Putu Wijaya

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Putu Wijaya
LahirI Gusti Ngurah Putu Wijaya
(1944-04-11) 11 April 1944 (umur 80)
Tabanan, Bali, Hindia Timur Belanda (kini Indonesia)
BahasaIndonesia
WarganegaraIndonesia
GenreCereka, Drama, Puisi
Karya terkenalTelegram (novel)

I Gusti Ngurah Putu Wijaya (lahir 11 April 1944), atau lebih dikenali sebagai Putu Wijaya, dilahirkan di Tabanan, Bali.[1] Beliau merupakan seorang penulis Indonesia, yang dihargai sebagai tokoh sastera terkenal Indonesia.[1]

Karya-karyanya yang diterbitkan termasuk lebih dari tiga puluh novel, empat puluh drama, seratus cerita pendek, dan beribu-ribu esei, artikel, drama dan drama televisyen, dan dia telah menerima sejumlah hadiah kesusasteraan.[2]

Sejak tahun 1971, beliau telah mengetuai Teater Mandiri, yang dianggap sebagai kolektif teater terkemuka di Indonesia,[1] di mana falsafahnya mencipta satu tontonan membantu mewujudkan dialog antara penulis dan penonton.[1] Pertandingan pertama yang diadakan oleh Teater Mandiri adalah Aduh, yang dipersembahkan di pusat seni persembahan Taman Ismail Marzuki pada tahun 1973.[3] Ditulis oleh Putu pada tahun 1972, drama tersebut menceritakan bagaimana sekumpulan orang bertindak balas terhadap pencerobohan orang asing dalam kehidupan mereka.[3] Orang asing itu mati tetapi tidak membantunya untuk terus mempersoalkannya dan membantah di antara mereka sehingga akhirnya dia mati.[3] Pada tahun 2011, sebagai sebahagian daripada sambutan ulang tahun ke-40, Aduh dimasukkan ke dalam trilogi yang dipentaskan oleh Teater Mandiri.[3] Dipersembahkan di bawah tajuk Trik, tiga persembahan adalah karya terkenal oleh Putu Wijaya: Apa kita sudah merdeka?, Aduh dan Setan.[3] Pada tahun 2010, karya-karyanya telah memuncak ketika 28 monolog dan empat buah drama beliau dibentangkan di Forum Teater Indonesia kedua di Solo (Surakarta), Jawa Tengah.[2]

Cerita pendeknya sering muncul dalam lajur surat khabar harian Kompas dan Sinar Harapan, dan beliau telah dipanggil "Bapa Cerita Pendek".[4] Novelnya juga sering diterbitkan dalam majalah Kartini, Femina dan Horison. Sebagai penulis skrip, beliau telah memenangi dua kali Anugerah Citra di Festival Filem Indonesia, untuk filem-filem Perawan Desa (1980) dan Kembang Kertas (1985).[2] Beliau juga mendapat pengiktirafan di luar Indonesia. Ini termasuk kepelbagaian untuk mempelajari kabuki di Jepun, tempat tinggal di Program Penulisan Antarabangsa Universiti Iowa, dan Biasiswa Fulbright untuk mengajar teater Indonesia di universiti-universiti di Amerika Syarikat.[1] Tulisannya telah diterjemahkan ke dalam bahasa Jepun, Arab dan Thai serta Bahasa Inggeris.[1]Putu Wijaya terus menjadi tokoh penting dalam mempromosikan kesusasteraan dan budaya Indonesia. Pada tahun 2011, beliau mengambil bahagian dalam pelancaran Perpustakaan Moden Indonesia Lontar, satu siri novel Indonesia diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris.[5] Telegram novel Putu Wijaya adalah salah satu daripada sepuluh novel pertama yang akan dimasukkan dalam siri ini, dan menandakan pertama kali novel ini diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris.[6]

Kehidupan awal[sunting | sunting sumber]

Putu Wijaya merupakan anak bongsu daripada lapan beradik (tiga dari mereka yang berlainan bapa). Beliau tinggal di sebuah kompleks perumahan yang besar dengan kira-kira 200 orang yang semuanya ahli keluarga yang sama, dan membaca. Minatnya dalam kesusasteraan bukan berasal dari keluarga terdekatnya tetapi keluarganya, dan sebagai pelajar sekolah rendah, beliau membaca karya klasik seperti Anton Chekhov dan William Shakespeare.[2] Bapanya, I Gusti Ngurah Raka, berharap untuk Putu menjadi seorang doktor, tetapi Putu lemah dalam ilmu alam. Beliau menggemari sejarah, bahasa dan geografi. Sebagai seorang kanak-kanak, beliau biasa menyelinap keluar untuk melihat drama tarian tradisional atau wayang.[2] Tetapi tidak sampai sekolah menengah, ketika mengambil bahagian dalam persembahan Anton Chekhov The Bear, bahawa cintanya untuk teater bermula.[2]

Tidak lama selepas beliau menamatkan sekolah menengah pertama karya penerbitannya diterbitkan dalam Suluh Indonesia, dan beberapa tahun kemudian karyanya muncul di lajur Fajar majalah Mimbar Indonesia.[6] Dalam lima tahun, esei dan ceritanya telah diterbitkan di dalam Minggu Pagi dan Majalah Djaya.[6]

Selepas menamatkan pengajian di sekolah menengah, Putu Wijaya meneruskan pendidikan tertiari di Yogyakarta, belajar di Akademi Seni Halus Indonesia dan Akademi Seni Drama dan Filem sebelum menamatkan pengajian dengan ijazah undang-undang dari Universiti Gadjah Mada.[1] Semasa di Yogyakarta, beliau terlibat dalam teater dan membuat persembahan di beberapa kumpulan teater termasuk Bengkel Teater dan Sanggar Bambu.[2] Pada tahun 1969, Lautan Bernyanyi dianugerahkan tempat ketiga dalam pertandingan drama-drama yang dianjurkan oleh Agensi Pembangunan Teater Nasional Indonesia.[2]

Dari Yogyakarta, Putu berpindah ke Jakarta di mana beliau memulakan kerjaya sastera semasa bekerja sebagai wartawan di majalah Tempo dan Zaman.[1] Beliau kekalkan minatnya dalam teater, selepas berpindah ke Jakarta, menyertai Teater Kecil dan Teater Populer.[2]

Karya terpilih[sunting | sunting sumber]

Cerita pendek[sunting | sunting sumber]

  • Gres, Jakarta: Balai Pustaka, 1982
  • Blok, Jakarta: Pustaka Firdaus, 1994
  • Darah, Jakarta: Balai Pustaka, 1995
  • Zig Zag, Jakarta: Pustaka Firdaus, 1996
  • Tidak, Jakarta: Pabelan Jayakarta, 1999

Drama[sunting | sunting sumber]

  • Dar-Der-Dor, Jakarta: Grasindo, 1996

Novel[sunting | sunting sumber]

  • Bila Malam Bertambah Malam, Jakarta: Pustaka Jaya, 1971
  • Telegram, Jakarta: Pustaka Jaya, 1973
  • MS, Jakarta, 1975
  • Ratu, Jakarta, 1977
  • Sah, Jakarta, 1977
  • Stasiun, Jakarta, Pustaka Jaya, 1977
  • Tak Cukup Sedih, Jakarta, 1977
  • Keok, Jakarta: Pustaka Jaya, 1978
  • Sobat, Jakarta: Sinar Harapan, 1981
  • Lho, Jakarta: Balai Pustaka, 1982
  • Nyali, Jakarta: Balai Pustaka, 1983
  • Dor, Jakarta: Balai Pustaka, 1986
  • Pol, Jakarta: Gramedia, 1987
  • Teror, Jakarta: Pustaka Jaya, 1991
  • Kroco, Jakarta: Pustaka Firdaus, 1995
  • Byar Pet, Jakarta: Pustaka Firdaus, 1995
  • Aus, Jakarta: Grasindo, 1996
  • Tetralogi Dangdut: Nora[1] (1st book), Mala[2] (2nd book) 2008

Puisi[sunting | sunting sumber]

  • Dadaku adalah Perisaiku, Denpasar: Lesiba, 1974

Filemografi[sunting | sunting sumber]

Bibliografi[sunting | sunting sumber]

  • Ellen Rafferty, ed. Putu Wijaya in Performance: A Script and Study in Indonesian Theatre. Madison: University of Wisconsin Press, 2004. ISBN 1-881261-34-4

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ a b c d e f g h Wijaya, Putu (2011). Telegram. Jakarta: The Lontar Foundation. ISBN 978-979-8083-94-5.
  2. ^ a b c d e f g h i Nugroho Ad, Ganug (November 19, 2010). "Putu Wijaya: an optimist about theater". The Jakarta Post. Dicapai pada November 15, 2011.
  3. ^ a b c d e Setiawati, Indah (June 26, 2011). "Teater Mandiri still going strong at 40". The Jakarta Post. Dicapai pada November 22, 2011.
  4. ^ S.T., Ezra (October 3, 2011). "'Laki-laki Sejati' : Is there a true man?". The Jakarta Post. Dicapai pada November 22, 2011.
  5. ^ Figge, Katrin (May 20, 2011). "Found in Translation: Putting Indonesian Novels on the Map". The Jakarta Globe. Dicapai pada November 17, 2011.
  6. ^ a b c Agusta, Leon (January 17, 2008). "Putu Wijaya: climbing the mountain of creativity". The Jakarta Post. Dicapai pada November 15, 2011.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Putu_Wijaya&oldid=5597908"