Ujian Penamaan Boston
| Boston Naming Test |
|---|
Ujian Penamaan Boston (BNT), yang diperkenalkan pada tahun 1983 oleh Edith Kaplan, Harold Goodglass dan Sandra Weintraub, ialah alat penilaian neuropsikologi yang digunakan secara meluas untuk mengukur perolehan semula perkataan konfrontasi pada individu yang mengalami afasia atau gangguan bahasa lain yang disebabkan oleh strok, penyakit Alzheimer, atau gangguan demensia yang lain.[1] Karakteristik yang biasa dan melemahkan ialah afasia anomik, kemerosotan dalam keupayaan untuk menamakan objek.[2] BNT mengandungi 60 garis lukisan yang digredkan dalam kesukaran.[2] Pesakit dengan anomia sering mengalami kesukaran yang lebih besar dengan menamakan bukan sahaja objek sukar dan frekuensi rendah tetapi juga objek mudah dan frekuensi tinggi. [3] Kesukaran penamaan mungkin disusun mengikut urutan mengikut kesinambungan. Kedudukan item disusun mengikut keupayaan mereka untuk dinamakan, yang dikaitkan dengan kekerapannya. Ujian penamaan gambar jenis ini juga berguna dalam pemeriksaan kanak-kanak kurang upaya pembelajaran dan penilaian orang dewasa yang cedera otak. [3]
Arahan untuk pemberian
[sunting | sunting sumber]BNT 60 item digunakan secara meluas, manakala terdapat versi ujian yang lebih pendek untuk memenuhi keperluan penilaian tertentu. Bagi kebanyakan orang dewasa, pemeriksa bermula dengan Item 30 dan berterusan hingga Item 60, melainkan kriteria pemberhentian tertentu--atau kriteria pemberian terbalik-tercapai. Pesakit ditunjukkan rangsangan sasaran dan diminta untuk mengenal pasti setiap item sasaran dalam selang 20 saat setiap percubaan. Pemeriksa mencatatkan diagnosis pesakit dalam Buku Tindak Balas. Jika pesakit gagal memberikan respons yang betul pada mulanya, pemeriksa akan memberi isyarat fonemik, iaitu bunyi awal perkataan sasaran (cth, "moo" untuk "moose"). Petunjuk rangsangan disediakan jika pesakit secara terang-terangan salah dalam menafsir imej (iaitu, melihat alat muzik sebagai bangunan). Kriteria pentadbiran tambahan disediakan dalam Ujian Manual . Selepas pesakit melengkapkan ujian, pemeriksa memberi skor setiap item + atau – mengikut pengekodan tindak balas dan prosedur pemarkahan.[4]
Kawasan otak yang berkaitan dengan penamaan
[sunting | sunting sumber]Penyelidikan telah mendapati bahawa beberapa kawasan otak tertentu yang menunjukkan isipadu dan integriti jirim kelabu dan putih yang lebih besar dikaitkan dengan prestasi tugas yang lebih baik pada BNT. Kawasan yang dikenali ialah kawasan Broca dan Wernicke di lobus hadapan dan temporal, masing-masing, di hemisfera kiri (bagi kebanyakan individu). Kawasan tambahan yang diaktifkan untuk proses bahasa berada di luar kawasan di hemisfera kiri. Ia terutamanya terletak di hadapan kawasan Broca- serta di kawasan hemisfera kanan. [5] Tugas penamaan nampaknya dikaitkan dengan segi tiga kiri di lobus hadapan dan kawasan temporal-lobus unggul (termasuk planum temporal ). [6] Walaupun kawasan Broca dan Wernicke di hemisfera kiri bertanggungjawab terutamanya untuk pengeluaran dan pemahaman bahasa, masing-masing kawasan hemisfera kanan memainkan peranan yang berbeza dalam pemprosesan bahasa termasuk perancangan wacana, pemahaman, pemahaman humor, sindiran, metafora dan permintaan tidak langsung, dan penjanaan/pemahaman prosodi emosi . [5]
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ Kaplan; Goodglass, Harold; Weintraub, Sandra (1983). Boston Naming Test. Philadelphia: Lea & Febiger. OCLC 10450471.
- ^ a b del Toro, Christina M.; Bislick, Lauren P.; Comer, Matthew; Velozo, Craig; Romero, Sergio; Gonzalez Rothi, Leslie J.; Kendall, Diane L. (2010). "Development of a Short Form of the Boston Naming Test for Individuals with Aphasia". Journal of Speech, Language, and Hearing Research. 54 (4): 1089–100. doi:10.1044/1092-4388(2010/09-0119). PMID 21173387.
- ^ a b Nicholas, Linda E.; Brookshire, Robert H.; MacLennan, Donald L.; Schumacher, James G.; Porrazzo, Shirley A. (1988). "The Boston Naming Test: Revised Administration and Scoring Procedures and Normative Information for Non-Brain-Damaged Adults". Clinical Aphasiology. Boston: College-Hill Press. m/s. 103–15. ISBN 0-316-71779-7.
- ^ Goodglass H, Kaplan E, Barresi B: Boston Diagnostic Aphasia Examination, 3rd edition. Austin, TX, Pro-Ed Inc., 2001
- ^ a b Mitchell, Rachel L. C.; Crow, Tim J. (2005). "Right hemisphere language functions and schizophrenia: The forgotten hemisphere?". Brain. 128 (5): 963–78. doi:10.1093/brain/awh466. PMID 15743870.
- ^ Obler, Loraine K.; Rykhlevskaia, Elena; Schnyer, David; Clark-Cotton, Manuella R.; Spiro Iii, Avron; Hyun, Jungmoon; Kim, Dae-Shik; Goral, Mira; Albert, Martin L. (2010). "Bilateral brain regions associated with naming in older adults". Brain and Language. 113 (3): 113–23. doi:10.1016/j.bandl.2010.03.001. PMC 2975055. PMID 20399492.
Bacaan lanjut
[sunting | sunting sumber]- Goldstein, Gerald; Beers, Susan, penyunting (2004). Comprehensive Handbook of Psychological Assessment: Volume I: Intellectual and Neurological Assessment. Hoboken (NJ): John Wiley & Sons. ISBN 978-0-471-41611-1.
- Strauss, Esther; Sherman, Elizabeth M.; Spreen, Otfried (2006). A Compendium of Neuropsychological Tests: Administration, Norms, and Commentary. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-515957-8. Dicapai pada 14 July 2013.