Peratusan lemak badan
Peratusan lemak badan bagi manusia atau makhluk hidup lain ialah jumlah jisim lemak dibahagikan dengan jumlah jisim badan, didarab dengan 100; lemak badan termasuk lemak badan penting dan simpanan lemak badan. Lemak badan yang penting diperlukan untuk mengekalkan kehidupan dan fungsi pembiakan. Peratusan lemak badan yang penting untuk wanita adalah lebih besar daripada lelaki, disebabkan oleh permintaan untuk melahirkan anak dan fungsi hormon lain. Lemak badan simpanan terdiri daripada pengumpulan lemak dalam tisu adipos, sebahagian daripadanya melindungi organ dalaman di dada dan perut. Beberapa kaedah tersedia untuk menentukan peratusan lemak badan, seperti pengukuran dengan kaliper atau melalui penggunaan analisis impedans bioelektrik.
Peratusan lemak badan adalah ukuran tahap kecergasan, kerana ia adalah satu-satunya ukuran badan yang secara langsung mengira komposisi badan relatif seseorang tanpa mengira ketinggian atau berat. Indeks jisim badan (BMI) yang digunakan secara meluas menyediakan ukuran yang membolehkan perbandingan adipositi individu yang berbeza ketinggian dan berat. Walaupun BMI sebahagian besarnya meningkat apabila adipositi meningkat, disebabkan oleh perbezaan dalam komposisi badan, penunjuk lain lemak badan memberikan hasil yang lebih tepat; sebagai contoh, individu yang mempunyai jisim otot yang lebih besar atau tulang yang lebih besar akan mempunyai BMI yang lebih tinggi. Oleh itu, BMI ialah penunjuk berguna untuk kecergasan keseluruhan untuk sekumpulan besar orang, tetapi alat yang lemah untuk menentukan kesihatan seseorang individu.
Jumlah lemak badan yang biasa
[sunting | sunting sumber]
Dalam aspek epidemiologi, peratusan lemak badan dalam individu berbeza mengikut jantina dan umur.[1] Pelbagai pendekatan teori wujud mengenai hubungan antara peratusan lemak badan, kesihatan, kapasiti kecergasan, dll. Pihak berkuasa yang berbeza telah menghasilkan cadangan yang berbeza bagi peratusan lemak badan yang ideal.
Pada lelaki, purata peratusan lemak badan adalah antara 23% pada umur 16-19 tahun hingga 31% pada umur 60-79 tahun. Bagi wanita, purata peratusan lemak badan adalah antara 32% pada umur 8-11 tahun hingga 42% pada umur 60-79 tahun. Walau bagaimanapun, penting untuk menyedari bahawa wanita memerlukan sekurang-kurangnya 9% lebih lemak badan daripada lelaki untuk menjalani kehidupan sihat yang normal.[2]
Data daripada tinjauan NHANES 2003–2006 menunjukkan bahawa kurang daripada 10% orang dewasa Amerika mempunyai peratusan lemak badan "normal" (ditakrifkan sebagai 5-20% untuk lelaki dan 8-30% untuk wanita).[3]
Pada tahun 1983, peratusan lemak badan atlet Olimpik Amerika adalah purata 14-22% untuk wanita dan 6-13% untuk lelaki. [4]
Garis panduan lemak badan
[sunting | sunting sumber]Prestasi olahraga mungkin dipengaruhi oleh lemak badan: Kajian oleh University of Arizona menunjukkan bahawa peratusan lemak badan yang ideal untuk prestasi olahraga ialah 12-18% untuk wanita dan 6-15% untuk lelaki. [5]
Pembina badan mungkin bersaing dalam julat lemak badan yang penting, sebenarnya jurulatih peribadi yang bertauliah akan mencadangkan mereka untuk mengekalkan tahap lemak badan yang sangat rendah itu hanya untuk masa pertandingan. Walau bagaimanapun, adalah tidak jelas bahawa tahap sedemikian sebenarnya pernah dicapai kerana (a) cara untuk mengukur tahap tersebut adalah, seperti yang dinyatakan di bawah, kurang dari segi prinsip dan tidak tepat, dan (b) 4–6% secara amnya dianggap sebagai minimum fisiologi bagi lelaki.[6]
Teknik pengukuran
[sunting | sunting sumber]Penimbangan bawah air
[sunting | sunting sumber]Tanpa mengira lokasi dari mana ia diperoleh, sel-sel lemak pada manusia terdiri hampir keseluruhannya daripada trigliserida tulen dengan ketumpatan purata kira-kira 0.9 kilogram seliter. Kebanyakan makmal komposisi badan moden hari ini menggunakan nilai 1.1 kilogram seliter bagi ketumpatan "jisim bebas lemak", suatu tisu andaian yang terdiri daripada 72% air (ketumpatan = 0.993), 21% protein (ketumpatan = 1.340) dan 7% mineral (ketumpatan = 3.000) mengikut berat.
Dengan sistem penimbang yang direka bentuk dengan baik, ketumpatan badan boleh ditentukan dengan sangat tepat dengan menenggelamkan seseorang sepenuhnya ke dalam air dan mengira isipadu air yang tersesar daripada berat air yang tersesar. Pembetulan dibuat bagi daya apungan udara dalam paru-paru dan gas lain dalam ruang badan. Jika tiada sebarang kesilapan dalam mengukur ketumpatan badan, ketidakpastian dalam anggaran lemak adalah kira-kira ± 3.8% daripada berat badan, terutamanya kerana kebolehubahan normal dalam juzuk badan.
Pletismografi anjakan udara seluruh badan
[sunting | sunting sumber]Pletismografi anjakan udara seluruh badan (ADP) ialah kaedah densitometrik yang diiktiraf dan disahkan secara saintifik untuk mengukur peratusan lemak badan manusia.[7] ADP menggunakan prinsip yang sama seperti kaedah penimbangan bawah air lazim, tetapi mewakili kaedah densitometrik berdasarkan anjakan udara dan bukannya pada rendaman air. ADP menawarkan beberapa kelebihan berbanding kaedah rujukan biasa, termasuk proses pengukuran yang cepat, selesa, automatik, tidak invasif dan selamat, dan ketercapaian bagi pelbagai jenis orang (cth, kanak-kanak, obesiti, warga emas dan orang kurang upaya).[8] Walau bagaimanapun, ketepatannya merosot pada peratusan lemak badan yang melampau, cenderung untuk mengecilkan sedikit peratusan lemak badan pada orang yang berlebihan berat badan dan obes (sebanyak 1.68–2.94% bergantung pada kaedah pengiraan), dan melebih-lebihkan peratusan yang lebih besar. :emak badan dalam subjek yang sangat kurus (dengan purata 6.8%, dengan sehingga 13% lebihan daripada peratusan badan yang dilaporkan bagi satu individu — iaitu 2% lemak badan oleh DXA tetapi 15% oleh ADP).[9]
Kaedah ukuran badan
[sunting | sunting sumber]Terdapat pelbagai kaedah antropometrik untuk menganggar lemak badan. Istilah antropometrik merujuk kepada ukuran yang dibuat daripada pelbagai parameter tubuh manusia, seperti lilitan pelbagai bahagian badan atau ketebalan lipatan kulit. Kebanyakan kaedah ini adalah berdasarkan model statistik. Beberapa ukuran dipilih dan digunakan pada sampel populasi. Bagi setiap individu dalam sampel, ukuran kaedah direkodkan, dan ketumpatan badan individu itu juga direkodkan, yang ditentukan oleh, contohnya, penimbangan di bawah air, digabungkan dengan model ketumpatan badan berbilang kelompok. Daripada data ini, formula yang mengaitkan ukuran badan dengan kepadatan dibangunkan.
Kerana kebanyakan formula antropometrik seperti kaedah lipatan kulit Durnin-Womersley,[10] kaedah lipatan kulit Jackson-Pollock, dan kaedah lilitan Tentera Laut AS, sebenarnya menganggarkan ketumpatan badan, bukan peratusan lemak badan. Peratusan lemak badan diperoleh dengan menggunakan formula sampingan seperti Siri atau Brozek. Akibatnya, peratusan lemak badan yang dikira daripada lipatan kulit atau kaedah antropometrik lain membawa ralat kumulatif daripada penggunaan dua model statistik yang berasingan.
Oleh itu, kaedah ini bertaraf lebih rendah daripada pengukuran langsung ketumpatan badan dan penggunaan hanya satu formula untuk menganggarkan peratusan lemak badan. Satu cara untuk menganggap kaedah ini adalah bahawa mereka menukar ketepatan bagi tujuan kemudahan, kerana lebih mudah untuk mengambil beberapa ukuran badan daripada menenggelamkan individu ke dalam air.
Kaedah lipatan kulit
[sunting | sunting sumber]Kaedah anggaran lipatan kulit adalah berdasarkan ujian lipatan kulit, juga dikenali sebagai ujian cubitan, di mana secubit kulit diukur dengan tepat dengan kaliper, juga dikenali sebagai plikometer,[11] pada beberapa titik piawai pada badan untuk menentukan ketebalan lapisan lemak subkutan.[12][13] Ukuran ini ditukar kepada anggaran peratusan lemak badan dengan persamaan. Sesetengah formula memerlukan sekurang-kurangnya tiga ukuran, yang lain sebanyak tujuh. Ketepatan anggaran ini lebih bergantung pada taburan lemak badan seseorang yang unik berbanding bilangan tapak yang diukur. Selain itu, adalah sangat penting untuk menguji di lokasi yang tepat dengan tekanan tetap. Walaupun ia mungkin tidak memberikan bacaan yang tepat bagi peratusan lemak badan sebenar, ia adalah ukuran yang boleh dipercayai bagi perubahan komposisi badan dalam satu tempoh masa, dengan syarat ujian dijalankan oleh orang yang sama dengan teknik yang sama.
Anggaran lemak badan berasaskan lipatan kulit adalah sensitif kepada jenis caliper yang digunakan, dan teknik. Kaedah ini juga hanya mengukur satu jenis lemak: tisu adiposa subkutan (lemak di bawah kulit). Dua individu mungkin mempunyai ukuran yang hampir sama di semua tapak lipatan kulit, namun sangat berbeza dalam tahap lemak badan mereka disebabkan oleh perbezaan dalam deposit lemak badan yang lain seperti tisu adipos viseral: lemak dalam rongga perut. Sesetengah model menangani sebahagian masalah ini dengan memasukkan umur sebagai pemboleh ubah dalam statistik dan formula yang terhasil. Individu yang lebih tua didapati mempunyai ketumpatan badan yang lebih rendah untuk ukuran lipatan kulit yang sama, yang diandaikan menandakan peratusan lemak badan yang lebih tinggi. Walau bagaimanapun, individu yang lebih tua dan sangat atletik mungkin tidak sesuai dengan andaian ini, menyebabkan formula memandang rendah kepadatan badan mereka.
Ultrabunyi
[sunting | sunting sumber]Ultrabunyi digunakan secara meluas untuk mengukur struktur tisu dan telah terbukti sebagai teknik yang tepat untuk mengukur ketebalan lemak subkutan.[14] Sistem ultrabunyi mod A dan mod B kini digunakan dan kedua-duanya bergantung pada penggunaan nilai jadual kelajuan bunyi tisu dan analisis isyarat automatik untuk menentukan ketebalan lemak. Dengan membuat ukuran ketebalan di beberapa tapak pada badan anda boleh mengira anggaran peratusan lemak badan.[15][16] Teknik ultrabunyi juga boleh digunakan untuk mengukur secara langsung ketebalan otot dan mengukur lemak intramuskular. Peralatan ultrabunyi adalah mahal, dan tidak mesra kos semata-mata bagi pengukuran lemak badan, tetapi jika peralatan tersedia, seperti di hospital, kos tambahan untuk keupayaan mengukur lemak badan adalah minimum.[17]
Daripada BMI
[sunting | sunting sumber]Lemak badan boleh dianggarkan daripada indeks jisim badan (BMI), jisim seseorang dalam kilogram dibahagikan dengan kuasa dua ketinggian dalam meter; jika berat diukur dalam paun dan ketinggian dalam inci, hasilnya boleh ditukar kepada BMI dengan mendarab dengan 703.[18] Terdapat beberapa cadangan formula yang mengaitkan lemak badan dengan BMI. Formula ini berdasarkan kerja penyelidik yang diterbitkan dalam jurnal semakan sebaya, tetapi perkaitan yang terhasil dengan lemak badan hanyalah anggaran; lemak badan tidak boleh disimpulkan dengan tepat daripada BMI.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ "The effect of sex, age and race on estimating percentage body fat from body mass index: The Heritage Family Study". International Journal of Obesity and Related Metabolic Disorders. 26 (6): 789–796. June 2002. doi:10.1038/sj.ijo.0802006. PMID 12037649.
- ^ "QuickStats: Mean Percentage Body Fat, by Age Group and Sex – National Health and Nutrition Examination Survey, United States, 1999–2004". cdc.gov.
- ^ Loprinzi, P; Branscum, A; Hanks, J; Smit, E (2016). "Healthy Lifestyle Characteristics and Their Joint Association With Cardiovascular Disease Biomarkers in US Adults". Mayo Clinic Proceedings. 91 (4): 432–442. doi:10.1016/j.mayocp.2016.01.009. PMID 26906650.
- ^ Fleck, Stephen J. (November 1, 1983). "Body composition of elite American athletes". The American Journal of Sports Medicine. 11 (6): 398–403. doi:10.1177/036354658301100604. PMID 6650717. Dicapai pada July 29, 2021.
- ^ Bean, Anita (2009). The Complete Guide to Sports Nutrition (ed. 6th). London: A & C Black. m/s. 108. ISBN 978-14081-0538-2. Dicapai pada July 29, 2021.
- ^ "Lower limit of body fat in healthy active men". Journal of Applied Physiology. 77 (2): 933–940. August 1994. doi:10.1152/jappl.1994.77.2.933. PMID 8002550.
- ^ "Evaluation of a new air displacement plethysmograph for measuring human body composition". Medicine and Science in Sports and Exercise. 27 (12): 1686–1691. December 1995. doi:10.1249/00005768-199512000-00016. PMID 8614326.
- ^ "Body-composition assessment via air-displacement plethysmography in adults and children: a review". The American Journal of Clinical Nutrition. 75 (3): 453–467. March 2002. doi:10.1093/ajcn/75.3.453. PMID 11864850.
- ^ "Air displacement plethysmography versus dual-energy x-ray absorptiometry in underweight, normal-weight, and overweight/obese individuals". PLOS ONE. 10 (1): e0115086. January 21, 2015. Bibcode:2015PLoSO..1015086L. doi:10.1371/journal.pone.0115086. PMC 4301864. PMID 25607661.
- ^ "Body fat assessed from total body density and its estimation from skinfold thickness: measurements on 481 men and women aged from 16 to 72 years". The British Journal of Nutrition. 32 (1): 77–97. July 1974. doi:10.1079/BJN19740060. PMID 4843734.
- ^ "Correction equations to estimate body fat with plicometer WCS dual hand". Research on Biomedical Engineering. 33 (4): 285–292. Oct–Dec 2017. doi:10.1590/2446-4740.01117. In this paper the terms "skinfold caliper" and "plicometer" are used interchangeable, as in the description of Table 2
- ^ "Skinfold thickness measurements are better predictors of body fat percentage than body mass index in male Spanish children and adolescents". European Journal of Clinical Nutrition. 52 (8): 573–576. August 1998. doi:10.1038/sj.ejcn.1600606. PMID 9725657.
- ^ Bruner, Reuven (2 November 2001). "A–Z of health, fitness and nutrition". The Jerusalem Post. Dicapai pada 21 October 2011.
- ^ Heymsfield S (2005). Human Body Composition. Human Kinetics. m/s. 425–. ISBN 978-0-7360-4655-8.
- ^ "Validation of ultrasound techniques applied to body fat measurement. A comparison between ultrasound techniques, air displacement plethysmography and bioelectrical impedance vs. dual-energy X-ray absorptiometry". Annals of Nutrition & Metabolism. 51 (5): 421–427. 2007. doi:10.1159/000111161. PMID 18025814.
- ^ "Evaluation of ultrasound in assessing body composition of high school wrestlers". Medicine and Science in Sports and Exercise. 40 (5): 943–949. May 2008. doi:10.1249/MSS.0b013e318163f29e. PMID 18408602.
- ^ Brown SP, Miller WC, Eason JM (2006). Exercise physiology: basis of human movement in health and disease (ed. 2nd). Lippincott Williams & Wilkins. m/s. 324. ISBN 978-0-7817-7730-8.
- ^ "Gastric Banding Surgery". UC San Diego.