Ekspedisi Perancis ke Korea

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Ekspedisi Perancis ke Korea
병인양요/丙寅洋擾
(Byeong-in yangyo)
ايكسڤديسي ڤرانچيس ک كوريا‎
TarikhOktober–November 1866
Lokasi
Kebanyakannya di Pulau Ganghwa, beberapa pertembungan kecil di Semenanjung Korea
Keputusan Kemenangan Joseon[1]
Korea menegaskan dasar pemencilannya
Pihak yang terlibat
Korea  Empayar Perancis Kedua
Komandan dan pemimpin

Heungseon Daewongun
Yang Heon-su
(Komander rejimen punitif)
Yi Yong-hui
(Penolong komander bahagian demonstrasi)
Yi Gyeong-ha
Yi Gi-jo
Shin Heon
(Komander bahagian demonstrasi)
Han Seong-geun

Komander kompeni		 Pierre-Gustave Roze
Kap. Olivier
Kom. Bochet
Lt. Thouars
Kekuatan
10,000 600[2]
1 frigat
2 korvet
2 bot meriam
2 bot hantaran
Kerugian dan korban
5 terbunuh(3 di Kubu Munsu)
2 cedera (di Kubu Munsu)
2 hilang[3]		 3 terbunuh
35 cedera[4]
Korean name
Hangul병인양요
Hanja丙寅洋擾
Perumian SemakanByeong-in yangyo
McCune–ReischauerPyŏng‘in yangyo

Ekspedisi Perancis ke Korea adalah ekspedisi punitif tahun 1866 yang dilakukan oleh Empayar Perancis Kedua sebagai tindakan balas terhadap hukuman mati tujuh orang mubaligh Katolik Perancis oleh Korea. Pertembungan di Pulau Ganghwa berlangsung hampir enam minggu. Hasilnya ialah pengunduran Perancis akhirnya, dan pengaruh Perancis di rantau ini.[5] Pertemuan itu juga mengesahkan Korea untuk berada dalam pengasingan selama sedekad lagi, sehingga Jepun memaksanya untuk membuka perdagangan pada tahun 1876 melalui Perjanjian Ganghwa.

Dalam Korea Selatan kontemporari ia dikenali sebagai Byeong-in yangyo, atau "Gangguan Barat tahun byeong-in ".

Latar belakang[sunting | sunting sumber]

Pemangku raja Heungseon Daewongun.

Sepanjang sejarah dinasti Joseon, Korea mengekalkan dasar pemencilan yang ketat dari dunia luar (dengan pengecualian interaksi dengan dinasti Qing dan sekali-sekala berdagang dengan Jepun melalui pulau Tsushima). Walau bagaimanapun, ia tidak berjaya sepenuhnya dalam menutup dirinya daripada hubungan asing. Mubaligh Katolik telah mula menunjukkan minat terhadap Korea seawal abad ke-16 dengan ketibaan mereka di China dan Jepun.

Melalui misi utusan Korea ke istana Qing pada abad ke-18, idea-idea asing, termasuk Kristian, mula memasuki Korea dan menjelang akhir abad ke-18 Korea mempunyai orang Kristian asli yang pertama. Walau bagaimanapun, hanya pada pertengahan abad ke-19 mubaligh Katolik barat pertama mula memasuki Korea. Ini dilakukan secara senyap, sama ada melalui sempadan China–Korea Utara atau Laut Kuning. Mubaligh Perancis Persatuan Misi Asing Paris tiba di Korea pada tahun 1840-an untuk berdakwah kepada kumpulan Korea yang semakin meningkat. Bishop Siméon-François Berneux, yang dilantik pada tahun 1856 sebagai ketua gereja Katolik Korea yang masih baru, menganggarkan pada tahun 1859 bahawa bilangan penganut Katolik Korea telah mencecah hampir 17,000 orang.[6]

Bishop Berneux dari Persatuan Misi Asing Paris telah diseksa dan kemudian dipenggal pada 7 Mac 1866.[7]

Pada mulanya, mahkamah Korea menutup mata terhadap pencerobohan sedemikian. Sikap ini berubah secara tiba-tiba, bagaimanapun, dengan pertabalan Raja Gojong yang berusia sebelas tahun pada tahun 1864. Mengikut tradisi Korea, pemangkuan dalam kes minoriti akan pergi ke peringkat permaisuri. Dalam kes ini, ibunda konservatif putera mahkota yang terdahulu, yang telah mangkat sebelum putera mahkota boleh menaiki takhta. Ayahanda kepada raja baharu itu, Yi Ha-ung, seorang yang cerdik dan bercita-cita tinggi dalam usia awal empat puluhan, diberi gelaran tradisional ayahanda raja yang tidak memerintah: Heungseon Daewongun, atau "Putera Istana Agung".

Walaupun kuasa Heungseon Daewongun di istana adalah tidak rasmi, sebenarnya berpunca daripada adat tradisional dalam masyarakat Konfuxian supaya anak lelaki mematuhi bapa mereka, beliau segera mengambil inisiatif itu dan mula mengawal dasar negara. Beliau boleh dikatakan salah seorang pemimpin yang paling berkesan dan kuat dalam Dinasti Joseon yang berusia 500 tahun. Dengan restu pemangku permaisuri balu yang sudah lanjut usia, Heungseon Daewongun memulakan kempen dua kali untuk mengukuhkan kuasa pusat dan memencilkan kuasa daripada tatanan tradisional yang hancur di luar sempadannya. Semasa Heungseon Daewongun mengambil alih kawalan de facto kerajaan pada tahun 1864, terdapat dua belas paderi Jesuit Perancis yang tinggal dan berdakwah di Korea, dan dianggarkan 23,000 orang penganut tempatan Korea.[8]

Pierre Henri Dorié dari Persatuan Misi Asing Paris, juga terbunuh di Korea pada tahun 1866.

Pada Januari 1866, kapal-kapal Rusia muncul di pantai timur Korea menuntut hak perdagangan dan pemastautin dalam apa yang kelihatan sebagai kesan tuntutan yang dibuat ke atas China oleh kuasa barat yang lain. Orang Kristian Korea yang mempunyai hubungan dengan istana melihat ini peluang untuk memajukan perjuangan mereka dan mencadangkan satu pakatan antara Perancis dan Korea untuk menangkis kemaraan Rusia, mencadangkan lebih lanjut bahawa pakatan ini boleh dirundingkan melalui Bishop Berneux. Heungseon Daewongun kelihatan terbuka kepada idea ini, tetapi ia mungkin satu muslihat untuk membawa ketua Gereja Katolik Korea ke tempat terbuka; setibanya Berneux ke ibu negara pada Februari 1866, beliau telah ditangkap dan dihukum bunuh. Perkara yang sama kemudian berlaku kepada paderi Katolik Perancis yang lain dan penganut Katolik Korea.

Beberapa faktor menyumbang kepada keputusan Heungseon Daewongun untuk bertindak keras terhadap penganut Katolik. Mungkin yang paling jelas ialah pengajaran yang diberikan oleh China, bahawa berurusan dengan kuasa barat hanya menyebabkan kesusahan dan kehinaan – dilihat paling terbaru kesan kekalahan teruk semasa Perang Candu Kedua. Tidak dinafikan juga segar dalam fikiran Heungseon Daewongun adalah contoh Pemberontakan Taiping di China, yang telah diselitkan dengan doktrin Kristian. 1865 telah menyaksikan hasil tuaian yang lemah di Korea serta pergolakan sosial, yang mungkin telah menyumbang kepada kesensitifan yang tinggi terhadap kepercayaan kepada pihak asing. Tindakan keras itu mungkin juga berkaitan dengan percubaan untuk memerangi kumpulan berpuak di istana, iaitu agama Kristian telah membuat beberapa terobosan.

Laksamana Muda Roze ialah komander Skuadron Timur Jauh Perancis.

Hasil daripada perangkap Korea, semua kecuali tiga orang mubaligh Perancis telah ditangkap dan dibunuh: antara mereka termasuk Bishop Siméon Berneux, serta Bishop Antoine Daveluy, Father Just de Bretenières, Paderi Louis Beaulieu, Paderi Pierre-Henri Dorie, Paderi Pierre Aumaître, Paderi Martin-Luc Huin – yang kesemuanya ialah ahli Persatuan Misi Asing Paris, dan telah dikanonkan kemudiannya oleh Paus John Paul II pada 6 Mei 1984. Sebilangan besar penganut Katolik Korea juga ajal (sekitar 10,000 orang)[9] apabila ramai yang dihukum bunuh di tempat yang dipanggil Jeoldu-san di Seoul di tebing Sungai Han.

Pada penghujung Jun 1866, salah seorang daripada tiga mubaligh Perancis yang masih hidup, Paderi Félix-Claire Ridel, berjaya melarikan diri melalui kapal nelayan atas bantuan 11 penganut Kristian tempatan, dan pergi ke Chefoo (kini dikenali sebagai Yantai), China pada awal Julai 1866.[10] Di Tianjin pula, kebetulan yang menyambut ketibaan Ridel ialah komander Skuadron Timur Jauh Perancis, Laksamana Muda Pierre-Gustave Roze. Mendengar tentang pembunuhan beramai-ramai dan penghinaan terhadap maruah negara Perancis, Roze berazam untuk melancarkan ekspedisi punitif terhadap Korea. Dalam hal ini, beliau disokong kuat oleh pemangku konsul Perancis di Peking, Henri de Bellonet.[11]

Di pihak Perancis, terdapat beberapa sebab kukuh di sebalik keputusan untuk melancarkan ekspedisi punitif. Ini berkaitan dengan keganasan yang semakin meningkat terhadap mubaligh Kristian dan penganut di kawasan pedalaman China, yang selepas Perang Candu Kedua pada tahun 1860 telah dibuka kepada orang barat. Pembunuhan beramai-ramai ke atas orang barat dan Kristian di Korea dilihat dalam konteks tingkah laku anti-Barat di China oleh pihak berkuasa diplomatik dan tentera di barat. Ramai yang percaya tindak balas tegas terhadap tindakan keganasan itu adalah perlu untuk mengekalkan prestij dan kekuasaan negara mereka.

Sebagai tindak balas kepada peristiwa itu, Perancis Kuasa Usaha di Beijing, Henri de Bellonet, mengambil beberapa inisiatif tanpa berunding dengan Quai d'Orsay. Bellonet menghantar nota kepada Zongli Yamen yang mengancam untuk menduduki Korea,[12] dan beliau juga memberi arahan kepada Komander Tentera Laut Perancis di Timur Jauh, Laksamana Muda Pierre-Gustave Roze, untuk melancarkan ekspedisi menghukum terhadap Korea, yang Roze menjawab: " Memandangkan [kerajaan] Choson membunuh sembilan orang paderi Perancis, kami akan membalas dendam dengan membunuh 9,000 orang Korea."[13]

Permulaan (10 September – 3 Oktober 1866)[sunting | sunting sumber]

Laksamana Roze (tengah) dan suku kelasinya, di kapal frigat Guerrière. Gambar sekitar tahun 1865, semasa lawatan di pelabuhan Nagasaki.

Walaupun pihak berkuasa diplomatik dan tentera laut Perancis di China tidak sabar-sabar untuk melancarkan ekspedisi, mereka terhalang oleh hampir ketiadaan sebarang maklumat terperinci tentang Korea, termasuk sebarang carta pelayaran. Sebelum ekspedisi sebenar, Laksamana Muda Roze memutuskan untuk melakukan ekspedisi ukur yang lebih kecil di sepanjang pantai Korea,[14] terutamanya di sepanjang laluan air menuju ke ibu kota Korea Seoul. Ini dilakukan pada akhir September dan awal Oktober 1866. Pendahuluan ini menghasilkan beberapa carta navigasi asas perairan di sekitar Pulau Ganghwa dan Sungai Han yang menuju ke Seoul. Sifat kegeloraan perairan ini, bagaimanapun, juga meyakinkan Roze bahawa sebarang pergerakan menentang ibu kota Korea yang diperkubui sementara bilangannya pula terhad dan kapal bersaiz besar adalah mustahil. Sebaliknya, beliau memilih untuk merampas dan menduduki Pulau Ganghwa, yang mengarahkan pintu masuk ke Sungai Han, dengan harapan dapat menyekat laluan air ke ibu negara semasa musim menuai penting dan dengan itu memaksa tuntutan dan ganti rugi di istana Korea.

Perincian tuntutan oleh Perancis tidak pernah ditentukan sepenuhnya. Di Peking, konsul Perancis Bellonet telah membuat tuntutan keterlaluan (dan ternyata tidak rasmi) yang menuntut agar raja Korea melepaskan takhtanya dan menyerahkan kedaulatan kepada Perancis.[15] Pendirian sedemikian tidak sesuai dengan matlamat yang lebih berhati-hati oleh Laksamana Muda Roze, yang berharap untuk memaksa ganti rugi. Walau apa pun, tuntutan Bellonet tidak pernah disahkan secara rasmi oleh kerajaan Perancis Napoleon III. Bellonet kemudiannya ditegur dengan keras kerana keterlaluannya.

Ekspedisi (11 Oktober–12 November 1866)[sunting | sunting sumber]

Frigat Perancis Guerrière yang diperintahkan oleh Laksamana Roze ialah kapal utama dalam ekspedisi Perancis ke Korea. Di sini kapal itu diambil gambar di pelabuhan Nagasaki sekitar tahun 1865.

Pada 11 Oktober, Laksamana Roze meninggalkan Chefoo dengan sebuah frigat (Guerrière), dua buah avisos (Kien–Chan dan Déroulède), dua buah bot meriam (Le Brethon dan Tardif) dan dua buah korvet (Laplace dan Primauguet), serta hampir 300 orang Tentera Laut Fusilier dari pos mereka di Yokohama, Jepun. Jumlah keseluruhan tentera Perancis dianggarkan seramai 800 orang.[16] Pada 16 Oktober, sekumpulan 170 orang Tentera Laut Fusilier mendarat di pulau Ganghwa, merampas kubu yang mengawal sungai Han, dan menduduki kota berkubu Ganghwa itu sendiri. Di Pulau Ganghwa, Tentera Laut Fusilier berjaya merampas beberapa kedudukan berkubu, serta harta rampasan seperti bendera, meriam, 8,000 laras musket, 23 buah kotak jongkong perak, beberapa buah kotak emas, dan pelbagai karya lakuer, jed, dan manuskrip dan lukisan dari perpustakaan diraja (Oikyujanggak) di pulau itu.[17]

Daripada ekspedisi penerokaan awalnya, Roze tahu adalah mustahil baginya untuk mengetuai armada kuasa terhad memudiki Sungai Han yang berbahaya dan cetek ke ibu negara Korea dan sebaliknya hanya berpuas hati dengan "rampasan kuasa" di pantai itu.[18] Di tanah besar di seberang saluran sempit dari Pulau Ganghwa, bagaimanapun, serangan Perancis telah mendapat tentangan sengit daripada tentera Jeneral Yi Yong-Hui, yang Roze hantar beberapa pucuk surat meminta pembaikan, yang hasilnya tanpa sebarang kejayaan. Tamparan hebat kepada ekspedisi Perancis berlaku pada 26 Oktober, apabila 120 Tentera Laut Fusilier Perancis mendarat sebentar di tanah besar Korea dalam percubaan untuk merebut kubu kecil di Munsusansong, atau Kubu G. Munsu. Ketika rombongan pendaratan tiba di darat, mereka disambut dengan tembakan kencang daripada pertahanan Korea.

Jika biara Munsusansong jatuh ke tangan Perancis, jalan ke Seoul akan terbuka, jadi, pada 7 November, kumpulan pendaratan kedua telah dilancarkan oleh Roze. 160 orang Fusilier Tentera Laut menyerang Munsusansong yang dipertahankan oleh 543 orang "Pemburu Harimau" Korea. Tiga tentera Perancis terbunuh dan 36 yang lain cedera sebelum berundur.[19] Selain aktiviti pengeboman dan tinjauan yang berterusan di sekitar Ganghwa dan muara Sungai Han, tentera Perancis kini sebahagian besarnya menguatkan diri mereka di dalam dan sekitar bandar Ganghwa.

Roze kemudian menghantar surat baru, meminta pembebasan dua orang mubaligh Perancis yang masih tinggal yang dipercayai telah dipenjarakan. Tiada jawapan menyusul, tetapi jelas daripada aktiviti yang dilihat di tanah besar merentasi selat yang sempit itu bahawa tentera Korea bergerak setiap hari. Pada 9 November, Perancis sekali lagi ditentang apabila mereka cuba merampas sebuah biara berkubu di pantai selatan Ganghwa bernama Jeongdeung–sa. Di sini sekali lagi tentangan sengit Korea, ditambah pula dengan keunggulan angka yang luar biasa dari pertahanan Korea, kini berjumlah 10,000 orang,[20] memaksa Perancis berundur dengan berpuluh-puluh kecederaan tetapi tiada kematian.

Tidak lama selepas itu, dengan musim sejuk menghampiri dan tentera Korea yang semakin kuat, Roze membuat keputusan strategik untuk berpindah. Sebelum berbuat demikian, arahan telah diberikan untuk membedil bangunan kerajaan di Pulau Ganghwa dan membawa keluar pelbagai kandungan gudang rasmi di sana. Pada masa ini juga difahamkan bahawa dua mubaligh yang hilang yang dikhuatiri ditangkap di Korea sebenarnya telah berjaya melarikan diri ke China. Berita ini menyumbang kepada keputusan untuk mereka pergi.

Batu bersurat kepada para martir Persatuan Misi Asing Paris di Korea

Semua sumber memberitahu pihak Perancis mengalami tiga kematian dan kira-kira 35 kecederaan.[21] Semasa berundur dari Korea, Roze cuba mengurangkan tahap pengundurannya dengan menyatakan bahawa walaupun dengan kemampuannya yang terhad, terdapat sedikit lagi yang boleh dicapai, tetapi tindakannya akan memberi kesan yang tidak menyenangkan kepada kerajaan Korea:

"Ekspedisi yang baru saya capai, walaupun hanya sederhana, mungkin telah menyediakan tapak untuk [ekspedisi] yang lebih serius jika difikirkan perlu, ... Ekspedisi itu amat mengejutkan Negara Korea, dengan menunjukkan kekebalan yang didakwanya hanyalah ilusi semata-mata. Akhir sekali, kemusnahan salah satu jalan di Seoul, dan kerugian besar yang dialami oleh kerajaan Korea seharusnya menjadikannya lebih berhati-hati pada masa hadapan. Objektif yang saya tetapkan kepada diri saya telah tercapai sepenuhnya, dan pembunuhan mubaligh kita telah dibalas." laporan 15 November oleh Laksamana Roze[22]

Penduduk Eropah di China menganggap hasil ekspedisi itu minimum dan tidak berjaya menuntut ekspedisi yang lebih besar untuk musim bunga berikutnya.

Selepas ekspedisi ini, Roze dengan kebanyakan armadanya kembali ke Jepun, lalu mereka dapat menyambut misi tentera Perancis yang pertama ke Jepun (1867–1868) di pelabuhan Yokohama pada 13 Januari 1867. Kerajaan Perancis mengarahkan tentera keluar akibat kerugian besar dalam campur tangan Perancis di Mexico.

Rampasan buku diraja Korea[sunting | sunting sumber]

Salah satu teks Korea dari Perpustakaan Negara Perancis

Buku-buku yang dirampas oleh Perancis di Ganghwa, kira-kira 297 jilid Uigwe, protokol istana diraja pemerintahan monarki terakhir Korea, dinasti Joseon, bertarikh antara abad ke-14 dan ke-19, kemudian menjadi teras koleksi Korea dalam Bibliothèque nationale de France.[23] Pada tahun 2010, telah didedahkan bahawa kerajaan Perancis merancang untuk memulangkan buku-buku mengenai pajakan boleh diperbaharui kepada Korea, walaupun pada hakikatnya undang-undang Perancis secara amnya melarang penyerahan harta muzium.[24][25] Pada awal 2011 Presiden Korea Selatan Lee Myung-bak dan presiden Perancis Nicolas Sarkozy memuktamadkan perjanjian untuk pemulangan semua buku dengan pajakan boleh diperbaharui. Pada bulan Jun 2011, sambutan telah diadakan di bandar pelabuhan Incheon untuk memperingati kepulangan terakhir mereka. Koleksi itu kini disimpan di Muzium Negara Korea.[26]

Legasi[sunting | sunting sumber]

Dalam perjalanan peristiwa ini, pada Ogos 1866, sebuah kapal AS, USS General Sherman karam di pantai Korea. Beberapa kelasi telah dibunuh secara beramai-ramai sebagai tindakan balas kerana menculik seorang pegawai Korea, tetapi Amerika Syarikat tidak boleh mendapatkan ganti rugi. Amerika Syarikat menawarkan Perancis operasi gabungan, tetapi projek itu terbengkalai kerana minat yang agak rendah terhadap Korea pada masa itu. Satu campur tangan berlaku pada tahun 1871, dengan ekspedisi Amerika Syarikat ke Korea.

Kerajaan Korea akhirnya bersetuju untuk membuka negara itu pada tahun 1876, apabila armada tentera laut Jepun dihantar di bawah arahan Kuroda Kiyotaka, yang membawa kepada Perjanjian Ganghwa.

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Medzini, Meron (1971). French Policy in Japan During the Closing Years of the Tokugawa Regime (dalam bahasa Inggeris). Harvard University Asia Center. m/s. 144. ISBN 978-0-674-32230-1. Dicapai pada 22 April 2020.
  2. ^ Seth, Michael J. (2016). Routledge Handbook of Modern Korean History (dalam bahasa Inggeris). Routledge. m/s. 45. ISBN 978-1-317-81149-7. Dicapai pada 15 January 2020.
  3. ^ Annals of Joseon Dynasty, Gojong, Book 3, September 21st, 1866 (고종실록) / Byeong-in Journal (병인일기) dan Jungjok-Mountain Fortress Combat Fact(정족산성접전사실) by Yang Heon-su dan 6 more
  4. ^ "Expédition de Corée en 1866, <<Le Spectateur militaire>> (Ch. Martin, 1883) P265
  5. ^ Pierre-Emmanuel Roux, La Croix, la baleine et le canon: La France face à la Corée au milieu du XIXe siècle, p. 231-275.
  6. ^ Dallet, 452.
  7. ^ Source
  8. ^ Kane (1999), 2.
  9. ^ "It is estimated than 10,000 were killed within a few months" Source Diarkibkan 10 Jun 2007 di Wayback Machine
  10. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p.20
  11. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p.20
  12. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p. 21
  13. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p. 21
  14. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p.21
  15. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p.21
  16. ^ "Expédition de Corée: Extrait du Cahier de Jeanne Frey".
  17. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p. 22
  18. ^ Marc Orange, "Expédition de l‘amiral Roze en Corée".
  19. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p. 23
  20. ^ Jean-Marie Thiébaud, La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours, p. 23
  21. ^ Numbers vary according to the source but they are nearly all unanimous in providing the number of French dead.
  22. ^ "L'expédition que je viens de faire, si modeste qu'elle soit, en aura préparé une plus sérieuse si elle est jugée nécessaire, .
  23. ^ Reuters 12 Nov 2010
  24. ^ "France has agreed to return on a permanent lease basis a collection of royal documents considered national treasures by South Korea and seized by the French navy in the 19th century, Seoul said on Saturday."
  25. ^ Korea Times 29 November 2010
  26. ^ "S. Korea celebrates return of ancient Korean books from France".

Bacaan lanjut[sunting | sunting sumber]

  • Choe, Chin Young. The Rule of the Taewŏn’gun 1864-1873: Restoration in Yi Korea. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1972.
  • Choi, Soo Bok. "The French Jesuit Mission in Korea, 1827-1866". North Dakota Quarterly 36 (Summer 1968): 17–29.
  • Dallet, Charles. Histoire de l'Église de Corée. Paris: Librairie Victor Palmé, 1874. (This epic history of the Catholic Church in Korea is important as well for some of the first depictions of Korea by westerners. It was pulled together by Dallet from letters of the missionaries themselves as well as an earlier draft written by one of the missionaries executed in 1866 that had been smuggled out of the country. Unfortunately, it has never been fully translated into English).
  • Kane, Daniel C. "Bellonet and Roze: Overzealous Servants of Empire and the 1866 French Attack on Korea". Korean Studies 23 (1999): 1–23.
  • Kane, Daniel C. "Heroic Defense of the Hermit Kingdom". Military History Quarterly (Summer 2000): 38–47.
  • Kane, Daniel C. "A Forgotten Firsthand Account of the P'yǒngin yangyo (1866) : An Annotated Translation of the Narrative of G. Pradier." Seoul Journal of Korean Studies. 21:1 (June 2008): 51–86.
  • Kim, Youngkoo. The Five Years' Crisis, 1861-1871: Korean in the Maelstrom of Western Imperialism. Seoul: Circle Books, 2001.
  • Orange, Marc. "L'Expédition de l;Amiral Roze en Corée". Revue de Corée. 30 (Autumn 1976): 44–84.
  • Roux, Pierre-Emmanuel. La Croix, la baleine et le canon: La France face à la Corée au milieu du XIXe siècle. Paris: Le Cerf, 2012.
  • Thiébaud, Jean-Marie. La présence française en Corée de la fin du XVIIIème siècle à nos jours. Paris: Harmattan, 2005.
  • Wright, Mary C. "The Adaptability of Ch'ing Diplomacy: The Case of Korea." Journal of Asian Studies, May 1958, 363-81. Available through JSTOR.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Templat:French colonial campaigns

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Ekspedisi_Perancis_ke_Korea&oldid=5414328"