Pindaan 1993 kepada Perlembagaan Malaysia

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Pindaan 1993 kepada Perlembagaan Malaysia[1][2] telah diluluskan oleh Parlimen Malaysia dengan tujuan untuk menghapuskan imuniti undang-undang royalti. Perubahan yang menyaksikan pindaan Perkara 32, 38, 42, 63, 72 dan 181 dalam Perlembagaan Malaysia,[3] telah dilaksanakan pada Mac 1993. Sebelum pindaan dibuat, Perlembagaan memberi kuasa kepada pemerintah yang melanggar undang-undang untuk tidak menjadi didakwa oleh mahkamah jenayah melainkan jika secara sukarela dia ingin menyerahkan imuniti undang-undangnya.[4]

Pindaan telah dibuat ketika pemerintahan beraja Malaysia menyaksikan hubungan yang semakin buruk dengan kerajaan Malaysia. Semasa akhir 1980-an dan awal 1990-an, satu siri kejadian kontroversi yang membabitkan pemerintah itu muncul, banyak yang menjadi konflik kepentingan dengan beberapa ahli politik.[5] Selepas dua insiden serangan berasingan oleh Sultan Johor dan anak bongsunya yang berlaku pada tahun 1992, kerajaan digesa mengambil inisiatif untuk memanggil untuk menghapuskan imuniti undang-undang. Para penguasa sangat tidak puas hati dengan panggilan kerajaan untuk menghapuskan imuniti undang-undang, dan pada mulanya berselisih dengan pemerintah. Kerajaan menggunakan pendekatan pujukan dan paksaan dua arah untuk mendapatkan persetujuan para penguasa untuk penguasa mereka. Raja-raja memberikan persetujuan mereka untuk cadangan kerajaan untuk menghapuskan imuniti yang sah, yang kemudiannya dilaksanakan pada Mac 1993.

Dengan beberapa tafsiran, peristiwa-peristiwa yang membawa kepada pindaan perlembagaan dianggap sebagai krisis perlembagaan,[6] memandangkan kerajaan persekutuan, yang memerlukan sokongan Sultan untuk melaksanakan undang-undang, menolak dan seterusnya membawa kepada kebuntuan singkat antara kedua-dua belah pihak.[7] Walau bagaimanapun, dalam kebanyakan kes, peristiwa-peristiwa yang membawa kepada pindaan perlembagaan umumnya dikenal pasti sebagai krisis monarki dan bukannya krisis perlembagaan.[8]

Latar belakang[sunting | sunting sumber]

Insiden Gomez[sunting | sunting sumber]

Di bahagian akhir tahun ini, dua insiden serangan berasingan yang membabitkan anggota keluarga diraja Johor didakwa berlaku–[9] adalah tepat digelar sebagai "Insiden Gomez" oleh media.[10] Yang pertama berlaku pada 10 Julai 1992, ketika anak kedua Sultan Iskandar, Sultan Johor, Tunku Abdul Majid, menyerang penjaga gol hoki Perak, Mohamed Jaafar Selvarajah Vello sejurus selepas perlawanan kejohanan hoki antara Perak dan Johor, hilang sabar ketika pasukan Perak memenangi perlawanan dengan strok penalti.[11] Penjaga gol membuat laporan polis tidak lama kemudian yang mendapat perhatian dari Parlimen yang menekankan Konfederasi Hoki Malaysia untuk menerbitkan Tunku Majid pada bulan Oktober 1992, larangan penyertaan lima tahun dalam mana-mana kejohanan hoki kebangsaan.[12] Sultan yang marah dengan keputusan yang dikeluarkan kepada puteranya, memberi tekanan kepada jabatan pendidikan negeri untuk mengeluarkan perintah kepada pasukan hoki sekolah di Johor untuk memboikot penyertaan dalam kejohanan kebangsaan.[13] Keputusan itu mengejutkan Douglas Gomez, seorang jurulatih hoki, yang mengkritik jabatan pendidikan untuk memusnahkan kepimpinan dan menggesa perletakan jawatan semua pemegang jawatan utama Persatuan Hoki Johor.[14]

Kritikan oleh Gomez membuat Sultan marah, jadi baginda memanggil Gomez ke istana pada 30 November di mana beliau ditegur dan dipukul oleh Sultan, di hadapan pengawal peribadinya,[15] anggota Pasukan Tentera Diraja Johor. Gomez, yang mengalami kecederaan pada wajah dan perutnya, meminta rawatan di klinik swasta pada hari berikutnya dan kemudiannya memfailkan laporan polis pada 6 Disember,[16] selepas menerima sokongan tersirat dari Parlimen. Media yang disokong kerajaan, di pihaknya, pantas melaporkan kejadian itu.[15]

Perdebatan dan resolusi parlimen[sunting | sunting sumber]

Laporan akhbar mengenai masalah Gomez melampaui kemarahan moral dalam masyarakat Malaysia.[17] Sesi parlimen khas telah diadakan pada 10 Disember 1992 yang menyaksikan kesemua 96 anggota Dewan Rakyat hadir untuk meluluskan resolusi sebulat suara untuk membendung kuasa raja jika perlu. Sidang parlimen yang berikutnya pada 27 Disember menyaksikan perbincangan untuk menghapuskan imuniti undang-undang yang mengganggu Sultan Iskandar untuk mengadakan perhimpunan untuk menentang tindakan kerajaan, tetapi terpaksa membatalkan selepas tekanan kerajaan yang kuat.[18] Anggota parti pembangkang mempunyai sikap pasif terhadap cadangan kerajaan, terutamanya dari Semangat 46.[19][20]

Sesi penguasa diadakan pada 16 Januari 1993, tahun berikutnya, yang meminta kerajaan untuk masa tambahan untuk pertimbangan keputusan pemerintah. Selepas rundingan yang luas, beberapa raja memilih untuk menolak untuk mengesahkan perubahan yang dicadangkan kepada Perlembagaan Persekutuan, walaupun selepas tawaran untuk mahkamah khas untuk mendakwa penguasa telah dicadangkan,[21] mendakwa bahawa pelaksanaan mahkamah khas akan membawa kesulitan dalam bidang teknikal.[22][23]

Pindaan yang dicadangkan juga datang peraturan untuk membolehkan orang biasa untuk mengkritik Sultan, walaupun Yang di-Pertuan Agong tidak mempunyai rasa takut terhadap Akta Hasutan, dengan pengecualian mempersoalkan kesahihan pemerintahan beraja Malaysia.[21][24] Di samping itu, pindaan yang dicadangkan itu juga bertujuan untuk mengehadkan kuasa pemerintah untuk memaafkan kesalahan anggota keluarga.[25] Kritikan awam para penguasa juga dibenarkan dengan pindaan kepada Akta Hasutan, yang menjadikannya tidak lagi menjadi kesalahan untuk mengkritik royalti kecuali kepada kawasan yang berkaitan dengan kewujudannya yang sah.[26]

Namun demikian, sesi parlimen pada hari-hari berikutnya menyaksikan Dewan Rakyat memajukan pindaan yang dicadangkan walaupun bantahan Sultan, dengan mengatakan bahawa tidak perlu mendapatkan persetujuan diraja untuk melaksanakan undang-undang.[27] Kembali pada tahun 1983, perlembagaan telah dipinda supaya veto oleh Agong dapat diatasi oleh undi parlimen.[25][28] Tidak lama sebelum Dewan Rakyat menyimpulkan sesi itu, 133 daripada 180 Ahli Parlimen meluluskan perubahan yang dicadangkan walaupun anggota parti pembangkang tidak mengundi, memetik tak acuh.[29] Pada hari berikutnya, Dewan Negara meluluskan resolusi sebulat suara untuk meluluskan pindaan yang dicadangkan.[30]

Ketiga pemerintah, sebaliknya, terus menahan persetujuan mereka terhadap pindaan yang menyaksikan kerajaan mengancam untuk menarik balik keistimewaan dan serangan berterusan melalui media nasional[31] pada contoh-contoh royalti gaya hidup mewah mereka dan bahkan membayangkan kemungkinan berakhirnya monarki perlembagaan di Malaysia, seperti penerbitan artikel raja-raja yang diturunkan atau dilupuskan sejak Perang Dunia II.[32] Kompromi telah dicapai dengan Agong apabila kerajaan menawarkan kompromi yang membenarkan pemerintah memerintah undang-undang dalam tempoh enam puluh hari, dengan syarat penangguhan diberi alasan. Cadangan-cadangan sebelumnya hanya menawarkan kelewatan lima belas hari untuk sebarang undang-undang yang akan dibangkitkan di parlimen.[33]

Dewan Rakyat telah meluluskan pelaksanaan pada 8 Mac 1993, manakala Dewan Negara diluluskan pelaksanaannya pada 30 Mac. Bab baru, Bahagian XV Perlembagaan yang bertajuk "Prosiding terhadap Yang di-Pertuan Agong dan Raja-Raja" juga telah termaktub.[34]

Liputan media[sunting | sunting sumber]

Media yang disokong kerajaan, di pihaknya, melancarkan beberapa laporan antara 1992 dan 1993 yang memperincikan dakwaan salah laku oleh ahli-ahli royalti bukan sahaja oleh keluarga diraja Johor[35] tetapi juga di rumah-rumah raja yang lain dari negeri-negeri lain, mempersoalkan gaya hidup mereka yang mewah dan penyalahgunaan kuasa moral untuk mendapatkan konsesi yang didakwa. Keluarga diraja Pahang, khususnya, telah dikritik kerana cara mereka dikatakan memperoleh kadar konsesi perhutanan kayu yang menguntungkan[36] dan saham luar biasa yang mereka tawarkan dalam industri perhutanan kayu.[37]

Pandangan daripada pemimpin-pemimpin Agama Islam juga mendapat publisiti, yang mengkritik keterlaluan diraja dan juga pergi setakat yang meletakkan kerabat diraja sebagai ahli yang sama dengan rakyat biasa di mata Allah.[38][39][40]

Akibat[sunting | sunting sumber]

Satu lagi pindaan perlembagaan pada Mei 1994 membenarkan mana-mana undang-undang yang telah diluluskan oleh Dewan Rakyat dan Dewan Negara untuk menjadi undang-undang dalam masa 30 hari, tidak kira sama ada Agong telah memberikan persetujuannya.[41][42] Undang-undang baru itu lagi mengurangkan kuasa veto Agong - yang dipinda sebelumnya pada tahun 1983, yang juga mencetuskan krisis perlembagaan. Rang undang-undang yang lebih lama menyatakan bahawa Penguasa boleh menahan persetujuan pindaan yang dicadangkan dalam masa 30 hari setelah kedua-dua rumah parlimen meluluskan pindaan yang dicadangkan.[43]

Pindaan perlembagaan baru itu mengambil beberapa kelainan yang menarik berikutan pindaannya: Pada tahun 1996, seorang warga Singapura memfailkan saman Sultan Ahmad Shah dari Pahang kerana fitnah di mahkamah khas untuk para penguasa, yang ditolak oleh Mahkamah Khas, mendirikan duluan yang hak untuk menyaman seorang raja hanya milik warganegara Malaysia.

Pada tahun 1998, Tengku Idris (kemudian Sultan Sharafuddin) dari Selangor menyaman sebuah syarikat, Dikim Holdings di Mahkamah Tinggi. Pada tahun 1999, apabila bapanya, Sultan Salahuddin telah dipilih sebagai Yang di-Pertuan Agong Malaysia, Tengku Idris telah dilantik sebagai Pemangku Raja Selangor. kes itu dirujuk kepada Mahkamah Persekutuan sama ada Pemangku Raja dianggap sebagai pemerintah, yang mahkamah itu menjawab dalam negatif. Pada tahun 2001, Sultan Salahuddin mangkat dan Tengku Idris menaiki takhta Selangor. Kes itu dirujuk kepada Mahkamah Persekutuan sekali lagi, yang mana mahkamah memutuskan bahawa Mahkamah Tinggi telah kehilangan bidang kuasa ke atas kes itu, dan kes itu mesti ditarik balik dan dimasukkan semula ke Mahkamah Khas. Dalam kedua-dua kes, hanya Mahkamah Khas mempunyai kuasa untuk menjalankan bidang kuasa ke atas para penguasa, sama ada mereka hendak dibicarakan atau bertujuan untuk mencuba pihak lain.[44]

Yang di-Pertuan Besar Negeri Sembilan, Tuanku Ja'afar menjadi pemerintah pertama yang mempunyai penghakiman yang dibuat terhadapnya di Mahkamah Khas, di mana baginda diperintahkan melunaskan hutang sebesar AS $ 1 juta yang baginda bayar kepada bank.[45] Keputusan mercu tanda mendorong putera sulung baginda, Pemangku Raja Negeri Sembilan, Tunku Naquiyuddin untuk menyokong pemulihan imuniti raja-raja dalam ucapan pada November 2008. Ini menimbulkan kebimbangan di kalangan orang ramai, memandangkan sejarah keterlaluan diraja yang lalu, tetapi secara khusus kejadian Gomez. Tunku Naquiyuddin bagaimanapun menambah bahawa kekebalan terhadap penguasa tidak perlu dilanjutkan kepada kes-kes apabila pemerintah melakukan perbuatan jenayah, seperti serangan.[46]

Catatan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Nature and Nation: Forests and Development in Peninsular Malaysia, Kathirithamby-Wells, pg 376
  2. ^ SHERIDAN MAHAVERA: All in the name of fair distribution of power, 2008/12/08, New Straits Times
  3. ^ A BILL intituled: An Act to amend the Federal Constitution., Dewan Rakyat, January 1993, retrieved 24 January 2009
  4. ^ Islam in Malaysian Foreign Policy, Nair, pg 133
  5. ^ Government and Society in Malaysia, Crouch, pg 146
  6. ^ About Malaysia, for all Malaysians, SOO EWE JIN, 2 December 2007, The Star (Malaysia)
  7. ^ Malaysian Politics Under Mahathir, Milne, Mauzy, pg 38
  8. ^ The End of Empire and the Making of Malaya, Harper, pg 372
  9. ^ Asian Bulletin, Asian Peoples' Anti-Communist League, Asian Peoples' Anti-Communist League (China : Republic : 1949– ), Asian-Pacific Anti-Communist League, APLFD (Organization), APACL Publications, 1993, pg 32
  10. ^ Asian Bulletin, Asian Peoples' Anti-Communist League, Asian Peoples' Anti-Communist League (China : Republic : 1949– ), Asian-Pacific Anti-Communist League, APLFD (Organization), APACL Publications, 1993, pg 8
  11. ^ Kerajaan mansuh kekebalan raja Melayu: semua parti politik sokong, Petah, pg 89
  12. ^ Aliran Monthly, Aliran (Association), Aliran Kesedaran Negaran, 1984, pg 30
  13. ^ Gomez lodges police report, Zaman: We will seek A-G's direction to investigate case, New Straits Times, 7 December, 19 92, pg 1, 4
  14. ^ Crux of the problem lies with the JHA, NEW STRAITS TIMES, 7 December 1992, p. 13
  15. ^ a b Islam Embedded: The Historical Development of the Pan-Malaysian Islamic Party PAS, Noor, Noor, pg 495
  16. ^ K. Vijayan, Gomez: Sultan beat me, NEW STRAITS TIMES, 8 December 1992, pg 1, 3
  17. ^ "Abdullah: Rakyat ashamed and angry", New Straits Times. 7 December 1992. pp. 4.
  18. ^ Monarchy in South-East Asia: The Faces of Tradition in Transition, Kershaw, pg 111
  19. ^ "Semangat to oppose changes", The Star, 23 December 1992, pg 2
  20. ^ Split over palace issue widens, The Star, 22 December 1992, pg 2
  21. ^ a b "Amendments made to proposal to remove legal immunity: Six Rulers say 'yes'", New Straits Times, 18 January 1993, pg 1, 2
  22. ^ Decision of the Special Meeting of the Conference of Rulers on 18 January 1993, New Straits Times, 19 January 1993, pg 2
  23. ^ "Rulers: Closer study of draft Bill Needed", New Straits Times, 19 January 1993, pg 1.
  24. ^ "Malaysia Prepares To Strip Sultans Of Their Immunity", Michael Richardson, 15 December 1992, International Herald Tribune
  25. ^ a b Europa World Book 2, Taylor and Francis Group, pg 2757
  26. ^ Mahathir, the Secret of the Malaysian Success, Somun, Somun-Krupalija, pg 155
  27. ^ "PM tables amendment Bill despite Rulers' disagreement", New Straits Times, 19 January 1993, at 1, 4.
  28. ^ Jayasuriya, pg 223
  29. ^ "133 MPs vote to remove legal immunity of Rulers: Amendment Bill passed", New Straits Times, 20 January 1993, pg 1, 2
  30. ^ "Senate passes Bill unanimously", New Straits Times, 21 January 1993, pg 1, 2
  31. ^ Showdown with the Royals, Asiaweek, 27 January 1993, pg 30
  32. ^ Government and Society in Malaysia, Crouch, pg 147
  33. ^ Transitions in Malaysian society and politics: towards centralizing power (2004), pg 316
  34. ^ Legal Aspects of Doing Business in Asia and the Pacific, Campbell, pg 379
  35. ^ List of criminal acts done by the Johor Sultan, New Straits Times, 20 January 1993, pg 4
  36. ^ Union: Review timb er permits for royalty, New Straits Times, 15 December 1992, pg 2
  37. ^ Lim: 93,000 ekar (380 km2) given to Sultan, The Star, 18 December 1992, pg 2
  38. ^ Ulamas back constitutional change, New Straits Times, 1 January 1993, pg 2
  39. ^ Qualities worthy of a Ruler in light of Islamic teachings, New Straits Times, 15 December 1992, pg 11
  40. ^ Zaleha: Action was against Islamic teachings, New Straits Times, 21 January 1993, pg 2
  41. ^ Dictionary of the Modern Politics of South-East Asia, Leifer, pg 297
  42. ^ Handbook of Federal Countries, 2002: A Project of the Forum of Federations, Griffiths, Nerenberg, pg 185
  43. ^ Personalized Politics: The Malaysian State Under Mahathir, Hwang, pg 241
  44. ^ Test case on right to sue Sultans, 20 August 2008, Shad Saleem Faruqi, The Star (Malaysia)
  45. ^ New Ruler for Negeri Sembilan, 30 December 2008, The Straits Times
  46. ^ Sheridan Mahavera (27 November 2008). "'Restore immunity of rulers'". New Straits Times.

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  • Asia-Pacific Defence Reporter, by Peter Isaacson, 1992
  • Dictionary of the Modern Politics of South-East Asia, Michael Leifer, Taylor and Francis, 2001, ISBN 0-415-23875-7
  • Europa World Year Book 2: Kazakhstan-Zimbabwe, Taylor and Francis Group, 2004, ISBN 1-85743-255-X
  • Government and Society in Malaysia, Harold A. Crouch, Cornell University Press, 1996, ISBN 0-8014-3218-9
  • Handbook of Federal Countries, 2002: A Project of the Forum of Federations, Ann L. Griffiths, Karl Nerenberg, Forum of Federations, McGill-Queen's University Press — MQUP, 2003 ISBN 0-7735-2511-4
  • Kerajaan mansuh kekebalan raja Melayu: semua parti politik sokong, Mokhtar Petah, ART Media, 1993, ISBN 983-9835-00-9
  • Law, Capitalism and Power in Asia: The Rule of Law and Legal Institutions, Kanishka Jayasuriya, Routledge, 1999, ISBN 0-415-19743-0
  • Legal Aspects of Doing Business in Asia and the Pacific, Christian Campbell, 2006, ISBN 1-4116-5012-3
  • Islam Embedded: The Historical Development of the Pan-Malaysian Islamic Party PAS, 1951–2003, Ahmad-Noor A. Noor, Farish Ahmad Noor, Malaysian Sociological Research Institute, 2004, ISBN 983-99866-8-6
  • Islam in Malaysian Foreign Policy, Shanti Nair, Institute of Southeast Asian Studies, Routledge, 1997, ISBN 0-415-10341-X
  • Mahathir, the Secret of the Malaysian Success, by Hajrudin Somun, Lejla Somun-Krupalija, published by Pelanduk Publications, 2003, ISBN 967-978-879-2
  • Malaysian Politics Under Mahathir, Robert Stephen Milne, Diane K. Mauzy, Routledge, 1999, ISBN 0-415-17143-1
  • Monarchy in South-East Asia: The Faces of Tradition in Transition, Roger Kershaw, Routledge, 2001, ISBN 0-415-18531-9
  • Nature and Nation: Forests and Development in Peninsular Malaysia, Jeyamalar Kathirithamby-Wells, Nordic Institute of Asian Studies, NUS Press, 2005, ISBN 9971-69-302-X
  • Personalized Politics: The Malaysian State Under Mahathir, In-wŏn Hwang, Institute of Southeast Asian Studies, 2003, ISBN 981-230-185-2
  • The End of Empire and the Making of Malaya, T. N. Harper, Cambridge University Press, 2001, ISBN 0-521-00465-9
  • Transitions in Malaysian society and politics: towards centralizing power, in (The Asia-Pacific: A Region in Transition, Jim Rolfe, Honolulu, Hawaii: Asia Pacific Center for Security Studies, 2004), pp. 300–322 [Chapter 18], by Michael Leigh and Belinda Lip

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pindaan_1993_kepada_Perlembagaan_Malaysia&oldid=5695250"