Politik Emiriah Arab Bersatu

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Politik Emiriah Arab Bersatu berlaku dalam rangka sistem raja berperlembagaan pilihan presiden persekutuan[1] (persekutuan raja-raja mutlak).[2] Emiriah Arab Bersatu (UAE) ialah persekutuan tujuh monarki konstituen: Emiriah Abu Dhabi, Ajman, Dubai, Fujairah, Ras al-Khaimah, Sharjah, dan Umm al-Quwain.

Menurut konvensyen, pemerintah Abu Dhabi (Mohamed bin Zayed Al Nahyan) adalah presiden Emiriah Arab Bersatu (walaupun memegang gelaran presiden, negara itu tidak ditadbir sebagai republik presiden) dan ketua negara, dan pemerintah Dubai ialah perdana menteri Emiriah Arab Bersatu, ketua kerajaan. Di UAE, emiriah mempunyai autonomi pentadbiran yang besar dalam emiriah mereka.[3][4]

UAE ialah negara autoritarian.[3][5][6][7] UAE telah digambarkan sebagai "autokrasi puak" di mana tujuh monarki konstituen dipimpin oleh pemerintah puak secara autokratik.[8] Tidak ada institusi yang dipilih secara demokrasi, dan tidak ada komitmen formal untuk kebebasan bersuara.[9]

Penemuan minyak di Abu Dhabi pada tahun 1958 dan kekayaan minyak negara seterusnya telah menentukan politik dan ekonominya, serta membentuk tingkah laku dasar luarnya.[10]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ "United Arab Emirates Constitution". UAE Ministry of Justice. Diarkibkan daripada yang asal pada 14 Jun 2022. Dicapai pada 10 Oktober 2018.
  2. ^ "Vatican to Emirates, monarchs keep the reins in modern world". The Times of India. Diarkibkan daripada yang asal pada 30 Oktober 2013. Dicapai pada 24 Februari 2019.
  3. ^ a b Herb, Michael (2009). "A Nation of Bureaucrats: Political Participation and Economic Diversification in Kuwait and the United Arab Emirates". International Journal of Middle East Studies (dalam bahasa Inggeris). 41 (3): 375–395. doi:10.1017/S0020743809091119. ISSN 1471-6380. JSTOR 40389253. S2CID 154366494. Diarkibkan daripada yang asal pada 26 Mei 2021. Dicapai pada 26 Mei 2021.
  4. ^ Macintyre, Ben. "High court battle lifts lid on sheikh's secret kingdom". The Times (dalam bahasa Inggeris). ISSN 0140-0460. Diarkibkan daripada yang asal pada 26 Mei 2021. Dicapai pada 26 Mei 2021.
  5. ^ Ledstrup, Martin (2019). Nationalism and Nationhood in the United Arab Emirates (dalam bahasa Inggeris). Palgrave. m/s. 10. doi:10.1007/978-3-319-91653-8. ISBN 978-3-319-91652-1. S2CID 158959849. Diarkibkan daripada yang asal pada 26 Mei 2021. Dicapai pada 26 Mei 2021.
  6. ^ "Hypocrisy of Dubai's World Tolerance Summit". Human Rights Watch (dalam bahasa Inggeris). 14 November 2018. Diarkibkan daripada yang asal pada 18 April 2021. Dicapai pada 6 April 2021.
  7. ^ "United Arab Emirates says it will offer citizenship to some". Associated Press. 30 Januari 2021. Diarkibkan daripada yang asal pada 29 April 2021. Dicapai pada 6 April 2021.
  8. ^ Krane, Jim (15 September 2009). City of Gold: Dubai and the Dream of Capitalism (dalam bahasa Inggeris). St. Martin's Publishing Group. m/s. 10. ISBN 978-1-4299-1899-2. Diarkibkan daripada yang asal pada 19 Februari 2023. Dicapai pada 10 Mei 2021.
  9. ^ Stack, Liam (30 April 2017). "Dubai Introduces Its Own Font, Lauding Free Expression It Does Not Permit". The New York Times (dalam bahasa Inggeris). ISSN 0362-4331. Diarkibkan daripada yang asal pada 25 Mei 2021. Dicapai pada 25 Mei 2021.
  10. ^ Krane, Jim (2019). Energy Kingdoms: Oil and Political Survival in the Persian Gulf (dalam bahasa Inggeris). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-17930-0. Diarkibkan daripada yang asal pada 7 April 2022. Dicapai pada 2 Julai 2021.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Politik_Emiriah_Arab_Bersatu&oldid=5925368"