Penggunaan media sosial dalam politik

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Penggunaan media sosial dalam politik merujuk kepada penggunaan platform media sosial dalam talian dalam proses dan aktiviti politik. Proses dan aktiviti politik merangkumi semua aktiviti yang berkaitan dengan tadbir urus sesebuah negara atau kawasan. Ini termasuk organisasi, politik global, korupsi, parti dan nilai politik.

Internet telah mencipta saluran komunikasi yang memainkan peranan penting dalam menyebarkan berita, dan media sosial mempunyai kuasa untuk mengubah bukan sahaja mesej, tetapi dinamik korupsi politik, nilai, dan dinamik konflik.[1] Melalui penggunaan media sosial dalam proses pilihan raya, konflik global, dan politik melampau, diplomasi di seluruh dunia telah menjadi kurang peribadi dan terdedah kepada persepsi orang ramai.[1][2]

Latar belakang[sunting | sunting sumber]

Peranan penyertaan[sunting | sunting sumber]

Media sosial telah diperjuangkan sebagai membenarkan sesiapa sahaja yang mempunyai sambungan Internet untuk menjadi pencipta kandungan/konten[3] dan memperkasakan pengguna mereka.[4] Idea "populisme media baharu" merangkumi cara warganegara boleh memasukkan warganegara yang kehilangan haknya, dan membenarkan orang ramai memainkan peranan yang terlibat dan aktif dalam wacana politik. Media baharu, termasuk platform media sosial seperti Facebook dan Twitter, boleh meningkatkan akses orang ramai kepada maklumat politik.[5]

Peranan media sosial dalam mendemokrasikan penyertaan media, dengan penyokong menguar-uarkan permulaan era baharu demokrasi penyertaan, dengan semua pengguna dapat menyumbang berita dan komen, mungkin tidak mencapai cita-cita. Data tinjauan antarabangsa mencadangkan ahli khalayak media dalam talian sebahagian besarnya adalah pengguna pasif, manakala penciptaan kandungan dikuasai oleh sebilangan kecil pengguna yang menyiarkan ulasan dan menulis kandungan baharu.[6]:78 Pakar lain[7] berpendapat bahawa kesan media sosial adalah berbeza-beza mengikut negara, dengan struktur politik domestik memainkan peranan yang lebih besar daripada media sosial dalam menentukan cara rakyat menyatakan pendapat tentang isu-isu semasa negara.

Kebanyakan orang melihat platform media sosial menyekat pandangan politik yang tidak menyenangkan.[8]

Sebagai sumber berita[sunting | sunting sumber]

Platform media sosial semakin digunakan untuk berita dan maklumat politik oleh orang dewasa Amerika, terutamanya apabila tiba masa pilihan raya. Kajian oleh Pew Research yang dijalankan pada November 2019, mendapati bahawa satu daripada lima orang dewasa AS mendapat berita politik mereka terutamanya melalui media sosial. 18% orang dewasa menggunakan media sosial untuk mendapatkan berita politik dan pilihan raya mereka.[9] Dalam penyelidikan kecil yang dijalankan oleh McKeever et al. pada 2022, mereka mendapati bahawa 269 daripada 510 peserta Amerika Syarikat telah menyatakan bahawa mereka mendapat kebanyakan maklumat mereka tentang keganasan senjata api daripada sumber media sosial.[10]

Menurut Laporan Berita Digital Institut Reuters pada tahun 2013, peratusan pengguna berita dalam talian yang mengeblog tentang isu berita adalah antara 1–5%. Peratusan yang lebih besar menggunakan media sosial untuk mengulas berita, dengan penyertaan antara 8% di Jerman hingga 38% di Brazil. Akan tetapi, pengguna berita dalam talian berkemungkinan besar hanya bercakap tentang berita dalam talian dengan rakan di luar talian atau menggunakan media sosial untuk berkongsi cerita tanpa membuat kandungan.[6]:78

Penyebaran maklumat yang pantas di media sosial, disebarkan dari mulut ke mulut, boleh memberi kesan kepada persepsi tokoh politik dengan cepat dengan maklumat yang mungkin benar atau tidak. Apabila maklumat politik disebarkan dengan cara ini dengan sengaja, penyebaran maklumat di media sosial untuk tujuan politik boleh memanfaatkan kempen. Sebaliknya, penyebaran maklumat negatif dari mulut ke mulut mengenai tokoh politik boleh merosakkan.[11] Sebagai contoh, penggunaan platform media sosial Twitter oleh anggota kongres Amerika Syarikat Anthony Weiner untuk menghantar mesej yang tidak sesuai memainkan peranan dalam peletakan jawatannya.[12]

Ekonomi perhatian[sunting | sunting sumber]

Media sosial, terutamanya berita yang disebarkan melalui laman media sosial, memainkan idea ekonomi perhatian. Dalam hal ini, kandungan yang menarik lebih banyak perhatian akan dilihat, dikongsi dan disebarkan jauh lebih banyak daripada kandungan berita yang tidak mendapat banyak tarikan daripada orang ramai. Tim Wu dari Columbia Law School menganggap ekonomi perhatian sebagai "penjualan semula perhatian manusia."[13]

Sebagai kemudahan awam[sunting | sunting sumber]

Perdebatan utama tertumpu pada sama ada media sosial ialah "kemudahan awam" atau tidak berdasarkan premis penggunaan bukan saingan dan tidak dikecualikan. Media sosial boleh dianggap sebagai barangan awam yang tidak tulen kerana ia boleh dikecualikan, dengan hak platform seperti Facebook dan Twitter untuk mengalih keluar kandungan, melumpuhkan akaun dan menapis maklumat berdasarkan algoritma dan piawaian komuniti.

Kawal atur pemerintahan[sunting | sunting sumber]

Penyokong dan matlamat untuk pengawalseliaan media sosial semakin berkembang disebabkan kebimbangan ekonomi terhadap monopoli, kepada isu privasi, penapisan, neutraliti rangkaian dan penyimpanan maklumat. Perbincangan kawal atur adalah rumit kerana isu bagaimana Facebook dan Google semakin menjadi perkhidmatan, saluran maklumat dan pembekal kandungan, dan dengan itu tertumpu pada cara kerajaan mengawal kedua-dua platform sebagai penyedia perkhidmatan dan maklumat.[14] Oleh itu, penyokong lain menyokong "neutraliti algoritma", atau matlamat enjin carian pada platform media sosial meletakkan kedudukan data tanpa campur tangan manusia.[15]

Penentang peraturan platform media sosial berpendapat bahawa platform seperti Facebook dan Twitter tidak menyerupai kemudahan awam tradisional, dan peraturan akan membahayakan kebajikan pengguna kerana peraturan utiliti awam boleh menghalang inovasi dan persaingan.[15] Kedua, oleh kerana nilai Pindaan Pertama Perlembagaan AS sebagai contoh, dikritik pada platform media sosial, penyedia media harus mengekalkan kuasa tentang cara platform dikonfigurasikan.[15]

Kesan kepada demokrasi[sunting | sunting sumber]

Media sosial telah dikritik sebagai memudaratkan demokrasi.[16] Menurut Ronald Deibert, "Dunia media sosial lebih kondusif kepada jenis kandungan yang melampau, penuh emosi, dan memecahbelahkan daripada menenangkan, pertimbangan berprinsip tentang naratif yang bersaing atau kompleks."[17] Sebaliknya, Ethan Zuckerman berkata bahawa media sosial memberikan peluang untuk memberitahu lebih ramai orang, menguatkan suara dan membenarkan pelbagai suara untuk bercakap.[18] Mari K. Eder menunjukkan kegagalan Estet Keempat yang telah membenarkan kemarahan disamarkan sebagai berita, menyumbang kepada sikap tidak peduli rakyat apabila berhadapan dengan kepalsuan dan seterusnya ketidakpercayaan terhadap institusi demokrasi.[19]

Ahli politik dan media sosial[sunting | sunting sumber]

Media sosial telah membenarkan ahli politik untuk menumbangkan saluran media biasa dengan melibatkan diri secara langsung dengan orang awam. Donald Trump menggunakan ini apabila kalah dalam pilihan raya presiden 2020, dengan mendakwa pilihan raya itu sebagai penipuan dan oleh itu, mewujudkan keperluan untuk pemilihan semula. [5] Lanjutan tindakan ini, pada 6 Januari, Kapitol AS diserang oleh penyokong bekas presiden itu.[7]

Menjadi kehadiran popular di media sosial juga meningkatkan kemungkinan ahli politik untuk berkuasa. Sebagai contoh, dalam usaha Boris Johnson pada 2019 untuk menggantikan Theresa May sebagai Perdana Menteri, Johnson mempunyai lebih daripada setengah juta sukaan (jauh lebih banyak daripada calon lain) yang bermaksud bahawa apabila dia mengeluarkan video pelancarannya, ia mendapat lebih daripada 130,000 tontonan,[8] dan ini boleh menjadi faktor yang menonjol dalam memenangi kuasa.

Satu kajian yang dijalankan oleh Sounman Hong[20] mendapati bahawa dalam kes ahli politik menggunakan media sosial, dan sama ada penggunaannya akan meningkat pada individu mereka memikirkan akibatnya, dan jika mereka sebahagian besarnya positif atau negatif mendapati bahawa dalam kes ahli, ahli bawahan dan pembangkang, ia mungkin akan meningkat untuk mendapatkan pengiktirafan dan sokongan daripada mata awam.

Periklanan politik[sunting | sunting sumber]

Iklan politik sebagai contohnya, menggalakkan orang ramai untuk mengundi atau menentang calon tertentu, atau mengambil pendirian dalam isu tertentu, dan selalunya diletakkan di media sosial. Pada 22 November 2019, Twitter berkata ia tidak lagi akan memudahkan pengiklanan politik di mana-mana sahaja dalam platformnya.[21] Disebabkan sifat media sosial yang membawa maklumat yang berbeza kepada orang yang berbeza berdasarkan minat mereka, kaedah pengiklanan seperti "penyasaran mikro" dan "iklan hitam" telah menjadi menonjol di media sosial, dan membolehkan pengiklanan menjadi lebih berkesan dalam kos yang sama, berbanding iklan tradisional seperti di televisyen.[22]

Kesan kepada pilihan raya[sunting | sunting sumber]

Media sosial mempunyai kesan yang mendalam terhadap pilihan raya. Selalunya, media sosial bergabung dengan rangkaian media massa seperti televisyen kabel. Bagi kebanyakan individu, televisyen kabel berfungsi sebagai asas dan kenalan pertama di mana ramai mendapatkan maklumat dan sumber mereka. Televisyen kabel juga mempunyai ulasan yang menimbulkan perpecahan dan membina kecenderungan orang ramai terhadap pihak tertentu. Media sosial mengambil mesej media massa dan sering menguatkan dan mengukuhkan mesej tersebut dan mengekalkan perpecahan puakan.[23] Dalam artikel Journal of Communication, mereka membuat kesimpulan bahawa media sosial tidak mempunyai kesan yang kuat terhadap pandangan atau undian orang ramai, tetapi media sosial juga tidak memberi kesan yang minimum terhadap pandangan mereka. Sebaliknya, media sosial mencipta kesan ikutan, apabila calon dalam pilihan raya melakukan kesilapan atau kejayaan besar, maka pengguna di media sosial akan menguatkan kesan kegagalan atau kejayaan tersebut dengan hebat.

Peranan dalam konflik[sunting | sunting sumber]

Terdapat empat cara media sosial memainkan peranan penting dalam konflik:[24]

  1. Platform media sosial membolehkan maklumat dirangka dalam platform arus perdana yang mengehadkan komunikasi.
  2. Media sosial membolehkan berita tular dengan cepat dan kemudiannya boleh membawa kepada salah tafsir yang boleh menyebabkan konflik.
  3. Strategi dan penyesuaian media sosial telah menyebabkan perubahan fokus di kalangan pemimpin daripada dinamik pentadbiran kepada teknologi media baharu.
  4. Kemajuan teknologi dalam komunikasi boleh meningkatkan kuasa pujukan yang membawa kepada korupsi, skandal dan keganasan di platform media sosial.[25]

Peranan komunikasi teknologi dan media sosial di dunia boleh membawa kepada konflik politik, ekonomi dan sosial kerana sistemnya yang tidak dipantau, antara muka yang murah dan ketercapaiannya.

Persenjataan oleh aktor negara[sunting | sunting sumber]

Platform media sosial telah dipersenjatai oleh kumpulan siber tajaan pemerintah untuk menyerang pemerintahan Amerika, Kesatuan Eropah dan Timur Tengah. Walaupun serangan pancingan data melalui e-mel adalah taktik paling biasa digunakan untuk melanggar rangkaian, serangan pancingan data pada media sosial meningkat 500% pada 2016.[26] Seperti serangan pancingan data berasaskan e-mel, kebanyakan serangan pancingan data pada media sosial adalah jenayah siber bermotifkan kewangan yang memasang perisian perosak.[27] Walau bagaimanapun, kumpulan siber yang dikaitkan dengan Rusia, Iran, dan China telah menggunakan media sosial untuk melakukan serangan siber dan menjejaskan proses demokrasi Barat. Semasa pilihan raya presiden Perancis 2017, contohnya, Facebook mengesan dan mengalih keluar akaun palsu yang dikaitkan dengan kumpulan siber Rusia Fancy Bear, yang menyamar sebagai "kawan kepada kawan" Emmanuel Macron untuk mencuri maklumat daripada mereka.[28] Kumpulan siber yang dikaitkan dengan Iran, China dan Rusia telah menggunakan LinkedIn untuk mencuri rahsia perdagangan, mendapatkan akses kepada infrastruktur kritikal atau merekrut pengintip.[29][30][31] Serangan kejuruteraan sosial ini boleh berlaku dalam berbilang platform, dengan pelaku ancaman memulakan hubungan pada satu platform tetapi meneruskan komunikasi pada saluran yang lebih peribadi. Kumpulan siber yang disokong Iran COBALT GYPSY mencipta persona palsu merentasi pelbagai platform media sosial dan memulakan hubungan di LinkedIn sebelum beralih ke Facebook dan e-mel.[32]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ a b Warren), Singer, P. W. (Peter (2018-10-02). Likewar : the weaponization of social media. Brooking, Emerson T. Boston. ISBN 9781328695741. OCLC 1021802806.
  2. ^ "The Big Picture of Indian Politics, Politicians and Social Media". CiOL.
  3. ^ Wellman, Barry (2012). Networked: The New Social Operating System. MIT. ISBN 978-0262017190.
  4. ^ Rosen, Jay. "The People Formally Known as the Audience". PressThink. Dicapai pada 27 January 2015.
  5. ^ a b Owen, Diana. "The New Media's Role in Politics" (PDF). OpenMind Mass Media.
  6. ^ a b Newman, N.; Levy, D. (2013). "Reuters Institute Digital News Report 2013" (PDF). reutersinstitute.politics.ox.ac.uk. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2013-12-07.
  7. ^ a b Filer, Tanya; Fredheim, Rolf (2016). "Sparking debate? Political deaths and Twitter discourses in Argentina and Russia". Information, Communication & Society. 19 (11): 1539–1555. doi:10.1080/1369118X.2016.1140805.
  8. ^ a b "Most Americans Think Social Media Sites Censor Political Viewpoints". 19 August 2020.
  9. ^ Mitchell, Amy; Jurkowitz, Mark; Oliphant, J. Baxter; Shearer, Elisa (2020-07-30). "Americans Who Mainly Get Their News on Social Media Are Less Engaged, Less Knowledgeable". Pew Research Center's Journalism Project (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2022-01-13.
  10. ^ McKeever, Brooke W.; Choi, Minhee; Walker, Denetra; McKeever, Robert (June 2022). "Gun violence as a public health issue: Media advocacy, framing and implications for communication". Newspaper Research Journal (dalam bahasa Inggeris). 43 (2): 138–154. doi:10.1177/07395329221090497. ISSN 0739-5329.
  11. ^ Pfeffer, J.; Zorbach, T.; Carley, K. M. (2013). "Understanding online firestorms: Negative word-of-mouth dynamics in social media networks". Journal of Marketing Communications. 20 (1–2): 117–128. doi:10.1080/13527266.2013.797778.
  12. ^ "How early Twitter decisions led to Weiner's downfall". CNN.com. 2011.
  13. ^ Morgan, Susan (2018-01-02). "Fake news, disinformation, manipulation and online tactics to undermine democracy". Journal of Cyber Policy. 3 (1): 39–43. doi:10.1080/23738871.2018.1462395. ISSN 2373-8871.
  14. ^ Andrejevic, Mark (2013). "Public Service Media Utilities: Rethinking Search Engines and Social Networking as Public Goods". Media International Australia. 146 (1): 123–132. doi:10.1177/1329878x1314600116. ISSN 1329-878X.
  15. ^ a b c Thierer, Adam D. (2012). "The Perils of Classifying Social Media Platforms as Public Utilities". SSRN Working Paper Series. doi:10.2139/ssrn.2025674. ISSN 1556-5068.
  16. ^ Beauchamp, Zack (2019-01-22). "Social media is rotting democracy from within". Vox (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2020-05-25.
  17. ^ Deibert, Ronald J. (2019-01-09). "The Road to Digital Unfreedom: Three Painful Truths About Social Media". Journal of Democracy (dalam bahasa Inggeris). 30 (1): 25–39. doi:10.1353/jod.2019.0002. ISSN 1086-3214.
  18. ^ "Can social media have a positive effect on democracy?". Columbia Journalism Review (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2020-09-21.
  19. ^ Eder, Mari (November 2020). American Cyberscape: Trials and the Path to Trust. Defense Press. m/s. 8. ISBN 978-1953327000.
  20. ^ Lorenz, Taylor; Browning, Kellen; Frenkel, Sheera (21 June 2020). "TikTok Teens and K-Pop Stans Say They Sank Trump Rally". New York Times. Dicapai pada 20 January 2021.
  21. ^ Wong, Julia Carrie (2019-10-30). "Twitter to ban all political advertising, raising pressure on Facebook". The Guardian (dalam bahasa Inggeris). ISSN 0261-3077. Dicapai pada 2020-05-29.
  22. ^ Waters, Rivhard (2019-11-22). "Google and the problem with microtargeting". The Guardian (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-01-02.
  23. ^ Kleinnijenhuis, Jan (December 2019). "The Combined Effects of Mass Media and Social Media on Political Perceptions and Preferences". Journal of Communication. 69 (6): 650–673. doi:10.1093/joc/jqz038 – melalui Oxford Academic.
  24. ^ Zeitzoff, Thomas (2017). "How Social Media Is Changing Conflict". Journal of Conflict Resolution. 61 (9): 1970–1991. doi:10.1177/0022002717721392.
  25. ^ "The Impact of Technology on Your Social Media". Digital Solutions. 2013-09-25. Dicapai pada 2018-04-20.
  26. ^ Proofpoint, Inc. (January 17, 2018). "Q4 2016 & Year in Review: Threat Summary" (PDF). Proofpoint.
  27. ^ Verizon (2017). "Data Breach Investigations Report: 10th Edition" (PDF).
  28. ^ Menn, Joseph (July 26, 2017). "Exclusive: Russia used Facebook to Try to Spy on Macron Campaign – Sources". Reuters.
  29. ^ Dell Secureworks Counter Threat Unit (October 7, 2015). "Hacker Group Creates Network of Fake LinkedIn Profiles".
  30. ^ Bundesamt für Verfassungsschutz (2017-12-12). "Vorsicht bei Kontaktaufnahme über Soziale Netzwerke – Fortschreibung".
  31. ^ Strobel, Warren; Landay, Jonathan (August 31, 2018). "Exclusive: U.S. accuses China of 'super aggressive' spy campaign on LinkedIn". Reuters.
  32. ^ SecureWorks, Counter Threat Unit Research Team. "The Curious Case of Mia Ash: Fake Persona Lures Middle Eastern Targets".
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Penggunaan_media_sosial_dalam_politik&oldid=5691215"