Penyiaran komersial
Penyiaran komersial (Jawi: ڤڽيارن کومرسيال; juga dipanggil penyiaran swasta, Jawi: ڤڽيارن سواستا) ialah penyiaran program televisyen dan rancangan radio oleh media korporat milik persendirian, berbanding tajaan sesebuahnnegara. Ia model radio pertama Amerika Syarikat (dan kemudiannya televisyen) pada tahun 1920-an, berbeza dengan model televisyen awam di Eropah pada tahun 1930-an, 1940-an dan 1950-an, yang berlaku di seluruh dunia, kecuali di Amerika Syarikat dan Brazil, sehingga 1980-an.
Ciri-ciri[sunting | sunting sumber]
Pengiklanan[sunting | sunting sumber]
Penyiaran komersial adalah berdasarkan amalan menyiarkan iklan radio dan iklan televisyen untuk keuntungan. Ini berbeza dengan penyiaran awam, yang menerima subsidi kerajaan dan biasanya tidak mempunyai pengiklanan berbayar yang mengganggu rancangan itu. Walau bagaimanapun, beberapa penyiar awam akan mengganggu rancangan untuk meminta derma.
Rancangan berbayar[sunting | sunting sumber]
Penyiaran komersial bertindih dengan perkhidmatan berbayar seperti televisyen kabel, radio dan televisyen satelit. Perkhidmatan sedemikian biasanya dibayar sebahagian atau keseluruhannya oleh pelanggan tempatan dan dikenali sebagai akses pajakan. Rancangan lain (terutamanya pada televisyen kabel) dihasilkan oleh syarikat yang beroperasi dengan cara yang sama seperti penyiar komersial yang dibiayai oleh pengiklanan, dan mereka (dan selalunya penyedia kabel tempatan) menjual masa komersial dengan cara yang serupa.
Penilaian[sunting | sunting sumber]
Rancangan di stesen komersial lebih didorong oleh penilaian — terutamanya semasa tempoh seperti penyapuan di AS dan beberapa negara Amerika Latin.