Sosiokrasi

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Sosiokrasi ialah teori tadbir urus yang bertujuan untuk mewujudkan persekitaran psikologi yang selamat dan organisasi yang produktif. Ia menggunakan persetujuan, bukannya undian majoriti, dalam perbincangan dan membuat keputusan oleh orang yang mempunyai matlamat atau proses kerja bersama. [1] [2] [3]

Kaedah Organisasi Lingkaran Sosiokratik dibangunkan oleh jurutera elektrik Belanda dan usahawan Gerard Endenburg dan diilhamkan oleh kerja aktivis dan pendidik Betty Cadbury dan Kees Boeke, yang mana Endenburg didedahkan pada usia muda semasa belajar di sekolah yang diketuai oleh Boeke . [2]

Sociocracy telah memaklumkan dan memberi inspirasi kepada bentuk dan kaedah organisasi yang serupa, termasuk Holacracy dan pendekatan pasukan penganjur sendiri yang dibangunkan oleh Buurtzorg . [4] [5] [6]

Abad ke-19[sunting | sunting sumber]

Pengaruh dan sejarah Sosiokrasi 3.0

Perkataan 'sociocracy' berasal daripada bahasa Latin socius bermaksud sahabat, rakan sekerja, atau sekutu; dan cratia yang merujuk kepada kelas pemerintah, seperti dalam aristokrasi, plutokrasi, demokrasi, dan meritokrasi. [7]

Sosiokrasi diwujudkan pada tahun 1851 oleh seorang ahli falsafah Perancis, Auguste Comte, [8] sebagai sepohon dahan sosiologi, iaitu sains yang mengkaji bagaimana orang mengatur diri mereka ke dalam sistem sosial. Comte percaya bahawa kerajaan yang dipimpin oleh ahli sosiologi akan menggunakan kaedah saintifik untuk memenuhi keperluan semua rakyat, bukan hanya kelas pemerintah. Ahli sosiologi Amerika Lester Frank Ward dalam makalah 1881 untuk Penn Monthly ialah penyokong aktif sosiokrasi untuk menggantikan persaingan politik yang dicipta oleh undi majoriti. [9]

Ward telah mengembangkan konsep sosiokrasi dalam Dynamic Sociology (1883) dan The Psychic Factors of Civilization (1892). Ward percaya bahawa orang awam yang berpendidikan tinggi adalah penting bagi mewujudkan sebuah kerajaan yang berkesan, dan meramalkan sesuatu masa apabila sifat emosi dan partisan politik kontemporari akan menghasilkan perbincangan yang lebih berkesan, tidak memihak dan saintifik tentang isu dan masalah. Demokrasi akhirnya akan berkembang menjadi bentuk kerajaan yang lebih maju dalam pandangan sosiokrasi. [10]

Awal abad ke-20[sunting | sunting sumber]

Pasifis, pendidik, dan pekerja keamanan Belanda Kees Boeke dan isterinya, pasangan aktivis keamanan Inggeris Beatrice Boeke-Cadbury, mengemas kini dan mengembangkan idea Ward dengan melaksanakan struktur organisasi sosiokratik pertama di sekolah di Bilthoven, Belanda yang diasaskan bersama pada tahun 1926. Sekolah ini masih wujud sehingga hari ini: Bengkel Komuniti Kanak-kanak (Werkplaats Kindergemeenschap). Boeke melihat sosiokrasi (dalam bahasa Belanda : Sociocratie ) sebagai satu bentuk pemerintahan atau pengurusan yang menganggap kesamarataan individu dan berdasarkan konsensus. Kesaksamaan ini tidak dinyatakan dengan undang-undang demokrasi ' satu orang, satu undi ' tetapi sebaliknya oleh sekumpulan individu yang bermuhasabah bersama sehingga keputusan dicapai yang memuaskan hati masing-masing.

Untuk merealisasikan sosiokratik secara beroperasi, Boeke menggunakan pembuatan keputusan konsensus berdasarkan kaedah perniagaan Quaker, yang disifatkan sebagai salah satu organisasi sosiokratik yang pertama. Selain daripada itu merupakan sekolahnya yang terdiri daripada kira-kira 400 pelajar dan guru, di mana keputusan dibuat oleh semua orang secara bekerjasama dalam "ceramah" mingguan untuk mencari solusi yang boleh diterima bersama. Individu dalam setiap kumpulan kemudiannya bersetuju untuk mematuhi keputusan tersebut. "Apabila persetujuan bersama dicapai maka tindakan boleh diambil, suasana yang agak berbeza telah diwujudkan daripada pertimbulan sistem sosiokratik yang selain daripada suasana peraturan majoriti." Boeke mentakrifkan tiga "peraturan asas": (1) Bahawa pandangan semua ahli mesti dipertimbangkan dan individu mesti menghormati pandangan keseluruhan. (2) Tiada tindakan boleh diambil tanpa penyelesaian di mana semua orang boleh terima, dan (3) Semua ahli mesti menerima keputusan apabila dibuat secara sebulat suara. Sekiranya kumpulan tidak dapat membuat keputusan, keputusan akan dibuat oleh wakil "berperingkat lebih tinggi" yang dipilih oleh setiap kumpulan. Saiz kumpulan pembuat keputusan harus dihadkan kepada 40 dengan jawatankuasa yang lebih kecil berbilangan 5-6 dalam membuat "keputusan yang terperinci". Untuk kumpulan yang lebih besar, sebuah struktur perwakilan dipilih oleh kumpulan untuk membuat keputusan. [11]

Model ini meletakkan kepentingan yang tertinggi terhadap peranan amanah. Untuk proses ini menjadi berkesan, setiap ahli kumpulan mesti mempercayai antara satu sama lain, dan didakwa kepercayaan ini akan dikuatkan secara berterusan selagi kaedah ini masih dilanjutkan. Apabila sosiokrasi digunakan dalam tadbir urus sivik, orang ramai "akan dipaksa untuk mengambil minat terhadap mereka yang tinggal berdekatan". Hanya apabila orang ramai telah belajar untuk menggunakan kaedah ini di kawasan kejiranan mereka barulah tahap tadbir urus sosiokratik yang lebih mantap dapat diwujudkan. Akhirnya wakil akan dipilih dari peringkat tempatan tertinggi untuk menubuhkan "Mesyuarat Dunia bagi mentadbir dan memerintah dunia." [11]

“Segalanya bergantung kepada semangat baharu yang menerjah dalam kalangan manusia. Semoga selepas berabad-abad dalam ketakutan, kecurigaan dan kebencian, akan lebih banyak semangat perpaduan dan saling percaya menular ke luar negara. Pengamalan seni sosiokrasi dan pendidikan yang berterusan diperlukan supaya nampaknya kemajuan semangat ini, di mana wujudnya solusi kepada masalah sedunia dapat dicapai" —Kees Boeke, "Sociocracy: Democracy as it might be" . (Mei 1945) [11]

Akhir abad ke-20 dan seterusnya[sunting | sunting sumber]

Pada penghujung 1960-an dan awal 1970-an Gerard Endenburg, seorang jurutera elektrik dan bekas pelajar Boeke, terus mengembangkan dan menerapkan prinsip Boeke dalam syarikat kejuruteraan elektrik yang pertama kali diuruskan olehnya untuk ibu bapanya dan kemudian dimiliki olehnya. Endenburg ingin meniru persekitaran perniagaan suasana kerjasama dan keharmonian yang dialaminya di sekolah Boekes. Beliau juga menyedari bahawa dalam pengeluaran perindustrian dengan tenaga kerja yang pelbagai dan berubah, dia tidak sabar menunggu pekerja mempercayai satu sama lain sebelum mereka boleh membuat keputusan. Untuk menyelesaikan masalah ini, Endenburg bekerja dengan analogi untuk menyepadukan pemahamannya tentang fizik, sibernetik, dan pemikiran sistem untuk mengembangkan lagi teori sosial, politik dan pendidikan Comte, Ward, dan Boeke. [12]

Selepas bertahun-tahun percubaan dan aplikasi, Endenburg membangunkan kaedah organisasi formal yang dipanggil Kaedah Penganjuran Bulatan Sosiokratik ( Sociocratische Kringorganisatie Methode ). Ia berdasarkan "proses maklum balas sebab akibat bersifat bulat", kini biasanya dipanggil proses pekeliling dan gelung maklum balas. Kaedah ini menggunakan hierarki kalangan yang sepadan dengan unit atau jabatan organisasi, tetapi kaedah ini adalah hierarki bulatan—pautan antara setiap bulatan bergabung untuk membentuk gelung maklum balas ke atas dan ke bawah organisasi. [12]

Semua keputusan dasar, tentang peruntukan sumber dan yang mengekang keputusan operasi, memerlukan persetujuan semua ahli kalangan. Keputusan operasi harian dilaksanakan oleh ketua operasi dalam dasar yang ditetapkan dalam mesyuarat bulatan. Keputusan dasar yang mempengaruhi lebih daripada satu domain kalangan dibuat oleh kalangan yang lebih tinggi yang terdiri daripada wakil daripada setiap kalangan. Struktur kalangan terpaut yang membuat keputusan dengan persetujuan ini mengekalkan kecekapan hierarki sambil mengekalkan kesetaraan kalangan dan ahlinya. [12]

Semasa 1980-an, Endenburg dan sahabatnya Annewiek Reijmer mengasaskan Sociocratisch Centrum (Pusat Sosiokratik) di Rotterdam. [13]

Prinsip penting[sunting | sunting sumber]

Kaedah membuat keputusan dasar Endenburg pada asalnya diterbitkan berdasarkan empat prinsip wajib, semuanya untuk menekankan bahawa proses memilih orang untuk peranan dan tanggungjawab juga tertakluk kepada proses persetujuan. Seperti yang dijelaskan di bawah, bagaimanapun, kini kaedah ini diajar melalui kaedah tiga prinsip, seperti yang telah dibangunkan oleh Endenburg pada asalnya: [14]

Persetujuan mengawal pembuatan keputusan dasar (prinsip 1)[sunting | sunting sumber]

Keputusan dibuat apabila tiada "bantahan utama" yang tinggal, iaitu apabila terdapat persetujuan termaklum daripada semua peserta. Bantahan mesti dihujahkan dan dibincangkan dan berdasarkan keupayaan pihak yang membantah untuk bekerja secara produktif ke arah matlamat organisasi. Semua keputusan dasar dibuat dengan persetujuan, walaupun kumpulan mungkin bersetuju untuk menggunakan kaedah membuat keputusan yang lain . Dalam dasar ini, keputusan operasi seharian biasanya dibuat dengan cara tradisional. Secara amnya, bantahan amat dihargai untuk mendengar kebimbangan setiap pihak yang penting. Proses ini kadangkala dipanggil "penuaian bantahan". [15] Ditegaskan bahawa memberi tumpuan kepada bantahan terlebih dahulu membawa kepada membuat keputusan yang lebih cekap. [16]

Pengorganisasian dalam bulatan (prinsip 2)[sunting | sunting sumber]

Organisasi sosiokratik terdiri daripada hierarki bulatan separa autonomi . Hierarki ini, walau bagaimanapun, tidak membentuk struktur kuasa seperti yang dilakukan oleh hierarki autokratik, sebaliknya menyerupai persatuan mendatar, memandangkan domain setiap bulatan dibatasi secara ketat oleh keputusan kumpulan. Setiap kalangan mempunyai tanggungjawab untuk melaksanakan, mengukur dan mengawal prosesnya sendiri dalam mencapai matlamatnya. Ia mengawal domain tanggungjawab tertentu dalam dasar organisasi yang lebih besar. Bulatan juga bertanggungjawab untuk pembangunan mereka sendiri dan bagi pembangunan setiap ahli. Selalunya dipanggil " pendidikan integral ," bulatan dan ahlinya dijangka menentukan perkara yang perlu mereka ketahui untuk kekal kedaya-saingan dalam bidang mereka dan mencapai matlamat bulatan mereka.

Pautan dua kali (prinsip 3)[sunting | sunting sumber]

Individu yang bertindak sebagai pautan berfungsi sebagai ahli penuh dalam membuat keputusan untuk kedua-dua kalangan mereka sendiri dan kalangan yang lebih tinggi seterusnya. Pemimpin operasi bulatan mengikut takrifan ahli kalangan yang lebih tinggi seterusnya dan mewakili organisasi yang lebih besar dalam membuat keputusan bagi kalangan yang mereka pimpin. Setiap kalangan juga memilih wakil untuk mewakili kepentingan kalangan dalam kalangan yang lebih tinggi seterusnya. Pautan ini membentuk gelung maklum balas antara kalangan.

Di peringkat tertinggi organisasi, terdapat "bulatan atas", yang serupa dengan lembaga pengarah, kecuali ia berfungsi dalam dasar struktur bulatan dan bukannya memerintahnya. Ahli kalangan teratas termasuk pakar luar yang menghubungkan organisasi dengan persekitarannya. Biasanya ahli ini mempunyai kepakaran dalam undang-undang, kerajaan, kewangan, komuniti dan misi organisasi. Dalam perbadanan, ia juga mungkin termasuk wakil yang dipilih oleh pemegang saham. Bulatan atas juga termasuk Ketua Pegawai Eksekutif dan sekurang-kurangnya seorang wakil kalangan pengurusan am. Setiap ahli kalangan ini mengambil bahagian dalam membuat keputusan dalam kalangan teratas.

Pilihan raya dengan persetujuan (prinsip 4)[sunting | sunting sumber]

Prinsip keempat ini melanjutkan prinsip 1. Individu dipilih untuk peranan dan tanggungjawab dalam perbincangan secara terbuka lalu menggunakan kriteria persetujuan yang sama digunakan untuk keputusan dasar lain. Ahli kalangan mencalonkan diri mereka atau ahli bulatan lain dan mengemukakan alasan untuk pilihan mereka. Selepas perbincangan, orang ramai boleh (dan sering melakukan) menukar pencalonan mereka, dan ketua perbincangan akan mencadangkan pemilihan orang yang mempunyai hujah yang paling kuat. Ahli kalangan boleh membantah dan ada perbincangan lanjut. Untuk peranan yang mungkin disertai oleh ramai orang, perbincangan ini boleh diteruskan untuk beberapa pusingan. Apabila lebih sedikit orang yang layak untuk tugas itu, proses ini akan cepat berkumpul. Kalangan itu juga mungkin memutuskan untuk memilih seseorang yang bukan ahli semasa kalangan itu.

"Tiga prinsip"[sunting | sunting sumber]

Dalam rumusan pertama Kaedah Pengorganisasian Bulatan Sosiokratik, Endenburg mempunyai tiga prinsip dan menganggap prinsip yang keempat, pilihan raya dengan persetujuan, bukan sebagai prinsip yang berasingan tetapi sebagai kaedah untuk membuat keputusan dengan persetujuan apabila terdapat beberapa pilihan. Beliau menganggapnya sebagai sebahagian daripada prinsip pertama, persetujuan mengawal keputusan dasar, tetapi ramai orang salah faham bahawa pemilihan orang untuk peranan dan tanggungjawab adalah peruntukan sumber dan akhirnya membuat keputusan dasar. Untuk menekankan kepentingan membuat keputusan ini dengan persetujuan dalam mesyuarat bulatan, Endenburg memisahkannya menjadi prinsip keempat.

Persetujuan vs. muafakat[sunting | sunting sumber]

Sosiokrasi membuat perbezaan antara persetujuan dan konsensus untuk menekankan bahawa keputusan bulatan tidak dijangka menghasilkan "konsensus" dalam erti kata persetujuan penuh. Dalam sosiokrasi, persetujuan ditakrifkan sebagai "tiada bantahan", dan bantahan adalah berdasarkan keupayaan seseorang untuk bekerja ke arah matlamat organisasi. Ahli membincangkan idea dalam tadbir urus berasaskan persetujuan lazimnya bertanya kepada diri sendiri sama ada ia "cukup baik buat masa ini, cukup selamat untuk mencuba". Jika tidak, maka terdapat bantahan, yang membawa kepada pencarian untuk penyesuaian yang boleh diterima dari cadangan asal untuk mendapatkan persetujuan.

Pengasas bersama Sociocratisch Centrum Reijmer telah menyimpulkan perbezaannya seperti berikut: [2] "Dengan konsensus, saya mesti meyakinkan anda bahawa saya betul; dengan persetujuan, anda bertanya sama ada anda boleh hidup dengan keputusan itu".

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Šavareikienė, Danguolė (2019). "Sociocracy as a New Paradigm of Organizational Management". Socialiniai Tyrimai. 42 (1): 32–40. doi:10.21277/st.v42i1.262.
  2. ^ a b c Jack Quarter (2000). Beyond the Bottom Line: Socially Innovative Business Owners. Greenwood Publishing Group. m/s. 56–57. ISBN 978-1-56720-414-8. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "Quarter2000" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  3. ^ Ted J. Rau & Jerry Koch-Gonzalez (2018). Many Voices One Song: Shared Power With Sociocracy. Amherst: Sociocracy for All. ISBN 978-1-949183-00-9.
  4. ^ Brian Robertson (2015). Holacracy: The New Management System for a Rapidly Changing World. New York: Henry Holt & Company. ISBN 978-1-62779-428-2.
  5. ^ Frédéric Laloux (2014). Reinventing Organizations. Brussels: Nelson Parker. ISBN 978-2-35456-105-5
  6. ^ Georges Romme (2016), The Quest for Professionalism: The Case of Management and Entrepreneurship. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-873773-5.
  7. ^ "Home : Oxford English Dictionary". www.oed.com (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2017-05-19.
  8. ^ Beelen, Hans (2004-01-19). "Van leenwoord tot inheemse nieuwvorming: De herkomst van neoklassieke composita op -cratie" [From loanword to indigenous new formation: The origin of neoclassical composites on -cratie]. neerlandistiek.nl (dalam bahasa Belanda). Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-08-11. Dicapai pada 2019-03-26.
  9. ^ Ward, Lester F. (May 1881). "Politico-social Functions". Penn Monthly. University Press Co. 12: 321–336. OCLC 795870748.
  10. ^ Ward 1893.
  11. ^ a b c De Zelfsoevereine Samenleving - Europa Ontwaakt!.
  12. ^ a b c Buck & Villines 2017.
  13. ^ "Website of The Sociocracy Group". Sociocratisch Centrum. Dicapai pada 2 January 2014.
  14. ^ Endenburg, Lindenhovius & Bowden 1998.
  15. ^ "A Practical Guide". sociocracy30.org. 28 January 2017. Dicapai pada 25 February 2018.
  16. ^ "Moving Objections to the Beginning". sociocracy.info. 24 December 2014. Dicapai pada 25 February 2018.

Sumber[sunting | sunting sumber]

  • Boeke, Kees (May 1945). "Sociocracy: Democracy as It Might Be". De Zelfsoevereine Samenleving - Europa Ontwaakt!. Dicapai pada 2019-03-22.
  • Buck, John A.; Villines, Sharo (2017) [2007]. We the people : consenting to a deeper democracy. Washington, DC: Sociocracy.info. ISBN 9780979282737. OCLC 1017570726.
  • Buck, John A.; Endenberg, Gerard (2010-02-22) [2004]. "The Creative Forces of Self-Organization" (PDF). governancealive.com. Rotterdam, Netherlands: Sociocratic Center. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2011-08-17.
  • Charest, Gilles (1996). La gestion par consentement : une nouvelle façon de partager le pouvoir [Management by Consent: A New Way of Sharing Power] (dalam bahasa Perancis). Montréal: Éditions Transcontinental. ISBN 9782894720165. OCLC 35933035.
  • Charest, Gilles (2007). La démocratie se meurt, vive la sociocratie! : le mode de gouvernance qui réconcilie pouvoir & coopération [Democracy Is Dead, Long Live Sociocracy] (dalam bahasa Perancis). Reggio Emilia: Esserci. ISBN 9788887178722. OCLC 502322744.
  • Endenburg, Gerard; Lindenhovius, Jasper; Bowden, Clive (1998). Sociocracy : the organization of decision-making : 'no objection' as the principle of sociocracy. Delft: Eburon. ISBN 9789051666052. OCLC 905581086.
  • Endenburg, Gerard (1998). Sociocracy as social design : its characteristics and course of development as theoretical design and practical project. Diterjemahkan oleh Pearson, Murray. Delft: Eburon. ISBN 9789051666045. OCLC 67947732.
  • Fewell, Jesse; Maqbool, Rashid; Gadeken, Owen C.; Fournet, Bill; Aidane, Samad. "Sociocracy will govern tomorrow's projects". Newtown Square, PA: Project Management Institute. Dicapai pada 2019-04-10. Paper presented at PMI® Global Congress 2012—EMEA, Marsailles, France
  • Rau, Ted J; Koch-Gonzalez, Jerry (2018). Many voices one song : Shared Power with Sociocracy. Amherst, MA, US: Sociocracy for All. ISBN 9781949183009. OCLC 1055161414.
  • Romme, A. Georges L.; Endenburg, Gerard (2006). "Construction Principles and Design Rules in the Case of Circular Design". Organization Science. Institute for Operations Research and the Management Sciences (INFORMS). 17 (2): 287–297. doi:10.1287/orsc.1050.0169. ISSN 1047-7039.
  • Romme, A. Georges L. (1999). "Domination, Self-Determination and Circular Organizing". Organization Studies. SAGE Publications. 20 (5): 801–832. doi:10.1177/0170840699205005. ISSN 0170-8406.
  • Romme, A. Georges L. (1997). "Work, authority and participation: the scenario of circular organizing". Journal of Organizational Change Management. Emerald. 10 (2): 156–166. doi:10.1108/09534819710160817. ISSN 0953-4814.
  • Romme, A. Georges L.; van Witteloostuijn, Arjen (1999). "Circular organizing and triple loop learning". Journal of Organizational Change Management. Emerald. 12 (5): 439–454. doi:10.1108/09534819910289110. ISSN 0953-4814.
  • Ward, Lester F (1893). "Chapter XXXVIII: Sociocracy". The psychic factors of civilization. Boston, MA, US: Ginn & Company. m/s. 311–331. ISBN 9781314616583. OCLC 657616811 and 644765241. Dicapai pada 2019-03-22.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Sosiokrasi&oldid=6140317"