Falsafah pertanian

Falsafah pertanian ialah, secara kasarnya, satu disiplin yang berfokus kepada kritikan sistematik terhadap rangka kerja falsafah (atau pandangan dunia etika) yang menjadi asas bagi keputusan berkenaan pertanian. Kebanyakan pandangan ini juga digunakan untuk membimbing keputusan berurusan dengan penggunaan tanah secara umum (Lihat juga falsafah alam sekitar). Dalam penggunaan harian, ia juga boleh ditakrifkan sebagai prinsip, pencarian, dan kebijaksanaan yang dikaitkan dengan pertanian, sebagai salah satu komponen asas peradaban manusia. Walau bagaimanapun, pandangan ini lebih tepat dikenali dengan konsep agrarianisme. Sebenarnya, konsep agrarianisme hanyalah salah satu falsafah atau kerangka normatif daripada pelbagai cabang untuk membimbing keputusan mereka mengenai pertanian setiap hari. Antara konsep falsafah pertanian yang lazim digunakan akan dijelaskan secara ringkas di sini.

Pendekatan utilitarian

Pandangan ini pertama kali dikemukakan oleh Jeremy Bentham dan John Stuart Mill. Walaupun terdapat banyak jenis utilitarianisme, secara amnya pendekatan utilitarian berpendapat bahawa tindakan yang betul dari segi moral ialah tindakan yang menghasilkan kebaikan maksimum untuk orang ramai. Teori ini adalah satu bentuk konsekuensialisme; yang pada asasnya bermaksud tindakan yang tepat boleh difahami sepenuhnya melalui kesan daripada tindakan tersebut. Utilitarianisme sering digunakan semasa memutuskan isu pertanian. Sebagai contoh, sebuah bidang tanah ladang biasanya dinilai berdasarkan kapasitinya untuk menanam tanaman yang dikehendaki oleh orang ramai. Pendekatan untuk menilai tanah ini dipanggil Teori Aset (berbeza dengan Teori Lokasi) dan ia berdasarkan prinsip utilitarian. Contoh lain ialah apabila komuniti memutuskan perkara yang perlu dilakukan dengan sebidang tanah tertentu. Katakan sebuah komuniti ini mesti memutuskan untuk menggunakannya tanah tersebut untuk kegunaan industri atau kegunaan kediaman atau untuk pertanian. Dengan menggunakan pendekatan utilitarian, majlis akan menilai penggunaan mana yang akan memberi manfaat yang lebih signifikan kepada bilangan orang dalam komuniti dan kemudian membuat pilihan mereka berdasarkan maklumat tersebut. Akhirnya, ia juga membentuk asas untuk pertanian perindustrian; sebagai peningkatan dalam hasil, yang akan meningkatkan bilangan orang yang boleh menerima barangan dari tanah ladang, dinilai dari pandangan ini sebagai tindakan atau pendekatan yang baik. Sesungguhnya, hujah biasa yang memihak kepada pertanian perindustrian adalah ini adalah amalan yang baik kerana ia meningkatkan faedah untuk manusia; faedah seperti kelimpahan makanan dan penurunan harga makanan.

Walau bagaimanapun, beberapa sarjana dan penulis, seperti Peter Singer, Aldo Leopold, Vandana Shiva, Barbara Kingsolver, dan Wendell Berry telah memberi hujah menentang pandangan ini. Sebagai contoh, Singer berpendapat bahawa penderitaan haiwan (termasuk haiwan ternakan) harus dimasukkan dalam pengiraan kos/faedah semasa membuat keputusan sama ada untuk melakukan sesuatu tindakan atau tidak seperti di dalam kegiatan pertanian industri. Ia juga telah dicabar atas alasan bahawa tanah ladang dan haiwan ternakan diperalatkan dalam pandangan ini dan tidak dihargai dalam diri mereka sendiri. Di samping itu, pemikir dalam bidang sistem, ahli ekologi mendalam, dan ahli falsafah agraria (seperti Aldo Leopold & Wendell Berry) mengkritik pandangan ini atas alasan ia mengabaikan aspek pertanian yang terpakai dari segi moral dan/atau bernilai intrinsik. Pergerakan Makanan Perlahan dan Pergerakan Pertanian Belian Tempatan juga dibina berdasarkan pandangan falsafah yang secara moral menentang versi ekstrem pendekatan utilitarian ini. Kritikan yang lain akan diterokai di bawah apabila pendekatan falsafah yang berbeza untuk pertanian dijelaskan secara ringkas. Walau bagaimanapun, adalah penting memerhatikan kesan pendekatan utilitarian terhadap pertanian kini kerana pendekatan utilitarian merupakan pendekatan yang paling meluas dalam Dunia Barat moden.

Pendekatan Libertarian

Satu lagi pendekatan falsafah yang sering digunakan semasa memutuskan isu tanah atau pertanian ialah Libertarianisme. Libertarianisme adalah, secara kasarnya, pandangan moral bahawa ejen memiliki diri mereka sendiri dan mempunyai hak moral tertentu termasuk hak untuk memperoleh harta. Dalam erti kata yang lebih meluas, libertarianisme biasanya dikenal pasti dengan kepercayaan bahawa setiap orang mempunyai hak untuk kebebasan maksimum apabila kebebasan ini tidak mengganggu kebebasan orang lain. Seorang ahli teori libertarian yang terkenal ialah John Hospers. Dalam pandangan ini, hak milik adalah hak semula jadi. Oleh itu, ia boleh diterima bagi seorang petani untuk mengusahakan tanah mereka secara tidak efektif asalkan mereka tidak membahayakan orang lain semasa melakukannya. Pada tahun 1968, Garrett Harden menggunakan falsafah ini dalam isu tanah/pertanian apabila beliau berhujah bahawa satu-satunya penyelesaian kepada " Tragedi Rakyat " ialah dengan meletakkan sumber tanah dan air ke tangan rakyat persendirian. Beliau kemudiannya memberikan justifikasi pendekatan utilitarian untuk menyokong hujahnya dan, sememangnya, seseorang boleh berhujah bahawa libertarianisme mempunyai asal usul pada prinsip utilitarian. Walau bagaimanapun, perkara ini meninggalkan etika tanah berasaskan libertarian terbuka kepada kritikan di atas yang sama dikemukakan kepada pendekatan utilitarian tadi. Walaupun begitu, pandangan libertarian telah dicabar secara khusus oleh kritikan bahawa orang yang membuat keputusan yang mementingkan diri sendiri boleh menyebabkan bencana ekologi dan sosial yang besar seperti bencana Dust Bowl. Walaupun begitu, ia adalah pandangan falsafah yang lazimnya dipegang di Amerika Syarikat dan, terutamanya, oleh penternak dan petani di negara Amerika Syarikat.

Pendekatan egalitarian

Pandangan berasaskan egalitarian sering dikembangkan sebagai tindak balas kepada libertarianisme. Ini kerana, walaupun libertarianisme menyediakan jumlah maksimum kebebasan manusia, ia tidak memerlukan seseorang untuk membantu orang lain. Ia juga membawa kepada pengagihan kekayaan yang tidak sekata. Seorang ahli falsafah egalitarian yang terkenal ialah John Rawls. Apabila memberi tumpuan kepada pertanian, apa yang diterjemahkan ini ialah pengagihan tanah dan makanan yang tidak sekata. Walaupun kedua-dua pendekatan utilitarian dan libertarian terhadap etika pertanian boleh merasionalkan pengagihan yang tidak adil ini, pendekatan egalitarian lazimnya mengutamakan kesaksamaan sama ada hak sama rata dan/atau peluang kepada pekerjaan atau akses kepada makanan. Walau bagaimanapun, jika seseorang menyedari bahawa orang mempunyai hak untuk sesuatu, maka seseorang perlu membekalkan peluang ini, sama ada dalam bentuk perseorangan atau kerajaan. Oleh itu, pandangan egalitarian mengaitkan tanah dan air dengan hak untuk mendapatkan makanan. Dengan pertumbuhan populasi manusia dan kemerosotan sumber tanah dan air, egalitarianisme boleh memberikan hujah yang kukuh untuk pemeliharaan kesuburan tanah dan air.

Pendekatan ekologi atau sistem

Sebagai tambahan kepada falsafah utilitarian, libertarian, dan egalitarian, terdapat pandangan normatif yang berasaskan prinsip bahawa tanah mempunyai nilai dan kedudukan intrinsik yang keluar dari pandangan ekologi atau sistem. Dua contoh utama ini ialah hipotesis Gaia James Lovelock yang menyatakan bahawa Bumi ialah sebuah organisma dan ahli ekologi mendalam yang berpendapat bahawa komuniti manusia dibina di atas asas ekosistem sekeliling atau komuniti biotik. Walaupun falsafah sebegini boleh berguna untuk membimbing dalam membuat keputusan mengenai isu-isu berkaitan tanah secara amnya, ia mempunyai kegunaan yang terhad apabila digunakan pada pertanian kerana ia memberi keistimewaan kepada ekosistem semula jadi kerana ia mengutamakan pemeliharaan alam sekitar manakala aktiviti pertanian sering dianggap sebuah aktiviti yang tidak semula jadi. Satu falsafah yang berasaskan prinsip bahawa tanah mempunyai nilai intrinsik yang boleh digunakan secara langsung untuk pertanian ialah etika pengurusan atau etika tanah Aldo Leopold, di mana tindakan adalah betul jika ia cenderung untuk "memelihara integriti, kestabilan, dan keindahan biotik. masyarakat". Sama seperti etika tanah berasaskan egalitarian, banyak falsafah di atas juga dibangunkan sebagai alternatif kepada pendekatan berasaskan utilitarian dan libertarian. Etika Leopold kini merupakan salah satu pendekatan ekologi yang paling popular untuk pertanian yang biasanya dikenali sebagai agrarianisme . Ahli pertanian lain termasuk Benjamin Franklin, Thomas Jefferson, J. Hector St. John de Crèvecœur (1735–1813), Ralph Waldo Emerson (1803–1882), Henry David Thoreau (1817–1862), John Steinbeck (1902–1968), Wendell Berry (b. 1934), Gene Logsdon (b. 1932), Paul B. Thompson, dan Barbara Kingsolver .