Pendapat awam

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Pendapat awam ialah pendapat kolektif mengenai topik tertentu atau niat mengundi yang berkaitan dengan masyarakat. Ia adalah pandangan sekelompok orang tentang perkara yang mempengaruhi mereka.

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Kemunculan pendapat awam sebagai kuasa penting politik bermula pada akhir abad ke-17, tetapi pendapat telah dianggap sebagai mempunyai kepentingan tunggal lebih awal lagi. Fama publica zaman pertengahan atau vox et fama communis mempunyai kepentingan undang-undang dan sosial yang besar dari abad ke-12, ke-13 dan seterusnya.[1] Kemudian, William Shakespeare memanggil pendapat awam sebagai "perempuan simpanan kejayaan" dan Blaise Pascal menganggap ia adalah "ratu dunia".

Dalam risalahnya, An Essay Concerning Human Understanding c, John Locke menganggap bahawa manusia tertakluk kepada tiga undang-undang: undang-undang ketuhanan, undang-undang sivil dan yang paling penting dalam penghakiman Locke, undang-undang pendapat atau reputasi. Beliau menganggap peraturan yang terakhir sebagai yang paling penting kerana rasa tidak suka dan pandangan buruk memaksa orang untuk mematuhi tingkah laku mereka dengan norma sosial, namun beliau tidak menganggap pendapat umum sebagai pengaruh sesuai kepada pemerintah.

Dalam eseinya On the Original and Nature of Government pada 1672, William Temple memberikan rumusan awal tentang kepentingan pendapat umum. Beliau memerhatikan bahawa "apabila sebilangan besar orang menyerahkan hidup dan kekayaan mereka secara mutlak kepada kehendak seseorang, ia mestilah kuasa adat, atau pendapat yang menundukkan kuasa kepada pihak berkuasa." Temple tidak bersetuju dengan pendapat lazim bahawa asas pemerintah terletak pada kontrak sosial, dan berpendapat bahawa pemerintah hanya dibenarkan wujud kerana berpihak kepada pendapat umum.[2]

Prasyarat kemunculan ruang awam ialah peningkatan tahap celik huruf yang didorong oleh Reformasi, yang menggalakkan individu membaca Alkitab dalam bahasa vernakular, dan teknologi mesin cetak yang berkembang pesat. Semasa abad ke-18, sastera agama digantikan dengan sastera sekular, novel dan risalah. Selari dengan ini ialah pertumbuhan kelab dan persatuan membaca. Pada permulaan abad seterusnya, perpustakaan beredar pertama dibuka di London dan perpustakaan awam menjadi meluas dan tersedia untuk orang ramai.

Konsep[sunting | sunting sumber]

Ahli teori sosial Jerman Jürgen Habermas menyumbangkan idea ruang awam kepada perbincangan pendapat awam. Menurut Habermas, ruang awam, atau awam borjuis, ialah tempat "sesuatu yang ibarat pendapat awam boleh dibentuk."[3] Habermas mendakwa bahawa ruangan awam menampilkan akses sejagat, perdebatan rasional, dan mengabaikan darjat. Bagaimanapun, beliau percaya bahawa ketiga-tiga ciri pembentuk pendapat umum dibentuk baik ini tidak lagi berlaku di negara demokrasi liberal Barat. Pendapat umum, dalam demokrasi Barat, sangat terdedah kepada manipulasi elit.

Ahli sosiologi Amerika Herbert Blumer telah mencadangkan konsep yang sama sekali berbeza tentang "awam". Menurut Blumer, pendapat umum dibincangkan sebagai satu bentuk tingkah laku kolektif (istilah khusus lain) yang terdiri daripada mereka yang membincangkan isu awam tertentu pada satu-satu masa. Memandangkan definisi ini, terdapat banyak orang awam; masing-masing wujud apabila timbul sesuatu isu dan tidak wujud lagi apabila isu itu selesai. Blumer mendakwa bahawa orang ramai mengambil bahagian dalam khalayak ramai dalam kapasiti serta tahap yang berbeza. Maka, tinjauan pendapat awam tidak boleh mengukur orang ramai. Penyertaan individu yang berpendidikan adalah lebih penting daripada seorang yang mabuk. "Jisim" di mana orang ramai secara bebas membuat keputusan tentang, sebagai contoh, jenama ubat gigi yang hendak dibeli, adalah satu bentuk tingkah laku kolektif yang berbeza daripada orang ramai.

Pendapat awam memainkan peranan penting dalam bidang politik. Merentasi semua aspek hubungan antara kerajaan dan pendapat umum ialah kajian utama tingkah laku pengundian. Ini telah mencatatkan pengedaran pendapat tentang pelbagai isu, meneroka kesan kumpulan berkepentingan khas terhadap hasil pilihan raya dan telah menyumbang kepada pengetahuan tentang kesan propaganda dan dasar pemerintah.

Dalam hal kontemporari, pendekatan kuantitatif terhadap kajian pendapat umum boleh dibahagikan kepada empat kategori:

  1. Pengukuran kuantitatif agihan pendapat.
  2. Penyiasatan tentang hubungan dalaman antara pendapat individu yang membentuk pendapat awam tentang sesuatu isu.
  3. Penerangan atau analisis peranan awam dalam pendapat awam.
  4. Kajian terhadap kedua-dua media komunikasi yang menyebarkan idea-idea yang menjadi asas kepada pendapat, dan tentang penggunaan yang terbitan propaganda dan manipulator lain terhadap media ini.

Penyebaran pantas pengukuran pendapat awam di seluruh dunia mencerminkan bilangan penggunaan yang boleh digunakan. Pendapat awam boleh diperoleh dengan tepat melalui persampelan tinjauan. Kedua-dua firma swasta dan kerajaan menggunakan tinjauan untuk memaklumkan dasar awam dan perhubungan awam.

Pembentukan[sunting | sunting sumber]

Banyak teori dan bukti yang kukuh wujud untuk menjelaskan pembentukan dan kedinamikan pendapat individu. Kebanyakan kajian ini menggunakan kajian psikologi sikap. Dalam kajian komunikasi dan sains politik, media massa sering dilihat sebagai kuasa yang berpengaruh pada pendapat umum. Selain itu, sosialisasi politik dan genetik tingkah laku kadangkala menjelaskan pendapat umum.

Kesan media massa[sunting | sunting sumber]

Pembentukan pendapat umum bermula dengan penetapan agenda oleh saluran media utama seluruh dunia. Penetapan agenda ini menentukan perkara yang patut diberitakan dan bagaimana dan bila ia akan dilaporkan. Agenda media ditetapkan oleh pelbagai faktor persekitaran dan kerja berita yang berbeza yang menentukan cerita yang akan menjadi berita.

Satu lagi komponen penting dalam pembentukan pendapat umum ialah pembingkaian. Pembingkaian berlaku adalah apabila cerita atau berita digambarkan dengan cara tertentu dan bertujuan untuk mempengaruhi sikap pengguna satu cara atau yang lain. Kebanyakan isu politik banyak dirangka untuk memujuk pengundi agar mengundi calon tertentu. Sebagai contoh, jika Calon X pernah mengundi pada rang undang-undang yang menaikkan cukai pendapatan ke atas kelas pertengahan, tajuk pembingkaian akan berbunyi "Calon X Tidak Peduli Dengan Kelas Menengah". Ini meletakkan Calon X dalam bingkai negatif kepada pembaca berita.

Keinginan sosial adalah satu lagi komponen utama kepada pembentukan pendapat umum. Hal keinginan sosial ialah idea bahawa orang pada umumnya akan membentuk pendapat mereka berdasarkan apa yang mereka percaya ialah pendapat lazim kumpulan sosial yang mereka kenal pasti. Berdasarkan penetapan agenda media dan pembingkaian media, selalunya pendapat tertentu diulang dalam pelbagai media berita dan tapak rangkaian sosial, sehingga ia mewujudkan visi palsu, di mana kebenaran yang dilihat sebenarnya boleh menjadi sangat jauh daripada kebenaran sebenar. Apabila ditanya pendapat mereka tentang subjek yang mereka tidak tahu, orang sering memberikan pendapat palsu yang mereka percaya akan menggembirakan penyoal.[4]

Pendapat awam boleh dipengaruhi oleh perhubungan awam dan media politik. Selain itu, media massa menggunakan pelbagai jenis teknik pengiklanan untuk menyampaikan mesej mereka dan mengubah fikiran orang ramai. Sejak tahun 1950-an, televisyen telah menjadi medium utama untuk membentuk pendapat awam.[5] Sejak akhir 2000-an, Internet telah menjadi platform untuk membentuk pendapat awam. Tinjauan telah menunjukkan bahawa lebih ramai orang memperoleh berita mereka daripada media sosial dan laman web berita berbanding akhbar cetak.[6] Kebolehcapaian media sosial membolehkan pendapat umum dibentuk oleh rangkaian pergerakan sosial dan sumber berita yang lebih luas. Gunn Enli mengenal pasti kesan Internet terhadap pendapat umum sebagai "dicirikan oleh pemperibadian yang dipergiatkan advokasi politik dan perkembangan antielitisme, popularisasi dan populisme."[7] Pendapat awam telah menjadi lebih pelbagai akibat daripada sumber berita dalam talian yang dipengaruhi oleh komunikasi politik dan penetapan agenda.

Peranan orang berpengaruh[sunting | sunting sumber]

Terdapat pelbagai kajian akademik yang menyiasat sama ada pendapat umum dipengaruhi oleh "orang yang berpengaruh" atau tidak, atau orang yang mempunyai kesan yang ketara dalam mempengaruhi pendapat orang awam mengenai sebarang isu yang berkaitan. Banyak kajian awal[8][9] telah memodelkan pemindahan maklumat daripada sumber media massa kepada masyarakat umum sebagai proses dua langkah. Dalam proses ini, maklumat daripada media massa dan sumber maklumat lain yang meluas mempengaruhi si berpengaruh, dan orang itu kemudiannya mempengaruhi masyarakat awam berbanding media massa yang mempengaruhi orang ramai secara langsung.

Hubungan dengan dasar awam[sunting | sunting sumber]

Isu yang paling meluas yang membahagikan teori hubungan pendapat-dasar mempunyai persamaan yang ketara dengan masalah monisme-pluralisme dalam sejarah falsafah. Kontroversi berkenaan persoalan sama ada struktur tindakan sosiopolitik harus dilihat sebagai proses tindakan dan keputusan yang lebih berpusat oleh kelas pemimpin utama, mewakili hierarki pengaruh bersepadu dalam masyarakat atau sama ada ia dibayangkan dengan lebih tepat sebagai beberapa set kumpulan pendapat dan pengaruh yang agak autonomi, berinteraksi dengan pembuat keputusan yang mewakili dalam struktur rasmi pihak berkuasa kerajaan yang berbeza. Andaian terdahulu mentafsir tindakan individu, kumpulan dan rasmi sebagai sebahagian daripada sistem tunggal dan mengurangkan dasar politik dan kerajaan kepada terbitan tiga istilah analisis asas: masyarakat, budaya dan personaliti.

Hubungan dengan dasar luar[sunting | sunting sumber]

Seperti dasar awam, pendapat awam juga mempunyai hubungan rapat dengan dasar luar. Terdapat banyak perdebatan mengenai apa hubungan itu, dan kajian hubungan dasar luar negara dengan pendapat umum telah berkembang dari semasa ke semasa, dengan konsensus Almond–Lippmann menjadi salah satu percubaan pertama untuk mentakrifkan hubungan ini. Diterbitkan sebelum Perang Vietnam, Gabriel Almond dan Walter Lippmann berhujah bahawa pendapat awam tentang dasar luar adalah tidak tersusun, tidak koheren, dan sangat tidak menentu, dan pendapat awam tidak seharusnya mempengaruhi dasar luar.[10] Kajian lebih terbaharu ini telah mengkritik Konsensus Almond-Lippmann, dengna menunjukkan bagaimana pendapat orang secara umumnya stabil, dan walaupun individu mungkin tidak dimaklumkan sepenuhnya tentang setiap isu, mereka masih bertindak dengan cekap dan rasional.[11][10]

Pertimbangan orang ramai tentang isu selalunya berdasarkan heuristik: jalan pintas mental yang membolehkan keputusan rasional dibuat dengan cepat. Heuristik digunakan dalam pendapat awam tentang dasar dalam dan luar negeri. Heuristik deduktif ialah heuristik yang bergantung pada nilai teras dan kumpulan sosial seseorang. Heuristik delegatif dipengaruhi oleh tokoh-tokoh pihak berkuasa seperti media atau presiden.[12]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ See (dalam bahasa Perancis) Julien Théry, "Fama : l'opinion publique comme preuve judiciaire. Aperçu sur la révolution médiévale de l'inquisitoire (XIIe-XIVe s.)", in B. Lemesle (ed.), La preuve en justice de l'Antiquité à nos jours, Rennes, PUR, 2003, pp. 119–147, available online, and Daniel Smail, Thelma Fernster (ed), Fama. The Politics of Talk and Reputation, Ithaca, Cornell University Press, 2003.
  2. ^ Speier, Hans (1950). "Historical Development of Public Opinion". American Journal of Sociology. University of Chicago Press. 55 (4): 376–88. doi:10.1086/220561. ISSN 1537-5390. JSTOR 2772299. PMID 15397399.
  3. ^ Habermas, Jürgen (1991). "The Public Sphere". Dalam Mukerji C.; Schudson, M (penyunting). Rethinking popular culture. Contemporary perspectives in cultural studies. Berkeley: The University of California Press. m/s. 398–404.
  4. ^ Daniels, Eugene (December 18, 2015). "The 'Bomb Agrabah' Survey Shows How Problematic Polling Can Be". KIVI-TV. Diarkibkan daripada yang asal pada July 18, 2018. Dicapai pada July 17, 2018.
  5. ^ Diggs-Brown, Barbara (2011) Strategic Public Relations: Audience Focused Practice p.48
  6. ^ Shearer, Elisa. "Social media outpaces print newspapers in the U.S. as a news source". Pew Research Centre. Dicapai pada 1 January 2020.
  7. ^ Enli, Gunn (2017). "Twitter as arena for the authentic outsider: exploring the social media campaigns of Trump and Clinton in the 2016 US presidential election". European Journal of Communication. 32 (1): 50–61. doi:10.1177/0267323116682802. |hdl-access= requires |hdl= (bantuan)
  8. ^ Elihu Katz and Paul Felix Lazarsfeld (1955). Personal Influence: the Part Played by People in the Flow of Mass Communications. ISBN 978-1-4128-0507-0.
  9. ^ Lazarsfeld et al., 1968
  10. ^ a b Holsti, Ole R (1992). "Public Opinion and Foreign Policy: Challenges to the Almond-Lippmann Consensus Mershon Series: Research Programs and Debates". International Studies Quarterly. 36 (4): 439–466. doi:10.2307/2600734. JSTOR 2600734.
  11. ^ Baum, Matthew A.; Potter, Philip B.K. (2008). "The Relationships Between Mass Media, Public Opinion, and Foreign Policy: Toward a Theoretical Synthesis". Annual Review of Political Science. 11: 39–65. doi:10.1146/annurev.polisci.11.060406.214132.
  12. ^ Sniderman, Paul. Reasoning and Choice. Explorations in Political Psychology
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pendapat_awam&oldid=5691977"