Pendidikan di Mauritania
Sejarah[sunting | sunting sumber]
Pertama sistem awam pendidikan di Mauritania telah ditubuhkan oleh pentadbiran kolonial Perancis. Sekolah pertama sebahagian besarnya tertumpu di komuniti yang tidak aktif di Lembah Sungai Sénégal. Pada 1950, sekolah latihan guru pertama telah ditubuhkan di Boutilimit, dan pada 1957, sekolah menengah di Rosso juga memulakan latihan guru. Sebahagiannya kerana sekolah awam tertumpu di selatan, orang kulit hitam Afrika mendaftar dalam jumlah yang besar. Akibatnya, majoriti guru sekolah awam adalah berkulit hitam, dan kelas berpendidikan sekular negara didominasi oleh orang kulit hitam.[1]
Pengaruh Perancis[sunting | sunting sumber]
Beberapa sekolah Perancis yang terletak di kawasan nomad mengalami kesukaran untuk menarik pelajar. Maures khususnya enggan menerima sekolah awam dan terus memihak kepada pengajaran Islam semata-mata. Namun secara beransur-ansur, mereka mula menghantar anak-anak mereka ke sekolah awam, kerana mereka melihat bahawa latihan agama tradisional tidak menyediakan anak-anak mereka untuk hidup pada abad kedua puluh. Orang Perancis juga bereksperimen dengan "sekolah bergerak" selepas Perang Dunia Kedua, dan dengan cara ini mereka menyediakan pendidikan awam untuk lebih ramai nomad. Pada 1954 terdapat dua belas sekolah yang dipanggil "khemah" yang melayani 241 pelajar. Sekurang-kurangnya beberapa sekolah khemah ini terus berfungsi selepas Mauritania memperoleh kemerdekaan daripada Perancis pada tahun 1960.[1]
Selepas Merdeka[sunting | sunting sumber]
Kerajaan bebas melihat pendidikan sekular sebagai salah satu kaedah utama untuk menggalakkan perpaduan nasional, serta langkah yang perlu ke arah pembangunan ekonomi moden. Ia masih menghadapi kekurangan dana, tenaga pengajar yang terlatih dengan secukupnya, dan kemudahan bilik darjah di semua peringkat. Satu lagi sekolah latihan guru dibuka di Nouakchott pada tahun 1964. Kehadiran ke sekolah tidak diwajibkan, dan pada 1964-65 hanya 19,100 pelajar sekolah rendah dan 1,500 pelajar sekolah menengah (kira-kira 14 peratus kanak-kanak umur sekolah) telah mendaftar. Menjelang tahun 1985 dianggarkan 35 peratus kanak-kanak usia sekolah rendah telah mendaftar di sekolah, tetapi hanya kira-kira 4 hingga 10 peratus kanak-kanak umur sekolah menengah yang layak telah didaftarkan. Dalam kedua-dua kes, kanak-kanak lelaki lebih ramai daripada kanak-kanak perempuan.[1]
Pada 1985-86, enrolmen sekolah rendah telah meningkat kepada 140,871, dan enrolmen di sekolah menengah dan vokasional berjumlah 34,674. Kerajaan melaporkan sebanyak 878 sekolah rendah dan 44 institusi menengah atau vokasional. Seramai 4,336 pelajar telah mendaftar dalam program latihan lepas menengah. Tambahan 448 pelajar sedang mengikuti Institut Islam Negara (dahulunya Institut Pengajian Islam), dan kira-kira 1,900 warga Mauritania telah mendaftar dalam pelbagai program latihan di luar negara. Sekolah awam itu menggaji hampir 2,900 guru rendah, 1,563 guru menengah dan vokasional (412 daripadanya asing), dan 237 pengajar lepasan menengah, lebih separuh daripadanya adalah ekspatriat. Pada tahun 1982, kolej pentadbiran Kebangsaan dan Kolej Sains Kebangsaan dibuka di Nouakchott, dan pada tahun 1983 hampir 1,000 pelajar memulakan pengajaran di Universiti Nouakchott.[1]
Kesukaran[sunting | sunting sumber]
Buta huruf kekal sebagai masalah utama dan penghalang penting kepada pembangunan ekonomi dan sosial. Pada tahun 1985, kadar celik huruf dewasa dianggarkan pada 17 hingga 25 peratus, kira-kira separuh daripada purata bagi Afrika sub-Sahara. Walau bagaimanapun, kadar ini menunjukkan peningkatan berbanding anggaran kadar celik huruf 5 peratus pada kemerdekaan dan 10 peratus sedekad kemudian. Menyedari keperluan untuk tenaga kerja yang lebih berpendidikan, pada tahun 1986, kerajaan Presiden Ould Taya melancarkan kempen celik huruf besar-besaran dan mewujudkan Sekretariat Kebudayaan, Maklumat dan Telekomunikasi Negeri untuk mengetuai usaha itu. Pada tahun yang sama, kerajaan melaporkan bahawa bilangan kelas literasi telah meningkat lebih daripada sepuluh kali ganda berbanding bilangan tahun 1985.[1]
Pada masa yang sama, kos pendidikan agak tinggi jika dibandingkan dengan negara jiran. Pada pertengahan 1980-an, Mauritania membelanjakan kira-kira AS$45 juta (20 peratus daripada perbelanjaan semasa) untuk pendidikan setiap tahun. Kosnya untuk persekolahan rendah adalah yang tertinggi bagi setiap pelajar di Afrika Barat berbahasa Perancis, dan hanya Côte d'Ivoire yang melebihi kos bagi setiap pelajar menengah. Kos yang tinggi ini sebahagiannya disebabkan oleh gaji guru, terutamanya pegawai dagang, dan sistem biasiswa yang murah hati. Pelaburan yang dirancang dalam pendidikan untuk tahun 1985 hingga 1988 telah ditetapkan pada AS$27 juta di bawah Program Pemulihan Ekonomi untuk 1985-88, peningkatan kurang daripada 1 peratus dalam tempoh dari 1980 hingga 1984.[1]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ a b c d e f Berry, Laverne. "Modern Education". In Mauritania: A Country Study (Robert E. Handloff, editor). Perpustakaan Kongres Amerika Syarikat Federal Research Division (Jun 1988). This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
Pautan luar[sunting | sunting sumber]
- International Network for Higher Education in Africa::Mauritania country profile
- Candalot, Aurélie (15 April 2006). "Rôle et enjeux du système éducatif en Mauritanie dans l'évolution politique". Le Portique. Revue de philosophie et de sciences humaines (dalam bahasa Perancis). ISSN 1283-8594.
- "PRIVATISATION et vente de terrains d'écoles publiques en mauritanie – Coalition des Organisations Mauritaniennes pour l'Education" (dalam bahasa Perancis).
- Hanoune, Diko (2 Disember 2012). "Au secours des Haratine:SOS-Abolition: Les réformes du Système éducatif Mauritanien". Au secours des Haratine.
- Hugon, Rohen d'Aiglepierre, Hamidou Dia, Clothilde (19 September 2017). "Éducation arabo-islamique en Afrique subsaharienne : les préjugés à contourner". Le Point (dalam bahasa Perancis).