Fonetik

Linguistik

Fonetik (daripada perkataan Yunani φωνή (phonê) "bunyi dan suara ialah kajian terhadap bunyi stereofonik dari fizikal percakapan manusia.

Etimologi[sunting | sunting sumber]

Fonetik juga diketahui menuruti etimologi adalah berkait rapat ataupun dalam erti kata lain bahawa fonetik sangat tepat untuk dinyatakan sebagai suatu cabang berasal dari hasil kajian linguistik teori yang berkaitan dengan sifat fizikal bunyi (fon), terkait beberapa proses penghasilan fisiologi, dan juga penerimaan auditori, termasuklah dari persepsi neurofizikal.

Mitologi[sunting | sunting sumber]

Fonetik ialah cabang linguistik yang telah mengkaji bagaimana manusia menghasilkan dan memahami bunyi, atau dalam kesan bahasa isyarat, aspek tanda yang setara.

Ahli fonetik dan ahli bahasa yang pakar dalam fonetik mengkaji sifat fizikal pertuturan di dalam bidang fonetik secara tradisinya dibahagikan kepada tiga sub-disiplin berdasarkan persoalan kajian yang terlibat seperti bagaimana manusia merancang dan melaksanakan pergerakan untuk menghasilkan pertuturan (fonetik artikulasi), dan juga bagaimana pergerakan yang berbeza mempengaruhi sifat bunyi yang terhasil (fonetik akustik), atau bagaimana manusia menukar gelombang bunyi kepada maklumat linguistik (fonetik pendengaran).

Secara tradisinya, unit linguistik minimum fonetik ialah telefon—bunyi pertuturan dalam bahasa—yang berbeza daripada unit fonologi fonem; fonem ialah pengkategorian abstrak telefon.

Mengikut mitologi diketahui bahawa ilmu fonetik mula dikaji sejak seawal 2,500 tahun lalu di India purba, berikutan catatan Pāṇini mengenai tempat dan kelakuan penghasilan bunyi bagi bunyi konsonan di dalam buku bertarikh abad ke-5 SM dalam Bahasa Sanskrit. Sistem huruf Indik utama hari ini menyusun huruf konsonan mengikut klasifikasi Pāṇini.

Jenis fonetik[sunting | sunting sumber]

Phonetik mempunyai tiga cabang utama:

Fonetik penghasilan bunyi berkenaan penghasilan bunyi percakapan: kedudukan, bentuk, dan pergerakan organ percakapan seperti bibir, lidah dan lipatan vokal.
Fonetik akustik berkenaan dengan sifat akustik percakapan: sifat gelombang bunyi, seperti kekerapan dan harmonik bunyi.
Fonetik auditori berkenaan dengan persepsi bunyi: bagaimana bunyi diterima oleh telinga dalam dan seterusnya ditafsir di dalam otak.
Fonetik forensik adalah kegunaan ilmu fonetik (sains percakapan) bagi tujuan forensik (perundangan).

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Rujukan dan pautan luar[sunting | sunting sumber]

Phonetics Laboratory of the Université du Québec à Montréal.
the Web Site of the Phonetic Sciences Laboratory of the Université de Montréal.
The International Society of Phonetic Sciences (ISPhS) Diarkibkan 2007-10-12 di Wayback Machine
A little encyclopedia of phonetics, Peter Roach, Professor of Phonetics, University of Reading, UK. (pdf)
The sounds and sound patterns of language U Penn
UCLA lab data Diarkibkan 2003-06-04 di Wayback Machine
UCLA Phonetics Lab Archive
EGG and Voice Quality (electroglottography, phonation, etc.)
IPA handbook
IPA-SAM Phonetic Fonts
Speech Analysis Tutorial
Lecture materials in German on phonetics & phonology, university of Erfurt Diarkibkan 2008-12-08 di Wayback Machine
Real-time MRI video of the articulation of speech sounds, from the USC Speech Articulation and kNowledge (SPAN) Group Diarkibkan 2007-12-15 di Wayback Machine
Beginner's course in phonetics, with some exercises
Praat - Phonetic analysis software
SID- Speech Internet Dictionary Diarkibkan 2011-04-10 di Wayback Machine
Extensive collection of phonetics resources on the Web (University of North Carolina)

Bibliografi[sunting | sunting sumber]

Abercrombie, D. (1967). Elements of General Phonetics. Edinburgh University Press: Edinburgh.
Ashby, Michael & Maidment, John. (2005). Introducing Phonetic Science. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-80882-0 (hbk); ISBN 0-521-00496-9 (pbk).
Catford, J. C. (1977). Fundamental problems in phonetics. Bloomington, IN: Indiana University Press. ISBN 0-253-32520-X.
Clark, John; & Yallop, Colin. (1995). An introduction to phonetics and phonology (2nd ed.). Oxford: Blackwell. ISBN 0-631-19452-5.
Gussenhoven, C & Broeders, A. (1997). English pronunciation for student teachers. Wolters-Noordhoff BV Groningen, the Netherlands. ISBN 90-01-16703-9
Hardcastle, William J.; & Laver, John (Eds.). (1997). The handbook of phonetic sciences. Oxford: Blackwell Publishers. ISBN 0-631-18848-7.
Ladefoged, Peter. (1982). A course in phonetics (2nd ed.). London: Harcourt Brace Jovanovich.
Ladefoged, Peter. (2003). Phonetic data analysis: An introduction to fieldwork and instrumental techniques. Malden, MA: Blackwell Publishing. ISBN 0-631-23269-9 (hbk); ISBN 0-631-23270-2 (pbk).
Ladefoged, Peter; & Maddieson, Ian. (1996). The sounds of the world's languages. Oxford: Blackwell Publishers. ISBN 0-631-19814-8 (hbk); ISBN 0-631-19815-6 (pbk).
Maddieson, Ian. (1984). Patterns of sounds. Cambridge studies in speech science and communication. Cambridge: Cambridge University Press.
Laver, J. (1994).Principles of Phonetics. Cambridge: Cambridge University Press.
Pike, Kenneth L. (1943). Phonetics: A critical analysis of phonetic theory and a technic for the practical description of sounds. Ann Arbor: University of Michigan Press.
Pisoni, David B.; & Remez, Robert E. (Eds.). (2004). The handbook of speech perception. Oxford: Blackwell. ISBN 0-631-22927-2.
Rogers, Henry. (2000). The Sounds of Language: An Introduction to Phonetics. Harlow, Essex: Pearson. ISBN 0-582-38182-7.
Stevens, Kenneth N. (1998). Acoustic phonetics. Current studies in linguistics (No. 30). Cambridge, MA: MIT Press. ISBN 0-262-19404-X.