Pertempuran Arausio

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Pertempuran Arausio
Sebahagian daripada Perang Cimbri

Cadangan penghijrahan puak Cimbri dan Teuton
Tarikh6 Oktober[1] 105 SM
Lokasi
Arausio di Sungai Rhône, Perancis
Keputusan Kemenangan Cimbri dan Teuton
Pihak yang terlibat
Cimbri
Teuton		 Republik Rom
Komandan dan pemimpin
Boiorix
Teutobod		 Quintus Servilius Caepio
Gnaeus Mallius Maximus
Kekuatan
Sekitar 200,000

80,000 tentera (10–12 legiun)
sehingga 40,000 auxilia dan pengikut kem

Jumlah: kira-kira 120,000
Kerugian dan korban
15,000 terkorban 80,000 terkorban[2][3][4] atau sehingga mencecah 120,000 terkorban jika termasuk dengan tentera bantuan dan pengikut kem [5][6]

Pertempuran Arausio tercetus pada 6 Oktober 105 SM di lokasi yang terletak di antara kota Arausio dan Sungai Rhône. Pertempuran ini terjadi antara suku nomad Cimbri dan Teuton di bawah pimpinan Boiorix dan Teutoni masing-masing menentang tentera Rom yang diketuai oleh Quintus Servilius Caepio dan Gnaeus Mallius Maximus. Namun, latar belakang dua komander Rom itu yang berbeza menghalan seluruh tentera Rom untuk saling bekerjasama sekali gus mengakibatkan kesan yang memusnahkan. Kekalahan teruk ini telah memberikan peluang kepada Gaius Marius untuk muncul melakukan pembaharuan ke atas struktur organisasi legiun Rom. Angka korban tentera Rom dinyatakan sehingga mencecah 80,000 orang dan yang lain ialah 40,000 tentera auxilia dan semua yang berkhidmat dalam pertempuran. Dari sudut kekalahan, pertempuran ini dianggap sebagai salah satu kekalahan terbesar dalam sejarah Rom kuno.[7]

Latar belakang[sunting | sunting sumber]

Penghijrahan suku Cimbri dari Jutland ke selatan telah mengancam kedudukan Rom. Setelah puak ini berjaya menewaskan Rom di Burdigala, pihak Rom kini mengerti bahawa ancaman daripada puak Jermanik itu bukannya satu mainan. Tentera Rom berjumlah 80,000 tentera telah dibentuk dan dihantar ke Gallia Narbonensis. Oleh kerana jeneral Gaius Marius sibuk bertempur di Afrika pada masa itu, orang biasa yang bernama Gnaeus Mallius Maximus telah memimpin angkatan ini manakala Quintus Servilius Caepio merupakan pemimpin tentera yang kedua. Caepio merupakan seorang patrician yang berasal daripada salah satu keluarga tertua di Rom tidak menunjukkan keserasian dengan Maximus. Hal ini demikian kerana Maximus hanya merupakan novus homo yang merujuk kepada orang yang tidak mempunyai keturunan aritokrat dan memimpin tentera Rom bagi menghadapi pertempuran ini.

Pertempuran[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 105 SM, Gnaeus Mallius Maximus tiba di Gallia Narbonensis dan beliau menempatkan tenteranya di barat tebing sungai berhampiran kota Arausio manakala Quintus Servilius Caepio hanya berada di timur sungai walaupun arahan telah diberikan kepadanya untuk menyeberangi sungai itu. Beliau terpaksa menyeberangi sungai setelah menerima arahan secara langsung daripada Senat. Tidak lama kemudian, beliau mendirikan kem yang berlainan dan terus mengabaikan arahan daripada Mallius. Raja Cimbri, Boiorix mengambil keputusan untuk berunding dengan Mallius dan memintanya membenarkan puak Cimbri dapat pergi menuju ke Hispania. Caepio tidak ingin orang biasa mendapat pujian atas sumbangannya dapat menghalang ancaman puak Jermanik itu dan beliau mengarahkan tenteranya untuk menyerang Cimbri. Pasukan Caepio yang kecil dengan mudah dapat ditangkis oleh Cimbri sebelum mereka terkorban apabila dikepung sepenuhnya oleh Cimbri. Mallius pula tidak bersiap sedia untuk menghadapi serangan balas musuh yang pantas. Pasukan legiun Mallius juga telah dikepung secara asasnya dan menyaksikan 80,000 tentera Rom terkorban pada hari itu. Pertempuran ini menandakan kekalahan Rom yang terbesar sejak Hannibal menewaskan mereka di Cannae.

Kesan[sunting | sunting sumber]

Kebanyakan daripada puak ini telah bergerak menuju ke utara Hispania sebelum menjarahnya. Jadi, pihak Rom mempunyai satu peluang lagi untuk mendapatkan sentuhannya dan melakukan persiapan bagi menghadapi peperangan yang tidak dapat dielakkan lagi. Pada tahun 106 SM, Gnaeus Marius akhirnya menamatkan kempen Perang Jugurtha. Beliau kemudiannya dilantik menjadi konsul buat kali kedua pada tahun 104 SM walaupun undang-undang telah melarangnya. Marius telah mengenal pasti masalah yang terdapat dalam tentera Rom. Beliau melakukan pembaharuan yang menjadi titik penting kepada sejarah politik dan ketenteraan Rom. Kemudian, hasil pimpinannya telah menerajui Rom untuk menewaskan Cimbri di Vercellae yang menjadi penentu kepada peperangan ini.

Catatan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ ᾖν δὲ πρὸ μιᾶς νωνῶν Ὀκτωβρίων "it was one day before the nones of October" Plutarch, Parallel Lives, Life of Lucullus 27.7
  2. ^ Valerius Antias (1st century BC). Manubiae (quoted by Livy, Periochae, book 67).
  3. ^ Albert A. Howard (1906). "Valerius Antias and Livy", Harvard Studies in Classical Philology 17, p. 161-182.
  4. ^ Canon Rawlinson (1877). "On the Ethnography of the Cimbri", The Journal of the Anthropological Institute of Great Britain and Ireland 6, p. 150-158.
  5. ^ Mommsen, Theodor; The History of Rome, Book IV
  6. ^ According to Publius Rutilius Rufus (quoted by Granius Licinianus, page 12), the figure concerning regular and light-armed troops was 70,000. Valerius Antias' figure includes 40,000 suppliers.
  7. ^ http://www.historyofwar.org/articles/battles_arausio.html

Sumber[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pertempuran_Arausio&oldid=4760568"