Pergi ke kandungan

Yue Fei

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Yue Fei
Potret Yue Fei dalam karya Liu Songnian Empat Jeneral Pemulihan.
Nama asal岳飛
Kelahiran(1103-03-24)24 Mac 1103
Tangyin, Anyang, Henan, Dinasti Song Utara
Meninggal dunia28 Januari 1142(1142-01-28) (umur 38)
Hangzhou, Zhejiang, Dinasti Song Selatan
KesetiaanDinasti Song
Tahun perkhidmatan1122–1142
PertempuranPerang Song–Jin
Nama Bahasa Cina
Tulisan Cina Tradisional岳飛
Tulisan Cina Ringkas岳飞

Yue Fei (Cina tradisional: 岳飛; 24 Mac 1103 – 28 Januari 1142),[1] nama gelaran Pengju (鵬舉), ialah seorang jeneral tentera China dari Dinasti Song dan dikenang sebagai wira kebangsaan yang patriotik. Beliau terkenal memimpin angkatan Song Selatan dalam perang abad ke-12 menentang Dinasti Jin yang diperintah orang Jurchen di utara China. Disebabkan pendiriannya yang tegas dalam peperangan, beliau dihukum mati oleh pemerintah Song Selatan pada tahun 1142 melalui fitnah, selepas perjanjian damai dimeterai dengan Dinasti Jin.[2] Yue Fei turut digambarkan dalam Wu Shuang Pu oleh Jin Guliang.

Kampung halaman asal usul keluarga Yue Fei terletak di Xiaoti, Kampung Yonghe, Tangyin, Xiangzhou, Henan (kini di Daerah Tangyin, Anyang, Henan). Beliau dikurniakan nama anumerta Wumu (武穆) oleh Maharaja Xiaozong dari Song pada 1169, dan kemudian dianugerahi gelaran mulia anumerta Raja E (鄂王) oleh Maharaja Ningzong dari Song pada 1211. Sejak kematiannya dan selepas kejatuhan Dinasti Song pada 1279, Yue Fei dianggap secara meluas sebagai wira budaya di China; beliau menjadi lambang kesetiaan dalam budaya Cina.

Biografi

[sunting | sunting sumber]

Biografi Yue Fei

[sunting | sunting sumber]

Sebuah biografi Yue Fei, Eguo Jintuo Zubian (鄂國金佗稡編), ditulis 60 tahun selepas kematiannya oleh cucunya, penyair dan sejarawan Yue Ke (岳柯) (1183–selepas 1240).[3][4][5] Pada tahun 1346, karya ini dimasukkan ke dalam Sejarah Song, iaitu catatan sejarah 496 bab mengenai peristiwa dan biografi tokoh-tokoh terkenal Dinasti Song, disusun oleh Perdana Menteri Dinasti Yuan Toqto'a dan lain-lain.[6] Biografi Yue Fei terdapat pada bab ke-365 dan disenaraikan sebagai biografi ke-124 dalam jilid 365.[7] Sesetengah sejarawan kemudian termasuk Deng Guangming (1907–1998) meragui ketepatan banyak dakwaan Yue Ke tentang datuknya.[8]

Menurut Sejarah Song, Yue Fei diberi nama "Fei", yang bermaksud "terbang", kerana ketika dia dilahirkan, "seekor burung besar seperti angsa hinggap di bumbung rumahnya".[9]

Jeneral Yue Fei

[sunting | sunting sumber]

Kronik Yue, Putera E dari Song

[sunting | sunting sumber]

Kronik Yue, Putera E dari Song (Cina tradisional: 宋岳鄂王年譜; Cina ringkas: 宋岳鄂王年谱; pinyin: Sòng Yuè È Wáng Niánpǔ) ditulis oleh Qian Ruwen (錢汝雯) pada tahun 1924.[10]

Kelahiran dan kehidupan awal

[sunting | sunting sumber]
Ilustrasi Dinasti Qing tentang Yue Fei

Beberapa sumber menyatakan bahawa Yue dilahirkan dalam keluarga petani penyewa miskin di Daerah Tangyin, wilayah Anyang, Henan.[11][12][13][14] Biografi Yue Fei menyebut tentang banjir yang memindahkan keluarganya semasa kecil, tetapi bapanya terselamat. Ia berbunyi,

Selepas [kematian gurunya Zhou Tong], [Yue Fei] akan melakukan upacara korban di kuburnya. Bapanya memuji kesetiaan Yue dan bertanya kepadanya, "Apabila engkau diamanahkan mengurus hal negara, tidakkah engkau harus berkorban demi negara dan mati menunaikan kewajipan?" (侗死，溯望設祭于其冢。父義之，曰："汝為時用，其徇國死義乎。)[15][11]

Bapa Yue menggunakan tanah keluarga untuk tujuan kemanusiaan, tetapi selepas dimusnahkan oleh banjir, Yue muda terpaksa membantu bapanya bekerja di sawah untuk terus hidup. Yue menerima pendidikan awalnya daripada bapanya. Pada tahun 1122, Yue menyertai tentera tetapi terpaksa pulang pada tahun yang sama selepas kematian bapanya.[15] Dalam China purba, seseorang diwajibkan oleh undang-undang untuk berhenti sementara daripada pekerjaan apabila ibu bapa mereka meninggal dunia bagi menjalani tempoh berkabung yang ditetapkan.[16] Sebagai contoh, Yue sepatutnya berkabung selama tiga tahun, tetapi sebenarnya hanya 27 bulan. Sepanjang tempoh ini, dia akan memakai pakaian berkabung kasar, topi dan selipar, sambil mengelakkan pakaian sutera.[17] Apabila ibunya meninggal dunia pada tahun 1136, dia bersara daripada pertempuran penting menentang Dinasti Jin untuk berkabung, tetapi terpaksa memendekkan tempoh tersebut kerana desakan para jeneralnya untuk kembali memimpin.[15]

Shuo Yue Quanzhuan memberikan catatan fiksyen yang sangat terperinci mengenai kehidupan awal Yue. Novel ini menyatakan bahawa selepas dihanyutkan dari Henan ke Hubei, Yue dan ibunya diselamatkan oleh tuan tanah Wang Ming (王明) dan dibenarkan tinggal di rumah agam Wang sebagai pembantu domestik. Yue Fei muda kemudiannya menjadi anak angkat dan murid kepada guru keluarga Wang, Zhou Tong, seorang guru terkenal dalam ilmu ketenteraan. (Zhou Tong ini tidak harus dikelirukan dengan watak yang hampir sama nama, "Si Penindas Kecil" dalam Batas Air.)

Zhou mengajar Yue dan tiga saudara angkatnya – Wang Gui (王貴), Tang Huai (湯懷) dan Zhang Xian (張顯) – pelajaran sastera pada hari ganjil dan pelajaran ketenteraan, termasuk memanah dan lapan belas jenis senjata, pada hari genap.

Selepas bertahun-tahun berlatih, Zhou Tong mendaftarkan murid-muridnya untuk peperiksaan ketenteraan daerah Tangyin, di mana Yue Fei memenangi tempat pertama dengan memanah sembilan anak panah berturut-turut ke pusat sasaran sejauh 240 langkah. Selepas pertunjukan memanah ini, Yue diminta berkahwin dengan anak perempuan Li Chun (李春), rakan lama Zhou dan majistret daerah yang mengawasi peperiksaan tersebut. Namun, tidak lama kemudian Zhou meninggal dunia akibat sakit, dan Yue tinggal di kuburnya sepanjang musim sejuk sehingga bulan kedua tahun baharu, apabila saudara-saudaranya memusnahkan pondoknya dan memaksanya pulang untuk menjaga ibunya.

Yue akhirnya berkahwin dan kemudian menyertai peperiksaan ketenteraan diraja di ibu kota Song, Kaifeng. Di sana, dia mengalahkan semua pesaing dan menolak tawaran Cai Gui (蔡桂), Putera Liang, yang mahu membayar sejumlah wang besar jika Yue sanggup mengundur diri daripada peperiksaan. Penolakan itu membuatkan putera murka dan mereka bersetuju untuk bertarung secara rahsia, di mana Yue membunuh putera tersebut dan terpaksa melarikan diri dari kota kerana bimbang dihukum mati. Tidak lama selepas itu, dia menyertai tentera Song untuk menentang pencerobohan tentera Jurchen dari Dinasti Jin.[18]

Biografi Yue Fei menyatakan:

Semasa [Yue] dilahirkan, seekor peng terbang sambil berkokok di atas rumahnya, lalu bapanya menamakan beliau "Fei" [(飛 – "terbang")]. Sebelum [Yue] berumur sebulan, Sungai Kuning melimpah, lalu ibunya, Yao, memeluk bayi Yue sambil duduk di dalam sebuah tempayan tanah liat. Arus ganas menghanyutkan tempayan itu hingga ke tebing dan mereka terselamat. ... Walaupun hidup miskin, [Yue Fei] rajin belajar, khususnya menyukai edisi Zuo Zhuan bagi Catatan Musim Bunga dan Luruh dan strategi Sun Tzu serta Wu Qi. (飛生時，有大禽若鵠，飛鳴室上，因以為名。未彌月，河決內黃，水暴至，母姚抱飛坐瓮中，衝濤及岸得免，人異之。-- 家貧力學，尤好【左氏春秋】、孫吳兵法。)[19]

Menurut sebuah buku karya guru seni bela diri Liang Shouyu, "[Seekor] Dapeng ialah burung gergasi yang wujud pada zaman purba China. Legenda mengatakan Dapeng Jinchi Mingwang ialah penjaga yang berada di atas kepala Gautama Buddha. Dapeng dapat menghapuskan segala kejahatan di mana-mana kawasan. Malah Raja Monyet sekalipun tidak mampu menandingi kekuatannya. Pada zaman Dinasti Song, kerajaan dipenuhi rasuah dan negara sering diceroboh pihak asing. Sakyamuni menghantar Dapeng turun ke bumi untuk melindungi China. Dapeng pun menjelma sebagai Yue Fei."[20]

Latihan ketenteraan

[sunting | sunting sumber]

Biografi Yue Fei menyatakan, "Yue Fei memiliki kekuatan luar biasa dan sebelum mencapai umur dewasa, beliau mampu menarik busur seberat 300 catty (400 paun (180 kg)) dan busur silang seberat lapan stone (960 catty, 1,280 paun (580 kg)). Yue Fei mempelajari memanah daripada Zhou Tong. Beliau mempelajari semua kemahiran tersebut dan mampu memanah dengan tangan kiri dan kanan."[21][22][23][24][25] Shuo Yue Quanzhuan menyatakan Zhou mengajar Yue dan saudara angkatnya memanah serta semua lapan belas senjata perang. Novel ini juga menyebut Yue ialah murid ketiga Zhou selepas Lin Chong dan Lu Junyi daripada 108 pendekar dalam Bingkai Air. E Wang Shi mencatat, "Apabila Yue Fei mencapai umur dewasa, datuk sebelah ibu beliau, Yao Daweng (姚大翁), mengupah seorang pakar tombak, Chen Guang, untuk mengajarkan seni pertarungan tombak kepada Yue Fei."[26][27]

Kedua-dua Biografi Yue Fei dan E Wang Shi menyebut Yue belajar daripada Zhou dan Chen sebelum atau ketika mencapai usia dewasa. Huruf Cina yang mewakili "dewasa" dalam sumber ini ialah ji guan (Bahasa Cina: 及冠; pinyin: jí guàn; secara harfiahnya "penganugerahan topi rasmi"), istilah purba Cina yang bermaksud "20 tahun" usia seorang lelaki boleh memakai topi rasmi sebagai lambang status dewasa.A Study of the Gender and Religious Implications of Nü Guan (lihat halaman 18) (PDF)</ref> Maka, beliau memperoleh semua ilmu seni bela dirinya sebelum menyertai tentera pada usia 19 tahun.[21][25]

Catatan sejarah tidak menyebut bahawa guru-gurunya mengajarkan gaya seni bela diri tertentu; hanya memanah, seni tombak dan taktik ketenteraan. Namun, sumber bukan sejarah menyatakan bahawa selain kemahiran tersebut, Zhou Tong turut mengajarkan pertarungan tangan kosong dan menunggang kuda. Satu legenda mengatakan Zhou membawa Yue yang masih muda ke sebuah lokasi tidak dinyatakan untuk bertemu dengan seorang pertapa Buddha yang mengajarkan kepadanya gaya Emei Dapeng qigong (峨嵋大鵬氣功). Inilah kononnya sumber kekuatan luar biasa dan kemahiran seni bela dirinya.[28][24] Menurut master generasi ketiga belas Tai He ("Harmoni Agung") Wudangquan Fan Keping (范克平), Zhou Tong ialah seorang mahaguru pelbagai latihan "qigong keras".[29][30]

Tatu Yue Fei

[sunting | sunting sumber]

Menurut catatan sejarah dan legenda, Yue mempunyai empat aksara Cina 盡忠報國 ("berkhidmat kepada negara dengan kesetiaan sepenuhnya") yang ditatu pada belakangnya. Biografi Yue Fei menyatakan bahawa selepas Qin Hui menghantar ejen untuk menangkap Yue dan anaknya, beliau dibawa ke hadapan mahkamah dan dituduh mengkhianat, namun:

飛裂裳以背示鑄，有盡忠報國四大字，深入膚理。既而閱實無左驗，鑄明其無辜。
Yue mengoyakkan jubahnya untuk mendedahkan empat aksara tatu "berkhidmat kepada negara dengan kesetiaan sepenuhnya" di belakangnya. Ini membuktikan bahawa beliau jelas tidak bersalah terhadap tuduhan tersebut.[7]

Karya fiksyen kemudian tentang biografi Yue membina kisah berdasarkan tatu ini. Sebagai contoh, salah satu novel terawal dari era Dinasti Ming berjudul Kisah Raja Yue yang Memulihkan Dinasti Song (大宋中興岳王傳) menyatakan bahawa selepas tentera Jin menyerang China, para pemuda di kampung Yue mencadangkan mereka menyertai kumpulan penyamun di gunung. Namun, Yue membantah dan meminta salah seorang daripada mereka menatu aksara yang disebutkan tadi di belakangnya. Setiap kali ada yang mahu menyertai penyamun, beliau akan menunjukkan tatu itu untuk mengubah fikiran mereka.[31]

Legenda umum bahawa Yue menerima tatu daripada ibunya pertama kali muncul dalam Shuo Yue Quanzhuan, sebuah novel sejarah. Dalam bab 21 berjudul "Dengan alasan Wang Zuo bersumpah menjadi saudara, dengan tatu Lady Yue menasihati anaknya", Yue menolak ketua lanun Yang Yao (楊幺) dan melepaskan peluang menjadi jeneral dalam tenteranya. Ibu Yue Fei kemudian berkata kepada anaknya, "Aku, ibumu, melihat bahawa engkau tidak menerima pelawaan pengkhianat pemberontak, dan engkau sanggup menanggung kemiskinan serta tidak tergoda oleh kekayaan dan kedudukan ... Namun aku khuatir selepas kematianku, mungkin akan ada orang yang tidak layak yang akan memujukmu ... Atas sebab-sebab ini ... aku mahu menatu di belakangmu empat aksara 'Paling', 'Setia', 'Berkhidmat' dan 'Negara' ... Lady Yue mengambil berus dan menulis di tulang belakangnya empat aksara untuk 'berkhidmat kepada negara dengan kesetiaan sepenuhnya' ... [Lalu] beliau menggigit giginya dan mula menusuk. Setelah selesai, beliau mewarnakan aksara itu dengan dakwat bercampur cuka supaya warnanya tidak akan pudar."[32]

Namun, ketepatan legenda ini dipertikaikan oleh sejarawan moden.[33] Dokumen sebelum Dinasti Qing merekodkan bahawa Yue Fei telah mengupah seorang penatu untuk menatu empat aksara tersebut di belakangnya. Rekod sedemikian muncul dalam Wumu Jingzhong Zhuan, sebuah novel yang diterbitkan pada zaman Dinasti Ming, manakala Shuo Yue Quanzhuan (Jeneral Yue Fei) diterbitkan pada zaman Dinasti Qing.

Orang Yahudi Kaifeng, salah satu daripada banyak komuniti Yahudi di China purba, merujuk kepada tatu ini dalam dua daripada tiga batu bersurat mereka yang dicipta pada tahun 1489, 1512, dan 1663. Sebutan pertama muncul dalam bahagian batu bersurat 1489 yang merujuk kepada "kesetiaan tanpa batas kepada negara dan Putera".[34] Sebutan kedua muncul dalam bahagian batu bersurat 1512 tentang bagaimana askar dan pegawai Yahudi dalam tentera China "amat setia kepada negara".[35]

Kehidupan dewasa

[sunting | sunting sumber]

Potret

[sunting | sunting sumber]
Empat Jeneral Pemulihan dilukis oleh Liu Songnian pada zaman Dinasti Song Selatan. Yue Fei ialah orang kedua dari kiri. Han Shizhong ialah orang kelima dari kiri dan Zhang Jun ialah orang keempat dari kiri.

Pelukis zaman Dinasti Song Selatan Liu Songnian (劉松年) (1174–1224), yang terkenal dengan karya realistiknya, melukis sebuah potret berjudul "Empat Jeneral Pemulihan" (中興四將).[36] Potret berkumpulan itu memaparkan lapan orang – empat jeneral dan empat pembantu. Dari kiri: pembantu, Yue Fei, pembantu, Zhang Jun (張浚), Han Shizhong (韓世忠), pembantu, Liu Guangshi (劉光世), dan pembantu.[37]

Menurut profesor sejarah He Zongli dari Universiti Zhejiang, lukisan itu menunjukkan bahawa Yue adalah seorang jeneral yang berwajah lebih ilmiah dengan tubuh yang agak rendah dan berisi berbanding patungnya yang kini dipamerkan di Makam Yue Fei di Hangzhou, yang menggambarkannya sebagai tinggi dan kurus. Shen Lixin, seorang pegawai di Pentadbiran Tokong Yue Fei, menganggap potret Yue Fei dari "Empat Jeneral Pemulihan" sebagai rupa paling tepat bagi jeneral itu yang masih wujud.[38]

Perwatakan

[sunting | sunting sumber]
Kaligrafi tulisan tangan Yue Fei

Dalam karyanya From Myth to Myth: The Case of Yüeh Fei's Biography, pakar sinologi terkenal Hellmut Wilhelm[39] menyimpulkan bahawa Yue Fei sengaja membentuk hidupnya mengikut teladan wira-wira China dari dinasti silam dan hal ini akhirnya membawa kepada kematiannya sebagai syahid.[40] Selain belajar kesusasteraan di bawah bimbingan bapanya Yue He (岳和), Yue Fei gemar membaca karya klasik ketenteraan. Beliau meminati ulasan Zuo Zhuan terhadap Annals Musim Bunga dan Musim Gugur serta strategi Sun Tzu dan Wu Qi. Walaupun literasinya memberi peluang untuk menjadi sarjana – satu kedudukan yang lebih dihormati daripada golongan tentera biasa pada zaman Dinasti Song – Yue memilih jalan ketenteraan kerana tiada tradisi perkhidmatan awam dalam keluarganya. Oleh itu, beliau tiada sebab untuk mempelajari klasik Konfusian demi mengatasi pencapaian nenek moyang atau menaikkan taraf sosial keluarganya. Leluhur generasi keempatnya, Yue Huan (岳渙), pernah berkhidmat sebagai lingshi (令使) (fungsi rendah dalam pentadbiran),[41] tetapi beliau tidak pernah menjadi anggota penuh dalam pangkat perkhidmatan awam.[42] Teori kedua menyatakan beliau menyertai tentera kerana ingin mencontohi wira-wira kegemarannya.[40]

Sarjana sentiasa dialu-alukan di kem Yue Fei. Beliau membenarkan mereka datang untuk menceritakan kisah dan perbuatan wira masa lampau bagi meningkatkan semangat tenteranya. Dengan cara ini beliau dapat mengajar mereka tentang pahlawan yang dijadikan teladan hidupnya. Yue juga berharap salah seorang sarjana ini akan merekodkan perbuatannya supaya beliau menjadi setara dengan idolanya. Beliau pernah menyatakan hasratnya untuk dianggap setaraf dengan Guan Yu dan tokoh terkenal lain dari zaman Tiga Kerajaan. Yue berjaya dalam hal ini kerana "mitologi rasmi" kemudian meletakkannya pada tahap yang sama dengan Guan Yu.[40]

Yue berhati-hati untuk sentiasa berkelakuan sebagai lelaki budiman Konfusian bagi mengelakkan sebarang salah laku direkodkan dan dikritik oleh generasi dinasti kemudian. Namun, beliau mempunyai kelemahan. Pada awal kerjaya ketenteraannya, beliau mempunyai masalah dengan alkohol. Yue minum berlebihan kerana percaya ia sesuai dengan imej wira silam. Namun, selepas hampir membunuh rakan sekerja dalam kemarahan mabuk, maharaja memaksanya berjanji untuk tidak minum lagi sehingga penceroboh Jurchen dihalau.[40]

Keluarga

[sunting | sunting sumber]
Yue Yun (岳雲), anak sulung Yue Fei

Menurut Shuo Yue Quanzhuan, Yue mempunyai lima anak lelaki dan seorang anak perempuan. Sejarah Song merekodkan bahawa Yue Yun (岳雲; 1119–1142) diangkat sebagai anak oleh Yue Fei pada usia 12 tahun[43] manakala sumber lain mendakwa beliau adalah anak kandungnya;[44] Yue Lei (岳雷), anak kedua, mewarisi jawatan bapanya; Yue Ting (岳霆) adalah anak ketiga; Yue Lin (岳霖) anak keempat; dan Yue Zhen (岳震), anak kelima, masih kecil ketika kematian bapanya. Yue Yinping ialah anak perempuan Yue Fei. Novel menyatakan beliau membunuh diri selepas kematian bapanya dan menjadi bidadari di syurga. Namun, buku sejarah tidak menyebut namanya dan oleh itu beliau dianggap watak rekaan.[44] Yue Fei berkahwin dengan anak perempuan Majistret Li pada tahun 1119 ketika beliau berumur 16 tahun.[32] Walau bagaimanapun, catatan tentang perkahwinan ini adalah fiksyen.[44]

Biografi Yue Fei menyatakan Yue meninggalkan ibunya yang uzur bersama isteri pertamanya ketika beliau pergi berperang menentang tentera Jin. Namun, isterinya itu "meninggalkannya (dan ibunya) lalu berkahwin semula".[40] Beliau kemudian mengambil isteri kedua dan turut membincangkan "urusan" berkaitan kerjaya ketenteraannya dengannya. Yue benar-benar menyayanginya, tetapi kasihnya kepadanya adalah kedua selepas keinginannya untuk membebaskan China daripada penceroboh Jurchen. Kesetiaan isterinya kepada beliau dan ibunya diperkukuh oleh rasa takut bahawa sebarang ketidaksetiaan atau kelalaian dalam menjaga Lady Yue akan membawa pembalasan.[40]

Yue melarang anak-anak lelakinya mempunyai gundik, walaupun beliau sendiri hampir mengambil seorang. Walaupun wanita itu dihadiahkan oleh rakannya, beliau tidak menerimanya kerana wanita itu ketawa ketika beliau bertanya sama ada dia boleh "menanggung kesusahan hidup di kem" bersamanya.[40] Yue tahu wanita itu bersifat bebas dan akan berhubungan dengan askar lain.[40]

Walaupun tidak disebut dalam memoir yang ditulis oleh cucu Yue Fei, beberapa sumber ilmiah mendakwa Yue mempunyai seorang adik lelaki bernama Yue Fan (岳翻). Beliau kemudian berkhidmat dalam tentera di bawah abangnya dan gugur dalam pertempuran pada tahun 1132.[44]

Rekod ketenteraan

[sunting | sunting sumber]
Peta menunjukkan perang Song–Jin dengan laluan ekspedisi utara Yue Fei
Pertempuran Yancheng, Yingchang dan Zhuxianzhen, yang berlaku semasa ekspedisi utara terakhir diketuai oleh Yue Fei

Anak kepada seorang petani miskin dari utara China, Yue Fei menyertai tentera Song pada tahun 1122.[45] Yue meninggalkan tentera seketika apabila bapanya meninggal pada tahun 1123, tetapi kembali pada 1126.[46] Selepas mendaftar semula, beliau berjuang menumpaskan pemberontakan ketua perang tempatan yang menjarah di utara China. Pemberontakan tempatan telah mengalihkan sumber yang diperlukan dari peperangan Song menentang Jin.[47] Yue turut mempertahankan Kaifeng semasa pengepungan kedua oleh Jin pada tahun 1127. Selepas Kaifeng jatuh, beliau menyertai tentera di Jiankang yang ditugaskan mempertahankan Sungai Yangtze. Tentera ini menghalang kemaraan Jurchen ke sungai pada tahun 1129.[48] Reputasinya yang meningkat sebagai pemimpin tentera menarik perhatian istana Song. Pada tahun 1133, beliau dilantik sebagai jeneral tentera terbesar di sekitar Lembangan Tengah Yangtze.[49] Antara 1134 dan 1135, beliau mengetuai serangan balas ke atas negeri Qi, sebuah negara boneka yang disokong Jin, dan menguasai semula wilayah yang telah ditawan Jurchen.[50] Beliau terus naik pangkat dan menambah bilangan tenteranya sambil berjaya memimpin kempen ke utara China. Beberapa jeneral lain turut berjaya menentang Dinasti Jin, dan usaha bersama mereka menyelamatkan Dinasti Song. Seperti kebanyakan mereka, Yue bertekad untuk menawan semula utara China.

Buku Stone Lake: The Poetry of Fan Chengda 1126–1193 menyatakan, "...Yue Fei ([1103]–1141)... menangkis serangan musuh pada tahun 1133 dan 1134, sehingga pada tahun 1135 tentera Song yang semakin yakin berada dalam kedudukan untuk menawan semula seluruh utara China daripada Dinasti Jin ... [Pada tahun 1140,] Yue Fei melancarkan serangan balas besar-besaran terhadap tentera Jin, mengalahkan satu demi satu musuh sehingga beliau berkhemah dalam jarak ibu kota lama Dinasti Song Utara, Kaifeng, sebagai persiapan untuk serangan terakhir. Namun pada tahun yang sama, Qin Hui memerintahkan Yue Fei menghentikan kempen, dan pada 1141 Yue Fei dipanggil pulang ke ibu kota Song Selatan. Dipercayai bahawa maharaja kemudian memerintahkan Yue Fei digantung mati."[51]

Pertempuran Zhuxianzhen berhampiran Kaifeng di Henan di mana Yue Fei menewaskan tentera Jin pada tahun 1140. Lukisan di Koridor Panjang Istana Musim Panas di Beijing.

Enam kaedah mengatur tentera

[sunting | sunting sumber]
Patung Yue Fei di luar Tokong Yue Fei di Hangzhou

Yue Ke (岳珂) menyatakan bahawa datuknya mempunyai enam kaedah khas untuk mengatur tentera secara berkesan:

Pemilihan teliti
Beliau lebih bergantung kepada bilangan kecil askar yang terlatih baik daripada pasukan besar yang tidak terlatih. Dengan cara ini, seorang askar unggul bernilai seratus askar lemah. Contohnya, apabila tentera Han Ching dan Wu Xu dipindahkan ke kem Yue, kebanyakannya tidak pernah bertempur dan terlalu tua atau tidak sihat untuk pergerakan atau pertempuran berpanjangan. Setelah Yue menyingkirkan askar lemah dan menghantar mereka pulang, hanya tinggal seribu askar sihat. Namun selepas beberapa bulan latihan intensif, mereka mampu bertempur hampir setanding dengan askar yang telah lama berkhidmat di bawahnya.[52]
Latihan ketat
Apabila tidak berkempen menawan semula wilayah utara, Yue melatih tenteranya dengan ketat. Selain pergerakan dan latihan senjata, mereka melompat tembok dan merangkak melalui parit dengan pakaian tempur penuh. Latihan ini begitu ketat sehingga mereka tidak singgah melawat keluarga walaupun melalui kampung halaman, malah berlatih pada hari cuti.[52]
Keadilan dalam ganjaran dan hukuman
Beliau memberi ganjaran atas jasa dan menghukum mereka yang bermegah atau malas berlatih. Yue pernah menghadiahkan tali pinggang peribadi, peralatan makan perak, dan kenaikan pangkat kepada seorang askar biasa kerana jasanya dalam pertempuran. Sebaliknya, beliau pernah memerintahkan anaknya Yue Yun dipancung kerana jatuh dari kuda selepas gagal melompati parit; hanya diselamatkan selepas pegawai memohon belas kasihan. Ada askar yang dibuang atau dihukum mati kerana bermegah atau enggan mematuhi arahan.[52]
Arahan jelas
Beliau sentiasa memberi arahan yang mudah difahami semua askar. Sesiapa yang gagal mematuhinya dihukum berat.[52]
Disiplin ketat
Semasa berarak di desa, beliau tidak membenarkan tenteranya merosakkan ladang atau menjarah kampung. Mereka mesti membayar harga yang adil dan memastikan tanaman tidak rosak. Seorang askar pernah mencuri tali hem daripada petani untuk mengikat jerami; apabila Yue mengetahuinya, askar itu dihukum bunuh.[52]
Keakraban dengan tentera
Beliau melayan tenteranya seperti setara. Makan makanan yang sama, tidur di tempat terbuka seperti mereka, dan jika ada tempat perlindungan sementara, beliau memastikan askar mendapat tempat sebelum dirinya. Apabila wain tidak mencukupi, beliau mencampurkannya dengan air supaya semua mendapat bahagian.[52]

Kematian

[sunting | sunting sumber]
Pintu utama Tokong Yue Fei di Hangzhou
Titah Maharaja kepada Jeneral Yue Fei (《賜岳飛手勅》), Maharaja Gaozong dari Song, Muzium Istana Negara, Taipei

Pada tahun 1126, beberapa tahun sebelum Yue menjadi jeneral, Jurchen yang memerintah Dinasti Jin (1115–1234) menyerang utara China, memaksa Dinasti Song meninggalkan ibu kota Kaifeng dan menawan Maharaja Qinzong dari Song, yang dibawa ke Wilayah Huining. Ini menandakan berakhirnya Dinasti Song Utara dan bermulanya Dinasti Song Selatan di bawah Maharaja Gaozong.

Yue berperang lama menentang penceroboh Jurchen untuk menawan semula utara China. Ketika hampir menyerang dan menawan Kaifeng, pegawai menasihati Maharaja Gaozong supaya memanggil Yue pulang dan berunding damai dengan Jurchen. Bimbang kekalahan di Kaifeng akan menyebabkan Jurchen membebaskan Maharaja Qinzong lalu mengancam takhtanya, Gaozong menghantar 12 perintah berbentuk 12 plak emas kepada Yue Fei supaya pulang. Menyedari kejayaan di Kaifeng boleh mencetuskan perebutan dalaman, Yue akur kepada perintah maharaja dan kembali, lalu dipenjarakan di mana Qin Hui akhirnya mengatur hukuman mati atas tuduhan palsu.[53]

Terdapat pelbagai versi tentang kematian Yue. Menurut The History of China: (The Greenwood Histories of the Modern Nations) dan sumber lain, Yue meninggal dalam penjara.[54][55] Kronik Yue, Putera E dari Song menyatakan beliau dibunuh dalam penjara.[56] Shuo Yue Quanzhuan pula menyatakan beliau dicekik sehingga mati bersama anaknya Yue Yun dan orang kanannya Zhang Xian (張憲): "...[Yue Fei] melangkah ke Pavilion Angin dan Ombak ... pengawal di kedua-dua sisi mengangkat tali dan mencekik ketiga-tigany

Secrets of Eagle Claw Kung Fu: Ying Jow Pai mencatatkan, "Akhirnya, [Yue Fei] menerima 'Plak Emas Kedua Belas' [daripada maharaja memanggilnya pulang], yang jika diingkari bermakna dibuang. Patriotisme menuntut beliau taat. Dalam perjalanan pulang, beliau singgah di sebuah pavilion. Qin Hui telah menjangkakan laluan Yue dan mengatur pembunuhan. Yue Fei dibunuh dalam serangan hendap pada usia 39 tahun."[57]

Menurut A Chinese Biographical Dictionary, "[Bapa dan anak] belum genap dua bulan dipenjarakan apabila Qin Hui memutuskan untuk menyingkirkan musuhnya. Dia menulis perintah hukuman mati Yue Fei dengan tangannya sendiri; perintah itu segera dilaksanakan, dan kemudian dia melaporkan Yue Fei meninggal dalam penjara",[58] yang bermaksud Qin Hui menghukum mati Yue dan anaknya tetapi melaporkan bahawa mereka mati dalam tahanan.

Sumber lain menyatakan beliau diracun hingga mati.[59][60] Namun ramai yang hanya menyatakan beliau "dihukum mati", "dibunuh" atau "dibunuh secara khianat".[61][62][63]

Selepas Yue dihukum mati, seorang pegawai penjara, Wei Shun (隗順), yang mengagumi watak Yue, mencuri mayatnya dan mengebumikannya secara rahsia di Tokong Sembilan Lengkok (九曲叢祠) di luar ibu kota Song.[64]

Hukuman selepas kematian terhadap Qin Hui

[sunting | sunting sumber]

Shuo Yue Quanzhuan menyatakan bahawa selepas menangkap Yue Fei, Yue Yun, dan Zhang Xian atas tuduhan palsu, Qin Hui bersama isterinya, Puan Wang (王氏), sedang duduk di "tingkap timur" sambil memanaskan badan di hadapan api, apabila dia menerima sepucuk surat daripada rakyat yang menuntut pembebasan Yue Fei. Qin menjadi risau kerana selepas hampir dua bulan penyeksaan, dia masih tidak dapat memaksa Yue mengaku berkhianat dan akhirnya terpaksa melepaskannya. Namun, selepas seorang gadis hamba membawa buah limau segar ke dalam bilik, Puan Wang merancang satu helah untuk membunuh Yue. Dia menyuruh Qin menyelitkan arahan hukuman mati di dalam kulit limau dan menghantarnya kepada hakim yang mengendalikan kes Yue. Dengan cara ini, Yue dan pengikutnya akan dihukum mati sebelum maharaja atau Qin sendiri perlu menarik balik arahan terbuka itu.[65] Komplot ini dikenali sebagai "Komplot Tingkap Timur".[66] Sebuah novel tentang peristiwa ini, berjudul Dong Chuang Ji (東窗記; "Kisah Tingkap Timur"), telah ditulis pada zaman Dinasti Ming oleh seorang penulis tanpa nama.[67]

Apabila Han Shizhong bertanya apakah kesalahan Yue, Qin Hui menjawab, "Meskipun tidak pasti sama ada dia mengkhianati dinasti, mungkin ada." Ungkapan "mungkin ada", "tidak perlu alasan", atau "tidak berasas" (莫須有) kemudiannya menjadi peribahasa Cina yang merujuk kepada tuduhan palsu,[68] yang bermaksud 'fitnah', 'tuduhan direka', atau 'konspirasi' dalam bahasa Melayu.

Beberapa dekad kemudian, cucunya, Yue Ke (岳珂), memperoleh semula dokumen yang membuktikan jasa datuknya dan menerbitkan biografi memuji beliau. Pada tahun 1162, Maharaja Xiaozong dari Song secara rasmi membatalkan tuduhan palsu tersebut dan memulihkan kehormatan Yue. Sebagai hukuman terhadap pihak yang terlibat dalam kematiannya, patung besi Qin Hui, Puan Wang, dan dua pembantu Qin: Moqi Xie (万俟卨) dan Zhang Jun (張俊) didirikan dalam keadaan berlutut di hadapan Makam Yue Fei berhampiran Tasik Barat di Hangzhou. Selama berabad-abad, patung-patung ini dimaki, diludah, malah dikencing oleh orang ramai. Acuan asal daripada gangsa rosak, lalu digantikan dengan besi, tetapi turut mengalami nasib sama. Kini, patung-patung ini dilindungi sebagai warisan sejarah.[69] Sebuah puisi yang tergantung di pintu pagar kawasan patung itu berbunyi, "Bukit hijau beruntung menjadi tanah perkuburan seorang jeneral setia, besi putih malang dibentuk menjadi patung pengkhianat."[70] Maharaja Xiaozong memberikan pengebumian yang sempurna selepas keluarga Wei Shun mendedahkan lokasi mayatnya;[71] Wei Shun kemudian diberi penghormatan selepas kematian di kampung halaman Yue Fei di Daerah Tangyin, dan sebuah patungnya didirikan berdiri di Tokong Yue Fei. Sebuah makam dibina untuk memperingatinya, dan dia diberi gelaran Wumu (武穆; "Berkekuatan dan Tegas"). Pada tahun 1179 beliau dianugerahkan gelaran anumerta Zhongwu (忠武; "Setia dan Berkekuatan").[72][73]

Bakat

[sunting | sunting sumber]

Seni bela diri

[sunting | sunting sumber]

Dua aliran seni bela diri yang paling dikaitkan dengan Yue Fei ialah Cakar Helang dan xingyiquan. Sebuah buku menyatakan Yue mencipta Cakar Helang untuk tenteranya dan xingyiquan untuk pegawai-pegawainya.[74] Mengikut legenda, Yue pernah belajar di Biara Shaolin bersama seorang sami bernama Zhou Tong dan mempelajari gaya tinju "gajah", iaitu set teknik tangan dengan penekanan kuat pada qinna (kuncian sendi).[75][76][77] Kisah lain mengatakan beliau mempelajari gaya ini di luar Tokong daripada guru yang sama.[78] Yue kemudiannya memperluas gaya gajah ini untuk mencipta Yibai Lingba Qinna (一百零八擒拿; "108 Teknik Tangan Mengunci") bagi Ying Sao (Tangan Helang) atau Ying Kuen (Tinju Helang).[75] Selepas menjadi jeneral dalam tentera diraja, Yue mengajar gaya ini kepada tenteranya dan mereka berjaya besar dalam pertempuran menentang tentera Dinasti Jin.[78] Selepas beliau dihukum mati secara salah dan tenteranya dibubarkan, para pengikutnya dikatakan mengembara ke seluruh China menyebarkan gaya ini, yang akhirnya kembali semula ke Shaolin. Kemudian, seorang sami bernama Li Quan (麗泉) menggabungkan gaya ini dengan fanziquan, satu lagi gaya yang dikaitkan dengan Yue, untuk menghasilkan bentuk moden Ying Jow Pai Utara.[75][79]

Menurut legenda, Yue menggabungkan pengetahuannya tentang seni bela diri dalaman dan teknik lembing yang dipelajari daripada Zhou Tong (di Shaolin) untuk mencipta serangan lurus tinju dalam xingyiquan.[78][80] Sebuah buku mendakwa beliau mempelajari dan menyintesiskan sistem qigong Buddha Mengubah Otot dan Mencuci Sumsum untuk mencipta xingyiquan.[81] Sebaliknya, penyokong wudangquan percaya adalah mungkin Yue mempelajari gaya ini di Pergunungan Wudang berhampiran wilayah asalnya di Henan. Sebab mereka ialah beliau dipercayai hidup sezaman dan setempat dengan Zhang Sanfeng, pengasas tai chi; lima pukulan tinju dalam xingyiquan, yang berdasarkan teori Lima Unsur Cina, serupa dengan teori "Yin-Yang" dalam tai chi; dan kedua-duanya berasaskan Taoisme dan bukannya Buddha.[82] Buku Henan Orthodox Xingyiquan, ditulis oleh Pei Xirong (裴锡荣) dan Li Ying'ang (李英昂), menyatakan bahawa guru xingyiquan Dai Longbang menulis Pendahuluan kepada Tinju Enam Harmoni pada tahun ke-15 pemerintahan Maharaja Qianlong ([1750]) yang menyebut:

... ketika [Yue Fei] masih kanak-kanak, beliau menerima tunjuk ajar khas daripada Zhou Tong. Beliau menjadi sangat mahir dalam teknik lembing. Beliau menggunakan teknik lembing untuk mencipta kaedah tinju. Beliau menamakan kaedah itu Yi Quan. Misteri dan sukar difahami, pengikut lama tidak memiliki kemahiran ini. Sepanjang Jin, Yuan dan Ming jarang ada yang menguasai seni ini. Hanya Ji Gong yang memilikinya. (於乾隆十五年為"六合拳"作序云："岳飛當童子時，受業於周侗師，精通槍法，以槍为拳，立法以教將佐，名曰意拳，神妙莫測，盖从古未有之技也。)

[83][84]

Tokoh "Ji Gong" yang disebut di atas, lebih dikenali sebagai Ji Jike (姬際可) atau Ji Longfeng (姬隆丰), dikatakan pernah berlatih di Biara Shaolin selama sepuluh tahun sewaktu muda dan tiada tandingan dalam penggunaan lembing.[85] Menurut kisah, beliau kemudiannya mengembara ke Gua Xongju di Gunung Zhongnan untuk menerima sebuah manual tinju yang ditulis oleh Yue Fei, daripada mana beliau mempelajari xingyiquan. Namun, ada yang percaya Ji sebenarnya mencipta gaya tersebut sendiri dan mengaitkannya kepada Yue Fei kerana beliau menentang Manchu, keturunan Jurchen yang pernah diperangi Yue.[86] Ji dikatakan mencipta gaya ini selepas menyaksikan pertempuran antara seekor helang dan seekor beruang pada zaman Dinasti Ming.[87] Sumber lain menyatakan beliau menciptanya semasa berlatih di Shaolin. Ketika membaca buku, beliau mendongak dan melihat dua ayam sabung sedang bertarung, lalu mendapat ilham untuk meniru gaya pergerakan haiwan.[85][88][89] Kedua-dua versi cerita (helang/beruang dan ayam sabung) menyatakan beliau terus mengkaji pergerakan haiwan dan akhirnya menambah bilangan bentuk haiwan dalam gaya ini.[85]

Beberapa seni bela diri lain turut dikaitkan dengan Yue Fei, termasuk Yuejiaquan (Tinju Keluarga Yue), Fanziquan (Tinju Berguling), dan Chuōjiǎo quan (Tinju Menikam Kaki), antara lain.[90][91][92] Balada "Tinju Fanzi" menyebut: "Wumu telah mewariskan Fanziquan yang mempunyai misteri dalam gerakan lurusnya." Wumu (武穆) ialah nama anumerta yang diberikan kepada Yue selepas kematiannya.[93] Salah satu legenda Chuojiao menyatakan Zhou Tong mempelajari gaya ini daripada penciptanya, seorang Taois pengembara bernama Deng Liang (鄧良), dan kemudiannya mewariskannya kepada Yue Fei, yang dianggap sebagai pelopor gaya tersebut.[90][94]

Selain seni bela diri, Yue juga dikatakan mempelajari perubatan tradisional Cina. Beliau memahami inti pati Wu Qin Xi (五禽戲; "Permainan Lima Haiwan") karya Hua Tuo dan mencipta bentuk "qigong perubatan"nya sendiri yang dikenali sebagai Ba Duan Jin (八段錦; "Lapan Keping Sutera"). Ia dianggap sebagai satu bentuk Waidan (外丹; "Eliksir Luaran") qigong perubatan.[95] Beliau mengajar qigong ini kepada tenteranya untuk membantu menguatkan tubuh mereka dan mempersiapkan diri bagi pertempuran.[96][97] Salah satu legenda menyatakan Zhou Tong membawa Yue kecil bertemu seorang pertapa Buddha yang mengajarnya Emei Dapeng Qigong (峨嵋大鵬氣功). Latihan dalam Dapeng Qigong inilah yang menjadi sumber kekuatan luar biasa dan kemahiran seni bela diri Yue. Pengamal moden gaya ini mengatakan ia telah diwarisi daripada Yue.[98]

Hubungan dengan tinju Sembahyang Belalang

[sunting | sunting sumber]

Menurut Shuo Yue Quanzhuan, Lin Chong dan Lu Junyi daripada 108 orang penjenayah dalam Batas Air merupakan bekas murid kepada guru Yue, Zhou Tong.[99] Satu legenda menyatakan Zhou mempelajari tinju Chuōjiǎo daripada penciptanya Deng Liang (鄧良) dan kemudian mewariskannya kepada Yue Fei, yang kadangkala dianggap sebagai pelopor gaya ini.[100] Chuojiao juga dikenali sebagai "gaya Penjenayah Batas Air" dan Yuanyang Tui (鴛鴦腿; "Kaki Itik Mandar").[101] Dalam bab 29 Batas Air, bertajuk "Wu Song mengalahkan Jiang Si Penjaga Pintu dalam keadaan mabuk", disebutkan Wu Song, seorang lagi murid fiksyen Zhou, menggunakan "Langkah Bulatan Jed dengan kaki Itik Mandar".[102] Sebuah manuskrip terkenal tinju Sembahyang Belalang, yang menggambarkan pertemuan fiksyen lapan belas guru seni bela diri di Shaolin, menyenaraikan Lin Chong sebagai mahir dalam "teknik menendang Itik Mandar".[100] Hal ini mewujudkan hubungan folklor antara Yue dan tinju Belalang.

Guru besar Mantis berketurunan, Yuen Man Kai, secara terbuka mendakwa Zhou Tong mengajar Lin Chong dan Lu Junyi seni bela diri "aliran yang sama" yang kemudian digabungkan dengan tujuh belas aliran lain untuk mencipta tinju Belalang.[103] Namun, beliau percaya tinju Belalang dicipta pada zaman Dinasti Ming, dan oleh itu dipengaruhi oleh lapan belas aliran ini dari zaman Dinasti Song. Beliau juga mengatakan Lu Junyi mengajar Yan Qing seni bela diri yang sama seperti yang dipelajarinya daripada Zhou Tong.[104] Yuen turut menyatakan bahawa Zhou Tong kemudiannya mengajar Yue Fei seni bela diri yang sama dan Yue adalah pencipta gerakan belalang "Harimau Hitam Mencuri [sic] Hati".[104]

Puisi

[sunting | sunting sumber]

Pada usia 30 tahun, Yue dikatakan menulis puisinya yang paling terkenal, "Man Jiang Hong" ("Sungai Merah Keseluruhan") dengan subjudul "Xie Huai" ("Menulis tentang Apa yang Saya Fikirkan"). Puisi ini mencerminkan kebencian mendalam yang dirasainya terhadap orang Jurchen yang memerintah Dinasti Jin, serta kesedihan apabila usahanya untuk menebus semula tanah utara yang hilang kepada Jin dihentikan oleh pegawai Song Selatan dari "Puak Keamanan". Namun, beberapa ahli sejarah moden, termasuk mendiang Prof. James T. C. Liu dari Universiti Princeton, percaya frasa tertentu dalam puisi ini bertarikh awal abad ke-16, bermakna Yue sebenarnya tidak menulisnya.[105]

Yue Fei juga merupakan penulis sekurang-kurangnya dua puisi lain, "Xiao Chong Shan" ("Bukit Kecil") dan satu lagi "Man Jiang Hong" dengan subjudul "Deng Huang He Lou You Gan" ("Perasaan Saya Ketika Mendaki Paviliun Bangau Kuning").

Keturunan

[sunting | sunting sumber]

Antara keturunan Yue Fei ialah Yue Shenglong (岳昇龍) dan anaknya, pegawai Dinasti Qing Yue Zhongqi,[106] yang berkhidmat sebagai Menteri Pertahanan dan Gabenor Jeneral wilayah Shaanxi dan Gansu semasa pemerintahan Maharaja Yongzheng. Yue Zhongqi menakluk Tibet untuk Qing semasa Perang Dzungar–Qing dan menyerang Dzungar di Ürümqi di Xinjiang.[107][108] Orang Oirat pernah diperangi oleh Yue Zhongqi.[109] Yue Zhongqi tinggal di Kediaman Ji Xiaolan.

Seorang lagi keturunan terkenal Yue Fei ialah Yue Yiqin, seorang juruterbang handal Republik China (1912–49) semasa Perang China-Jepun Kedua.[110]

Pada 2011, dua keturunan Yue, Yue Jun dan Yue Haijun, bersama enam ahli keluarga mereka, membantah patung Qin Hui di Muzium Pembuatan Sutera Diraja Jiangning, yang menunjukkan bahawa walaupun setelah berabad-abad, keluarga Yue masih membenci Qin Hui dan para konspiratornya atas nasib malang nenek moyang mereka. Dilaporkan bahawa ahli lelaki keluarga Yue tidak dibenarkan berkahwin dengan sesiapa yang bersurname Qin sehingga tahun 1949, dan rekod salasilah membuktikan peraturan ini jarang dilanggar sebelum pemansuhannya.[111] Pada 2017, dilaporkan terdapat 1.81 juta keturunan Yue Fei di China, dan jumlah keturunan Yue Fei di Anhui sahaja telah meningkat kepada lebih 1,003,000.[112]

Wira budaya

[sunting | sunting sumber]
Patung Yue Fei di dalam kawasan makam dan Tokong Yue Fei di Hangzhou
Lukisan Taoisme Yue Fei sebagai dewa "Jeneral Yue" (岳元帅), dari Tokong Awan Putih.

Kedudukan Yue Fei dalam sejarah China meningkat menjadi seorang wira budaya kebangsaan selepas beliau dihukum bunuh.[113] Qin Hui, dan dalam beberapa kes Maharaja Gaozong, dipersalahkan oleh ahli sejarah kemudian atas peranan mereka dalam hukuman mati Yue Fei dan sikap berdamai dengan Dinasti Jin.[114] Dakwaan bahawa Qin Hui bersekongkol dengan Jin untuk membunuh Yue Fei popular dalam kesusasteraan Cina, tetapi tidak pernah dibuktikan.[115] Yue Fei yang sebenar berbeza daripada mitos yang lahir daripada pencapaiannya.[116] Gambaran Yue sebagai sarjana-jeneral hanya sebahagiannya benar. Beliau seorang jeneral yang mahir, dan mungkin separa celik dalam Bahasa Cina Klasik, tetapi bukan seorang sarjana Konfusianisme yang terpelajar.[46] Bertentangan dengan legenda tradisional, Yue bukanlah satu-satunya jeneral Cina yang terlibat dalam serangan terhadap orang Jurchen. Beliau hanyalah salah seorang daripada ramai jeneral yang berperang menentang Jin di utara China, dan tidak seperti Yue, beberapa rakan sejawatnya merupakan anggota tulen elit ilmiah.[49] Banyak keterlaluan mengenai kehidupan Yue Fei berpunca daripada biografi yang ditulis oleh cucunya, Yue Ke. Status Yue sebagai wira budaya menguat pada zaman Dinasti Yuan dan memberi kesan besar kepada budaya Cina.[117] Tokong dan tokong yang didedikasikan kepada Yue Fei dibina pada zaman Dinasti Ming. Sebuah lagu kebangsaan Perang Dunia Kedua China merujuk kepada lirik yang dikatakan ditulis oleh Yue Fei.[118]

Beliau juga kadangkala digambarkan sebagai dewa pintu bersama dewa Wen Taibao.

Pada masa-masa tertentu, Yue Fei tidak lagi dianggap sebagai wira nasional, seperti pada tahun 2002, apabila garis panduan rasmi untuk guru sejarah menyatakan bahawa beliau tidak boleh lagi membawa gelaran itu. Ini kerana Yue Fei telah mempertahankan China daripada orang Jurchen, yang keturunannya, orang Manchu, kini dianggap sebahagian daripada bangsa Cina. Oleh itu, keprihatinan terhadap "penyatuan kaum" di China diutamakan, kerana Yue Fei dilihat mewakili hanya satu subkumpulan dalam China, dan bukannya "seluruh bangsa Cina seperti yang didefinisikan sekarang".[119] Namun, kedua-dua Kementerian Pendidikan China dan Kementerian Pertahanan menafikan dakwaan tersebut dan masih dengan jelas mengiktiraf Yue Fei sebagai wira nasional China.[120][121] Parti Komunis China juga terus menganggap Yue Fei sebagai wira nasional China.[122]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Mair, Victor H.; Chen, Sanping; Wood, Frances (1 Mei 2013). Chinese Lives: The People Who Made a Civilization. Thames & Hudson. m/s. 120–121. ISBN 9780500771471.
  2. ^ "China to Commemorate Ancient Patriot Yue Fei".
  3. ^ (dalam bahasa Cina) Yue Ke, E Guo Jintuo Zhuibian (鄂國金佗稡編)
  4. ^ Yue Ke, E Guo Jintuo Xubian (鄂國金佗續編)
  5. ^ "Newly Recovered Anecdotes from Hong Mai you's (1123–1202) Yijian zhi" (PDF). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 26 September 2007. Dicapai pada 23 Ogos 2010.
  6. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Wright
  7. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama history
  8. ^ Deng (邓), Guangming (广铭) (2009). Biography of Yue Fei 岳飞传/岳飛傳 (dalam bahasa Cina). 陕西师范大学出版社. ISBN 978-7-5613-4675-4.
  9. ^ Sejarah Song Bab 365 "飞生时，有大禽若鹄，飞鸣室上，因以为名."
  10. ^ Henning, Stanley E., M.A. Chinese General Yue Fei: Martial Arts Facts, Tales and Mysteries. Journal of Asian Martial Arts. Jil. 15 #4, 2006: 30–35
  11. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama history2
  12. ^ Qian, Cai. General Yue Fei. Terj. Yang T.L. Yang. Joint Publishing (H.K.) Co., Ltd. (1995) ISBN 978-962-04-1279-0
  13. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Lian
  14. ^ Giles, Herbert Allen. A Chinese biographical dictionary = Gu jin xing shi zu pu. Kelly & Walsh, 1939 (ISBN ?) (Lihat juga pautan ini)
  15. ^ a b c Wright, Arthur F., dan Denis Crispin Twitchett. Confucian Personalities. Stanford studies in the civilizations of eastern Asia. Stanford, Calif: Stanford University Press, 1962 (ISBN 0-8047-0044-3)
  16. ^ Song Ci. The Washing Away of Wrongs. Terj. Brian E. McKnight. Center for Chinese Studies, The University of Michigan, 1981 (ISBN 0-89264-800-7)
  17. ^ Waters, T. Essays on the Chinese Language. Shanghai: Presbyterian Mission Press, 1889 (ISBN ?)
  18. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Qian2
  19. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama history3
  20. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama tao
  21. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama history4
  22. ^ "生有神力，未冠，挽弓三百斤，弩八石。學射与周侗，盡其術，能左右射。"
  23. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama stan2
  24. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama tao2
  25. ^ a b Jin, Yunting. The Xingyi Boxing Manual: Hebei Style's Five Principles and Seven Words. Terj. John Groschwitz. North Atlantic Books; edisi baharu, 2004 (ISBN 1-55643-473-1)
  26. ^ "岳飛及冠時，外祖父姚大翁聘請當時的槍手陳廣教授岳飛槍法。"
  27. ^ Kaplan, Edward Harold. Yueh Fei and the founding of the Southern Sung. Tesis (PhD) – Universiti Iowa, 1970. Ann Arbor: University Microfilms International, 1970.
  28. ^ Lian, Shou Yu dan Dr. Yang, Jwing-Ming. Xingyiquan: Theory, Applications, Fighting Tactics and Spirit. Boston: YMAA Publication Center, 2002. (ISBN 978-0-940871-41-0)
  29. ^ Wu Tang Golden Bell Diarkibkan 27 Mei 2007 di Wayback Machine (dalam bahasa Cina)
  30. ^ Wu Tang pail builds up the Dan Tian Diarkibkan 19 Ogos 2008 di Wayback Machine (dalam bahasa Cina)
  31. ^ Chang, Shelley Hsueh-lun. History and Legend: Ideas and Images in the Ming Historical Novels. University of Michigan Press, 1990 (ISBN 0-472-10117-X), hlm. 104
  32. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Qian3
  33. ^ "East and West | Overmighty but Underrated Generals: Belisarius and Yue Fei". Hyped For History (dalam bahasa Inggeris). 17 April 2022. Dicapai pada 9 Mei 2022.
  34. ^ Weisz, Tiberiu. The Kaifeng Stone Inscriptions: The Legacy of the Jewish Community in Ancient China. New York: iUniverse, 2006 (ISBN 0-595-37340-2), hlm. 18
  35. ^ Weisz, The Kaifeng Stone Inscriptions, hlm. 26
  36. ^ "Portrait Painting in Five Dynasties and Song Dynasty". Diarkibkan daripada yang asal pada 11 Disember 2006.
  37. ^ Zhang Jun, Han Shizhong, dan Liu Guangshi adalah tiga daripada empat jeneral yang menghalang pegawai istana Miao Fu (苗傅) dan Liu Zhengyan (劉正彥) daripada merampas takhta daripada Maharaja Gaozong dari Song. (Rujuk di sini juga)
  38. ^ Wajah baru Yue Fei cetus perdebatan Diarkibkan 29 September 2007 di Wayback Machine
  39. ^ Biografi dan pencapaian Prof. Hellmut Wilhelm Diarkibkan 18 Februari 2007 di Wayback Machine
  40. ^ a b c d e f g h Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Wright3
  41. ^ Kaplan: hlm. 5
  42. ^ Hammond, Kenneth James (2002). The Human Tradition in Premodern China, Human tradition around the world, No. 4. Scholarly Resources Inc. ISBN 0-8420-2959-1.
  43. ^ Toqto'a et al, Sejarah Song, Bab 365
  44. ^ a b c d Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama kaplan2
  45. ^ Mote 1999, m/s. 299–300.
  46. ^ a b Mote 1999, m/s. 300.
  47. ^ Mote 1999, m/s. 300–301.
  48. ^ Lorge 2005, m/s. 56.
  49. ^ a b Mote 1999, m/s. 301.
  50. ^ Franke 1994, m/s. 232.
  51. ^ Fan, Chengda. Stone Lake: The Poetry of Fan Chengda 1126–1193. Terj. J. D. Schmidt dan Patrick Hannan. Disunting oleh Denis Twitchett. Cambridge University Press, 1992 (ISBN 0-521-41782-1)
  52. ^ a b c d e f Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Wright4
  53. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Qian4
  54. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Lian3
  55. ^ Wright, David Curtis. The History of China: (The Greenwood Histories of the Modern Nations). Greenwood Press, 2001 (ISBN 0-313-30940-X)
  56. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama history5
  57. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama shum
  58. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama giles2
  59. ^ Lorge, Peter. War, Politics and Society in Early Modern China, 900–1795 (Warfare and History). Routledge; edisi ke-1, 2005 (ISBN 0-415-31691-X)
  60. ^ "The Tomb and Temple of Yue Fei". hzwestlake.gov.cn. Diarkibkan daripada yang asal pada 3 Mac 2016. Dicapai pada 18 Januari 2020.
  61. ^ Markam, Ian S. dan Tinu Ruparell. Encountering Religion: An Introduction to the Religions of the World. Blackwell Publishing Professional, 200 (ISBN 0-631-20674-4)
  62. ^ Olson, James S. An Ethnohistorical Dictionary of China. Greenwood Press, 1998 (ISBN 0-313-28853-4)
  63. ^ Guy, Nancy. Peking Opera and Politics in Taiwan. University of Illinois Press, 2005 (ISBN 0-252-02973-9)
  64. ^ "隗顺是谁？如果没有了他岳飞可能就尸骨无存了". 趣歷史. Dicapai pada 23 Julai 2018.
  65. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Qian5
  66. ^ Tang, Xianzu. The Peony Pavilion: Mudan ting, Second Edition. Terj. Cyril Birch. Indiana University Press; edisi ke-2, 2002 (ISBN 0-253-21527-7)
  67. ^ "Trapped Behind Walls: Ming Writing on the Wall – China Heritage Quarterly".
  68. ^ Li, Y. H. & Lu, D. S., eds (1982), Chinese Idiom Dictionary. Sichuan Publishing, Chengdou.
  69. ^ "Archaeologists to Excavation of Possible Tomb of Qin Hui". china.org.cn. Xinhua News Agency. 27 Disember 2006. Diarkibkan daripada yang asal pada 1 Mac 2018. Dicapai pada 18 Januari 2020.
  70. ^ Yue Fei's Tomb Diarkibkan 8 Disember 2006 di Wayback Machine
  71. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Wei Shun2
  72. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama giles3
  73. ^ 俞, 荣根; 徐, 泉; 王, 群 (2012). 孔子，还受国人崇敬吗. 中国民主法制出版社. m/s. 87. ISBN 9787516202241.
  74. ^ Frantzis, Bruce Kumar. The Power of Internal Martial Arts: Combat Secrets of Ba Gua, Tai Chi, and Hsing-I. North Atlantic Books, 1998 (ISBN 1-55643-253-4)
  75. ^ a b c Leung, Shum dan Jeanne Chin. The Secrets of Eagle Claw Kung Fu: Ying Jow Pai. Tuttle Publishing; edisi pertama, 2001 (ISBN 0-8048-3215-3)
  76. ^ Eagle Claw Fan Tsi Moon & Lau Fat Mang's History – Bahagian I Kung Fu Magazine, Diarkibkan 6 September 2005 di Wayback Machine
  77. ^ "Eagle Claw Info". Diarkibkan daripada yang asal pada 2 Mei 2007.
  78. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama Lian4
  79. ^ Leung, Shum. Eagle claw kung-fu: Classical northern chinese fist. Brendan Lai's Supply Co; edisi kedua, 1981 (ISBN B000718VX0)
  80. ^ Lin, Jianhua. Form and Will Boxing: One of the Big Three Internal Chinese Body Boxing Styles. Oxford University Press, 1994 (ISBN 0-87040-942-5)
  81. ^ Sun, Lutang. A Study of Taijiquan. North Atlantic Books, 2003 (ISBN 1-55643-462-6)
  82. ^ James, Andy. The Spiritual Legacy of Shaolin Temple: Buddhism, Daoism, and the Energetic Arts. Wisdom Publications, 2005 (ISBN 0-86171-352-4)
  83. ^ Pei, Xirong dan Li, Yang'an. Henan Orthodox Xingyi Quan. Terj. Joseph Candrall. Pinole: Smiling Tiger Press, 1994. Lihat juga, Xing Yi Quan (Mind-Form Boxing) Books Skrol ke bawah, buku kelima dari atas.
  84. ^ Tinju hati Cina yang menekankan kelenturan dan mengelirukan lawan Diarkibkan 6 November 2019 di Wayback Machine (dalam bahasa Cina)
  85. ^ a b c Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama form2
  86. ^ Lu, Shengli. Combat Techniques of Taiji, Xingyi, and Bagua: Principles and Practices of Internal Martial Arts. Terj. Zhang Yun. Blue Snake Books/Frog, Ltd., 2006 (ISBN 1-58394-145-2)
  87. ^ Wong, Kiew Kit. Art of Shaolin Kung Fu: The Secrets of Kung Fu for Self-Defense Health and Enlightenment. Tuttle Publishing, 2002 (ISBN 0-8048-3439-3)
  88. ^ "Ji Xing – Bentuk Ayam". emptyflower.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 21 Februari 2009.
  89. ^ "Ji Long Feng". emptyflower.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 13 Februari 2009. Dicapai pada 18 Januari 2020.
  90. ^ a b Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama chuo
  91. ^ Fanzi Quan (Tinju Berguling) Diarkibkan 4 Februari 2007 di Wayback Machine
  92. ^ Yuejia Quan (Tinju Keluarga Yue) Diarkibkan 3 Februari 2007 di Wayback Machine
  93. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama giles4
  94. ^ HISTORY & DEVELOPMENT OF CHUOJIAO Diarkibkan 27 September 2007 di Wayback Machine
  95. ^ Yang, Jwing-Ming. Qigong Massage, 2nd Edition: Fundamental Techniques for Health and Relaxation. YMAA Publication Center; edisi kedua, 2005 (ISBN 1-59439-048-7)
  96. ^ Bisio, Tom. A Tooth from the Tiger's Mouth: How to Treat Your Injuries with Powerful Healing Secrets of the Great Chinese Warrior. Fireside, 2004 (ISBN 0-7432-4551-2)
  97. ^ Yang, Jwing-Ming. Qigong Meditation: Embryonic Breathing. YMAA Publication Center, 2003 (ISBN 1-886969-73-6)
  98. ^ Ralat petik: Tag <ref> tidak sah; tiada teks disediakan bagi rujukan yang bernama tao3
  99. ^ Qian, Cai. General Yue Fei. Terj. Honorable Sir T. L. Yang. Joint Publishing (H.K.) Co., Ltd. (1995) ISBN 978-962-04-1279-0
  100. ^ a b Chuo Jiao Fist Diarkibkan 21 Februari 2008 di Wayback Machine
  101. ^ Chuojiao (kaki menikam) Diarkibkan 16 Disember 2007 di Wayback Machine
  102. ^ Shi, Nai'an dan Luo Guanzhong. Outlaws of the Marsh. Terj. Sidney Shapiro. Beijing: Foreign Language Press, 1993 (ISBN 7-119-01662-8)
  103. ^ Yuen, Man Kai. Northern Mantis Black Tiger Intersectional Boxing. Wanchai, Hong Kong: Yih Mei Book Co. Ltd., 1991 (ISBN 962-325-195-5), hlm. 7
  104. ^ a b Yuen: hlm. 8
  105. ^ James T. C. Liu. "Yueh Fei (1103–41) and China's Heritage of Loyalty". The Journal of Asian Studies. Vol. 31, No. 2 (Feb. 1972), hlm. 291–297
  106. ^ Templat:Cite ECCP
  107. ^ Peter C Perdue (30 Jun 2009). China Marches West: The Qing Conquest of Central Eurasia. Harvard University Press. m/s. 253–. ISBN 978-0-674-04202-5.
  108. ^ Peter C Perdue (30 Jun 2009). China Marches West: The Qing Conquest of Central Eurasia. Harvard University Press. m/s. 331–332. ISBN 978-0-674-04202-5.
  109. ^ Eugene John Gregory, 31 Ogos 2015, Desertion and the Militarization of Qing Legal Culture hlm. 204. (PDF)
  110. ^ Cheung (2015), m/s. 18.
  111. ^ "Nearly 10,000 descendants of Song general Yue Fei in Anhui". WordPress.com. 13 Jun 2014. Dicapai pada 22 Jun 2019.
  112. ^ "岳飞冤案的证人隗顺 【明慧网】". www.minghui.org. 26 Jun 2017. Dicapai pada 25 Januari 2023.
  113. ^ Tao 2009, m/s. 686.
  114. ^ Tao 2009, m/s. 686–689.
  115. ^ Tao 2009, m/s. 687.
  116. ^ Mote 1999, m/s. 299.
  117. ^ Mote 1999, m/s. 304–305.
  118. ^ Mote 1999, m/s. 305.
  119. ^ BARANOVITCH, NIMROD. "Others No More: The Changing Representation of Non-Han Peoples in Chinese History Textbooks, 1951–2003." The Journal of Asian Studies 69, no. 1 (2010): 85–122.
  120. ^ 水战杨么----岳飞（南宋） Diarkibkan 2 Mac 2021 di Wayback Machine 20 Julai 2009 国防部官网
  121. ^ 隆重纪念民族英雄岳飞诞辰910周年 21 Mac 2013 人民日报海外版
  122. ^ "关于古代"民族英雄"的再认识". Diarkibkan daripada yang asal pada 14 Jun 2020. Dicapai pada 1 April 2019.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Yue_Fei&oldid=6617989"