Kesusasteraan Sangam
Kesusasteraan Sangam (Tamil:: சங்க இலக்கியம், caṅka ilakkiyam) yang secara sejarah dikenali sebagai 'puisi orang-orang mulia' (Tamil:: சான்றோர் செய்யுள், Cāōr ceyṟyṇa)[1] adalah kesusasteraan Tamil purba. sastera terkenal India Selatan. Tradisi dan legenda Tamil mengaitkannya dengan tiga perhimpunan sastera di sekitar Madurai dan Kapāṭapuram: yang pertama lebih 4,440 tahun, yang kedua lebih 3,700 tahun, dan yang ketiga lebih 1,850 tahun sebelum permulaan era biasa.[2][3] Kebanyakan sarjana mencadangkan era kesusasteraan Sangam sejarah bermula dari c. 300 SM hingga 300 CE [2][4][5]Menurut Kamil Zvelebil, seorang sarjana kesusasteraan dan sejarah Tamil, julat yang paling boleh diterima untuk kesusasteraan Sangam ialah 100 SM hingga 250 CE, berdasarkan kiasan linguistik, prosodik dan kuasi-sejarah dalam teks dan kolofon.[6]
Kesusasteraan Sangam telah dilupakan untuk sebahagian besar milenium kedua era biasa, tetapi dipelihara oleh dan ditemui semula di biara-biara agama Hindu, berhampiran Kumbakonam, oleh ulama era kolonial pada akhir abad kesembilan belas.[7][8] Koleksi klasik Sangam yang ditemui semula kebanyakannya adalah korpus bardik. Ia terdiri daripada Urteks tatabahasa Tamil tertua (Tolkāppiyam), antologi Ettuttokai ("Lapan Koleksi"), antologi Pathuppaattu ("Sepuluh Lagu"). Kesusasteraan Tamil selepas zaman Sangam – iaitu selepas c. 250 CE tetapi sebelum c. 600 CE – biasanya dipanggil kesusasteraan "pasca-Sangam".
Koleksi ini mengandungi 2381 puisi dalam bahasa Tamil yang dikarang oleh 473 penyair, lebih kurang 102 penyair tidak dikenali.[9][10] Daripada jumlah ini, 16 penyair menyumbang kira-kira 50% daripada kesusasteraan Sangam yang diketahui, dengan Kapilar – penyair paling prolifik – sendiri menyumbang 10% daripada keseluruhan korpus.Puisi ini antara 3 dan 782 baris panjang. Puisi bardik era Sangam sebahagian besarnya adalah tentang cinta (akam) dan perang (puram), kecuali puisi yang lebih pendek seperti dalam Paripaatal yang lebih bersifat keagamaan dan memuji Vishnu dan Murugan.[2][11][12] Kesusasteraan Sangam juga merangkumi epik Buddha dan Jain[13]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
[[
- ^ K Kailasapathy (1968). Tamil Heroic Poetry. Clarendon Press. m/s. 1. ISBN 9780198154341.
- ^ a b c Upinder Singh (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education India. m/s. 27–28. ISBN 978-81-317-1120-0.
- ^ Kamil Zvelebil 1973
- ^ Nadarajah, Devapoopathy (1994). Love in Sanskrit and Tamil Literature: A Study of Characters and Nature, 200 B.C.-A.D. 500 (dalam bahasa Inggeris). Motilal Banarsidass Publ. ISBN 978-81-208-1215-4.
- ^ University, Vijaya Ramaswamy, Jawaharlal Nehru (2017-08-25). Historical Dictionary of the Tamils (dalam bahasa Inggeris). Rowman & Littlefield. ISBN 978-1-5381-0686-0.
- ^ Kamil Zvelebil 1974, m/s. 9–10 with footnotes.
- ^ Kamil Zvelebil 1974, m/s. 7–8 with footnotes.
- ^ Takanobu Takahashi (1995). Tamil Love Poetry and Poetics. BRILL Academic. m/s. 1–3 with footnotes. ISBN 90-04-10042-3.
- ^ Kamil Zvelebil 1974, m/s. 9–10.
- ^ George L. Hart III, The Poems of Ancient Tamil, U of California P, 1975.
- ^ Kallidaikurichi Aiyah Nilakanta Sastri (1958). A history of South India from prehistoric times to the fall of Vijayanagar. Oxford University Press. m/s. 110–119, 330–335.
- ^ Sangam Literature, Encyclopaedia Britannica (2011)
- ^ "Hinduism, Jainism and Buddhism in early Tamil History". Sanskriti - Hinduism and Indian Culture Website (dalam bahasa Inggeris). 2015-08-26. Dicapai pada 2021-08-23.