Hubungan Amerika Syarikat–Jepun

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Hubungan di antara Amerika Syarikat dan Jepun adalah sangat erat. Amerika Syarikat menganggap Jepun sebagai salah satu sekutunya yang paling rapat dan Jepun pula, juga menganggap Amerika Syarikat sebagai sekutunya yang rapat.[1][2][3][4]

Perbandingan negara[sunting | sunting sumber]

Jepun Jepun Amerika Syarikat Amerika Syarikat
Jumlah Penduduk 127,590,000 313,357,000
Luas Kawasan 377,873 km2 (145,883 sq mi) 9,826,630 km2 (3,794,066 sq mi)
Kepadatan Penduduk 337.6/km2 (874.4/sq mi) 31/km2 (80/sq mi)
Ibu negara Tokyo Washington, D.C.
Bandar terbesar Tokyo – 12,790,000 (32,450,000 Metro) New York City – 8,363,710 (19,006,798 Metro)
Kerajaan Kesatuan, Parlimen, raja berperlembagaan Persekutuan, Presiden, republik perlembagaan
Bahasa Rasmi Tiada (de facto Bahasa Jepun) Tiada di peringkat Persekutuan (Inggeris)
KDNK (nominal) US$5.100 trillion ($38,559 per capita) US$14.441 trillion ($47,440 per capita)
Perbelanjaan ketenteraan $48.86 billion (FY 2008) [5] $663.7 billion (FY 2010) [6]

Latar Sejarah[sunting | sunting sumber]

Interaksi Awal[sunting | sunting sumber]

Hasekura Tsunenaga adalah diplomat Jepun pertama untuk dihantar ke Amerika Utara, tiba pada 1614.

Pertukaran tidak langsung barangan dagangan dari Amerika Utara ke Jepun berlaku semasa Zaman perdagangan Nanban awal abad ke-17; tidak ada hubungan secara langsung antara negara Jepun dan jajahan Eropah yang kemudiannya menjadi Amerika Syarikat, kerana perdagangan sentiasa diuruskan melalui proksi Eropah.

Beberapa kapal-kapal Sepanyol telah menubuhkan hubungan dengan Jepun selepas belayar dari Nueva España (hari ini Mexico), jadi kelasi Jepun seperti Christopher dan Cosmas diketahui telah sampai ke benua Amerika di atas kapal Sepanyol galleon seawal 1587. Pada tahun 1610, Tanaka Shōsuke berkunjung ke negara-negara Amerika dengan 20 wakil-wakil Jepun yang lain di atas kapal buatan Jepun, San Buena Ventura. Pada 1611, penjelajah Sepanyol Sebastian Vizcaino membalas lawatan Tanaka dan dinyatakan untuk menjalin hubungan rasmi dari California - hari ini, sebuah negeri Amerika Syarikat.

Kedutaan Vizcaino telah dikunjungi pada tahun 1613 oleh kedutaan samurai Hasekura Tsunenaga, yang sampai ke Cape Mendocino di California, dan kemudiannya terus ke Nueva España (termasuk wilayah yang kemudiannya akan dirampas oleh Amerika Syarikat) dengan menggunakan galleon buatan Jepun San Juan Bautista, dan kemudiannya pergi ke Eropah pada 1614.

Apabila Keshogunan Tokugawa menggubal undang-undang sakoku pada tahun 1650, hampir semua perdagangan asing yang berakhir di Jepun; hanya Belanda, Ryukyu , Korea , dan China dibenarkan ke dalam negara, dan hanya pada skala yang terhad. Apabila Amerika Syarikat mencapai kemerdekaan pada akhir abad ke-18, tidak ada interaksi di antara kedua-dua negara. Sepanjang awal abad ke-19, kuasa-kuasa Eropah – serta Amerika Syarikat - membuat percubaan untuk mendesak Jepun untuk memperbaharui hubungan asing.

Ekspedisi Awal Amerika ke Jepun[sunting | sunting sumber]

  • Pada tahun 1791, dua kapal Amerika yang diperintahkan oleh penjelajah Amerika John Kendrick berhenti untuk 11 hari di pulau Kii Oshima , yang berada di selatan Semenanjung Kii. Beliau adalah orang Amerika pertama yang diketahui pernah melawat Jepun. Beliau dikatakan menapakan bendera Amerika dan menuntut pulau berkenan, walaupun kisah bagi lawatan di Jepun adalah tidak wujud.
USS Columbus milik James Biddle, dan anggota awak kapal Amerika di teluk Edo pada tahun 1846.
  • Dari 1797 sehingga 1809, beberapa kapal Amerika berdagang di Nagasaki dibawah bendera Belanda, atas permintaan dari Belanda; mereka tidak dapat menghantar kapal mereka sendiri kerana konflik yang dihadapi dengan British semasa perang Napoleon.
  • Pada 1841, kapal menangkap ikan paus Amerika John Howland menyelamatkan seorang mangsa dalam satu kemalangan kapal termasuk Nakahama Manjirō dan empat yang lain.
  • Pada tahun 1837, Charles W. King, ahli perniagaan Amerika di Canton, melihat suatu peluang untuk membuka perdagangan dengan cuba untuk kembali ke Jepun tiga kelasi Jepun (di antara mereka, Otokichi) bahawatelah kapal karam beberapa tahun sebelum di pantai Oregon. Dia pergi ke Uraga Channel denganMorrison, kapal saudagar Amerika yang tidak bersenjata. Kapal telah ditembak beberapa kali, dan lama kelamaan ia terpaksa belayar kembali tidak berjaya.
  • Pada 1846, Komander James Biddle, yang dihantar oleh Kerajaan Amerika Syarikat untuk membuka perdagangan, berlabuh sendiri dalam Teluk Tokyo dengan dua kapal, salah satu yang bersenjatakan 72 meriam. Apapun, permintaan untuk perjanjian perdagangan masih tidak berjaya.
  • Pada tahun 1848, Kapten James Glynn belayar ke Nagasaki, yang membawa kepada rundingan pertama yang berjaya oleh seorang warga Amerika Jepun sakoku . Apabila kembali ke Amerika Utara, Glynn mengesyorkan kepada Kongres Amerika Syarikat bahawa mana-mana rundingan untuk membuka Jepun perlu disokong oleh demonstrasi kekerasan; ini membuka jalan untuk ekspedisi kemudiannya oleh Komodor Matthew Perry.

Komodor Matthew Perry[sunting | sunting sumber]

Lawatan pertama, 1852 hingga 1853[sunting | sunting sumber]

Armada Komodor Matthew Perry untuk lawatan kedua beliau ke Jepun pada tahun 1854.

Pada tahun 1852, Perry bertolak dari Norfolk, Virginia, ke Jepun,perintah dari skuadron yang akan merundingkan perjanjian perdagangan Jepun. Di atas kapal pergat hitam diupas stim, beliau mengalihkan Mississippi, Plymouth, Saratoga, dan Susquehanna di Pelabuhan Uraga berdekatan Edo (sekarangnya Tokyo) pada Julai 8, 1853, dan dia telah disambut oleh wakil-wakil keshogunan Tokugawa.Mereka memberitahu beliau untuk menuju ke Nagasaki, di mana undang-undang sakoku membenarkan perdagangan terhad oleh Belanda. Perry tidak mahu pergi, dan dia menuntut kebenaran untuk mengemukakan surat daripada Presiden Millard Fillmore, mengancam berkuat kuasa jika dia telah tidak dibenarkan. Jepun telah dipinggirkan oleh teknologi moden selama berabad-abad, dan tentera Jepun tidak akan mampu untuk menentang kapal-kapal Perry; "Kapal Black" ini kemudiannya menjadi simbol ancaman teknologi dan penjajahan Barat di Jepun.

Lawatan Kedua, 1854[sunting | sunting sumber]

Perry kembali Mac 1854 dengan dua kali ganda lebih banyak kapal, mencari perwakilan yang telah menyediakan perjanjian merangkumi hampir kesemua permintaan dalam surat Fillmore. Perry menandatangani Konvensyen Kanagawa pada 31 Mac, tahun 1854, dan bertolak, tersilap mempercayai bahawa perjanjian itu telah dibuat dengan wakil Maharaja Jepun.

Tempoh Pra-Perang Dunia II[sunting | sunting sumber]

Kedutaan Jepun ke Amerika Syarikat[sunting | sunting sumber]

Kanrin Maru, kapal perang pertama Jepun yang didorong oleh skru stim , mengangkut delegasi 1860-an ke San Francisco
Ahli Kedutaan Jepun ke Amerika Syarikat (1860). Kelasi dari Kanrin Maru . Fukuzawa Yukichi duduk di sebelah kanan.
Kedutaan Jepun ke Amerika Syarikat (1860 ).

Tujuh tahun kemudian, Shogun menghantar Kanrin Maru " dalam misi ke Amerika Syarikat, ia adalah niatnya untuk menunjukkan kepada dunia bahawa Jepun telah menguasai teknik-teknik navigasi Barat dan teknologi kapal. Pada 19 Januari 1860,Kanrin Maru "meninggalkan Saluran Uraga ke San Francisco. Delegasi yang dihantar termasuklah Katsu Kaishu, sebagai kapten kapal; Nakahama Manjirō dan Fukuzawa Yukichi. Kedutaan pergi ke Washington melalui Panama, pada kapal-kapal Amerika.

Objektif rasmi misi tersebut adalah untuk menghantar kedutaan Jepun yang pertama ke Amerika Syarikat yang pernah, dan juga untuk mengesahkan Perjanjian Persahabatan, Perdagangan, dan Navigasi di antara kedua-dua kerajaan yang baru. Para perwakilan juga cuba untuk menyemak semula beberapa fasal yang tidak sama rata dalam perjanjian Perry 's ; mereka tidak berjaya. Selepas Pemulihan Meiji pada tahun 1867, Amerika Syarikat membantu Jepun dalam pemodenan ekonomi dan ketenteraan. Perlembagaan baru Jepun sebahagiannya dipengaruhi oleh Perlembagaan Amerika Syarikat [perlu rujukan].

Dari 1865 hingga 1914[sunting | sunting sumber]

Perang Dunia I dan 1920-an[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 1920-an ledakan ekonomi Amerika Syarikat (AS) tercetus sebelum kemelesetan besar. Pada tahun 1912, Jepun menghantar 3020 pokok ceri ke Amerika Syarikat sebagai hadiah persahabatan. First Lady Taft dan Viscountess Chinda, isteri Duta Besar Jepun, yang menanam dua pokok ceri pertama di tebing utara lembangan Tidal. Kedua-dua pokok-pokok asal masih berdiri hari ini berhampiran patung John Paul Jones di hujung selatan Lorong 17. Pekerja menanam baki pokok-pokok di sekitar Lembangan Tidal dan Taman Potomac Timur. [7]

Semasa Kemelesetan Besar[sunting | sunting sumber]

Hubungan antara Jepun dan Amerika Syarikat menjadi semakin tegang selepas Insiden Mukden dan seterusnya cubaan tentera Jepun pada penjajahan, yang termasuklah kekejaman seperti Pembunuhan Beramai-ramai Nanking di China. Amerika Syarikat mempunyai tentera laut yang kuat di Pasifik, dan Amerika mesra dengan sebahagian daripada kuasa penjajah yang berpangkalan di Eropah, termasuk Belanda dan United Kingdom (walaupun tidak secara rasmi bersekutu). Amerika Syarikat, bersama-sama dengan Australia, United Kingdom, dan kerajaan Belanda dalam buangan, memboikot Jepun melalui sekatan perdagangan. Jepun dengan itu menggunakan kuasa tentera untuk mendapatkan bahan-bahan mentah ia diperlukan.

Perang Dunia II[sunting | sunting sumber]

Sebelum serangan ke atas Pearl Harbor, hubungan Amerika - Jepun telah menyempit selama bertahun-tahun. Sebab-sebab ini termasuklah kepercayaan bahawa kuasa-kuasa Barat yang bermusuh dengan Jepun. Amerika mengetahui hal ini dan ia membawa kepada masalah yang timbul dalam hubungan mereka.Pihak Jepun percaya mereka dilihat sebagai lebih rendah. Hubungan mereka juga tegang kerana AS menentang pengembangan Jepun dan permintaan Jepun tidak dicapai oleh diplomasi. "... Amerika percaya mereka lebih baik daripada kita. Kita tidak mampu untuk menjaga hubungan yang mantap dengan mereka selagi mereka memegang pendapat ini. ...Untuk sebab-sebab ini hubungan kita dan mereka akan menyempit, hendaklah kekal begitu dan tidak akan dapat berkembang." Diterjemahkan Masakazu Nanba 5 Mac tahun 1938.Situasi dalam hubungan mereka ini semua menyumbang kepada serangan ke atas Pearl Harbor. Serangan ke atas Pearl Harbor telah dilihat dari mata awam sebagai satu kejutan, bagaimanapun dalam menganalisis hubungan Jepun-Amerika sejak beberapa tahun yang membawa kepada serangan, seseorang itu boleh melihat hakisan dalam komunikasi di antara kedua-dua negara. Jepun sebagai sebuah negara tenaga yang terhad, pengembangan dilihat sebagai sumber hanya berdaya maju mendapatkan keperluan tenaga mereka. Serangan itu hanya boleh dilihat sebagai titik kemuncak mengenai kepentingan Jepun-Amerika di kawasan Pasifik. perjanjian.[8] Walau bagaimanapun, pada 1934, Jepun mengakhiri dasar perlucutan senjata mereka dan dasar persenjataan kembali dibolehkan tanpa batasan.[8] Kerajaan di Tokyo telah dimaklumkan kelemahan tentera mereka di Pasifik mengenai armada Amerika. Faktor paling penting dalam penyusunan semula dasar-dasar ketenteraan mereka adalah keperluan oleh Jepun untuk beralih dari pergantungan minyak AS, mendapatkan sumber-sumber minyak baru dan tenaga.[9]

Menerusi tahun 1930-an, penggunaan minyak Jepun bergantung pada kadar 90% ke atas import, 80% daripadanya datang dari Amerika Syarikat.[9] Tambahan pula, sebahagian besar import minyak ini tertumpu kepada Angkatan Laut dan ketenteraan.[10] Amerika menentang dasar peluasan Tokyo di China, Hindia Timur dan Kepulauan Pasifik. Pada Julai 26, 1940, kerajaan Amerika Syarikat meluluskan Akta Kawalan Eksport, memotong eksport minyak, besi dan keluli ke Jepun.[9] Dasar pembendungan ini dilihat oleh Washington sebagai amaran kepada Jepun bahawa mana-mana pengembangan tentera selanjutnya akan menyebabkan sekatan berlanjutan. Walau bagaimanapun, Tokyo melihat ia sebagai satu sekatan untuk menentang kekuatan tentera dan ekonomi Jepun. Oleh itu, pada masa Amerika Syarikat menguatkuasakan Akta Eksport, Jepun sudah mempunyai stok simpanan sekitar 54 juta tong minyak.[11] Amerika mengeksport minyak ke Jepun sehingga tahun 1940, lama selepas pencerobohan Manchuria. Sekatan terlalu lemah dan tidak memberi tumpuan yang cukup untuk menghentikan tentera Jepun pada peringkat awal pengembangan. Menjelang tahun 1940, saham eksport minyak Amerika di pasaran Jepun menurun kepada 60%.[12]

beberapa tindakan-tindakan yang diambil oleh Washington ini tiada apa-apa berbanding dengan sekatan sepenuhnya yang dikenakan ke atas Jepun pada bulan Julai 1941.[11] Semua penghantaran minyak dipegang kembali dan aset Jepun di Amerika Syarikat telah dibekukan. Oleh kerana hanya 4.5 juta tong minyak datang dari Timur Belanda Hindia, reaksi Jepun adalah untuk mengatur serangan Amerika Syarikat (AS) pada bahagian hadapan Pasifik.[9] Serangan ke atas Pearl Harbor telah dipengaruhi oleh tenaga tidak selamat yang pelabuhan tersebut cipta.

Jepun menyerang pangkalan tentera laut Amerika di Pearl Harbor, Hawaii, pada Disember 7, 1941. Sebagai tindak balas, Amerika Syarikat mengisytiharkan perang ke atas Jepun, memulakan perang empat tahun antara Amerika Syarikat dan Jepun. Sekutu Paksi Jepun, termasuk Jerman Nazi, mengisytiharkan perang ke atas Amerika Syarikat sejurus selepas serangan itu, membawa Amerika Syarikat dalam Perang Dunia II. Dengan pengeluaran bahan-bahan, pulau-melompat, dan pengeboman berat bandar-bandar Jepun dan menakluk kawasan pegangan Jepun(dan selepas dua penggunaan senjata nuklear dan kemasukan rasmi Rusia ke dalam peperangan menentang Jepun), Amerika Syarikat dan sekutu-sekutunya memaksa Jepun untuk menyerah diri, sekali gus menamatkan permusuhan.

USS California karam di Pearl Harbor

Perang Pasifik bertahan sehingga selepas pengeboman atom Hiroshima dan Nagasaki pada bulan Ogos 1945.]]

awan cendawam Manusia Lemak akibat letupan nuklear di Nagasaki naik 18 km (11 batu, 60.000 kaki) ke udara dari hypopusat.

Pasca Perang Dunia II[sunting | sunting sumber]

Tempoh Pasca-Perang Dunia II[sunting | sunting sumber]

Rencana utama: Pendudukan Jepun

Pada akhir Perang Dunia Kedua, Jepun telah diduduki oleh Kuasa Berikat, yang diketuai oleh Amerika Syarikat dengan sumbangan dari Australia, India, United Kingdom dan New Zealand. Ini adalah kali pertama sejak penyatuan Jepun yang negara pulau itu telah diduduki oleh kuasa asing. Perjanjian Damai San Francisco, yang ditandatangani pada September 8, 1951, menandakan berakhirnya pendudukan Berikat, dan apabila ia telah berkuat kuasa pada April 28, 1952, Jepun sekali lagi sebuah negara yang merdeka, dan sekutu kapada Amerika Syarikat.

1950-an: Selepas pendudukan[sunting | sunting sumber]

Rencana utama: Perjanjian San Francisco

Pada tahun-tahun selepas Perang Dunia II, hubungan Jepun dengan Amerika Syarikat telah diletakkan pada kedudukan yang sama bagi kali pertama pada akhir pendudukan oleh kuasa-kuasa Berikat pada bulan April 1952. Kesaksamaan ini, asas undang-undang yang telah ditetapkan dalam perjanjian keamanan yang ditandatangani oleh 48 negara-negara Berikat dan Jepun, pada mulanya sebahagian besarnya nominal, kerana dalam tempoh awal pasca pendudukan Jepun memerlukan bantuan langsung ekonomi Amerika Syarikat. Sebuah imbangan pembayaran yang Jepun dengan Amerika Syarikat yang digalakan telah dicapai pada tahun 1954, terutamanya hasil daripada perbelanjaan tentera Amerika Syarikat dan bantuan PBB di Jepun.

Perasaan rakyat Jepun terhadap kebergantungan berkurangan secara beransur-ansur memandangkan hasil dari bencana Perang Dunia II reda ke latar belakang dan perdagangan dengan Amerika Syarikat berkembang. Keyakinan diri meningkat memandangkan negara menggunakan sumber dan kemahiran organisasi sendiri untuk mendapatkan semula kesihatan ekonomi. Keadaan ini menimbulkan keinginan umum untuk kemerdekaan yang lebih besar daripada pengaruh Amerika Syarikat. Semasa tahun 1950-an dan 1960-an, perasaan ini terutamanya terbukti di dalam sikap Jepun terhadap pengkalan tentera Amerika Syarikat di empat pulau utama Jepun dan di Wilayah Okinawa, menduduki selatan dua pertiga Kepulauan Ryukyu.

Kerajaan terpaksa mengimbangi tekanan berhaluan kiri yang menyokong penceraian dari Amerika Syarikat yang didakwa 'menentang realiti' keperluan untuk perlindungan tentera. Menyedari keinginan popular untuk kembali Kepulauan Ryukyu dan Kepulauan Bonin (juga dikenali sebagai Kpeulauan Ogasawara), Amerika Syarikat pada awal 1953 melepaskan kawalannya ke atas Amami kumpulan pulau-pulau di hujung utara Kepulauan Ryukyu. Tetapi Amerika Syarikat tidak membuat sebarang komitmen untuk mengembalikan Okinawa, yang ketika itu di bawah pentadbiran tentera Amerika Syarikat bagi tempoh yang tidak ditentukan sebagaimana yang diperuntukkan dalam Artikel 3 perjanjian damai. Pergolakan popular memuncak dengan resolusi sebulat suara yang diguna pakai oleh Diet pada Jun tahun 1956, menyerukan pengembalian Okinawa kepada Jepun.

1960-an: Perikatan Tentera dan pengembalian wilayah-wilayah[sunting | sunting sumber]

Rundingan dua hala untuk mengkaji semula perjanjian 1952 keselamatan bermula pada tahun 1959, dan baru Perjanjian Kerjasama Bersama dan Keselamatan telah ditandatangani di Washington pada 19 Januari 1960. Apabila perjanjian itu telah diserahkan kepada Diet untuk pengesahan pada 5 Februari, ia menjadi subjek perbahasan yang pahit kepada hubungan Jepun-Amerika Syarikat dan kesempatan untuk keganasan dalam usaha habis-habisan oleh pembangkang berhaluan kiri untuk menghalang laluan. Ia akhirnya diluluskan oleh Dewan Rakyat pada 20 Mei. Timbalan Parti Sosialis Jepun memulaukan sesi dewan bawahan dan cuba menghalang timbalan LDP untuk memasuki dewan ; mereka diusir secara paksa oleh pihak polis. Demonstrasi dan rusuhan besar-besaran oleh pelajar-pelajar dan kesatuan sekerja mengikuti. Ledakan ini menghalang lawatan yang dijadualkan ke Jepun oleh Presiden Dwight D. Eisenhower dan menimbulkan peletakan jawatan Perdana Menteri Nobusuke Kishi, tetapi tidak sebelum perjanjian itu telah diluluskan secara lalai pada 19 Jun, apabila Dewan Kaunselor Jepun gagal untuk mengundi mengenai isu itu dalam tempoh tiga puluh hari yang diperlukan selepas kelulusan dewan rendah.

Dibawah perjanjian tersebut, kedua-dua pihak mengambil alih kewajipan membantu antara satu sama lain dalam hal serangan bersenjata ke atas wilayah-wilayah di bawah pentadbiran Jepun. (Ia difahamkan, walaupun, yang Jepun tidak dapat mengatasi pertahanan Amerika Syarikat (AS) kerana ia adalah dilarang perlembagaan untuk menghantar angkatan tentera di luar negara (Perkara 9). Secara khusus, perlembagaan melarang penyelenggaraan tentera dara, laut, dan tentera udara." Ia juga menyatakan penolakan rakyat Jepun terhadap "ancaman atau penggunaan kekerasan sebagai satu cara untuk menyelesaikan pertikaian antarabangsa". Oleh itu, Jepun mendapati ianya sukar untuk menghantar angkatan "mempertahankan diri" mereka ke luar negara, walaupun untuk tujuan keamanan.) Skop perjanjian baru itu tidak meliputi Kepulauan Ryukyu, tetapi minit yang dilampirkan menjelaskan bahawa dalam kes serangan bersenjata di pulau-pulau itu, kedua-dua kerajaan akan berunding dan mengambil tindakan yang sewajarnya. disertakan dengan perjanjian itu yang disediakan untuk rundingan antara kedua-dua kerajaan terlebih dahulu sebelum apa-apaperubahan yang besar berlaku di dalam pergerakan tentera Amerika Syarikat atau kelengkapan di Jepun. Berbeza dengan pakatan keselamatan 1952, perjanjian baru disediakan untuk tempoh sepuluh tahun, selepas itu boleh dibatalkan dengan notis satu tahun oleh mana-mana pihak. Perjanjian itu termasuklah peruntukan-peruntukan am mengenai perkembangan selanjutnya kerjasama antarabangsa dan mengenai kerjasama ekonomi masa depan yang lebih baik.

1970-an: Perang Indochina dan krisis Timur Tengah[sunting | sunting sumber]

Pengunduran Amerika Syarikat dari Indochina pada tahun 1975 dan akhir Perang Vietnam bermakna bahawa persoalan peranan Jepun dalam keselamatan Asia Timur dan sumbangan kepada pertahanan sendiri menjadi topik-topik utama dalam dialog antara kedua-dua negara terbabit. Amerika Syarikat rasa tidak puas hati dengan usaha pertahanan Jepun bermula permukaannya pada tahun 1975 apabila Setiausaha Pertahanan James R. Schlesinger secara umum mengaibkan Jepun. Kerajaan Jepun, dikekang oleh batasan perlembagaan dan pendapat awam suka damai yang kukuh , bertindak balas secara perlahan-lahan kepada tekanan untuk tokokan yang lebih pesat kuasa Pasukan Pertahanan Dirinya. Ia beransur-ansur meningkatkan perbelanjaan belanjawan bagi angkatan-angkatan itu, walaubagaimanapun,dan menyatakan kesanggupan untuk memikul lebih banyak daripada kos penyelenggaraan pangkalan tentera Amerika Syarikat di Jepun. Pada tahun 1976 Amerika Syarikat dan Jepun secara rasmi menubuhkan sebuah jawatankuasa kecil bagi kerjasama pertahanan, dalam rangka kerja Jawatankuasa Perundingan Keselamatan dua hala yang diperuntukkan di bawah perjanjian keselamatan 1960.Jawatankuasa kecil ini, seterusnya, menarik naik Garis panduan baru untuk Kerjasama Pertahanan Jepun-Amerika Syarikat, di mana perancang ketenteraan kedua-dua negara telah menjalankan kajian yang berkaitan untuk tindakan bersama tentera dalam peristiwa serangan bersenjata ke atas Jepun.

Dari segi ekonomi, Jepun berusaha untuk mengurangkan geseran perdagangan yang bersetuju untuk Pengaturan Pemasaran Teratur, yang eksport terhad ke atas produk yang kemasukan ke Amerika Syarikat telah mewujudkan masalah politik. Pada tahun 1977 Aturan Pemasaran Teratur mengehadkan eksport televisyen warna Jepun ke Amerika Syarikat telah ditandatangani, berikutan corak pelupusan masalah tekstil yang lebih awal. Eksport keluli ke Amerika Syarikat juga telah disekat, tetapi masalah-masalah yang terus perkara-perkara yang menyentuh berbagai-bagai Amerika Syarikat sekatan ke atas pembangunan kemudahan pemprosesan semula bahan api nuklear Jepun, sekatan Jepun ke atas import pertanian tertentu, seperti daging lembu dan oren, dan liberalisasi pelaburan modal dan perolehan kerajaan dalam Jepun.

Sebagai tindak balas kepada panggilan daripada sekutu-sekutunya untuk peranan yang lebih besar dan lebih bertanggungjawab di dunia, Jepun mengembangkan apa yang Perdana Menteri Ohira Masayoshi panggil"keselamatan yang menyeluruh dan strategi pertahanan untuk menjaga keamanan." Di bawah dasar ini, Jepun telah meminta kerjasama yang lebih erat dengan Amerika Syarikat untuk secara lebih bersaling dan autonomi pada skala global.

Dasar ini telah diuji pada bulan November 1979, apabila orang Iran radikal merampas kedutaan Amerika Syarikat di Tehran, mengambil enam puluh tebusan. Jepun bertindak balas dengan mengutuk tindakan itu sebagai melanggar undang-undang antarabangsa. Pada masa yang sama, firma-firma perdagangan Jepun dan syarikat-syarikat minyak dilaporkan membeli minyak Iran yang telah tersedia apabila minyak Amerika Syarikat diharamkan diimport dari Iran. Tindakan ini membawa kritikan tajam dari Amerika Syarikat terhadap Kerajaan Jepun kerana "tidak sensitif"untuk membenarkan pembelian minyak tersebut dan membawa kepada pemohonan maaf Jepun dan persetujuan Jepun untuk mengambil bahagian dalam sekatan terhadap Iran bersama-sama dengan Amerika Syarikat yang lain sekutu.

Berikutan kejadian itu, kerajaan Jepun mengambil langkah yang lebih besar untuk menyokong dasar-dasar antarabangsa Amerika Syarikat direka untuk mengekalkan kestabilan dan menggalakkan kemakmuran.Jepun yang segera dan berkesan dalam mengumumkan dan melaksanakan sekatan terhadap Kesatuan Soviet selepas pencerobohan Soviet di Afghanistan pada bulan Disember 1979.,sebagai tindak balas kepada Syarikat permintaan, ia menerima tanggungjawab yang lebih besar untuk pertahanan laut di sekitar Jepun, berjanji untuk memberi sokongan yang lebih besar bagi tentera Amerika Syarikat di Jepun, dan berterusan dengan pembentukan mantap SDF(Pasukan Pertahanan Diri Jepun).

Bacaan Lanjut[sunting | sunting sumber]

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Sejarah

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Jepun berterima kasi kepada Amerika Syarikat
  2. ^ Obama: US will stand by longtime ally Japan
  3. ^ Japanese nuclear explosion: a perfect performance in China lose face in the world the U.S.
  4. ^ Rice says U.S. won't forget Jepunese abductees[pautan mati kekal]
  5. ^ "Asia Times Online". Diarkibkan daripada yang asal pada 2009-06-28. Dicapai pada 2011-12-04.
  6. ^ http://www.gpoaccess.gov/usbudget/fy10/pdf/budget/defense.pdf
  7. ^ Ketahui lebih lanjut mengenai sejarah bunga ceri di sini
  8. ^ a b Pelz, Stephen E. Race to Pearl Harbor. Harvard University Press 1974
  9. ^ a b c d Maechling, Charles. Pearl Harbor: The First Energy War. History Today. Dec. 2000
  10. ^ Hein, Laura E. Fueling Growth. Harvard University Press 1990
  11. ^ a b Maechling, Charles. Pearl Harbor: The First Energy War. History Today. December 2000
  12. ^ Maechling,Charles. Pearl Harbor: The First Energy War. History Today. Dec. 2000

Pautan Luar[sunting | sunting sumber]

Rencana ini mengandungi bahan daripada Perpustakaan Kongres Pengajian Negara yang merupakan terbitan pemerintah Amerika Syarikat dalam domain awam. – Japan

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Hubungan_Amerika_Syarikat–Jepun&oldid=5343205"