Jalan Salib

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Jalan Salib, (latin: Via Crucis), merujuk kepada satu siri imej yang menggambarkan Yesus Kristus pada hari penyaliban dan doa dalam memperingati kesengsaraan Yesus. Stesen-stesen itu berkembang daripada tiruan Via Dolorosa di Jerusalem, yang merupakan laluan perarakan tradisional yang melambangkan laluan sebenar yang dilalui Yesus ke Gunung Kalvari. Objektif stesen-stesen ini adalah untuk membantu umat Kristian membuat ziarah rohani melalui renungan Sengsara Kristus. Ia telah menjadi salah satu ibadat yang paling popular dan stesen-stesen itu boleh didapati di banyak gereja Kristian Barat, termasuk yang terdapat dalam Katolik Roman,[1] Lutheran,[2][3] Anglican,[4] dan tradisi Methodist.[5][6]

Stesen Salib ke-12: Yesus mati di Salib – Katedral St. Raphael (Dubuque, Iowa)

Lazimnya, terdapat 14 imej akan disusun dalam susunan bernombor di sepanjang laluan, di mana penyembah—secara individu atau dalam perarakan—bergerak mengikut urutan, berhenti di setiap stesen untuk berdoa dan terlibat dalam renungan yang berkaitan dengan stesen itu. Ibadah ini adalah yang paling biasa semasa musim Prapaskah, dalam setiap hari Jumaat, dan terutamanya pada hari Jumaat Agung, yang mencerminkan semangat penebusan terhadap penderitaan dan penghinaan yang ditanggung oleh Yesus semasa penderitaannya.[7][8][9] Sebagai pengabdian fizikal yang melibatkan berdiri, berlutut dan renungan, Jalan Salib diikat dengan tema Kristian iaitu pertobatan dan kematian kedagingan.[10][11]

Kadang orang beriman akan mengunakan Jalan Salib tanpa ada imej, seperti ketika paus mengetuai stesen salib di sekitar Colosseum di Rom pada hari Jumaat Agung.[12]

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Selepas pengepungan tahun 1187, Yerusalem jatuh ke tangan pasukan Saladin, sultan pertama Mesir dan Syria. Empat puluh tahun kemudian, ahli ahli biarawan Franciscan dibenarkan kembali ke Tanah Suci. Pengasas mereka, Santo Francis dari Assisi, mengadakan Passion of Christ dalam penghormatan istimewa dan dikatakan sebagai orang pertama yang menerima stigmata.[13] Pada tahun 1217, St. Francis juga mengasaskan Penjagaan Tanah Suci untuk menjaga dan mempromosikan pengabdian kepada tempat-tempat suci Kristian. Usaha Fransiskan telah diiktiraf apabila Paus Clement VI secara rasmi mengisytiharkan mereka sebagai penjaga tempat-tempat suci pada tahun 1342.[13] Walaupun beberapa pelancong yang melawat Tanah Suci pada abad ke-12–14 (cth Riccoldo da Monte di Croce, Burchard of Mount Sion, dan James of Verona), menyebut "Via Sacra", iaitu laluan menetap yang diikuti oleh jemaah haji, tidak ada dalam akaun mereka untuk mengenal pasti ini dengan Jalan Salib, seperti yang kita fahamkan ia.[14] Penggunaan terawal perkataan "stesen", seperti yang digunakan pada tempat perhentian biasa di sepanjang Via Sacra di Jerusalem, berlaku dalam naratif seorang jemaah haji Inggeris, William Wey, yang melawat Tanah Suci pada pertengahan abad ke-15 dan menggambarkan jemaah haji mengikuti jejak Kristus ke Golgota. Pada tahun 1521, sebuah buku bernama Geystlich Strass (Bahasa Jerman: "jalan rohani") telah dicetak dengan ilustrasi stesen di Tanah Suci.[14]

Perhentian Stesen Jalan Salib[sunting | sunting sumber]

Satu set daripada 14 adegan tradisional dari Gereja Portugis, Kolkata

Secara Tradisi Gereja[sunting | sunting sumber]

Set awal tujuh babak biasanya nombor 2, 3, 4, 6, 7, 11 dan 14 daripada senarai di bawah.[15] Dari akhir abad ke-16 hingga kini, pelengkap standard terdiri daripada 14 gambar atau arca yang menggambarkan adegan berikut:[16][17][18]

  1. Yesus dihukum mati
  2. Yesus memikul Salib-Nya
  3. Yesus jatuh pada kali pertama
  4. Yesus bertemu Ibunya
  5. Simon dari Kirene membantu Yesus memikul Salib
  6. Veronica mengelap muka Yesus
  7. Yesus jatuh untuk kedua kalinya
  8. Yesus bertemu dengan wanita Yerusalem
  9. Yesus jatuh untuk ketiga kalinya
  10. Yesus dilucutkan pakaiannya (kadang-kadang dipanggil "Pembahagian Jubah")
  11. Yesus dipaku pada kayu Salib
  12. Yesus wafat di kayu Salib
  13. Yesus diturunkan dari Salib
  14. Yesus dikebumikan di dalam kuburan

Antara setiap perhentian biasanya dibacakan atau dinyanyikan Adoramus Te. Walaupun dalam tradisi ia tidak termasuk bahagian dalam Jalan Salib, Kebangkitan Yesus kadang-kadang dimasukkan sebagai stasi / hentian ke-15.

Menurut Alkitab[sunting | sunting sumber]

Untuk menyediakan versi pengabdian ini lebih sejajar dengan catatan alkitabiah, Paus Yohannes Paulus II memperkenalkan bentuk devosi baru, yang dipanggil Jalan Salib Kitab Suci, pada Jumaat Agung 1991. Dia meraikan bentuk itu berkali-kali tetapi tidak secara eksklusif di Colosseum di Itali,[19][20] menggunakan urutan berikut (seperti yang diterbitkan oleh Persidangan Uskup Katolik Amerika Syarikat):[21]

  1. Yesus berdoa di Taman Getsemani;
  2. Yesus dikhianati oleh Yudas dan ditangkap;
  3. Yesus dikutuk oleh Sanhedrin;
  4. Yesus dinafikan oleh Petrus 3 kali;
  5. Yesus dihakimi oleh Pilatus;
  6. Yesus disebat dan dimahkotai dengan duri;
  7. Yesus memikul salibnya;
  8. Yesus dibantu oleh Simon dari Kirene untuk memikul salibnya;
  9. Yesus bertemu dengan wanita Yerusalem;
  10. Yesus disalibkan;
  11. Yesus menjanjikan kerajaan-Nya kepada pencuri yang bertaubat;
  12. Yesus mempercayakan Maria dan Yohanes kepada satu sama lain;
  13. Yesus mati di kayu salib; dan
  14. Yesus dibaringkan di dalam kubur.

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Byrne, William (16 October 2020). 5 Things with Father Bill: Hope, Humor, and Help for the Soul (dalam bahasa English). Loyola Press. ISBN 978-0-8294-5327-0.CS1 maint: unrecognized language (link)
  2. ^ "Stations of the Cross" (dalam bahasa Inggeris). Holy Trinity Lutheran Church. Diarkibkan daripada yang asal pada 20 October 2017. Dicapai pada 20 October 2017.
  3. ^ "Good Friday: Stations of the Cross Explained". Sinclair Broadcast Group, Inc. (KJZZ14). 15 April 2022. It has become standard for Catholic churches in the United States to mark the Stations of the Cross on Good Friday. In addition to Catholics, some Protestant churches, especially those belonging to the Episcopal [i.e., Anglican] or Lutheran denominations, also commemorate the Stations of the Cross as of their Lenten activities.
  4. ^ "Lent" (PDF). Church of England. 236. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 5 July 2017. Dicapai pada 20 October 2017.
  5. ^ "Stations of the Cross" (dalam bahasa Inggeris). Trinity UMC. 24 March 2013. Diarkibkan daripada yang asal pada 17 April 2015. Dicapai pada 17 April 2015.
  6. ^ Quann, Lynn (4 April 2017). "Stations of the Cross" (dalam bahasa English). Epworth United Methodist Church. Dicapai pada 16 April 2022.CS1 maint: unrecognized language (link)
  7. ^ "Stations of the Cross". St. Michael's Episcopal Church. 2012. Diarkibkan daripada yang asal pada 17 February 2015. Dicapai pada 3 March 2015.
  8. ^ Ann Ball, 2003 Encyclopedia of Catholic Devotions and Practices ISBN 0-87973-910-X
  9. ^ The Way of the Cross. Browne and Nolan.
  10. ^ Byrne, William (16 October 2020). 5 Things with Father Bill: Hope, Humor, and Help for the Soul (dalam bahasa English). Loyola Press. ISBN 978-0-8294-5327-0.CS1 maint: unrecognized language (link)
  11. ^ Ryder, Henry Ignatius Dudley (1920). Sermons and Notes of Sermons (dalam bahasa English). Sands & Company. m/s. 58.CS1 maint: unrecognized language (link)
  12. ^ "Frommer's Events – Event Guide: Good Friday Procession in Rome (Palatine Hill, Italy)". Frommer's. Diarkibkan daripada yang asal pada 7 January 2009. Dicapai pada 8 April 2008.
  13. ^ a b Weitzel Gibbons, Mary (1995). Giambologna: Narrator of the Catholic Reformation. University of California Press. m/s. 72–73. ISBN 978-0-520-08213-7.
  14. ^ a b Thurston, Herbert (1914). The Stations of the Cross: an account of their history and devotional purpose. London: Burns & Oates. m/s. 20–21, 46. OCLC 843213.
  15. ^ Schiller, Gertrud, Iconography of Christian Art, Vol. II, p. 82, 1972 (English trans from German), Lund Humphries, London, ISBN 0-85331-324-5
  16. ^ "Text of the Stations of the Cross for 2020, led by Pope Francis". Aleteia / Foundation for Evangelization through the Media (FEM). 9 April 2020. Dicapai pada 19 May 2020.
  17. ^ "First Station: Jesus is condemned to death". Libreria Editrice Vaticana. Dicapai pada 19 May 2020.
  18. ^ Francesca Merlo (10 April 2020). "Way of the Cross: Meditations from a corrections facility". Vatican News. Dicapai pada 19 May 2020.
  19. ^ Joseph M Champlin, The Stations of the Cross With Pope John Paul II Liguori Publications, 1994, ISBN 0-89243-679-4
  20. ^ Pope John Paul II, Meditation and Prayers for the Stations of the Cross at the Colosseum Diarkibkan 2013-06-03 di Wayback Machine, Good Friday, 2000
  21. ^ "Scriptural Stations of the Cross". www.usccb.org. Dicapai pada 2019-03-11.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Jalan_Salib&oldid=6042754"