Gangguan ketagihan Internet

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
(Dilencongkan dari Ketagihan Internet)
Penggunaan Internet bermasalah
Wikipedia tidak memberikan nasihat perubatan profesional Penafian perubatan
Suatu iklan (2009) kumpulan sokongan ketagihan Internet di New York.
Pengkhususan
sunting
Lihat pendokumenan templat ini
Lihat pendokumenan templat ini

Penggunaan internet bermasalah atau bersifat patologi secara amnya ditakrifkan sebagai penggunaan internet yang bermasalah dan kompulsif, yang mengakibatkan kemerosotan yang ketara dalam fungsi individu dalam pelbagai domain kehidupan dalam tempoh masa yang berpanjangan. Golongan muda mempunyai risiko khusus untuk mengalami gangguan ketagihan internet,[1] dengan kajian kes menonjolkan pelajar yang prestasi akademiknya merudum apabila mereka menghabiskan lebih banyak masa dalam talian. Sesetengah juga mengalami akibat kesihatan akibat kehilangan tidur,[2] kerana mereka berjaga lewat dan kemudian untuk bersembang dalam talian, menyemak kemas kini status rangkaian sosial atau untuk mencapai tahap permainan seterusnya.[3]

Penggunaan Internet yang berlebihan tidak diiktiraf sebagai gangguan oleh Pertubuhan Kesihatan Sedunia, Manual Diagnostik dan Statistik Gangguan Mental (DSM-5) mahupun Klasifikasi Penyakit Antarabangsa (ICD-11). Walau bagaimanapun, diagnosis gangguan permainan telah dimasukkan ke dalam ICD-11. Kontroversi di sekitar diagnosis termasuk sama ada gangguan itu adalah entiti klinikal yang berasingan, atau manifestasi gangguan psikiatri yang mendasari. Penyelidikan telah mendekati soalan dari pelbagai sudut pandangan, tanpa definisi yang diseragamkan atau dipersetujui secara universal, yang membawa kepada kesukaran dalam membangunkan cadangan berasaskan bukti.

Memandangkan remaja (12-19 tahun) dan orang dewasa yang baru muncul (20-29 tahun) mengakses Internet lebih daripada mana-mana kumpulan umur lain dan mengambil risiko yang lebih tinggi untuk menggunakan Internet secara berlebihan, dan masalah gangguan tingkah laku Internet adalah paling relevan kepada golongan muda.[4]

Akibat[sunting | sunting sumber]

Implikasi kesihatan mental[sunting | sunting sumber]

Kajian terhadap pelajar sekolah menengah Cina (2010) menunjukkan bahawa individu yang mempunyai risiko ketagihan Internet yang sederhana hingga teruk adalah 2.5 kali lebih berkemungkinan untuk mengalami gejala kemurungan berbanding rakan sejawat bebas ketagihan.[5] Penyelidik mengkaji penggunaan Internet patologi atau tidak terkawal, dan kemudian masalah kesihatan mental dalam seribu empat puluh satu pelajar remaja di China. Para pelajar bebas daripada kemurungan dan kebimbangan pada permulaan kajian. Sembilan bulan kemudian, anak-anak muda itu dinilai semula untuk kebimbangan dan kemurungan, dan lapan puluh tujuh telah dinilai sebagai mengalami kemurungan. Lapan melaporkan gejala kebimbangan yang ketara.[5] Satu lagi kajian membabitkan pelajar sekolah menengah dari Helsinki mendapati bahawa penggunaan internet yang bermasalah dan gejala kemurungan mungkin menghasilkan suatu maklum balas yang positif. Penggunaan internet yang bermasalah juga dikaitkan dengan peningkatan risiko penyalahgunaan bahan.[6]

Akibat sosial[sunting | sunting sumber]

Ketagihan Internet meningkatkan risiko banyak hasil sosial dan kesihatan yang negatif, termasuk prestasi akademik yang lemah, kesan personaliti yang berbahaya, keresahan dan kemurungan.[7]

Bukti ketagihan Internet yang didokumentasikan terbaik setakat ini ialah gangguan masa, yang seterusnya mengakibatkan gangguan terhadap kehidupan sosial biasa, termasuk akademik, prestasi profesional dan rutin harian.[8] Beberapa kajian juga mendedahkan bahawa IAD boleh menyebabkan gangguan hubungan sosial di Eropah dan Taiwan.[9][10] Walau bagaimanapun, ia juga diperhatikan oleh orang lain bahawa IAD bermanfaat untuk hubungan rakan sebaya di Taiwan.

Dr Keith W. Beard (2005) menyatakan bahawa "seseorang individu ketagih apabila keadaan psikologi individu, yang merangkumi kedua-dua keadaan mental dan emosi, serta interaksi skolastik, pekerjaan dan sosial mereka, terjejas oleh penggunaan [Internet] berlebihan".[11]

Tanda dan gejala[sunting | sunting sumber]

Gejala fizikal[sunting | sunting sumber]

Gejala fizikal termasuk sistem imun yang lemah akibat kurang tidur, kehilangan senaman, dan peningkatan risiko sindrom terowong karpus serta ketegangan mata dan belakang.[12]

Gejala penarikan diri mungkin termasuk pergolakan, kemurungan, kemarahan dan keresahan apabila orang itu jauh dari teknologi. Gejala psikologi ini mungkin bertukar menjadi gejala fizikal seperti degupan jantung yang cepat, bahu tegang dan sesak nafas.[12]

Gangguan berkaitan[sunting | sunting sumber]

Masalah perjudian[sunting | sunting sumber]

Menurut David Hodgins, seorang profesor psikologi di Universiti Calgary, perjudian dalam talian dianggap sebagai serius seperti perjudian patologi. Ia dikenali sebagai "gangguan terpencil" yang bermaksud mereka yang mempunyai masalah perjudian lebih suka memisahkan diri daripada gangguan dan gangguan. Oleh kerana perjudian boleh didapati dalam talian, ia meningkatkan peluang untuk penjudi yang bermasalah untuk berjudi tanpa pengaruh sosial mempengaruhi keputusan mereka.

Gangguan permainan internet[sunting | sunting sumber]

Gangguan permainan (ketagihan permainan video) ialah isu yang diketahui di seluruh dunia. Insiden dan keterukan meningkat pada 2000-an, dengan kemunculan teknologi jalur lebar, permainan yang membolehkan penciptaan avatar, permainan 'kehidupan kedua' dan MMORPG (permainan main peranan dalam talian besar-besaran). World of Warcraft mempunyai komuniti MMORPG terbesar dalam talian dan terdapat beberapa kajian tentang kualiti ketagihan permainan. Penagih permainan terdiri daripada kanak-kanak hingga orang dewasa yang matang. Contoh yang terkenal ialah Ryan van Cleave, seorang profesor universiti dengan kehidupan yang merosot apabila dia terlibat dalam permainan dalam talian.[13] Andrew Doan, seorang doktor dengan latar belakang penyelidikan dalam sains saraf, memerangi ketagihan permainan video dirinya sendiri, dengan lebih 20,000 jam dihabiskan dalam tempoh sembilan tahun.[14]

Pornografi Internet[sunting | sunting sumber]

Kriteria diagnostik yang diterima secara universal tidak wujud untuk ketagihan pornografi atau tontonan pornografi Internet yang bermasalah. [15] Ketagihan pornografi sering ditakrifkan secara operasi oleh kekerapan tontonan pornografi dan akibat negatif. [16] Satu-satunya kriteria diagnostik untuk ketagihan tingkah laku dalam Manual Diagnostik dan Statistik Gangguan Mental semasa adalah untuk perjudian patologi, dan ia adalah serupa dengan kriteria untuk penyalahgunaan dan pergantungan bahan, seperti keasyikan dengan tingkah laku, pengurangan keupayaan mengawal tingkah laku, toleransi, sindrom penarikan diri dan kesan psikososial yang buruk. Kriteria diagnostik telah dicadangkan untuk ketagihan tingkah laku lain, dan ini biasanya juga berdasarkan diagnosis yang ditetapkan untuk penyalahgunaan dan pergantungan bahan.[17]

Diagnosis dicadangkan bagi gangguan hiperseksual termasuk pornografi sebagai subjenis gangguan ini. Ia termasuk kriteria seperti masa yang digunakan oleh aktiviti seksual yang mengganggu kewajipan, penglibatan berulang dalam aktiviti seksual sebagai tindak balas kepada tekanan, percubaan berulang yang gagal untuk mengurangkan tingkah laku ini, dan kesusahan atau gangguan fungsi kehidupan.[18] Satu kajian mengenai tontonan pornografi Internet bermasalah menggunakan kriteria melihat pornografi Internet lebih daripada tiga kali seminggu selama beberapa minggu, dan tontonan menyebabkan kesukaran dalam kehidupan umum berfungsi.[15]

Percakapan kompulsif (gangguan ketagihan komunikasi)[sunting | sunting sumber]

Gangguan ketagihan komunikasi (CAD) merujuk kepada gangguan tingkah laku yang sepatutnya berkaitan dengan keperluan untuk sentiasa berkomunikasi dengan orang lain, walaupun tidak ada keperluan praktikal untuk berkomunikasi. CAD telah dikaitkan dengan ketagihan Internet.[19] Pengguna menjadi ketagih dengan elemen sosial Internet seperti Facebook dan YouTube. Pengguna menjadi ketagih kepada komunikasi satu-satu atau kumpulan dalam bentuk sokongan sosial, perhubungan dan hiburan. Walau bagaimanapun, gangguan terhadap aktiviti ini boleh mengakibatkan konflik dan rasa bersalah. Ketagihan seperti ini dipanggil penggunaan media sosial yang bermasalah.

Penggunaan VR kompulsif[sunting | sunting sumber]

Penggunaan VR kompulsif (ketagihan realiti maya) ialah suatu kompulsi untuk menggunakan realiti maya atau persekitaran maya yang mendalam. Pada masa ini, media maya interaktif (seperti rangkaian sosial) dirujuk sebagai realiti maya,[20] manakala realiti maya masa depan merujuk kepada simulasi komputer, persekitaran atau dunia yang mendalam. Pakar memberi amaran tentang bahaya realiti maya,[21] dan membandingkan penggunaan realiti maya (dalam bentuk semasa serta akan datang) dengan penggunaan dadah, membawa dengan perbandingan ini kebimbangan bahawa, seperti dadah, pengguna mungkin menjadi ketagih. kepada realiti maya. 

Ketagihan penstriman video[sunting | sunting sumber]

Ketagihan penstriman video ialah ketagihan menonton kandungan video dalam talian. Ini boleh termasuk rancangan TV, filem, klip video pendek dan kandungan lain. Pengalaman setiap orang adalah unik, tetapi orang yang mengalami ketagihan ini juga mungkin memaparkan hubungan ketagihan dengan kandungan video luar talian juga (seperti televisyen, DVD, dan pita VHS). Penagih sering menunjukkan tingkah laku kompulsif. Dengan lebih banyak pembangunan tapak binging seperti Netflix, Stan dan Foxtel, lebih ramai orang mula menonton filem dan rancangan TV setiap hari lalu menyumbang kepada ketagihan ini.

Faktor-faktor risiko[sunting | sunting sumber]

Isu interpersonal[sunting | sunting sumber]

Dihujahkan bahawa kesukaran interpersonal seperti introversi, masalah sosial,[22] dan kemahiran komunikasi bersemuka yang lemah[23] sering membawa kepada ketagihan internet. Perhubungan berasaskan Internet menawarkan alternatif yang selamat untuk orang yang mengalami kesukaran yang dinyatakan di atas untuk melarikan diri daripada kemungkinan penolakan dan kebimbangan hubungan kehidupan sebenar interpersonal.[24]

Sokongan sosial[sunting | sunting sumber]

Individu yang kekurangan hubungan sosial dan sokongan sosial yang mencukupi didapati menghadapi risiko ketagihan Internet yang lebih tinggi. Mereka menggunakan hubungan maya dan sokongan untuk mengurangkan kesunyian mereka.[25][26] Sebenarnya, aplikasi yang paling lazim dalam kalangan penagih Internet ialah bilik sembang, permainan interaktif, pemesejan segera atau media sosial.[24] Beberapa kajian empirikal mendedahkan bahawa konflik antara ibu bapa dan anak-anak dan tidak tinggal bersama ibu mempunyai kaitan yang ketara dengan ketagihan Internet selepas satu tahun.[27] Faktor perlindungan seperti komunikasi berkualiti antara ibu bapa dan kanak-kanak[28] dan perkembangan belia yang positif[29] ditunjukkan dapat mengurangkan risiko ketagihan.

Faktor psikologi[sunting | sunting sumber]

Sejarah ketagihan atau psikiatri sebelum ini didapati mempengaruhi kemungkinan ketagih Internet.[27][30] Sesetengah individu yang mempunyai masalah psikiatri terdahulu seperti kemurungan dan kebimbangan beralih kepada tingkah laku kompulsif untuk mengelakkan emosi dan situasi yang tidak menyenangkan masalah psikiatri mereka dan menganggap ketagih Internet sebagai alternatif yang lebih selamat kepada kecenderungan ketagihan bahan. Walau bagaimanapun, secara amnya, tidak jelas daripada penyelidikan sedia ada yang mana punca dan kesannya sebahagiannya disebabkan fakta bahawa komorbiditi adalah perkara biasa di kalangan penagih Internet.

Diagnosis[sunting | sunting sumber]

Diagnosis gangguan ketagihan Internet adalah sukar secara empirikal. Pelbagai instrumen pemeriksaan telah digunakan untuk mengesan gangguan ketagihan Internet. Diagnosis semasa pula berhadapan dengan pelbagai halangan.

Kesukaran[sunting | sunting sumber]

Memandangkan kebaharuan Internet dan takrifan gangguan ketagihan Internet yang tidak konsisten, diagnosis praktikal adalah jauh dari jelas. Dengan penyelidikan pertama yang dimulakan oleh Kimberly S. Young pada 1996, kajian saintifik mengenai ketagihan Internet hanya wujud selama lebih daripada 20 tahun.[31] Terdapat beberapa halangan dalam mencipta kaedah diagnostik yang boleh digunakan untuk gangguan ketagihan Internet.

Rawatan[sunting | sunting sumber]

Intervensi dan strategi semasa yang digunakan sebagai rawatan untuk ketagihan Internet berpunca daripada yang diamalkan dalam gangguan penyalahgunaan bahan. Dengan ketiadaan "penyelidikan yang mencukupi secara metodologi", program rawatan tidak disokong dengan baik.[32] Rawatan psikososial adalah pendekatan yang paling kerap digunakan.[33] Dalam amalan, pusat pemulihan biasanya merangka gabungan pelbagai terapi.[34]

Kebimbangan masyarakat[sunting | sunting sumber]

Ketagihan Internet telah menimbulkan kebimbangan orang ramai di Asia dan sesetengah negara menganggap ketagihan Internet sebagai salah satu isu utama yang mengancam kesihatan awam, khususnya dalam kalangan remaja.[35][36]

China[sunting | sunting sumber]

Ketagihan Internet biasanya dirujuk sebagai "candu elektronik"[37] atau "heroin elektronik" di China.[38] Kerajaan Republik Rakyat China merupakan negara pertama yang secara rasmi mengklasifikasikan ketagihan Internet sebagai gangguan klinikal dengan mengiktiraf "Kriteria Diagnostik Klinikal untuk Ketagihan Internet" pada tahun 2008.[39][40] Kerajaan telah menggubal beberapa dasar untuk mengawal penggunaan Internet remaja, termasuk mengehadkan masa permainan harian kepada 3 jam dan memerlukan pengenalan pengguna dalam permainan video dalam talian.[41]

Namun begitu, dengan ketiadaan bimbingan daripada Kementerian Kesihatan China serta ketiadaan definisi yang jelas tentang ketagihan Internet, klinik rawatan yang meragukan telah berkembang di negara itu.[42] Sebagai sebahagian daripada rawatan, beberapa klinik dan kem mengenakan hukuman penderaan terhadap orang dengan ketagihan Internet dan ada yang menjalankan terapi elektrokonvulsif terhadap mereka, dan menimbulkan kebimbangan dan kontroversi umum.[42][43] Beberapa bentuk penganiayaan telah didokumentasikan dengan terperinci oleh laporan berita.

Salah satu rawatan yang paling biasa digunakan untuk remaja yang ketagih Internet di China ialah rawatan pesakit dalam, sama ada di kem yang sah atau haram. Dilaporkan bahawa kanak-kanak dihantar ke kem ini di luar kehendak mereka. Ada yang ditangkap dan diikat oleh kakitangan kem, ada yang dibius oleh ibu bapa mereka, dan ada yang ditipu untuk dirawat.[40][44][45][46]

Korea Selatan[sunting | sunting sumber]

Memandangkan rata-rata keseluruhan negara disambungkan ke Internet dan mengiktiraf permainan dalam talian sebagai sukan profesional, Korea Selatan menganggap ketagihan Internet sebagai salah satu isu sosial yang paling serius[47] dan menggambarkannya sebagai "krisis negara".[48] Hampir 80% penduduk Korea Selatan mempunyai telefon pintar. Menurut data kerajaan, kira-kira dua juta penduduk negara (kurang daripada 50 juta) mempunyai masalah ketagihan Internet, dan kira-kira 680,000 remaja berusia 10–19 tahun ketagih Internet, menyumbang kira-kira 10% daripada populasi remaja.[49] Kanak-kanak juga menghadapi masalah yang sama: kira-kira 40% kanak-kanak Korea Selatan antara umur tiga hingga lima tahun menggunakan telefon pintar lebih tiga kali seminggu. Menurut pakar, jika kanak-kanak sentiasa dirangsang oleh telefon pintar semasa tempoh bayi, otak mereka akan bersusah-payah untuk mengimbangi pertumbuhan dan risiko ketagihan Internet.[50]

Sebagai tindak balas, kerajaan Korea Selatan telah melancarkan pusat pencegahan Internet pertama di dunia, Jump Up Internet Rescue School, di mana remaja yang paling teruk ketagih dirawat dengan bantuan kewangan penuh kerajaan.[48] Sehingga 2007, kerajaan telah membina rangkaian 140 pusat kaunseling penagihan Internet selain program rawatan di sekitar 100 hospital.[51] Lazimnya, terapi muzik dan terapi kuda yang diterajui kaunselor dan pengajar serta aktiviti kumpulan kehidupan sebenar yang lain termasuk kursus berhalangan gaya tentera dan bengkel terapeutik mengenai tembikar dan gendang digunakan untuk mengalihkan perhatian dan minat daripada skrin.[48][51]

Jepun[sunting | sunting sumber]

Di Jepun, gangguan ketagihan internet telah menjelma kepada rakyat terutamanya yang menjejaskan populasi belia dan remaja. Dalam remaja lelaki, ketagihan internet menunjukkan trend peningkatan masa dalam permainan pada peranti mereka manakala belia wanita menunjukkan trend dalam penggunaan media sosial. Ketagihan telefon pintar dan internet di Jepun telah memudaratkan masyarakat dengan menjejaskan interaksi sosial antara manusia dan komunikasi mereka. Mereka terbiasa berinteraksi melalui internet dan telefon mereka sehingga merosot beberapa kemahiran sosial mereka dari semasa ke semasa.[52]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ "Problematic internet use and protective factors related to family and free time activities among young people". Educational Sciences: Theory & Practice. 19 (3): 1–13. July 2019. doi:10.12738/estp.2019.3.001.
  2. ^ "Internet Addiction and Sleep Problems among Russian Adolescents: A Field School-Based Study". International Journal of Environmental Research and Public Health. 18 (19): 10397. October 2021. doi:10.3390/ijerph181910397. PMC 8507923 Check |pmc= value (bantuan). PMID 34639694 Check |pmid= value (bantuan).
  3. ^ "Internet addiction disorder and youth: There are growing concerns about compulsive online activity and that this could impede students' performance and social lives". EMBO Reports. 15 (1): 12–6. January 2014. doi:10.1002/embr.201338222. PMC 4303443. PMID 24398129.
  4. ^ "Internet use and Problematic Internet Use: A systematic review of longitudinal research trends in adolescence and emergent adulthood". International Journal of Adolescence and Youth. 22 (4): 430–454. 2017. doi:10.1080/02673843.2016.1227716.
  5. ^ a b "Effect of pathological use of the internet on adolescent mental health: a prospective study". Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine. 164 (10): 901–6. October 2010. doi:10.1001/archpediatrics.2010.159. PMID 20679157.
  6. ^ "Problematic internet use and teen depression are closely linked, new Concordia study finds". Concordia University. Dicapai pada 4 April 2021.
  7. ^ Elbilgahy, Amal; Sweelam, Rasha; Eltaib, Fatma; Bayomy, Hanaa; Elwasefy, Shereen (2021). "Effects of electronic devices and Internet addiction on sleep and academic performance among female egyptian and saudi nursing students: A comparative study". SAGE Open Nursing (dalam bahasa Inggeris). 7: 237796082110556. doi:10.1177/23779608211055614. ISSN 2377-9608. PMC 8738996 Check |pmc= value (bantuan). PMID 35005227 Check |pmid= value (bantuan).
  8. ^ "A Review of the Research on Internet Addiction". Educational Psychology Review. 17 (4): 363–388. 1 December 2005. doi:10.1007/s10648-005-8138-1.
  9. ^ "Internet addictive behavior in adolescence: a cross-sectional study in seven European countries". Cyberpsychology, Behavior and Social Networking. 17 (8): 528–35. August 2014. doi:10.1089/cyber.2013.0382. PMID 24853789. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  10. ^ "Internet addiction, usage, gratification, and pleasure experience: the Taiwan college students' case". Computers & Education. 35 (1): 65–80. 2000. doi:10.1016/s0360-1315(00)00019-1.
  11. ^ "Internet addiction: a review of current assessment techniques and potential assessment questions". Cyberpsychology & Behavior. 8 (1): 7–14. February 2005. doi:10.1089/cpb.2005.8.7. PMID 15738688.
  12. ^ a b Rosen, Larry D., et al. "Social Networking Is Addictive and Can Lead to Psychological Disorders." Are Social Networking Sites Harmful?, edited by Noah Berlatsky, Greenhaven Press, 2015.
  13. ^ "At war with World of Warcraft". The Guardian. London. Associated Press. 29 August 2011. Dicapai pada 2012-03-15.
  14. ^ "About". hooked-on-games.com.
  15. ^ a b "Acceptance and commitment therapy as a treatment for problematic internet pornography viewing". Behavior Therapy. 41 (3): 285–295. September 2010. doi:10.1016/j.beth.2009.06.002. PMID 20569778.
  16. ^ "Pornography Addiction in Adults: A Systematic Review of Definitions and Reported Impact" (PDF). The Journal of Sexual Medicine. 13 (5): 760–777. May 2016. doi:10.1016/j.jsxm.2016.03.002. PMID 27114191.
  17. ^ "Introduction to behavioral addictions". The American Journal of Drug and Alcohol Abuse. 36 (5): 233–241. September 2010. doi:10.3109/00952990.2010.491884. PMC 3164585. PMID 20560821.
  18. ^ "Hypersexual disorder: a proposed diagnosis for DSM-V". Archives of Sexual Behavior. 39 (2): 377–400. April 2010. doi:10.1007/s10508-009-9574-7. PMID 19937105.
  19. ^ Walther, J.B. (1999) "Communication Addiction Disorder: Concern over media, behavior and effects [APA conference talk]".
  20. ^ "Virtual Reality Is Addictive and Unhealthy". IEEE Spectrum. 31 July 2012.
  21. ^ "The dangers of virtual reality gaming" (Siaran akhbar). reSTART. 7 January 2016.
  22. ^ "Shyness, Internet use, and personality". Cyberpsychology & Behavior. 10 (5): 713–6. October 2007. doi:10.1089/cpb.2007.9964. PMID 17927542.
  23. ^ "Stressful life events, motives for Internet use, and social support among digital kids". Cyberpsychology & Behavior. 10 (2): 204–14. April 2007. doi:10.1089/cpb.2006.9967. PMID 17474837.
  24. ^ a b Young K (2017). "The Evolution of Internet Addiction Disorder". Internet Addiction. Studies in Neuroscience, Psychology and Behavioral Economics. Springer, Cham. m/s. 3–18. doi:10.1007/978-3-319-46276-9_1. ISBN 9783319462752.
  25. ^ "The relationship between loneliness and internet use and abuse". Cyberpsychology & Behavior. 2 (5): 431–9. 1999-10-01. doi:10.1089/cpb.1999.2.431. PMID 19178216.
  26. ^ "Excessive Internet Use: The Role of Personality, Loneliness and Social Support Networks in Internet Addiction" (PDF). Australian Journal of Emerging Technologies & Society. 5 (1): 34–47. 2007.
  27. ^ a b "Predictive values of psychiatric symptoms for internet addiction in adolescents: a 2-year prospective study". Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine. 163 (10): 937–43. October 2009. doi:10.1001/archpediatrics.2009.159. PMID 19805713.
  28. ^ "Compulsive internet use among adolescents: bidirectional parent-child relationships". Journal of Abnormal Child Psychology. 38 (1): 77–89. January 2010. doi:10.1007/s10802-009-9347-8. PMC 2809946. PMID 19728076.
  29. ^ "Internet addiction in Hong Kong adolescents: a three-year longitudinal study". Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology. 26 (3 Suppl): S10-7. June 2013. doi:10.1016/j.jpag.2013.03.010. PMID 23683821. |hdl-access= requires |hdl= (bantuan)
  30. ^ "Does psychopathology in childhood predict internet addiction in male adolescents?". Child Psychiatry and Human Development. 44 (4): 549–55. August 2013. doi:10.1007/s10578-012-0348-4. PMID 23242708.
  31. ^ Brand M (2017). "Theoretical Models of the Development and Maintenance of Internet Addiction". Internet Addiction. Studies in Neuroscience, Psychology and Behavioral Economics. Springer, Cham. m/s. 19–34. doi:10.1007/978-3-319-46276-9_2. ISBN 9783319462752.
  32. ^ "[Pathological Internet use--epidemiology, diagnostics, co-occurring disorders and treatment]" [Pathological Internet use--epidemiology, diagnostics, co-occurring disorders and treatment]. Fortschritte der Neurologie-Psychiatrie (dalam bahasa Jerman). 77 (5): 263–271. May 2009. doi:10.1055/s-0028-1109361. PMID 19418384.
  33. ^ "Internet addiction or excessive internet use". The American Journal of Drug and Alcohol Abuse. 36 (5): 277–283. September 2010. CiteSeerX 10.1.1.1025.8525. doi:10.3109/00952990.2010.491880. PMID 20545603.
  34. ^ "Chinese Internet addiction inventory: developing a measure of problematic Internet use for Chinese college students". Cyberpsychology & Behavior. 10 (6): 805–11. December 2007. doi:10.1089/cpb.2007.9950. PMID 18085968.
  35. ^ "Issues for DSM-V: internet addiction". The American Journal of Psychiatry. 165 (3): 306–7. March 2008. doi:10.1176/appi.ajp.2007.07101556. PMID 18316427.
  36. ^ "Treatment of internet addiction". Current Psychiatry Reports. 12 (5): 462–70. October 2010. doi:10.1007/s11920-010-0147-1. PMID 20697848.
  37. ^ Bax T (2013-08-15). Youth and Internet Addiction in China. Routledge. ISBN 9781135096953.
  38. ^ "'Electronic heroin': China's boot camps get tough on internet addicts". The Guardian. 2017-08-28. Dicapai pada 2018-02-20.
  39. ^ "我国首个《网络成瘾临床诊断标准》通过专家论证". www.gov.cn. Dicapai pada 2018-03-02.
  40. ^ a b "A teen checked into an Internet-addiction camp in China. He was dead two days later". Washington Post. 14 August 2017.
  41. ^ "China moves to zap online game addiction". Financial Times. 2005-08-23. Dicapai pada 2018-02-20.
  42. ^ a b "Science in society. China reins in wilder impulses in treatment of 'Internet addiction'". Science. 324 (5935): 1630–1. June 2009. Bibcode:2009Sci...324.1630S. doi:10.1126/science.324_1630. PMID 19556477.
  43. ^ "暗访杨永信网瘾戒治中心：杨永信和传销一个样-搜狐健康". health.sohu.com. Dicapai pada 2018-02-20.
  44. ^ ""戒网专家"电击治网瘾惹争议". zqb.cyol.com. Dicapai pada 2018-02-19.
  45. ^ "一个网戒中心的生态系统". zqb.cyol.com. Dicapai pada 2018-02-19.
  46. ^ "It's the addiction gripping thousands of Chinese teenagers". NewsComAu. Dicapai pada 2018-02-20.
  47. ^ "First boot camp for internet-addicted teenagers". The Telegraph. 19 November 2007. Diarkibkan daripada yang asal pada 2022-01-12.
  48. ^ a b c "Korea's Internet Addicts". News. Dicapai pada 2018-02-27.
  49. ^ "Horses to the rescue of Korea's Internet-addicted teens". Reuters. 2013. Dicapai pada 2018-02-27.
  50. ^ "Internet-addicted teens are being sent to rehab to "get clean"". www.kidspot.com.au. Dicapai pada 2018-02-20.
  51. ^ a b "In Korea, a Boot Camp Cure for Web Obsession". The New York Times. 18 November 2007.
  52. ^ "Internet Addiction, Smartphone Addiction, and Hikikomori Trait in Japanese Young Adult: Social Isolation and Social Network". Frontiers in Psychiatry. 10: 455. 2019-07-10. doi:10.3389/fpsyt.2019.00455. PMC 6635695. PMID 31354537.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Gangguan_ketagihan_Internet&oldid=5649472"