Model Shannon–Weaver
Model komunikasi Shannon–Weaver telah gelarkan sebagai "ibu kepada semua model." [2] Saintis Sosial menggunakan istilah ini untuk merujuk kepada model bersepadu berkaitan konsep sumber maklumat, mesej, pemancar, isyarat, saluran, bunyi, penerima, destinasi maklumat, kebarangkalian ralat, pengekodan, penyahkodan, kadar maklumat, dan kapasiti saluran . Walau bagaimanapun, sesetengah pihak berpendapat nama Shannon–Weaver adalah mengelirukan dan menegaskan bahawa idea yang paling penting dalam model ini telah dibangunkan oleh Shannon seorang sahaja. [3]
Pada tahun 1948 Claude Shannon menerbitkan dua bahagian rencana Teori Komunikasi Matematik pada edisi Julai dan Oktober dalam Jurnal Teknikal Sistem Bell . [4] Dalam karya asas ini dia menggunakan peringkat permulaan dalam teori kebarangkalian yang dibangunkan oleh Norbert Wiener digunakan untuk teori komunikasi pada masa itu. Shannon membangunkan entropi maklumat sebagai ukuran untuk ketidakpastian dalam mesej sementara, seterusnya mencipta apa yang dikenali sebagai bentuk dominan teori maklumat .
Buku 1949 yang dikarang bersama Warren Weaver, The Mathematical Theory of Communication memuatkan semula artikel Shannon semasa tahun 1948 bawah nama The Mathematical Theory of Communication. Buku ini diakses oleh bukan pakar dan telah menaikkan nama Weaver dalam bidang tersebut.[5] Ringkasnya, Weaver mencetak semula kertas dua bahagian Shannon, menulis pengenalan 28 muka surat untuk buku 144 halaman, dan menukar tajuk daripada "Sebuah Teori Matematik…" kepada "Ini Teori Matematik…".
Istilah model Shannon–Weaver digunakan secara meluas dalam bidang sains sosial seperti pendidikan, sains komunikasi, analisis organisasi, psikologi. Pada masa yang sama, ia telah menerima banyak kritikan dalam sains sosial, kerana ia kononnya "tidak sesuai untuk mewakili proses sosial" [1] dan "salah nyata yang mengelirukan berkaitan sifat komunikasi manusia". Ia turut dikritik dari sudut kesederhanaan dan ketidakupayaannya untuk mempertimbangkan. konteks. [6] Dalam kejuruteraan, matematik, fizik, dan biologi Teori Shannon digunakan secara lebih literal dan dirujuk sebagai teori Shannon, atau teori maklumat . [7] Ini bermakna bahawa di luar sains sosial, lebih sedikit orang merujuk kepada model "Shannon–Weaver" daripada teori maklumat Shannon; sesetengah mungkin menganggapnya sebagai salah tafsir untuk mengaitkan logik saluran teori maklumat kepada Weaver juga. [3]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ a b "Global communications : opportunities for trade and aid" U.S. Congress, Office of Technology Assessment. (1995). (OTA-ITC-642nd ed.). U.S. Government Printing Office.
- ^ Erik Hollnagel and David D. Woods (2005). Joint Cognitive Systems: Foundations of Cognitive Systems Engineering. Boca Raton, FL: Taylor & Francis. ISBN 978-0-8493-2821-3.
- ^ a b "Rant in the defense of Shannon's contribution: the father of the digital age", YouTube video, Martin Hilbert, Prof. UC Davis (2015).
- ^ Claude Shannon (1948). "A Mathematical Theory of Communication". Bell System Technical Journal. 27 (July and October): 379–423, 623–656. doi:10.1002/j.1538-7305.1948.tb01338.x. (July, October)
- ^ Claude E. Shannon and Warren Weaver (1949). The Mathematical Theory of Communication. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-72548-7.
- ^ Daniel Chandler, The Transmission Model of communications, diarkibkan daripada yang asal pada 2012-07-16
- ^ Sergio Verdü (2000). "Fifty Years of Shannon Theory". Dalam Sergio Verdü and Steven W. McLaughlin (penyunting). Information Theory: 50 Years of Discovery. IEEE Press. m/s. 13–34. ISBN 978-0-7803-5363-3.