Hukum alam
Hukum alam[1] ( Latin: ius naturale , lex naturalis ) ialah sistem undang-undang berdasarkan pemerhatian yang teliti terhadap sifat manusia, dan berdasarkan nilai-nilai intrinsik kepada sifat manusia yang boleh disimpulkan dan digunakan bebas daripada undang-undang positif (undang-undang yang digubal bagi sesebuah negara atau masyarakat ). [2] Menurut teori undang-undang semula jadi, semua orang mempunyai hak yang sedia ada, yang diberikan bukan melalui tindakan undang-undang tetapi oleh " Tuhan, alam atau sebab ." [3] Teori undang-undang semula jadi juga boleh merujuk kepada "teori etika, teori politik, teori undang-undang sivil, dan teori moral agama ." [4]
Dalam tradisi Barat, ia telah dijangka oleh Pra-Socratics, contohnya dalam pencarian mereka untuk prinsip yang mengawal kosmos dan manusia. Konsep hukum alam telah didokumenkan dalam falsafah Yunani kuno, termasuk Aristotle, [5] dan dirujuk dalam falsafah Rom kuno oleh Cicero . Rujukan kepadanya juga boleh didapati dalam Perjanjian Lama dan Baru dalam Alkitab, dan kemudiannya diterangkan pada Zaman Pertengahan oleh ahli falsafah Kristian seperti Albert the Great dan Thomas Aquinas . Sekolah Salamanca membuat sumbangan yang ketara semasa Renaissance .
Teori hukum alam yang moden terbentuk pada Zaman Pencerahan, menggabungkan inspirasi daripada undang-undang Rom, falsafah skolastik Kristian, dan konsep kontemporari seperti teori kontrak sosial. Ia digunakan dalam mencabar teori hak ketuhanan raja-raja, dan menjadi justifikasi alternatif untuk penubuhan kontrak sosial, undang-undang positif, dan kerajaan— dan dengan itu hak undang-undang—dalam bentuk republikanisme klasik . Pada dekad awal abad ke-21, konsep undang-undang tabii berkait rapat dengan konsep hak semula jadi . Sesungguhnya, ramai ahli falsafah, fuqaha dan sarjana menggunakan undang-undang tabii secara sinonim dengan hak semula jadi ( Latin: ius naturale ), atau keadilan semula jadi, [6] walaupun yang lain membezakan antara undang-undang semula jadi dan hak semula jadi. [7]
Walaupun idea-idea utama undang-undang tabii telah menjadi sebahagian daripada pemikiran Kristian sejak Empayar Rom, asas untuk undang-undang tabii sebagai sistem yang konsisten telah diletakkan oleh Aquinas, ketika dia mensintesis idea-idea daripada pendahulunya dan memadatkannya ke dalam "Lex Naturalis" (litnya). . "Undang-undang semula jadi"). [8] St. Thomas berhujah bahawa kerana manusia mempunyai akal, dan kerana akal adalah percikan ketuhanan (lihat imej Tuhan ), semua kehidupan manusia adalah suci dan tidak terhingga nilainya berbanding dengan mana-mana objek yang dicipta, bermakna semua manusia pada asasnya adalah sama dan dianugerahkan. dengan set hak asas intrinsik yang tidak boleh dibuang oleh manusia.
Nota[sunting | sunting sumber]
- ^ "Natural Law | Internet Encyclopedia of Philosophy" (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2020-10-19.
- ^ Finnis, John (2020), Zalta, Edward N. (penyunting), "Natural Law Theories", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (ed. Summer 2020), Metaphysics Research Lab, Stanford University, dicapai pada 2020-10-19
- ^ Kelsen, Hans (2007). General Theory of Law And State. The Lawbook Exchange. m/s. 392.
- ^ Murphy, Mark (2019), Zalta, Edward N. (penyunting), "The Natural Law Tradition in Ethics", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (ed. Summer 2019), Metaphysics Research Lab, Stanford University, dicapai pada 2020-10-19
- ^ Rommen, Heinrich A. (1959) [1947]. The Natural Law: A Study in Legal and Social Philosophy. Diterjemahkan oleh Hanley, Thomas R. B. Herder Book Co. m/s. 5. ISBN 978-0865971615.
- ^ Shellens, Max Solomon (1959). "Aristotle on Natural Law". Natural Law Forum. 4 (1): 72–100. doi:10.1093/ajj/4.1.72.
- ^ Strauss, Leo (1968). "Natural Law". International Encyclopedia of the Social Sciences. London: Macmillan Publishers.
- ^ Maritain, Jaques, Zalta, Edward N. (penyunting), Human Rights and Natural Law, UNESCO
Pautan luar[sunting | sunting sumber]
- Ensiklopedia Falsafah Stanford :
- The Natural Law Tradition in Ethics, oleh Mark Murphy, 2002.
- Falsafah Moral, Politik dan Undang-undang Aquinas, oleh John Finnis, 2005.
- Teori Undang-undang Semulajadi, oleh John Finnis, 2007.
- Internet Encyclopedia of Philosophy Entry 'Natural Law' oleh Kenneth Einar Himma
- Aquinas mengenai undang-undang semula jadi
- Undang-undang Alam menjelaskan, menilai dan menggunakan Pengenalan yang jelas kepada Undang-undang Asli
- Jonathan Dolhenty, Ph.D., "Tinjauan Keseluruhan Undang-undang Semula Jadi"
- Ensiklopedia Katolik "Undang-undang Alam"
- McElroy, Wendy "The Non-Absurdity of Natural Law ," The Freeman, Februari 1998, Vol. 48, No. 2, hlm. 108–11
- John Wijngaards, "Kontroversi Undang-undang Semulajadi ."
- Lex Naturalis, Ius Naturalis: Law as Positive Reasoning and Natural Rationality oleh Eric Engle, (Elias Clarke, 2010).