Cekikan anak anjing
Cekikan anak anjing ialah satu penyakit anak anjing, juga dirujuk sebagai penyakit kelenjar kepala anak anjing, pioderma juvenil, dan radang sell juvenil. Penyakit ini ialah keadaan agak jarang dan lalu, mungkin ada awalnya tidak dipertimbangkan apabila anak anjing pertama kali hadir dengan yang kelihatan sebagai pioderma stafilokokus.[1]
Sebab[sunting | sunting sumber]
Sebab radang sel juvenil tidak diketahui. Pemeriksaan sitologi bagi sedutan nodus limfa terjejas, pustul, abses, dan bendalir sendi jarang-jarang mendedahkan bakteria, dan hasil kultur bagi lesi utuh adalah sentiasa negatif untuk pertumbuhan bakterium, mencadangkan etiologi bukan bakterium.[1]
Gejala[sunting | sunting sumber]
Gejala radang sel juvenil ialah radang kulit muka, radang telinga luar, limfadenopati rantauan, letargi, kemurungan dan ketempangan anggota. Gejala biasa muncul selepas pemvaksinan awal anak anjing berkenaan pada kira-kira umur 6 minggu. Anak anjing dengan radang sel juvenil adalah senyap, berwaspada dan responsif. Penyiasatan ke dalam ketempangan anggota akan tidak mendedahkan keabnormalan. Ujian pada telinga anak anjing tidak akan mendedahkan tungau telinga. Kadar jantung dan kadar pernafasan kekal dalam julat normal. Apabila keadaan menjadi lebih teruk banyak papul mula boleh dilihat pada kedua-dua pina. Jerawat kecil mula berkembang pada muka anak anjing, dan letargi teruk mula. Pemakanan dan peminuman kekal tidak berubah, dan tiada pemuntahan atau cirit-birit. Sebilangan pustul mula berkembang pada muncung, pada pina dan di sekitar mata. Apabila keadaan menjadi lebih teruk, anak anjing berkenaan akan tidak hendak berjalan atau berdiri. Nodus limfa submandibel dan nodus limfa praskapula membesar. Bahu, siku, dan karpus kedua-dua belah akan sakit pada fleksi dan ekstensi.[1]
Lesi juga boleh muncul pada kaki, abdomen, toraks, vulva, prepus, atau dubur. Lesi biasanya memfistula, menyalir, dan mengeruping. Radang telinga luar pustul bertanda adalah am, dengan pina kerap menebal dan bersembap. Kulit terjejas kerap sakit tetapi tidak pruritik. Kira-kira 50% daripada anak anjing terjejas adalah letargik dan murung, seperti dalam kes ini. Pireksia, gejala, dan radang sendi bernanah steril, bermanifestasi sebagai nyeri sendi, ialah jumpaan tidak tekal. Leukositosis dengan neutrofilia, dan anemia normositik dan normokromik juga boleh dilihat.[1]
Diagnosis salah[sunting | sunting sumber]
Anak anjing pertama kali hadir dengan yang kelihatan sebagai pioderma stafilokokus. Diagnosis definitif memerlukan penilaian sitologi dan histopatologi. Pemeriksaan sitologi bagi lesi papulopustul bagi radang sel juvenil mendedahkan keradangan piogranulomatus dengan tiada mikroorganisma, dan kultur yang dilakukan secara berhati-hati adalah negatif. Biopsi lesi awal mendedahkan berbilang granuloma dan piogranuloma diskret atau konfluen terdiri daripada gugusan makrofaj epitelioid besar dengan teras neutrofil bersaiz berubah-ubah. Analisis sitologi bagi bendalir sendi kerap mendedahkan radang sendi bernanah steril.[1]
Rawatan[sunting | sunting sumber]
Keadaan ini bergerak balas dengan mendadak terhadap kortikosteroid, mencadangkan suatu disfungsi imun. Dos besar bagi glukokortkoid ialah rawatan pilihan (2–3 mg/kg). Apabila keadaan anak anjing berkenaan telah diselesaikan, prednison semakin merosot perlahan-lahan dalam tempoh berminggu-minggu. Terapi awal dan agresif dinyatakan; sebaliknya pemarutan boleh menjadi teruk. Sekiranya bukti sitologi atau klinikal bagi jangkitan bakterium sekunder wujud, antibiotik racun bakterium seperti sefaleksin, sefadroksil, dan klavulanat amoksisilin patut diberikan.[1]