Argon fluorohidrida

Argon fluorohidrida
Nama
	Nama lain Argon hidrofluorida
Pengecam
No. Pendaftaran CAS	163731-16-6;
Imej model 3D Jmol	Imej berinteraktif;
ChemSpider	15863741 ;
	InChI InChI=1S/ArFH/c1-2/h1H Key: HEPJAPHKUAGBIG-UHFFFAOYSA-N ; InChI=1/ArFH/c1-2/h1H Key: HEPJAPHKUAGBIG-UHFFFAOYAL;
	SMILES F[ArH];
Sifat
Formula kimia	HArF
Jisim molar	59.954 g/mol
Rupa bentuk	Tidak diketahui
Ketumpatan	Tidak diketahui
Takat lebur	−256°C (mereput)
Keterlarutan dalam air	Tidak diketahui
	Kecuali jika dinyatakan sebaliknya, data diberikan untuk bahan-bahan dalam keadaan piawainya (pada 25 °C [77 °F], 100 kPa).
	pengesahan (apa yang perlu: /?)
	Rujukan kotak info

Argon fluorohidrida (HArF) ialah satu-satunya sebatian neutral bagi unsur kimia argon.

Penemuan[sunting | sunting sumber]

Penghargaan bagi penemuan sebatian argon pertama ini diberikan kepada sekumpulan ahli sains Finland yang diketuai oleh Markku Räsänen. Pada 24 Ogos 2000, mereka mengumumkan penemuan argon fluorohidrida mereka di dalam jurnal Nature.^[1]

Sintesis[sunting | sunting sumber]

Sebatian ini telah dihasilkan dengan mencampurkan argon dan hidrogen fluorida di atas permukaan sesium iodida pada suhu 8 K (-265 °C). Campuran ini kemudiannya didedahkan kepada sinaran ultraungu. Ini menyebabkan gas-gas ini bergabung.

Spektrum inframerah campuran gas ini menunjukkan yang ia memang mempunyai ikatan kimia, walaupun ia sangat lemah. Oleh itu, sebatian ini adalah argon fluorohidrida dan bukannya sejenis supermolekul atau campuran argon dan hidrogen fluorida. Ikatan kimianya stabil hanya apabila bahan ini dikekalkan dalam suhu di bawah 17 K (-256 °C). Apabila ia dipanaskan, ia mereput dan membentuk argon dan hidrogen fluorida.

Rujukan[sunting | sunting sumber]

^ Khriachtchev, Leonid (24 August 2000). "A stable argon compound". Nature. 406 (6798): 874–876. doi:10.1038/35022551. PMID 10972285. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (bantuan)

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Argon

Bacaan lanjut[sunting | sunting sumber]

Emsley, John (2001). Nature's Building Blocks: An A–Z Guide to the Elements. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-850341-5.

[1] Khriachtchev, Leonid (24 August 2000). "A stable argon compound". Nature. 406 (6798): 874–876. doi:10.1038/35022551. PMID 10972285. Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (bantuan)

[1]