Imbuhan dalam bahasa Melayu

Imbuhan terdiri daripada

Imbuhan pe(N)

Imbuhan awalan pe(N) menunjukan perkataan tersebut ialah kata nama, dengan pe(N) boleh wujud dalam bentuk bentuk seperti berikut; pe-, pem-, pen- peng-, dan peny-. Bentuk bentuk imbuhan ini bergantung kepada huruf awal kata akar.

Penggunaan pen-

Imbuhan ini digunakan untuk kata akar yang bermula dengan c, d, j' atau t.

Kata Akar		Kata berimbuhan
curi		pencuri
cuci		pencuci
dengar		pendengar
duduk		penduduk
jual		penjual
jemput		penjemput
tipu		penipu
tari		penari
tukar		penukar
tulis		penulis

Bagi perkataan yang bermula dengan c, d dan f, kata akarnya kekal tetapi bagi perkataan yang bermula dengan t, huruf pertamanya akan hilang setelah bergabung dengan imbuhan pen-.

Imbuhan me(N)

Imbuhan awalan me(N) menunjukkan perkataan tersebut ilah sejenis kata kerja dengan me(N) boleh wujud dalah bentuk bentuk seperti berikut;me-, mem-, men-, meng-, dan meny-. Seperti pe(N), bentuk imbuhan bergantung kepada kata akar.