Syarikat penerbangan tambang murah
Penerbangan tambang murah (bahasa Inggeris: low cost carrier, sering disingkatkan kepada LCC) ialah satu konsep yang agak baru dalam perkhidmatan kapal terbang. Tujuan utama ialah kos tambang yang murah. Satu ketika dahulu kapal terbang dianggap sebagai gaya hidup mewah dan tentunya golongan elit sahaja yang mampu menaikinya, kini semua orang boleh merasanya.
Sejak tahun 2000, apabila banyak syarikat penerbangan antarabangsa yang merudum kerana kekurangan penumpang berikutan banyak kapal terbang yang terhempas atau dirampas, penerbangan tambang murah kembali merancakkan sektor pengangkutan ini.
Model perniagaan[sunting | sunting sumber]
Beberapa amalan model perniagaan syarikat penerbangan tambang murah meliputi:
- kelas penumpang tunggal
- sebuah jenis pesawat terbang bersayap tetap (umumnya Airbus A320 atau Boeing 737) tunggal, mengurangkan kos latihan dan Operasi
- sebuah kumpulan peralatan kecil pilihan di pesawat, seringkali tidak termasuk peralatan moden seperti ACARS, lebih mengurangkan kos rawatan.
- sebuah cara harga biasa, seperti memberi setengah harga tiket satu arah daripada pulang-pergi (kadang-kadang harga naik seiring pesawat mengisi bahan bakar, sehingga menuntut tempahan awal)
- kerusi yang tidak ditentukan (membolehkan penumpang memasuki pesawat lebih awal dan cepat)
- terbang murah, lapangan terbang kedua yang kurang padat dan terbang awal di pagi atau sore hari untuk mengelakkan kelewatan lalu lintas udara dan cukai pendaratan lebih rendah
- rentang waktu terbang pulang-pergi yang cepat (membolehkan penggunaan pesawat secara maksimum)
- laluan yang mudah, menekankan perpindahan titik-ke-titik daripada pindah pesawat di pangkalan syarikat (membolehkan penggunaan pesawat dan pengurangan masalah mengenai penumpang atau barang bawaan yang belum selesai dan tertinggal penerbangan selanjutnya)
- mengutamakan penjualan tiket secara langsung, khususnya melalui Internet (mengelakkan cukai dan komisen terhadap agen perjalanan dan sistem tempahan komputer)
- membolehkan penggunaan dan pengambilan melalui tiket elektronik atau perjalanan tanpa tiket
- pekerja dengan pelbagai pekerjaan, seperti pramugari yang juga membersihkan pesawat atau bekerja sebagai pegawai gerbang (menghadkan gaji individu)
- makanan dalam penerbangan "percuma" dan perkhidmatan "cuma-cuma" dihapuskan, dan digantikan dengan pilihan makanan dan minuman yang dibayar (menghasilkan sumber keuntungan tambahan bagi syarikat)
- sebuah keseganan untuk menangani penumpang perkhidmatan khusus, contohnya dengan meletakkan batas usia yang tinggi pada unaccompanied Minors (UM) daripada syarikat penerbangan perkhidmatan penuh
- program lindung nilai bahan bakar yang agresif
- "Tidak mengikat" bayaran tambahan (seperti cukai lapangan terbang, dan cukai lain sebagai bayaran yang dipisah daripada sebagai sebahagian daripada harga yang diiklankan) untuk membuat "harga headline" kelihatan rendah
Tidak setiap syarikat penerbangan tambang rendah melaksanakan kesemua syarat-syarat di atas (contohnya, beberapa syarikat cuba membezakan dirinya dengan kerusi yang ditentukan, sementara yang lain beroperasi lebih dari satu jenis pesawat, atau mempunyai kos operasi yang tinggi tetapi harga murah). Walaupun begitu ini merupakan ciri-ciri umum, beberapa diantaranya berlaku kepada syarikat penerbangan tambang murah yang diberikan.