Majlis Lateran Kedua
 |
| Sebahagian daripada satu siri pada |
| Majlis ekumenikal dari Gereja Katolik |
|---|
 |
| abad ke-4–5 |
| abad ke-6–9 |
| abad ke-12–14 |
| abad ke-15–16 |
| abad ke-19–20 |
 Portal Katolik |
Majlis Lateran Kedua ialah majlis ekumenikal kesepuluh yang diiktiraf oleh Gereja Katolik . Ia telah diadakan oleh Pope Inosentus II pada April 1139 dan dihadiri oleh hampir seribu ulama. Tugas segeranya adalah untuk meneutralkan kesan selepas perpecahan yang telah timbul selepas kematian Pope Honorius II pada tahun 1130 dan pemilihan paus pada tahun itu yang menetapkan Pietro Pieleoni sebagai antipaus Anacletus II .
Selepas kematian Honorius II, Petrus Leonis, di bawah nama Anacletus II, telah dipilih sebagai Paus oleh majoriti kardinal dan dengan sokongan rakyat Rom pada hari yang sama sebagai minoriti yang dipilih Inosentus II. Pada tahun 1135, Inosentus II mengadakan majlis di Pisa, yang mengesahkan kuasanya dan mengutuk Anacletus. Kematian Anacletus pada tahun 1138 banyak membantu menyelesaikan ketegangan antara puak yang bersaing. Namun begitu, Innocent memutuskan untuk memanggil Majlis Ekumenikal Kesepuluh.
Majlis itu berhimpun di Istana Lateran dan dihadiri hampir seribu wali. Dalam kenyataan pembukaannya, Innocent memecat mereka yang telah ditahbiskan dan dimulakan oleh Anacletus atau mana-mana pengikutnya. Raja Roger II dari Sicily telah dikucilkan[1]kerana mengekalkan apa yang dianggap sebagai sikap skismatik.
Majlis itu juga mengecam ajaran Petrobrusians dan Henricians, pengikut Peter of Bruys dan Henry of Lausanne. Akhirnya, majlis merangka langkah-langkah untuk meminda akhlak dan disiplin gereja yang dianggap oleh bapa-bapa majlis telah menjadi longgar. Kebanyakan kanun yang berkaitan dengan perkara ini kebanyakannya adalah penyataan semula dekri Majlis Reims dan Majlis Clermont .
Kanun penting[sunting | sunting sumber]
Keputusan majlis yang paling penting termasuk:
- Kanon 4: Perintah kepada uskup dan gerejawi untuk tidak menimbulkan skandal dengan memakai pakaian yang megah tetapi berpakaian sopan.
- Kanon 6, 7: Mengulangi Konsili Lateran Pertama yang mengutuk perkahwinan dan gundik di kalangan imam, diakon, subdiakon, rahib, dan biarawati.
- Kanon 10: Orang awam yang dikucilkan yang gagal membayar persepuluhan yang sepatutnya dibayar oleh para uskup,
- Kanon 12: Menetapkan tempoh dan tempoh Gencatan Senjata Tuhan .
- Kanun 14: Larangan, di bawah kesakitan kerana kehilangan pengebumian Kristian, perlawanan dan kejohanan yang membahayakan nyawa.
- Kanon 20: Raja-raja dan putera raja diperintahkan untuk memberikan keadilan dalam perundingan dengan para uskup.
- Kanun 23: Melarang kutukan Perkahwinan yang Sah.
- Kanun 25: Melarang mana-mana ulama menerima habuan daripada orang awam.
- Kanon 27: Biarawati dilarang menyanyikan Pejabat Ilahi dalam koir yang sama dengan sami.
- Kanon 28: Tiada gereja boleh dibiarkan kosong lebih daripada tiga tahun selepas kematian uskup; kanun sekular yang mengecualikan kanun biasa atau rahib daripada pemilihan episkopal telah dikutuk.
- Kanun 29: Penggunaan busur dan anduh (atau mungkin busur silang ) terhadap orang Kristian adalah dilarang. [2] [3]
Satu lagi keputusan mengesahkan hak rumah agama sesebuah keuskupan untuk mengambil bahagian dalam pemilihan uskup keuskupan itu. [4]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ Houben 2002.
- ^ The sources are collected in Hefele, Histoire des conciles d'apres les documents originaux, trans. and continued by H. Leclerq 1907-52., 5/1, 721-722; but see also, Bernhardi Jahrbuecher der deutschen Geschichte, I Leipzig 1883, 154-160.
- ^ "Tenth Ecumenical Council: Lateran II 1139". Internet Medieval Source Book. 1 November 1996. Dicapai pada 5 May 2007.
- ^ Burton, Janet (1994). Monastic and Religious Orders in Britain: 1000-1300. Cambridge Medieval Textbooks. Cambridge UK: Cambridge University Press. m/s. 77. ISBN 0-521-37797-8.
Sumber[sunting | sunting sumber]
- Houben, Hubert (2002). Roger II of Sicily: Ruler between East and West. Diterjemahkan oleh Loud, Graham A.; Milburn, Diane. Cambridge University Press.
