Seni bina Iran

Seni bina Iran/Parsi (Parsi: معمارى ایرانی, Memāri e Irāni) merujuk kepada seni bina berdasarkan kebudayaan Iran dan bahagian lain di Asia Barat, Kaukasus dan Asia Tengah. Sejarahnya bermula dari sekurang-kurangnya 5,000 SM dengan contoh-contoh khas yang tersebar di kawasan yang luas dari Turki dan Iraq ke Uzbekistan dan Tajikistan, dan dari Kaukasus hingga Zanzibar. Bangunan Parsi bervariasi daripada pondok petani hingga rumah teh, dan pavilion kebun hingga "beberapa struktur paling megah di dunia yang pernah dilihat".^[2] Selain gerbang bersejarah, istana, dan masjid, pertumbuhan pesat kota-kota seperti ibu kota Tehran telah membawa gelombang perobohan dan pembinaan bangunan baharu.

Seni bina Iran mempamerkan kepelbagaian ketara, baik daripada segi struktur mahupun estetika, dari pelbagai tradisi dan pengalaman. Tanpa inovasi mengejut, dan meskipun dengan kejadian penaklukan dan kejutan budaya berulang, ia telah mencapai "keperibadian yang berbeza berbanding negara-negara Muslim yang lain". [3] Kebajikan terpentingnya adalah: "perasaan yang ketara untuk bentuk dan skala; penemuan struktur, terutama dalam pembinaan kubah dan kubah; kepintaran hiasan dengan kebebasan dan kejayaan yang tidak dapat ditandingi dalam seni bina lain".^[3]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

^ "'برج آزادی پس از۲۰ سال شسته می شود'". BBC News فارسی (dalam bahasa Parsi). Dicapai pada 2020-05-13.
^ Arthur Upham Pope. Introducing Persian Architecture. Oxford University Press. London. 1971. m/s.1
^ Arthur Upham Pope. Persian Architecture. George Braziller, New York, 1965. m/s.266

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

(Inggeris) United Iranian Architects of Europe

[1] "'برج آزادی پس از۲۰ سال شسته می شود'". BBC News فارسی (dalam bahasa Parsi). Dicapai pada 2020-05-13.

[2] Arthur Upham Pope. Introducing Persian Architecture. Oxford University Press. London. 1971. m/s.1

[3] Arthur Upham Pope. Persian Architecture. George Braziller, New York, 1965. m/s.266

[1]

[2]

[3]