Perkahwinan diatur

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Perkahwinan diatur adalah sejenis perkahwinan, di mana pasangan pengantin dipilih terutamanya oleh individu selain daripada pasangan itu sendiri, terutamanya oleh ahli keluarga seperti ibu bapa. Dalam sesetengah budaya, ejen cari jodoh profesional boleh digunakan untuk mencari pasangan untuk orang muda.

Perkahwinan yang diatur dalam sejarah telah menonjol dalam banyak budaya. Amalan ini kekal biasa di banyak wilayah, terutamanya Asia Selatan, Timur Tengah, Afrika Utara, dan Kaucasus. Di banyak bahagian lain di dunia, amalan ini telah menurun dengan ketara pada abad ke-19 dan ke-20.

Perkahwinan paksa, yang diamalkan dalam sesetengah keluarga, dikutuk oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu. Perkahwinan kanak-kanak secara paksa pula amat dikutuk.[1] Dalam budaya lain, kebanyakan orang memilih pasangan mereka sendiri.

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Perkahwinan yang diatur adalah sangat biasa di seluruh dunia sehingga abad ke-18.[2] Biasanya, perkahwinan diatur oleh ibu bapa, datuk dan nenek atau saudara terdekat dan rakan yang dipercayai. Beberapa pengecualian sejarah diketahui, seperti adat meminang dan pertunangan semasa zaman Renaissance Itali[3] dan Gandharva Vivah dalam zaman Veda India.[4]

Di China, perkahwinan diatur (baoban hunyin, 包办婚姻) - kadang-kadang dipanggil perkahwinan buta (manghun, 盲婚), adalah norma sebelum pertengahan abad ke-20. Perkahwinan pada masa itu ialah rundingan dan keputusan antara ibu bapa dan ahli lain yang lebih tua daripada dua keluarga. Lelaki dan perempuan itu biasanya diberitahu untuk berkahwin tanpa hak menolak, walaupun mereka tidak pernah bertemu antara satu sama lain sehingga hari perkahwinan.[5][6][7]

Perkahwinan yang diatur adalah norma di Rusia sebelum awal abad ke-20, kebanyakannya adalah endogami.[8]

Penguatkuasaan[sunting | sunting sumber]

Seorang wanita yang enggan menjalani perkahwinan diatur, cuba meninggalkan perkahwinan yang diatur melalui perceraian atau disyaki melakukan sebarang jenis kelakuan "tidak bermoral", boleh dianggap telah mencemarkan nama baik seluruh keluarganya. Dalam keadaan ini, saudara lelakinya mungkin diejek atau diganggu, dan mana-mana adik-beradiknya mungkin mendapati mustahil untuk melangsungkan perkahwinan. Dalam kes ini, membunuh wanita itu adalah cara bagi keluarga menguatkuasakan institusi perkahwinan diatur. Tidak seperti kes keganasan rumah tangga, pembunuhan kehormatan sering dilakukan secara terbuka di khalayak ramai, dan selalunya terdapat ahli keluarga yang terlibat dalam perbuatan itu.[9]

Perbandingan[sunting | sunting sumber]

Perkahwinan telah dikategorikan kepada empat kumpulan dalam kajian ilmiah:[2]

  • Perkahwinan diatur paksa: ibu bapa atau penjaga memilih, dan individu tidak berunding dan tidak mempunyai sebarang suara sebelum perkahwinan
  • Perkahwinan diatur berpersetujuan: ibu bapa atau penjaga memilih, kemudian individu dirujuk, yang mempertimbangkan dan bersetuju, dan setiap individu mempunyai kuasa untuk menolak; kadang-kadang, individu bertemu - dalam suasana keluarga atau secara peribadi - sebelum pertunangan dan perkahwinan seperti dalam adat shidduch di kalangan orang Yahudi Ortodoks
  • Perkahwinan pilihan sendiri: individu memilih, kemudian ibu bapa atau penjaga dirujuk, yang mempertimbangkan dan bersetuju, dan di mana ibu bapa atau penjaga mempunyai kuasa veto
  • Perkahwinan autonomi: individu memilih, dan ibu bapa atau penjaga tidak dirujuk atau tidak mempunyai sebarang suara sebelum perkahwinan

Gary Lee dan Lorene Stone mencadangkan bahawa kebanyakan perkahwinan dewasa dalam sejarah moden baru-baru ini berada pada skala antara perkahwinan diatur berpersetujuan dan autonomi, sebahagiannya kerana perkahwinan ialah suatu institusi sosial. Begitu juga, Broude dan Greene, selepas mengkaji 142 budaya di seluruh dunia, telah melaporkan bahawa 130 budaya mempunyai unsur pengaturan.

Punca dan kelaziman[sunting | sunting sumber]

Sepanjang sejarah manusia melalui zaman moden, amalan perkahwinan terancang telah digalakkan oleh gabungan faktor, seperti amalan perkahwinan kanak-kanak,[10] kahwin lewat, tradisi,[11] budaya, agama, kemiskinan dan terhad. pilihan, ketidakupayaan,[12] isu kekayaan dan warisan, politik, konflik sosial dan etnik.[13][14][15]

Perkahwinan kanak-kanak[sunting | sunting sumber]

Perkahwinan kanak-kanak, terutamanya mereka yang berumur di bawah 12 tahun, tidak menyediakan atau memberi banyak peluang kepada individu untuk membuat pilihan bebas yang bermaklumat tentang perkahwinan. Perkahwinan kanak-kanak ini adalah perkahwinan diatur secara tersirat.[16] Di kawasan luar bandar di Asia Timur, Afrika Sub-Sahara, Asia Selatan dan Amerika Latin, kemiskinan dan kekurangan pilihan, seperti dapat bersekolah, meninggalkan sedikit pilihan kepada anak-anak selain berkahwin awal.[10] Perkahwinan kanak-kanak terutamanya dilihat di kawasan kemiskinan. Ibu bapa mengatur perkahwinan kanak-kanak untuk memastikan keselamatan kewangan anak mereka dan mengukuhkan hubungan sosial. Mereka percaya ia menawarkan perlindungan dan mengurangkan beban ekonomi anak perempuan kepada keluarga kerana betapa mahalnya untuk memberi makan, pakaian dan (secara pilihan) mendidik seorang gadis. Dengan mengahwinkan anak perempuan mereka dengan keluarga yang baik, ibu bapa meningkatkan status sosial mereka dengan mewujudkan ikatan sosial antara satu sama lain.[17]

Kemiskinan[sunting | sunting sumber]

Dalam masyarakat miskin, setiap dewasa yang perlu diberi makan menjadi beban yang berterusan. Dalam kebanyakan budaya ini, wanita mengalami kesukaran untuk mendapatkan pekerjaan yang menguntungkan (atau dilarang berbuat demikian), dan anak perempuan mereka menjadi beban terbesar kepada keluarga. Sebahagian sarjana berpendapat bahawa pengaturan perkahwinan anak perempuan menjadi cara yang diperlukan untuk mengurangkan beban ini.[18] Oleh itu, kemiskinan adalah pendorong perkahwinan diatur.

Teori ini[19][20] disokong oleh penurunan pesat budaya perkahwinan diatur dalam ekonomi yang berkembang pesat di Asia. Faedah kewangan yang diterima ibu bapa daripada anak perempuan tunggal mereka yang bekerja telah disebut[21] sebagai sebab mereka semakin tidak mahu melihat anak perempuan mereka berkahwin pada usia yang terlalu awal.

Kahwin lewat[sunting | sunting sumber]

Perkahwinan lewat, terutamanya melebihi umur 30 tahun, mengurangkan kumpulan wanita yang tersedia demi perkahwinan autonomi. Perkenalan dan perkahwinan yang diatur menjadi pilihan yang produktif.[22]

Sebagai contoh, sebahagiannya disebabkan oleh kemakmuran ekonomi, kira-kira 40% wanita Jepun moden yang mencapai umur 29 tahun belum pernah berkahwin. Untuk membantu perkahwinan lewat, adat tradisional perkahwinan diatur dipanggil miai-kekkon muncul semula. Ia melibatkan bakal pengantin, keluarga, rakan dan pencari jodoh (nakōdo, 仲人); pasangan itu dipilih melalui proses dengan individu dan keluarga yang terlibat (iegara, 家柄). Biasanya pasangan itu bertemu tiga kali, secara terbuka atau tertutup, sebelum memutuskan sama ada mereka mahu bertunang.[23][24][25]

Pilihan terhad[sunting | sunting sumber]

Populasi etnik minoriti migran mempunyai pilihan rakan yang terhad, terutamanya apabila mereka didiskriminasi oleh populasi majoriti. Ini menggalakkan homogami dan perkahwinan diatur dalam kumpulan etnik. Contoh dinamik ini termasuk perkahwinan Sikh antara 1910 dan 1980 di Kanada,[26] perkahwinan dalam kalangan Yahudi Hasidi,[27][28] dan perkahwinan teratur dalam kalangan pendatang Jepun di Amerika sebelum 1960-an, yang akan kembali ke Jepun untuk berkahwin dengan pasangan yang diatur oleh keluarga, dan kemudian kembali. Dalam kes lain, seorang gadis dari Jepun akan tiba di Amerika Syarikat sebagai pengantin perempuan bergambar, yang telah diatur terlebih dahulu untuk mengahwini lelaki Amerika Jepun itu semasa ketibaan, yang tidak pernah dia temui.[29]

Adat[sunting | sunting sumber]

Perkahwinan yang diatur mungkin akibat dari adat tertentu. Sebagai contoh, di bahagian luar bandar dan berpuak di Pakistan dan Afghanistan, pertikaian, hutang yang tidak dibayar secara lalai dan jenayah seperti pembunuhan diselesaikan oleh majlis pembesar kampung, yang dipanggil jirga.[30] Hukuman biasa bagi jenayah yang dilakukan oleh lelaki melibatkan mewajibkan keluarga yang bersalah mengahwinkan gadis dara mereka yang berumur antara 5 dan 12 tahun dengan keluarga yang lain. Adat ini tidak memerlukan persetujuan daripada gadis itu, malah ibu bapanya. Perkahwinan kanak-kanak yang diatur sedemikian dipanggil vani, swara dan sak dalam pelbagai bahasa serantau di Pakistan.[31][32][33]

Satu lagi adat di negara-negara Islam tertentu,[34][35] seperti Pakistan, ialah watta satta, di mana sepasang adik-beradik dari satu keluarga ditukar sebagai pasangan kepada pasangan saudara dari keluarga lain. Dalam erti kata lain, isteri juga merupakan kakak ipar kepada lelaki dalam dua keluarga. Adat ini sememangnya membawa kepada perkahwinan diatur. Kira-kira 30% semua perkahwinan di kawasan luar bandar barat Pakistan adalah melalui perkahwinan watta-satta adat, dan 75% daripada perkahwinan Muslim ini adalah antara sepupu dan saudara sedara lain.[36][37][38] Sesetengah keluarga imigran lebih cenderung ke arah adat perkahwinan diatur.[39]

Politik[sunting | sunting sumber]

Perkahwinan diatur merentasi raja-raja feudal, negara kota dan kerajaan, sebagai cara untuk mewujudkan pakatan politik, perdagangan dan keamanan adalah perkara biasa dalam sejarah .[25][40][41] Apabila seorang raja mengahwinkan puteranya dengan puteri negara jiran, ia menunjukkan persekutuan, dan menandakan keunggulan negeri raja. Sebagai contoh, puteri keempat Maria Theresa, Archduchess Austria dan Ratu Hungary, Marie Antoinette, berkahwin dengan putera mahkota Perancis yang akan menjadi Raja Louis XVI.[42]

Kontroversi[sunting | sunting sumber]

Perkahwinan diatur secara sering diperdebatkan antara para pakar. Persoalan yang diperdebatkan termasuk sama ada perkahwinan diatur digunakan untuk menyalahgunakan sistem imigresen antarabangsa, untuk melanggar hak asasi manusia, khususnya hak wanita,[43] jika mereka menghasilkan perkahwinan yang lebih stabil untuk membesarkan anak, generasi akan datang,[44] dan sama ada terdapat lebih atau kurang hubungan kasih sayang dan hormat-menghormati sesama suami isteri.[45]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ "UN General Assembly adopts 2nd resolution on child, early and forced marriage". Girls Not Brides. December 2016. Dicapai pada March 23, 2018.
  2. ^ a b O'Brien, Jodi, penyunting (2008). Encyclopedia of Gender and Society. 1. SAGE Publishing. m/s. 40–42. ISBN 978-1412909167.
  3. ^ "Courtship and Betrothal in the Italian Renaissance". metmuseum.org.
  4. ^ The Illustrated Encyclopedia of Hinduism: A-M, James G. Lochtefeld (2001), ISBN 978-0823931798, Page 427
  5. ^ Fricke, Chang, and Yang. (1994). Historical and Ethnographic Perspectives on the Chinese family. Social Change and the Family in Taiwan. Arland Thornton and Lin, Hui-Sheng. Chicago and London, The University of Chicago Press: 22–48
  6. ^ Pan, Rong (2004), Why Being Single?, Lund University (Sweden), Centre for Asian studies
  7. ^ Gender, Marriage and Migration – Mainland China and Taiwan Melody Chia-Wen Lu (2008), Leiden University
  8. ^ Hutton, M. J. (2001). Russian and West European Women, 1860–1939: Dreams, Struggles, and Nightmares. because political reasons. Rowman & Littlefield Publishers; see Chapter 1
  9. ^ Chesler, Phyllis; Bloom, Nathan (2012-06-01). "Hindu vs. Muslim Honor Killings". Middle East Quarterly (dalam bahasa Inggeris).
  10. ^ a b Child Marriages World Health Organization, United Nations (7 March 2013)
  11. ^ Afghanistan – The situation of women and girls UNHCR (2007), pages 45–46
  12. ^ Ghai, A. (2001). Marginalisation and disability: experiences from the Third World. Disability and the life course: Global perspectives, pages 26–37
  13. ^ Amt, Emilie (1993), Women's Lives in Medieval Europe, New York, Routledge
  14. ^ Máiréad Enright, Choice, Culture and the Politics of Belonging: The Emerging Law of Forced and Arranged Marriage, The Modern Law Review, Volume 72, Issue 3, pages 331–359, May 2009
  15. ^ Carol Ember and Melvin Ember, Encyclopedia of Sex and Gender: Men and Women in the World's Cultures Topics and Cultures, Volume 2, ISBN 978-0306477706, pages 71–77
  16. ^ Gupta, G. R. (1976). Love, arranged marriage, and the Indian social structure. Journal of Comparative Family Studies, 7(1), pages 75–85
  17. ^ Nour, Nawal M (2009-01-01). "Child Marriage: A Silent Health and Human Rights Issue". Reviews in Obstetrics and Gynecology. 2 (1): 51–56. ISSN 1941-2797. PMC 2672998. PMID 19399295.
  18. ^ Engel, J. W. (1984). Marriage in the People's Republic of China: Analysis of a new law. Journal of Marriage and the Family, pages 955–961
  19. ^ The "Flight from Marriage" in South-East and East Asia Diarkibkan 2016-11-09 di Wayback Machine Gavin Jones, Singapore (2011)
  20. ^ Salaff, J. (1976) 'The status of unmarried Hong Kong women and the social factors contributing to their delayed marriage', Population Studies, 30(3), pages 391–412
  21. ^ Jones (1997) 'The demise of universal marriage in East and South-East Asia', in G.W. Jones, R.M. Douglas, J.C. Caldwell and R. D'Souza (eds.), The Continuing Demographic Transition, Oxford Clarendon Press
  22. ^ Retherford, R. D., Ogawa, N., & Matsukura, R. (2001). Population and Development Review, 27(1), pages 65–102
  23. ^ "Omiai and Miai-gekkon, Arranged Marriages in Japan". hanamiweb.com. 6 November 2007. Diarkibkan daripada yang asal pada 24 July 2013. Dicapai pada 27 September 2017.
  24. ^ Applbaum, K.D. (1995) Marriage with the proper stranger – arranged marriage in metropolitan Japan, Ethnology, 34, 37–51
  25. ^ a b Hendry, Joy (2010), Marriage in Changing Japan: Community & Society (Vol. 4), Taylor & Francis
  26. ^ Kurian, G. (1991). South Asians in Canada. International Migration, 29(3), pages 421–433
  27. ^ Hasidism in America Public Broadcasting Service, United States (2002)
  28. ^ Hasidism Louis Jacobs, The Yivo Encyclopedia of Jews in Eastern Europe (1998)
  29. ^ A History of Japanese Americans in California California Office of Historic Preservation (1988)
  30. ^ Vani verdict The Tribune (IHT / New York Times Group), Pakistan (October 9, 2012)
  31. ^ Nasrullah, M., Muazzam, S., Bhutta, Z. A., & Raj, A. (2013). Girl Child Marriage and Its Effect on Fertility in Pakistan: Findings from Pakistan Demographic and Health Survey, 2006–2007. Maternal and child health journal, pp 1–10
  32. ^ [ Vani a social evil] Anwar Hashmi and Rifat Koukab, The Fact (Pakistan), (July 2004)
  33. ^ Ahsan, I. (2009). PANCHAYATS AND JIRGAS (LOK ADALATS): Alternative Dispute Resolution System in Pakistan. Strengthening Governance Through Access To Justice
  34. ^ Latif, Z. (2010), The silencing of women from the Pakistani Muslim Mirpuri community in violent relationships. Honour, Violence, Women and Islam, 29
  35. ^ Beswick, S. (2012). Brian J. Peterson. Islamization from Below: The Making of Muslim Communities in Rural French Sudan, 1880–1960. The American Historical Review, 117(4), Chapter 5, pp 1329–1360
  36. ^ Watta Satta: Bride Exchange and Women's Welfare in Rural Pakistan Hanan G. Jacoby and Ghazala Mansuri, World Bank Policy Research Working Paper 4126, February 2007 (Washington DC)
  37. ^ PAKISTAN: Traditional marriages ignore HIV/AIDS threat IRIN, United Nations press service (6 December 2007)
  38. ^ Charsley, K. (2007), Risk, trust, gender and transnational cousin marriage among British Pakistanis, Ethnic and Racial Studies, 30(6), pp 1117–1131
  39. ^ Arranged Marriage: Trapped Between Two Cultures. National Public Radio. Retrieved on 2012-04-02.
  40. ^ Harris, B. J. (1989). Power, Profit, and Passion: Mary Tudor, Charles Brandon, and the Arranged Marriage in Early Tudor England. Feminist Studies, 15(1), pages 59–88
  41. ^ Fossum, U. M. S., & Boyd, K. (2010). Arranged Marriage–A violation of human rights?. University of California, Berkeley
  42. ^ "Married to France: 1770–1780". Marie Antoinette and the French Revolution. pbs.org. Dicapai pada 2016-05-17.
  43. ^ Bunch, Charlotte (1995). Transforming human rights from a feminist perspective, Women's Rights, Human Rights: International Feminist Perspectives (Julie Peters and Andrea Wolper Editors), pages 15–16; also see pages 157–160
  44. ^ Amato, Paul R. (2012). Institutional, Companionate, and Individualistic Marriages, Marriage at the Crossroads: Law, Policy, and the Brave New World of Twenty-First-Century Families, pages 107–124
  45. ^ Modern Lessons from Arranged Marriages Ji Hyun Lee, New York Times (January 18, 2013)
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Perkahwinan_diatur&oldid=5694155"