan. Kemungkinan dibesarkan dari rumah teh dan taverns yang dicaterkan ke para pegembara, kedai makan Hangchow mengembangkan ke sebuah industri yang cater untuk orang tempatan juga. Kedai makan cater ke berlainan jenis masakan, pendakap harga, dan keperluaan keagamaan. Walaupun dalam satu kedai makan ada banyak pilihan, sebuah account dari 1275 menuliskan tentang kedai makan Hangchow:

"Orang Hangchow susah hendak dipuaskan hati. Banyak pesanan diberikan ke semua tepiian: orang ini mahu sesuatu panas, yang kedua mahu yang dingin, yang ketiga mahu yang tepid, keempat mahukan yang sejuk; satu mahukan makanan yang dimasak, yang satu lagi mahu mentah, yang kedua memilih roast, yang ketiga mahu bakar".^[1]

Di Barat pula, sementara rumah penginapan dan tavern telah diketahui dari

Jenis kedai makan spesifik[sunting | sunting sumber]

Brasserie, bistro, pub[sunting | sunting sumber]

Di Perancis, sebuah brasserie ialah kedai kopi doubling sebagai sebuah kedai makan dan mengkhidmatkan lauk single dan makanan lain dengan cara relaxed setting. Sebuah bistro adalah nama mirip dengan sebuah kedai kopi mengkhidmatkan harga makanan sederhana dalam unpretentious setting, terutamanya di Paris; bistro telah menjadi lebih masyur dengan golangan para pelancong.

Kereta makan minum[sunting | sunting sumber]

Sebuah kereta makan minum ({{Jawi|كريتا كداي ماكن ) (Inggeris British: kereta kedai makan) atau diner (tetapi bukan "kereta diner," kecuali dalam bahasa yang tidak diberitahu) ialah sebuah kereta penumpang landasan keretapi yang berkhidmat makanan dan minuman di keretapi dalam gaya sebuah perkid, kedai makan duduk. Ia berlainan dari jenis-jenis kereta perkidmatan-makanan yang tidak mengikut perkhidmatan-penuh pengalaman kedai makan, utamanya kereta berbagai jenis yang seorang membeli makanan dari kaunter walk-up untuk dimakan sama ada dalam kereta atau tempat lain di keretapi. Sementara kereta makan minum menjadi kurang umum sekarang daripada waktu dahulu, ia masih memainkan peranan penting pada landasan keretapi berpenumpang, terutamanya pada keretapi perjalanan sederhana dan lama.

Kedai makanan segera[sunting | sunting sumber]

Di A.S., Kedai makanan segera dan bawa pulang telah menjadi sangat tular meluas yang sejenis piawai tradisional, sekarang kadang-kadang ianya dirujukkan sebagai sebuah kedai makan duduk (sebuah retronym).

Ekonomi[sunting | sunting sumber]

Dalam ekonomi, kedai makan ialah hujung rantaian bekalan dalam industri perkhidmatan makanan. Biasanya ada banyak pertandingan di kebanyakan bandar sejak sekatan pada kemasukan agak rendah, yang bermakna untuk kebanyakan kedai makan, ia susah untuk mendapat keuntungan. Pada banyak negara-negara perindustrian Dunia Pertama, kedai-kedai makan diberikan undang-undang yang berat untuk memastikan kesihatan dan keselamatan.^{[perlu rujukan]}

Pemilik kedai makan tipikal memandang banyak perhadangan ke kemajuan, termasuk menaikkan modal awal, mencarikan buruh mahir dan cekap, menjaga tekal dan kelazatan kualiti makanan, menjaga taraf keselamatan yang tinggi, dan kesusahan sentiasanya pada mengurangi tanggung jawab potensi untuk sebarang racun makanan atau kemalangan yang boleh terjadi.

Tambahnya lagi, apabila keadaan ekonomi berubah-contohnya kenaikkan pada harga-harga minyak rumah biasanya membelanja kurang pada makan luar.

Pada tahun 2006, ada kira-kiranya 215,000 kedai makan perkhidmatan-penuh di Amerika Syarikat, berbilangan $298 billion, dan sekurang-kurangya 250,000 kedai makan (makan segera) perkhidmatan-terhad, berbilangan $260 billion, menurut 2006 U.S. Industry & Market Outlook by Laporan Barnes.

Rujukan[sunting | sunting sumber]

^ Kiefer, Nicholas M. (2002). "Economics and the Origin of the Restaurant" (PDF). Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly,: pp 5 - 7. Unknown parameter |month= ignored (bantuan); Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (bantuan); |pages= has extra text (bantuan)CS1 maint: extra punctuation (link) (pdf)

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Pembacaan lebih[sunting | sunting sumber]

Rebecca L. Spang (2000), The Invention of the Restaurant, Harvard University Press
Whitaker, Jan (2002), Tea at the Blue Lantern Inn: A Social History of the Tea Room Craze in America", St. Martin's Press.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Maklumat industri pemakanan[sunting | sunting sumber]

The National Restaurant Association for the USA
Open Directory Restaurant Listings^{[pautan mati kekal]}

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Foodtimeline.org — meals & restaurants
Restaurant Timeline — focussing on the U.S.

[1] Kiefer, Nicholas M. (2002). "Economics and the Origin of the Restaurant" (PDF). Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly,: pp 5 - 7. Unknown parameter |month= ignored (bantuan); Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (bantuan); |pages= has extra text (bantuan)CS1 maint: extra punctuation (link) (pdf)

[1]