Perjanjian Hubungan Asas antara Jepun dan Republik Korea

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Salinan yang dipamerkan di Muzium Sejarah Kontemporari Nasional Korea

Perjanjian Hubungan Asas antara Jepun dan Republik Korea (Japanese: 日韓基本条約 (Jepun: Nikkan Kihon Jōyaku); Korean: 한일기본조약, 韓日基本條約, Hanil Gibon Joyak) telah ditandatangani pada 22 Jun 1965. Ia menjalin hubungan diplomatik asas antara Jepun dan Korea Selatan.[1]

Latar belakang[sunting | sunting sumber]

Memandangkan Korea bukan negara penandatangan Perjanjian San Francisco, ia tidak berhak mendapat manfaat dari Fasal 14 yang menetapkan pembaikan dan pemulihan oleh Jepun. Namun, dengan peruntukan Fasal 21 perjanjian tersebut, Korea berhak menjadi pihak yang mempunyai kuasa yang diterapkan pada Fasal 4 perjanjian itu yang menyatakan pengaturan harta dan tuntutan.[2]

Perjanjian ini adalah hasil daripada "Perbincangan Korea–Jepun," satu siri perbincangan dua hala yang diadakan antara Korea Selatan dan Jepun dari Oktober 1951 hingga Jun 1965 untuk menjernihlkan hubungan diplomatik. Dalam tempoh 14 tahun itu, sebanyak tujuh perbincangan diadakan.

Dalam syarahan Hadiah Keamanan Nobel tahun 1974, Eisaku Satō secara terang-terangan menyebut tentang Perjanjian Asas Hubungan antara Jepun dan Korea Selatan. Beliau menggambarkan "semangat pedoman kesetaraan dan kelebihan bersama dan pendekatan yang realistik untuk berusaha menjalinkan persahabatan dengan jiran terdekat" sebagai satu aspek yang penting yang menghasilkan perjanjian dua hala ini.[3]

Peruntukan perjanjian[sunting | sunting sumber]

Perjanjian diplomatik ini mewujudkan hubungan diplomatik "normal" antara dua negara berjiran Asia Timur itu. Dokumen asal perjanjian ini disimpan masing-masing oleh Jepun dan Korea. Perjanjian ini digubal menggunakan bahasa Inggeris, Jepun, dan Korea, dan setiap satunya dianggap sahih. Sekiranya terdapat "perbezaan penafsiran", versi berbahasa Inggeris akan dianggap berwibawa dan teraku.[4]

Perjanjian 1965 juga menyatakan bahawa:

Telah disahkan bahawa semua perjanjian atau persefahaman yang disepakati antara Empayar Jepun dan Empayar Korea pada atau sebelum 22 Ogos 1910 adalah terbatal dan tidak sah.[5]

Penyelesaian[sunting | sunting sumber]

Dengan Perjanjian tersebut, perjanjian antara Jepun dan Korea tentang penyelesaian masalah mengenai harta benda dan tuntutan serta kerjasama ekonomi turut ditandatangani. Jepun memberikan geran bantuan ekonomi kepada Korea Selatan sebanyak $300 juta dan pinjaman $200 juta bersama dengan pinjaman $300 juta untuk amanah swasta, sejumlah $800 juta sebagai "kerjasama ekonomi".[6] Dasar rasmi pemerintah Jepun adalah bahawa, berkenaan dengan masalah harta tanah semasa perang dan tuntutan individu bagi pampasan, masalah tersebut diselesaikan sepenuhnya dan berakhirnya dengan perjanjian ini.

Pampasan[sunting | sunting sumber]

Terdapat seruan berterusan dari masyarakat Korea Selatan (dan orang Jepun dengan politik haluan kiri atau liberal) bahawa Jepun harus memberi ganti rugi kepada individu Korea yang menderita akibat pemerintahan kolonial Jepun. Kerajaan Jepun telah menolak untuk melakukannya, dengan alasan bahawa ia diselesaikan berdasarkan perjanjian antara kerajaan berdasarkan 1965. Pemerintah Korea berpendapat bahawa perjanjian 1965 tidak bertujuan untuk menyelesaikan tuntutan individu terhadap Jepun atas jenayah perang atau kezaliman kemanusiaan seperti yang ditunjukkan oleh dokumen yang dikemukakan semasa rundingan yang secara khusus tidak termasuk tuntutan kecederaan peribadi yang disebabkan oleh pelanggaran undang-undang antarabangsa Jepun.[7]

Pada Januari 2005, pemerintah Korea Selatan mendedahkan 1,200 halaman dokumen diplomatik yang mencatat perjalanan perjanjian itu. Dokumen-dokumen itu, yang dirahsiakan selama 40 tahun, mencatatkan bahawa pemerintah Jepun benar-benar mencadangkan kepada pemerintah Korea Selatan untuk memberi ganti rugi secara langsung kepada setiap mangsa tetapi pemerintah Korea Selatan yang menegaskan bahawa ia akan menangani pampasan individu kepada warganya dan kemudian menerima keseluruhan hibah bagi pihak mangsa. [8][9]

Pemerintah Korea Selatan menuntut pampasan sejumlah 364 juta dolar untuk 1.03 juta orang Korea yang dimasukkan ke dalam tenaga kerja dan tentera ketika masa penjajahan,[10] pada kadar 200 dolar untuk setiap orang yang terselamat, 1,650 dolar per kematian dan 2,000 dolar untuk setiap orang yang cedera.[11] Korea Selatan setuju untuk tidak menuntut pampasan lebih lanjut, baik di peringkat pemerintah atau individu, setelah menerima hibah $ 800 juta dan pinjaman mudah dari Jepun sebagai pampasan atas pemerintahan kolonial 1910-45 dalam perjanjian tersebut.[9]

Sebilangan besar dana dari hibah dan pinjaman digunakan untuk pembangunan ekonomi,[12] terutama untuk membangun infrastruktur sosial, mendirikan POSCO, Lebuh Raya Gyeongbu dan Empangan Soyang dengan pemindahan teknologi dari syarikat Jepun.[13] Rekod juga menunjukkan 300,000 won bagi setiap kematian digunakan untuk memberi ganti rugi kepada mangsa buruh paksa antara tahun 1975 dan 1977.[11]

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Catatan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Oda, Shigeru. "The Normalization of Relations between Japan and the Republic of Korea," The American Journal of International Law, Vol. 61, No. 1 (Jan., 1967), pp. 35-56.
  2. ^ https://treaties.un.org/doc/publication/unts/volume%20136/volume-136-i-1832-english.pdf
  3. ^ Nobel Peace Prize, Eisaku Sato, Nobel laureate lecture, "The Pursuit of Peace and Japan in the Nuclear Age," December 11, 1974.
  4. ^ Hook, [ p. 492.], m/s. 492, di Buku Google
  5. ^ Hook, Glenn D. (2001). [ Japan's International Relations: Politics, Economics, and Security, p. 491.] di Buku Google
  6. ^ Ishikida, Miki Y (2005). Toward Peace: War Responsibility, Postwar Compensation, and Peace Movements and Education in Japan. iUniverse. m/s. 21. ISBN 0595350631.
  7. ^ Lee, Sue R. (2014). "Comforting the Comfort Women: Who Can Make Japan Pay". Journal of International Law. 24 (2): 509–547. Dicapai pada 30 December 2015.
  8. ^ "http://english.chosun.com/site/data/html_dir/2005/01/17/2005011761043.html Compensation for Colonial Victims Is Not Just a Legal Problem]," Chosun Ilbo January 17, 2005
  9. ^ a b "S.Korea discloses sensitive documents". UPI.com. 17 January 2005.
  10. ^ "Declassified Documents Could Trigger Avalanche of Lawsuits," Chosun Ilbo January 17, 2005
  11. ^ a b "Seoul Demanded $364 Million for Japan's Victims Updated Diarkibkan 2008-09-06 di Wayback Machine," Chosun Ilbo January 17, 2005
  12. ^ "Seoul ready to launch panel on Korean victims of colonial rule," Koreaherald February 11, 2005
  13. ^ Jong sik Kong Korea Was Most Efficient in Utilizing Japanese Reparation, Dong-a Ilbo, JANUARY 19, 2005.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Perjanjian_Hubungan_Asas_antara_Jepun_dan_Republik_Korea&oldid=4796231"