Hak kanak-kanak dalam negara berdemokrasi

Tambah pautan
Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

PENDAHULUAN

  Kanak-kanak didefinisikan sebagai seseorang yang berumur di bawah 18 tahun seperti yang termaktub dalam Akta Kanak-Kanak 2001. Kanak-kanak mewakili masa depan mana-mana masyarakat dan melindungi hak mereka adalah penting untuk membina sebuah negara demokrasi yang adil dan inklusif. Dalam sebuah negara demokrasi, pengiktirafan dan perlindungan hak asasi kanak-kanak adalah penting untuk memastikan perkembangan holistik, kesejahteraan dan peluang yang sama rata mereka.


HAK UNTUK HIDUP

  1. Menurut laporan oleh UNICEF, dianggarkan 5.4 juta kanak-kanak di bawah umur 5 tahun mati setiap tahun disebabkan penyakit yang boleh dicegah seperti radang paru-paru, cirit-birit dan malaria. Kematian ini sebahagian besarnya boleh dicegah melalui akses kepada penjagaan kesihatan penting, imunisas, dan pemakanan yang betul. Dengan mengutamakan akses kanak-kanak kepada keperluan asas ini, kerajaan boleh mengurangkan kadar kematian bayi dengan ketara dan memastikan hak mereka untuk hidup dan terus hidup.
  2. Konvensyen mengenai Hak Kanak-kanak (CRC) yang diterima pakai oleh Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu pada tahun 1989 mengiktiraf hak untuk hidup dan terus hidup sebagai salah satu daripada empat prinsip teras. Perjanjian antarabangsa ini telah disahkan oleh hampir semua negara menjadikannya piawaian yang diterima secara meluas untuk melindungi hak kanak-kanak di peringkat global. CRC mewajibkan negara untuk mengambil langkah yang sesuai untuk memastikan kemandirian, perkembangan dan kesejahteraan kanak-kanak.
  3. Penyelidikan yang dijalankan oleh organisasi seperti Save the Children dan UNICEF secara konsisten menunjukkan bahawa pelaburan dalam kesihatan, pemakanan dan kesejahteraan keseluruhan kanak-kanak membawa kepada faedah sosial dan ekonomi jangka panjang. Kanak-kanak yang mempunyai akses kepada penjagaan kesihatan dan pemakanan yang berkualiti lebih berkemungkinan untuk terus hidup dan membesar menjadi orang dewasa yang produktif. Tambahan pula, mengutamakan perlindungan kanak-kanak daripada keganasan, penderaan dan eksploitasi memupuk kesejahteraan fizikal dan mental membolehkan mereka mencapai potensi penuh mereka.


HAK UNTUK PENDIDIKAN

  1. Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat yang diterima pakai oleh Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu pada tahun 1948 mengiktiraf pendidikan sebagai hak asasi bagi semua individu. Perkara 26 Deklarasi menyatakan, "Setiap orang berhak mendapat pendidikan. Pendidikan hendaklah percuma sekurang-kurangnya pada peringkat rendah dan asas." Pengisytiharan ini menekankan kepentingan pendidikan untuk pembangunan peribadi dan kemajuan masyarakat, menonjolkan keperluan untuk pendidikan rendah percuma dan wajib.
  2. Matlamat Pembangunan Lestari Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu merangkumi matlamat khusus iaitu Matlamat 4 yang didedikasikan untuk pendidikan berkualiti. Sasaran 4.1 SDGs bertujuan untuk memastikan semua kanak-kanak perempuan dan lelaki menamatkan pendidikan rendah dan menengah yang percuma, saksama dan berkualiti menjelang 2030. Komitmen global ini menekankan lagi kepentingan menyediakan pendidikan untuk setiap kanak-kanak, memastikan mereka mendapat akses kepada infrastruktur berkualiti, berkelayakan. guru dan persekitaran pembelajaran inklusif.
  3. Banyak kajian telah menunjukkan kesan positif pendidikan kepada individu dan masyarakat. Ia menunjukkan bahawa pendidikan menyumbang kepada peningkatan hasil kesihatan, peningkatan potensi pendapatan, pengurangan kadar kemiskinan dan peningkatan perpaduan sosial. Sebagai contoh, kajian yang dijalankan oleh UNESCO mendapati bahawa setiap tambahan tahun persekolahan meningkatkan pendapatan individu sebanyak kira-kira 10%. Tambahan pula, pendidikan melengkapkan kanak-kanak dengan kemahiran berfikir kritis, memperkasakan mereka untuk mengambil bahagian secara aktif dalam proses demokrasi dan menyumbang kepada kemajuan masyarakat.


HAK UNTUK PERLINDUNGAN DAN KESELAMATAN

  1. Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Hak Kanak-kanak (UNCRC) diterima pakai pada tahun 198, adalah perjanjian yang diiktiraf secara universal yang menetapkan hak kanak-kanak. Artikel 19 UNCRC menyatakan bahawa kanak-kanak mempunyai hak untuk dilindungi daripada semua bentuk keganasan fizikal atau mental, kecederaan, penderaan, pengabaian atau penganiayaan. Ia juga menekankan kewajipan negara untuk mewujudkan langkah perundangan dan pentadbiran yang sesuai untuk melindungi kanak-kanak daripada bahaya tersebut. Perjanjian antarabangsa ini menekankan kepentingan sistem perlindungan kanak-kanak yang komprehensif di negara demokrasi.
  2. Pelbagai organisasi dan kerajaan antarabangsa telah mengambil langkah penting untuk menangani buruh dan pemerdagangan kanak-kanak. Pertubuhan Buruh Antarabangsa (ILO) telah menubuhkan konvensyen seperti Konvensyen No. 182 yang bertujuan untuk menghapuskan bentuk buruh kanak-kanak yang paling teruk. Selain itu, Pejabat Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu Mengenai Dadah dan Jenayah (UNODC) berfungsi untuk mencegah dan memerangi pemerdagangan kanak-kanak melalui inisiatif seperti Pelan Tindakan Global Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk Membanteras Pemerdagangan Orang. Usaha global ini mencerminkan pengiktirafan keperluan untuk melindungi kanak-kanak daripada eksploitasi dan memastikan kesejahteraan mereka.
  3. Penyelidikan secara konsisten menunjukkan kesan buruk penderaan, pengabaian, keganasan dan eksploitasi terhadap kesejahteraan fizikal, psikologi dan emosi kanak-kanak. Kajian telah menunjukkan bahawa pendedahan kepada bahaya sedemikian boleh membawa kepada akibat jangka panjang termasuk perkembangan kognitif terjejas, gangguan kesihatan mental dan kesukaran sosial. Sebaliknya, persekitaran perlindungan dan intervensi yang mengutamakan keselamatan dan kesejahteraan kanak-kanak menyumbang kepada hasil yang positif dan membolehkan kanak-kanak mencapai potensi penuh mereka.


HAK BERSUARA

  1. Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu Mengenai Hak Kanak-Kanak (UNCRC) mengiktiraf hak kanak-kanak untuk menyatakan pandangan mereka dan meminta mereka mengambil kira dalam perkara yang mempengaruhi kehidupan mereka. Perkara 12 UNCRC menyatakan bahawa kanak-kanak mempunyai hak untuk menyuarakan pendapat mereka secara bebas dan pendapat tersebut diberi perhatian yang sewajarnya mengikut umur dan kematangan mereka. Pengiktirafan hak penyertaan kanak-kanak ini menekankan kepentingan untuk melibatkan mereka dalam proses membuat keputusan.
  2. Banyak inisiatif penyertaan kanak-kanak dan kajian penyelidikan menyokong idea bahawa kanak-kanak harus diberi peluang untuk menyatakan pendapat mereka dan mengambil bahagian dalam membuat keputusan. Organisasi seperti UNICEF dan Save the Children telah membangunkan program yang menggalakkan penyertaan kanak-kanak dalam pelbagai tetapan. Penyelidikan menunjukkan bahawa apabila kanak-kanak dimasukkan dalam proses membuat keputusan, ia membawa kepada hasil yang positif seperti peningkatan harga diri, pemerkasaan, kemahiran membuat keputusan yang lebih baik dan rasa pemilikan dan tanggungjawab yang lebih besar terhadap komuniti mereka.
  3. Banyak negara demokrasi telah menggubal dasar dan perundangan yang secara jelas menyokong hak kanak-kanak untuk mengambil bahagian. Sebagai contoh, CM/Rec(2012)2 Council of Europe's Recommendation mengenai penyertaan kanak-kanak dan golongan muda di bawah umur 18 tahun menggalakkan penglibatan aktif mereka dalam membuat keputusan. Selain itu, beberapa negara telah menubuhkan majlis belia atau jawatankuasa penasihat yang membenarkan kanak-kanak dan golongan muda menyuarakan pendapat mereka tentang perkara yang memberi kesan kepada mereka. Dasar dan inisiatif ini menunjukkan pengiktirafan terhadap nilai perspektif kanak-kanak dan keperluan untuk melibatkan mereka dalam proses demokrasi.


HAK KESAMARATAAN

  1. Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagatberfungsi sebagai dokumen asas yang mengesahkan prinsip kesaksamaan untuk semua individu. Perkara 2 Deklarasi menyatakan bahawa setiap orang berhak kepada semua hak dan kebebasan yang dinyatakan di dalamnya tanpa sebarang perbezaan. Ini termasuk kanak-kanak dan ia menyerlahkan keperluan untuk negara demokrasi memastikan hak dan peluang yang sama untuk setiap kanak-kanak tanpa mengira ciri peribadi mereka.
  2. Beberapa konvensyen dan perjanjian antarabangsa menekankan kepentingan kesaksamaan untuk semua kanak-kanak. Sebagai contoh, Konvensyen Mengenai Hak Kanak-kanak (UNCRC) secara eksplisit menyeru agar tiada diskriminasi dalam Perkara 2 menyatakan bahawa kanak-kanak tidak boleh didiskriminasi berdasarkan pelbagai faktor termasuk jantina, bangsa, etnik, agama atau latar belakang sosial mereka. . Begitu juga, Perjanjian Antarabangsa mengenai Hak Ekonomi, Sosial dan Budaya dan Perjanjian Antarabangsa mengenai Hak Sivil dan Politik mengukuhkan prinsip tanpa diskriminasi dan menekankan akses sama rata kepada pendidikan, penjagaan kesihatan dan kebajikan sosial.
  3. Negara demokrasi selalunya mempunyai perundangan dan dasar domestik untuk menangani diskriminasi dan menggalakkan kesaksamaan untuk kanak-kanak. Undang-undang ini bertujuan untuk memastikan kanak-kanak daripada pelbagai latar belakang mempunyai peluang dan akses yang sama kepada perkhidmatan penting. Sebagai contoh, undang-undang anti diskriminasi, dasar pendidikan inklusif dan program kebajikan sosial dilaksanakan untuk menghapuskan halangan dan menggalakkan hak sama rata untuk semua kanak-kanak dalam negara.


  Kesimpulannya, hak asasi kanak-kanak mesti ditegakkan untuk mewujudkan persekitaran yang memupuk kesejahteraan, pertumbuhan dan penyertaan aktif mereka dalam negara berdemokrasi. Hak untuk hidup, pendidikan, perlindungan, penyertaan, kesaksamaan dan privasi membentuk asas bagi hak kanak-kanak dalam masyarakat demokratik. Dengan mengutamakan hak kanak-kanak, sebuah negara demokrasi boleh membentuk masa depan yang lebih cerah di mana setiap kanak-kanak berpeluang untuk berkembang maju dan menyumbang kepada masyarakat.

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Hak_kanak-kanak_dalam_negara_berdemokrasi&oldid=6141163"