Mahkamah rayuan
Mahkamah rayuan atau mahkamah peringkat kedua adalah mana-mana mahkamah yang diberi kuasa untuk mendengar kes-kes rayuan daripada mahkamah perbicaraan atau tribunal lain yang lebih rendah. Dalam sistem mahkamah tertentu di kebanyakan negara, mahkamah agung merupakan mahkamah rayuan yang tertinggi.[1] Mahkamah rayuan boleh berjalan di bawah peraturan yang berbeza-beza.[2]
Kewibawaan mahkamah rayuan untuk menyemak keputusan mahkamah-mahkamah yang lebih rendah adalah berbeza secara meluas dari satu bidang kuasa ke bidang kuasa yang lain. Di sesetengah kawasan, mahkamah rayuan memiliki kuasa semakan yang terhad. Secara umumnya, keputusan penghakiman mahkamah rayuan menyediakan arahan yang muktamad mengenai perkara-perkara yang dirayu, menetapkan dengan khusus penentuan mahkamah bahawa tindakan yang dirayu harus disahkan, diundurkan, direman atau diubah.[3]
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ "Supreme Court". CollinsDictionary.com (dalam bahasa Inggeris). Kamus Dalam Talian Collins. Diarkibkan daripada yang asal pada 22 Jun 2012. Dicapai pada 26 Oktober 2012.
- ^ "A Guide to Illinois Civil Appellate Procedure" (PDF). Persatuan Peguam Rayuan (dalam bahasa Inggeris). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 9 Julai 2015. Dicapai pada 7 Julai 2015.
- ^ "State v. Randolph". Casetext (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 7 November 2024.
Generally speaking, an appellate court's judgment provides “the final directive of the appeals courts as to the matter appealed, setting out with specificity the court's determination that the action appealed from should be affirmed, reversed, remanded or modified.” Jeffrey S. Mandel, New Jersey Appellate Practice § 28:2 at 568 (2012).
Sumber
[sunting | sunting sumber]- Lax, Jeffrey R. (Ogos 2007). "Constructing Legal Rules on Appellate Courts". American Political Science Review (dalam bahasa Inggeris). Persatuan Sains Politik Amerika. 101 (3): 591–604. doi:10.1017/S0003055407070347. JSTOR 27644468.
| Perpustakaan negara |
|
|---|---|
| Lain-lain | |
