Sindrom terowong karpal

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Sindrom terowong karpal
Wikipedia tidak memberikan nasihat perubatan profesional Penafian perubatan
Keratan lintang di pergelangan tangan. Saraf median berwarna kuning. Terowong karpal terdiri daripada tulang-tulang dan ligamen karpal lintang.
PengkhususanPembedahan ortopedik, pembedahan plastik
GejalaSakit, kekebasan, deria sesemut pada ibu jari, jari telunjuk, jari tengah, dan setengah dari jari kelingking, daya genggaman lemah[1][2]
PuncaPemampatan saraf median pada terowong karpal[1]
Genetik, obesiti, kerja melibatkan pergelangan tangan yang berulang kali, kehamilan, artritis reumatoid[3][4][5]
Berdasarkan keterukan gejala, ujian fizikal spesifik, ujian elektrodiagnosis[2]
PencegahanAktiviti fizikal[3]
RawatanPenganduh pergelangan tangan, suntikan kortikosteroid, pembedahan[3]
Kekerapan5–10%[6][7]
sunting
Lihat pendokumenan templat ini
Lihat pendokumenan templat ini

Sindrom terowong karpal (STK) adalah keadaan perubatan yang berlaku disebabkan mampatan pada saraf median semasa ia bergerak melalui pergelangan tangan di terowong karpal.[1] Gejala utama terlibat ialah sakit, kebas dan kesemutan pada ibu jari, jari telunjuk, jari tengah dan bahagian cap jari jari manis.[1] Gejala biasanya bermula secara beransur-ansur dan berlaku pada waktu malam.[2] Kesakitan tersebut boleh naik sampai ke lengan.[2] Kekuatan cengkaman yang lemah mungkin berlaku, dan selepas jangka masa yang lama otot-otot di pangkal ibu jari mungkin kecut.[2] Dalam lebih daripada separuh kes klinikal terlibat, kedua-dua tangan biasanya terjejas.[1]

Faktor risiko terlibat termasuklah obesiti, kekerapan tinggi dari segi penggunaan pergelangan tangan, kehamilan, genetik dan artritis reumatoid.[3][4][5] Terdapat bukti tentatif bahawa hipotiroidisme meningkatkan risiko.[8] Diabetes melitus dikaitkan secara lemah dengan STK.[3][7] Penggunaan pil perancang kehamilan tidak menjejaskan risiko.[3] Jenis kerja yang dikaitkan termasuk kerja komputer, kerja dengan alat bergetar dan kerja yang memerlukan cengkaman yang kuat.[3] Diagnosis disyaki berdasarkan tanda, gejala dan ujian fizikal khusus dan boleh disahkan dengan ujian elektrodiagnosis.[2] Jika terdapat kehilangan otot di pangkal ibu jari, kebarangkalian hasil diagnosis ke arah simptom ini adalah tinggi.[3]

Pengekalan aktif secara fizikal boleh mengurangkan risiko perkembangan STK.[3] Gejala boleh diperbaiki dengan memakai penganduh pergelangan tangan atau dengan suntikan kortikosteroid.[3] Pengambilan NSAID atau gabapentin tidak kelihatan berguna.[3] Pembedahan untuk memotong ligamen karpal melintang berkesan dengan keputusan yang lebih baik selepas setahun berbanding pilihan bukan pembedahan.[3] Penganduhan lanjut selepas pembedahan tidak diperlukan.[3] Bukti sedia ada tidak menyokong keberkesanan terapi magnet.[3]

Kira-kira 5% orang di Amerika Syarikat mempunyai sindrom terowong karpal.[6] Simptom ini biasanya bermula pada masa dewasa, dan wanita lebih kerap terkena berbanding lelaki.[2] Sehingga 33% orang mungkin bertambah baik keadaannya tanpa rawatan khusus selama lebih kurang setahun.[1] Sindrom terowong karpal pertama kali diterangkan sepenuhnya selepas Perang Dunia II.[9]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ a b c d e f Burton, C; Chesterton, LS; Davenport, G (May 2014). "Diagnosing and managing carpal tunnel syndrome in primary care". The British Journal of General Practice. 64 (622): 262–3. doi:10.3399/bjgp14x679903. PMC 4001168. PMID 24771836.
  2. ^ a b c d e f g "Carpal Tunnel Syndrome Fact Sheet". National Institute of Neurological Disorders and Stroke. January 28, 2016. Diarkibkan daripada yang asal pada 3 March 2016. Dicapai pada 4 March 2016.
  3. ^ a b c d e f g h i j k l m n American Academy of Orthopaedic Surgeons (February 29, 2016). "Management of Carpal Tunnel Syndrome Evidence-Based Clinical Practice Guideline". Diarkibkan daripada yang asal pada March 30, 2020. Dicapai pada July 19, 2020. Cite journal requires |journal= (bantuan)
  4. ^ a b Osterman, M; Ilyas, AM; Matzon, JL (October 2012). "Carpal tunnel syndrome in pregnancy". The Orthopedic Clinics of North America. 43 (4): 515–20. doi:10.1016/j.ocl.2012.07.020. PMID 23026467.
  5. ^ a b Lozano-Calderón, S; Anthony, S; Ring, D (April 2008). "The quality and strength of evidence for etiology: example of carpal tunnel syndrome". The Journal of Hand Surgery. 33 (4): 525–38. doi:10.1016/j.jhsa.2008.01.004. PMID 18406957.
  6. ^ a b Bickel, KD (January 2010). "Carpal tunnel syndrome". The Journal of Hand Surgery. 35 (1): 147–52. doi:10.1016/j.jhsa.2009.11.003. PMID 20117319.
  7. ^ a b Padua, L; Coraci, D; Erra, C; Pazzaglia, C; Paolasso, I; Loreti, C; Caliandro, P; Hobson-Webb, LD (November 2016). "Carpal tunnel syndrome: clinical features, diagnosis, and management". Lancet Neurology (Review). 15 (12): 1273–84. doi:10.1016/S1474-4422(16)30231-9. PMID 27751557.
  8. ^ Shiri, R (December 2014). "Hypothyroidism and carpal tunnel syndrome: a meta-analysis". Muscle & Nerve. 50 (6): 879–83. doi:10.1002/mus.24453. PMID 25204641.
  9. ^ Amadio, Peter C. (2007). "History of carpal tunnel syndrome". Dalam Luchetti, Riccardo; Amadio, Peter C. (penyunting). Carpal Tunnel Syndrome. Berlin: Springer. m/s. 3–9. ISBN 978-3-540-22387-0. Diarkibkan daripada yang asal pada 2019-12-17. Dicapai pada 2020-07-19.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Sindrom_terowong_karpal&oldid=5943142"