Padang Bouri

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Padang Luar Pesisir Bouri merupakan sebahagian daripada Blok NC-41, terletak kira-kira 120 kilometer (75 bt) di utara pantai Libya di Laut Mediterranean. Ia ditemui pertama kali pada tahun 1976 pada kedalaman 8,700 kaki (2,700 m) dan dianggarkan mempunyai rizab minyak mentah yang boleh dipulihkan sebanyak 4.5 bilion tong (720,000,000 m³) serta gas asli sebanyak 3.5 trilion kaki padu (99 km³) yang berkaitan dengan potensi pengeluaran tahunan sehingga 6 bilion m³. Bouri dianggap sebagai medan minyak pengeluar terbesar di Mediterranean.[1]

Penemuan dan pembangunan[sunting | sunting sumber]

Gambaran keseluruhan[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 1974, syarikat minyak Itali Eni SpA telah menandatangani Perjanjian Perkongsian Pengeluaran (PSA) yang dianugerahkan oleh National Oil Corporation (NOC) Libya, sebuah entiti milik negara, untuk menjalankan aktiviti pengeksploran di dalam dan luar pesisir di kawasan berhampiran Tripoli. Di sinilah medan Bouri ditemui di luar pesisir pada kedalaman 8,700 kaki (2,700 m) di Teluk Gabes oleh anak syarikat Eni, Agip Oil, pada tahun 1976. Lapangan Bouri dikendalikan secara bersama oleh Agip dan NOC.

Fasa pertama pembangunan, yang melibatkan belanja hampir $2 bilion, telah selesai pada tahun 1990. Ini diikuti dengan permulaan fasa pembangunan kedua yang melibatkan pengeboran 55 telaga baru dan pembinaan tiga platform tambahan. Pengeluaran minyak bermula dari dua platform (DP4 dan DP3) pada Ogos 1998.

Pada tahun 1995, lapangan Bouri telah mencapai pengeluaran hampir 150,000 bbl/hari (24,000 m³/hari), diikuti oleh penurunan mendadak kepada 60,000 bbl/hari (9,500 m³/hari) pada tahun 1998. Penurunan ini terutamanya disebabkan oleh ketidakupayaan negara untuk mengimport peralatan Peningkatan Pemulihan Minyak (EOR) di bawah sekatan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, terutamanya Resolusi Majlis Keselamatan 883 pada 11 November 1993, yang melarang Libya daripada mengimport peralatan penapisan. Keadaan telah bertambah baik sejak Majlis Keselamatan PBB secara rasmi menarik balik sekatan terhadap Libya pada September 2003 dan pelaburan asing dijangka akan meningkat pada masa akan datang. Pada tahun 2006, Eni melaporkan bahawa lapangan Bouri menghasilkan kira-kira 55 ribu tong minyak setara (kbboe) setiap hari.

Kemudahan Blok NC-41[sunting | sunting sumber]

Gambar rajah FPSO

Blok NC-41 mengandungi tiga takungan petroleum yang diketahui; satu takungan minyak dan dua takungan gas. NC-41 mempunyai dua platform pengeluaran: DP4 dan DP3. Platform DP3 diikat semula ke platform DP4 yang terletak 6.5 km timur laut. Platform DP4 diikat secara kekal pada satu titik ke kapal tangki Floating Storage and Offloading (FSO) dengan kapasiti penyimpanan kira-kira 1.5 juta tong minyak (240,000 m³). Bouri mempunyai tiga telaga dasar laut yang diikat secara bebas pada pelantar DP3 oleh injap keselamatan bawah air (USV) yang dipasang pada gelinciran bawah laut yang terletak 150 meter dari jaket DP3. Tiga telaga itu digerudi pada tahun 1994–1995 dan terbengkalai buat sementara waktu sehingga siap pada tahun 1998. Pokok dasar laut adalah struktur penting untuk perlindungan dan pesongan, menghalang kebocoran minyak atau gas ke dalam alam sekitar dan mengawal pembentukan cecair. Telaga, dikenali dengan kandungan Hidrogen sulfida, dikawal oleh tercekik pada pokok bawah laut. Hidrokarbon dihasilkan oleh injap keselamatan dalam air masing-masing ke platform DP3 melalui garis alir berdiameter nominal 4" yang fleksibel. Kawalan bahagian atas dipasang oleh Teknologi FMC pada platform DP3 dan menggunakan sistem kawalan elektro-hidraulik multipleks dengan pusat pengeluaran bebas pada setiap telaga.

Pembangunan Lapangan Sejak 2004[sunting | sunting sumber]

Saipem 7000 ialah kapal kren ketiga terbesar di dunia .

Pada tahun 2004, Agip Oil telah memperuntukkan Saipem SpA untuk menjalankan projek pembangunan tambahan yang berkaitan dengan Lapangan Bouri. Projek tersebut dilaksanakan melalui kerjasama antara Saipem dan Hyundai Corporation Korea, yang bertanggungjawab untuk mencipta modul proses dan utiliti. Selain daripada modul pengeboran yang direka dan difabrikasi oleh Saipem, kontrak tersebut juga melibatkan pemasangan dua platform pengeboran dan pengeluaran di kedalaman air 160 meter. Secara keseluruhan, dua puluh tujuh modul, dengan berat antara 500 hingga 1700 tan, dan berjumlah 26,000 tan, telah dipasang. Kerja-kerja dilakukan di Lapangan Bouri DP-4 Rig, termasuklah projek Penyingkiran: penyingkiran dan pembongkaran salah satu daripada dua pelantar pengeboran dan modul yang berkaitan daripada platform DP-4. Operasi ini dilaksanakan menggunakan Saipem 7000, yang merupakan salah satu daripada kapal kren terbesar ketiga di dunia.[2]

Pembangunan Eksport[sunting | sunting sumber]

Projek Gas Libya Barat merupakan usaha sama 50-50 antara Eni dan NOC yang telah dilancarkan pada Oktober 2004. Projek ini bertujuan untuk mengangkut gas asli dari Lapangan Bouri dan lapangan Eni yang lain melalui saluran paip bawah air Greenstream sepanjang 520 km dengan diameter 32 inci (0.81 m), yang menghabiskan dana sebanyak $6.6 bilion. Pada masa ini, sejumlah 280 bilion kaki padu (7.9×109 m³) gas asli dieksport setiap tahun dari fasiliti pemprosesan di Melitah, yang terletak di pantai Libya, melalui Greenstream ke wilayah tenggara Sicily. Dari Sicily, gas asli ini kemudiannya disalurkan ke daratan utama Itali, dan seterusnya ke seluruh Eropah. Keupayaan pengeluaran dalam talian Greenstream dilaporkan boleh ditingkatkan hingga kepada 385×109 kaki padu (1.09×1010 m³) setahun.[3]

Wilayah Lembangan Djeffara-Pelagian: Formasi[sunting | sunting sumber]

Padang Bouri terletak di Wilayah Lembangan Djeffara-Pelagian (juga dikenali sebagai "Lembangan Pelagia"), dan dihasilkan dari TPS Bou Dabbous-Tertiary. Wilayah ini terutamanya kawasan luar pesisir Mediterranean, terletak di luar Tunisia timur dan utara Libya (barat laut Lembangan Sirte ), dan memanjang sedikit ke perairan wilayah Itali dan Malta . Wilayah Pelagian mengandungi lebih 2.3 billion barrels (370,000,000 m3) cecair petroleum yang diketahui (anggaran jumlah boleh diperoleh semula, termasuk pengeluaran terkumpul ditambah rizab baki); terdiri daripada kira-kira 1 billion barrels (160,000,000 m3) rizab minyak boleh pulih dan lebih kurang 17 trilion cubic feet (480 km3) gas asli yang diketahui. Adalah spekulasi bahawa karbonat tertier mungkin mengandungi sumber hidrokarbon asli, terutamanya dalam batuan Eosen (Pembentukan Gir), yang boleh menyumbang kepada rizab besar di Djefarra-Pelagian. Selain Bouris, ladang utama lain yang terletak di wilayah itu ialah ladang Ashtart dan Sidi el Itayem.


Padang Bouri terletak di Wilayah Lembangan Djeffara-Pelagian (dikenali juga sebagai "Lembangan Pelagia"), dan diperoleh dari TPS Bou Dabbous-Tersier. Wilayah ini terutamanya terletak di kawasan luar pesisir Laut Mediterranean, melintasi Tunisia timur dan utara Libya (barat laut Lembangan Sirte), serta sedikit menjengah ke perairan wilayah Itali dan Malta. Wilayah Pelagia mengandungi lebih daripada 2.3 bilion tong (370,000,000 m³) cecair petroleum yang diketahui (anggaran jumlah boleh pulih, termasuk pengeluaran terkumpul ditambah rizab baki); merangkumi kira-kira 1 bilion tong (160,000,000 m³) rizab minyak yang boleh dipulihkan dan kira-kira 17 trilion kaki padu (480 km³) gas asli yang diketahui. Terdapat spekulasi bahawa batuan karbonat Tersier mungkin mengandungi sumber hidrokarbon asli, terutamanya dalam pembentukan Eosen (Formasi Gir), yang berpotensi menyumbang kepada rizab besar di Djeffara-Pelagian. Selain Bouri, ladang utama lain yang terletak dalam wilayah tersebut adalah ladang Ashtart dan Sidi el Itayem.[4]

Nota[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Middle East Reservoir Review Diarkibkan 2010-02-15 di Wayback Machine
  2. ^ L. Petrilli (1992) Saipem: Bouri project Diarkibkan Jun 22, 2006, di Wayback Machine
  3. ^ B. Michalski Mineral Industry of Libya USGS
  4. ^ T. Ahlbrandt (2002) p.17; and Petroconsultants (1996)

Rujukan[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Padang_Bouri&oldid=6170830"