Kabocha

Kabocha (/kəˈboʊtʃə/; daripada bahasa Jepun カボチャ, 南瓜) ialah sejenis labu manis Asia daripada spesies Cucurbita maxima. Dalam sesetengah budaya ia dianggap afrodisiak.^[1] Kabocha biasanya dipanggil labu Jepun atau skuasy kabocha di Amerika Utara. Di Jepun, kabocha boleh merujuk kepada sama ada labu ini atau labu Barat.

Kepelbagaian termasuk: Ajihei, Ajihei No. 107, Ajihei No. 331, Ajihei No. 335, Cutie, Ebisu, Emiguri, dan Miyako.^[2] Kebanyakan kabocha dalam pasaran ialah jenis Kuri kabocha, sejenis labu yang dicipta daripada Seiyo kabocha (labu buterkup). Ia mempunyai rasa manis yang kuat dan lembut, dengan tekstur gebu seperti buah berangan. Ia boleh didapati di pasaran di bawah jenama seperti Miyako, Ebisu, Kurokawa, dan Akazukin.

Ciri-ciri[sunting | sunting sumber]

Kabocha mempunyai kulit yang keras berjendul, berbentuk seperti labu bulat, dan mempunyai kulit hijau mendalam yang kusam dengan beberapa jalur putih dan kuning-jingga di bahagian dalam. Ia serupa dengan labu buterkup dalam banyak hal tetapi tanpa ciri cecawan pada akhir bunganya. Ia ialah ahli daripada spesies Cucurbita maxima.

Sebiji kabocha mempunyai purata berat 2-3 paun; spesimen besar boleh mencapai berat 8 paun.^[3]

Kabocha mempunyai rasa semula jadi yang luar biasa manis, lebih manis rasanya daripada labu kuning. Ia sama dengan tekstur dan rasa gabungan labu dan keledek. Sesetengah kabocha boleh berasa seperti kentang Russet. Kulit kabocha boleh dimakan walaupun sesetengah tukang masak mengupas untuk mempercepatkan proses memasak, atau, mengikut citarasa dan pilihan peribadi mereka. Kabocha biasanya digunakan dalam hidangan sampingan dan sup, atau sebagai pengganti kentang atau jenis skuasy lain.

Di Jepun, kabocha ialah ramuan biasa dalam tempura sayur-sayuran dan boleh dibuat sup.

Fak thong (Bahasa Thai: ฟักทองcode: th is deprecated ) digunakan dalam pencuci mulut tradisional Thai dan hidangan utama. Labu ini juga digunakan dalam sup kaki ayam Jamaica.

Danhobak (Korea: 단호박code: ko is deprecated ) biasanya digunakan dalam bubur tradisional yang dipanggil Hobakjuk (호박죽), yang sebahagian besarnya dimakan semasa musim luruh dan musim sejuk. Hobakjuk di barat lebih cenderung mengandungi labu.

*Kabocha* (kanan) ramuan biasa dalam tempura.

Kabocha boleh didapati sepanjang tahun tetapi yang terbaik adalah pada akhir musim panas dan awal musim luruh.

Kabocha ditanam terutamanya di Jepun, Korea Selatan, Thailand, California, Florida, Hawaii, Barat Daya Colorado, Mexico, Tasmania, Tonga, New Zealand, Chile, Jamaica, dan Afrika Selatan, tetapi secara meluas disesuaikan untuk iklim yang menyediakan musim menanam 100 hari atau lebih. Kebanyakan tanaman California, Colorado, Tonga dan New Zealand dieksport ke Jepun.

Pemakanan[sunting | sunting sumber]

Labu ini kaya dengan beta karotena, dengan besi, vitamin C, kalium, dan kesan kecil kalsium, asid folik, dan sedikit vitamin B.^[4]

Penuaian[sunting | sunting sumber]

Apabila kabocha baru sahaja dituai, ia masih berkembang. Oleh itu, tidak seperti sayur-sayuran dan buah-buahan lain, kesegaran tidak begitu penting. Ia perlu matang sepenuhnya barulah rasanya enak. Pertama, kabocha dimatangkan di tempat yang hangat (77 °C (171 °F)77 °F/25 °C) selama 13 hari, di mana sebahagian daripada kanji bertukar menjadi kandungan gula. Kemudian ia dipindahkan ke tempat yang sejuk (50 °F/10 °C) dan disimpan selama sebulan dalam usaha untuk meningkatkan kandungan karbohidratnya. Dengan cara ini kabocha yang baru dituai yang rasanya kering dan tawar berubah menjadi lembut dan manis. Kabocha yang masak sepenuhnya dan lazat akan mempunyai isi merah kuning dan kulit yang keras dengan tangkai kering. Ia mencapai puncak kematangan kira-kira 1.5-3 bulan selepas ia dituai.^[5]

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Semua skuasy telah didomestikkan di Mesoamerika; bukti terbaru yang dilaporkan pada tahun 1997 menunjukkan bahawa ini berlaku pada 8,000 ke 10,000 tahun yang lalu, beberapa ribu tahun lebih awal daripada anggaran sebelumnya.^[6] Ini 4000 tahun lebih awal daripada pendomestikan jagung dan kacang, kumpulan tumbuhan makanan utama yang lain di Mesoamerika.^[7] Penyelidikan tumbuhan dan genetik arkeologi dalam abad ke-21 menunjukkan bahawa bangsa di Timur Amerika Utara dengan sendiri mendomestikkan skuasy, bunga matahari dan dua spesies tumbuhan yang lain.^[8]

Kelasi Portugis memperkenalkan kabocha ke Jepun pada tahun 1541, membawanya bersama mereka dari Kemboja. Nama Portugis untuk skuasy, Cambodia abóbora (カンボジャ・アボボラ), dipendekkan oleh orang Jepun menjadi kabocha. Kawasan-kawasan tertentu Jepun menggunakan singkatan alternatif, memendekkan separuh kedua nama dan menjadi bobora.^{[perlu rujukan]}

Kabocha ditulis dalam Kanji sebagai "tembikai selatan" (Jepun: 南瓜) dan juga kadang-kadang dirujuk sebagai 南京瓜 (Jepun: "tembikai Nanking").