Budaya kemiskinan

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Budaya kemiskinan adalah sebuah konsep dalam teori sosial yang menegaskan bahawa sifat seseorang yang sedang mengalami kemiskinan memainkan peranan penting dalam mengekalkan keadaan mereka yang miskin, malah mampu mengekalkan kitaran kemiskinan merentas generasi mereka. Konsep ini telah menarik perhatian para pembuat dasar polisi pada tahun 1970-an, dan telah menerima kritikan dari para ahli akademik ( Goode & Eames 1996 ; Bourgois 2001 ; Small, Harding & Lamont 2010 ). Teori ini membuat kemunculan semula pada awal abad ke-21. [1] Teori ini menawarkan satu cara untuk menjelaskan mengapa kemiskinan boleh wujud walaupun terdapat program anti-kemiskinan yang dilaksanakan. Perbincangan pada awal pembentukan teori ini mencadangkan yang bahawa orang miskin mempunyai kekurangan sumber dan "tersangkut" dalam sebuah sistem yang mengekalkan kemiskinan. Pengkritik kepada semasa awal pembentukan teori ini ialah kemiskinan mesti menganalisis bagaimana faktor struktur berinteraksi dengan keadaan sifat individu ( Goode & Eames 1996 ; Bourgois 2001 ; Small, Harding & Lamont 2010 ). Seperti yang dinyatakan oleh Small, Harding & Lamont (2010), "memandangkan tindakan manusia dikekang dan didayakan oleh makna yang diberikan orang kepada tindakan mereka, dinamik ini harus menjadi pusat pemahaman kita tentang pengeluaran dan perkembangan budaya kemiskinan dan ketidaksamaan sosial ." Wacana lanjut menunjukkan bahawa kerja Oscar Lewis telah disalahertikan. [2]

Gambaran keseluruhan[sunting | sunting sumber]

De Antuñano, E. (2019) menyatakan teori budaya kemiskinan dipopularkan pada tahun 1958 oleh ahli antropologi Oscar Lewis, hasil daripada penyelidikannya di Mexico City. Budaya kemiskinan "memerangkap" golongan berpendapatan rendah dan budaya ini mengekalkan kemiskinan golongan ini merentas beberapa kitaran generasi. Teori ini mencadangkan yang bahawa keadaan ekonomi tempatan tidak memainkan peranan penting dalam kemiskinan golongan ini. Mereka yang terperangkap dalam budaya kemiskinan ini kebiasaanya menyebabkan kemiskinan kepada diri mereka sendiri melalui tabiat dan tingkah laku mereka. Kerja penyelidikan Oscar Lewis telah mencetuskan perdebatan untuk beberapa dekad berikutnya. Ramai orang tidak bersetuju dengan teorinya dan percaya ia mempunyai sedikit atau lansung tiada merit. De Antuñano, E. (2019) memetik bahawa budaya kemiskinan "dicela sebagai metodologi kabur dan sesat dari segi politik." [3]

Formulasi awal[sunting | sunting sumber]

Istilah "budaya kemiskinan" (sebelumnya dikenali sebagai "subkultur kemiskinan") telah muncul buat pertama kali dalam penulisan etnografi Lewis yang bertajuk Five Families: Kajian Kes Mexico dalam Budaya Kemiskinan (Five Families: Mexican Case Studies in the Culture of Poverty). [4] Lewis bergelut untuk menjadikan golongan "orang miskin" sebagai subjek yang sah yang hidupnya telah diubah oleh kemiskinan . Beliau berhujah bahawa walaupun beban kemiskinan adalah sistemik dan dikenakan ke atas ahli masyarakat ini, ia membawa kepada pembentukan subkultur autonomi apabila kanak-kanak disosialisasikan ke dalam tingkah laku dan sikap yang mengekalkan ketidakupayaan mereka untuk melarikan diri daripada kelas bawahan .

Penyokong awal teori tersebut berpendapat bahawa golongan miskin bukan sahaja kekurangan akses kepada sumber atau peluang tetapi juga telah memperoleh sebuah sistem nilai yang mengekalkan kemiskinan di dalam kehidupan mereka. Menurut ahli antropologi Oscar Lewis, "Subkultur [orang miskin] membangunkan mekanisme yang cenderung untuk mengekalkannya, terutamanya ia memberi impak kepada pandangan dunia, aspirasi, dan watak kanak-kanak yang membesar di dalamnya". (Lewis 1969)

Lewis menyenaraikan lebih 70 ciri-ciri ( Lewis (1996), Lewis (1998) ) yang menunjukkan kehadiran budaya kemiskinan dalam hidup seseorang, yang menurutnya tidak dikongsi pada semua kalangan kelas bawahan. Minat pengkaji Oscar Lewis dalam mengkaji aspek kemiskinan telah memberi inspirasi kepada ahli antropologi budaya lain untuk juga mengkaji kemiskinan. Minat mereka adalah berdasarkan idea beliau tentang budaya kemiskinan. [5]

Orang-orang yang berada dalam budaya kemiskinan mempunyai perasaan yang kuat untuk meminggirkan, tidak berdaya untuk membuat apa-apa, kerap bergantung pada sesuatu dan tidak masuk bercampur dengan orang lain. Mereka seperti orang asing di negara sendiri, yakin bahawa institusi yang ada tidak mampu untuk memenuhi kepentingan dan keperluan mereka. Bersama-sama dengan perasaan tidak berdaya ini adalah perasaan untuk merendahkan diri yang kronik, dan merasa tidak layak untuk mendapat apa-apa. Perkara ini berlaku kepada penduduk setinggan di Mexico City, yang tidak membentuk kumpulan etnik atau kaum yang berbeza dan tidak mengalami diskriminasi kaum. Di Amerika Syarikat, budaya kemiskinan orang Afrika Amerika mempunyai kelemahan tambahan iaitu diskriminasi kaum .

Orang yang berada dalam budaya kemiskinan mempunyai sedikit pengetahuan tentang sejarah. Mereka adalah orang terpinggir yang hanya tahu masalah mereka sendiri, keadaan setempat mereka sendiri, kejiranan mereka sendiri dan cara hidup mereka sendiri. Kebiasaanya, mereka tidak mempunyai ilmu pengetahuan, wawasan mahupun ideologi untuk melihat titik persamaan di antara masalah mereka dengan masalah orang lain seperti mereka di tempat lain. Dalam erti kata lain, mereka tidak sedar akan perbezaan kelas, walaupun mereka sememangnya sangat sensitif terhadap perbezaan status. Apabila golongan miskin menjadi sedar akan perbezaan kelas atau menjadi ahli di dalam organisasi kesatuan sekerja, atau apabila mereka mengubah perpspektif pandangan merangkumi pandangan antarabangsas terhadap dunia mereka, maka mereka bukan lagi menjadi sebahagian daripada budaya kemiskinan walaupun mereka mungkin masih sangat miskin.

Walaupun Lewis (1998) prihatin dengan isu kemiskinan di negara membangun seperti di Mexico (tempat kajian asalnya), konsep budaya kemiskinan terbukti menarik kepada pembuat dasar awam dan ahli politik Amerika Syarikat. Ia dengan tegas memaklumkan dokumen laporan seperti Laporan Moynihan (1965) serta melaksanakan program Perang Melawan Kemiskinan .

Budaya kemiskinan muncul sebagai konsep utama dalam perbincangan Michael Harrington tentang kemiskinan Amerika seperti apa yang tertulis di dalam bukunya yang bertajuk The Other America . [6] Bagi Harrington, budaya kemiskinan ialah sebuah konsep struktur yang ditakrifkan oleh institusi sosial yang mewujudkan dan mengekalkan maslaah kitaran kemiskinan di Amerika Syarikat.

Ghetto Chicago di South Side, Mei 1974

Reaksi[sunting | sunting sumber]

Sejak tahun 1960-an, para pengkritik tidak bersetuju dengan penjelasan teori budaya kemiskinan yang menjelaskan kewujudan tabiat dan kelas sosial. Mereka mendakwa data dalam dunia sebenar tidak sesuai dengan teori budaya kemiskinan Lewis (Goode & Eames 1996). Pada tahun 1974, ahli antropologi Carol Stack telah mengeluarkan kritikan terhadapnya, menyebutnya "fatalistik" dan menyedari bahawa mempercayai idea budaya kemiskinan tidak menggambarkan golongan miskin kerana ia memenuhi kepentingan orang kaya.

Dia menulis, memetik Hylan Lewis, yang juga seorang lagi pengkritik teori ini:

Budaya kemiskinan, seperti yang dinyatakan oleh Hylan Lewis, mempunyai sifat politik yang asas. Idea-idea tersebut dianggap penting bagi kumpulan penganalisis politik dan saintifik yang cuba merasionalkan mengapa sesetengah rakyat Amerika gagal untuk berjaya dalam masyarakat Amerika. Ia adalah, mengikut pendapat Lewis (1971): "idea yang orang percaya, ingin percaya, dan mungkin perlu percaya." Mereka mahu percaya yang bahawa peningkatan pendapatan golongan miskin tidak akan mengubah gaya hidup atau nilai mereka, tetapi hanya menyalurkan jumlah wang yang lebih besar ke dalam lubang yang tidak berkesudahan dan akhirnya merosakkan diri. Pandangan fatalistik ini diterima secara meluas di kalangan ahli akademik, perancang kebajikan, dan para pengundi. Di universiti berprestij pula, teori negara yang mendakwa rendah diri kaum semakin berleluasa.

[7]

Dia menunjukkan cara bagaimana pihak berpekepentingan dalam politik ingin mengekalkan gaji orang miskin yang rendah dan mewujudkan suatu keadaan yang sesuai dari segi politik untuk menerima idea budaya kemiskinan (Stack 1974). Dalam bidang sosiologi dan antropologi, konsep ini menimbulkan suatu tindak balas yang besar kerana ia mendorong para sarjana untuk melihat kepada masalah struktur dan bukannya " menyalahkan-mangsa " (Bourgois 2001) .

Sejak akhir 1990-an, budaya kemiskinan telah menyaksikan kebangkitan semula dalam perbincangan akademik dalam bidang sains sosial, tetapi kebanyakan sarjana kini menolak tanggapan budaya kemiskinan monolitik dan tidak berubah. Hal ini bermaksud penyelidikan yang lebih baru biasanya menolak idea yang budaya kemiskinan dalam orang miskin boleh dijelaskan melalui tabiat dan sifat mereka. Perbincangan elalunya enggan membahagikan penjelasan kepada "struktur" dan "budaya," kerana utiliti yang semakin dipersoalkan dari perbezaan lama ini. [8]

Salah satu contoh mengenai perkara ini ialah perbincangan mengenai teori kaum kritikal oleh Gloria Ladson-Billings (2017). Dia cuba menggunakan penjelasan budaya kemiskinan yang digunakan untuk menjelaskan mengapa beberapa sekolah bandar tidak berjaya. Dia mengatakan bahawa ibu bapa untuk kanak-kanak dalam keluarga berpendapatan rendah sangat mengambil berat terhadap anak-anak mereka, dan menggalakkan pendidikan dan kejayaan mereka. Ladson-Billings (2017) memetik bahawa, "Saya mendapati wacana budaya kemiskinan sangat mengganggu (kepada perkembangan taraf hidup gologan miskin) kerana ia memesongkan konsep budaya dan membebaskan struktur sosial-kerajaan dan institusi daripada mengambil tanggungjawab terhadap kelemahan yang dihadapi oleh kanak-kanak miskin." [9]

Perbincangan lanjut[sunting | sunting sumber]

Hill, R. (2002) menyatakan yang bahawa beberapa sarjana baru-baru merasakan karya Oscar Lewis mengenai budaya kemiskinan telah disalahtafsirkan oleh para pengkritik. Mereka percaya teorinya tidak bertujuan untuk mencadangkan bahawa golongan berpendapatan rendah memilih untuk hidup dalam kemiskinan. Mereka percaya budaya kemiskinan adalah hasil daripada mekanisme menahan diri (coping mechanisme) yang terbentuk oleh golongan berpendapatan rendah. Ia membantu mereka secara mental mengenai penerimaan keadaan status mereka, yang memerlukan banyak kekuatan mental dan fizikal peribadi. Sarjana terkini juga mencadangkan bahawa Oscar Lewis mengakui kelemahan institusi. [10]

Menurut Kurtz, D. (2014), Oscar Lewis telah mengkaji dan mengakui betapa traumatiknya untuk hidup dalam keadaan kemiskinan. Semasa beliau menjalankan penyelidikannya di Mexico pada tahun 1950-an, dia menemui cara orang ramai mengatasi dan mengurus keadaan diri mereka dalam keadaan yang daif. Karya Oscars Lewis memberi inspirasi kepada ahli antropologi budaya untuk mengkaji budaya kemiskinan. Kurtz, D. (2014) menyatakan penyelidikan menyimpulkan bahawa “ Kemiskinan merupakan sebuah isu yang lebih menjurus ke arah isu sosial dan ekonomi. Politik kemiskinan sentiasa wujud secara dialektik di kalangan pihak berkepentingan untuk bersaing sesama mereka dengan menggunakan kuasa sama ada untuk memperuntukkan atau menahan bantuan kepada golongan miskin.Perkara ini bergantung kepada mereka yang memiliki kuasa berpendapat bahawa golongan miskin layak atau tidak layak untuk mendapatkan bantuan daripada kemiskinan mereka.” [11]

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

  • Kitaran kemiskinan
  • Pengangguran secara sukarela
  • Ucapan Kek pon
  • Kesan kebajikan terhadap kemiskinan
  • Apabila Kerja Hilang

Petikan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Cohen 2010.
  2. ^ Hill, Ronald Paul (September 2002). "Consumer Culture and the Culture of poverty: Implications for Marketingtheory and Practice". Marketing Theory. 2 (3): 273–293. doi:10.1177/1470593102002003279. ISSN 1470-5931.
  3. ^ de Antuñano, Emilio (2018-04-12). "Mexico City as an Urban Laboratory: Oscar Lewis, the "Culture of Poverty" and the Transnational History of the Slum". Journal of Urban History. 45 (4): 813–830. doi:10.1177/0096144218768501. ISSN 0096-1442.
  4. ^ Lewis 1959
  5. ^ Kurtz, Donald V (2014-08-21). "Culture, poverty, politics: Cultural sociologists, Oscar Lewis, Antonio Gramsci". Critique of Anthropology. 34 (3): 327–345. doi:10.1177/0308275x14530577. ISSN 0308-275X.
  6. ^ Harrington 1962
  7. ^ Stack 1974.
  8. ^ Small, Harding & Lamont 2010.
  9. ^ Ladson-Billings, Gloria (September 2017). ""Makes Me Wanna Holler": Refuting the "Culture of Poverty" Discourse in Urban Schooling". The Annals of the American Academy of Political and Social Science. 673 (1): 80–90. doi:10.1177/0002716217718793. ISSN 0002-7162.
  10. ^ Hill, Ronald Paul (September 2002). "Consumer Culture and the Culture of poverty: Implications for Marketingtheory and Practice". Marketing Theory. 2 (3): 273–293. doi:10.1177/1470593102002003279. ISSN 1470-5931.
  11. ^ Kurtz, Donald V (2014-08-21). "Culture, poverty, politics: Cultural sociologists, Oscar Lewis, Antonio Gramsci". Critique of Anthropology. 34 (3): 327–345. doi:10.1177/0308275x14530577. ISSN 0308-275X.

Rujukan[sunting | sunting sumber]

 

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Budaya_kemiskinan&oldid=5780767"