Hubungan Jordan-Palestin
 | |
 Jordan |
 Palestin |
|---|---|
| Misi diplomatik | |
| Pejabat Perhubungan Jordan di Palestin, Ramallah | Kedutaan Negara Palestin, Amman |
Hubungan Jordan–Palestin ialah hubungan dua hala yang kuat, bersejarah, tetapi kadangkala tidak stabil antara Kerajaan Hasyimiah Jordan dan Negara Palestin.
Jordan mempunyai pejabat di Ramallah, manakala Palestin mempunyai kedutaan di Amman. Kedua-duanya ialah ahli Liga Arab, OIC, dan Kesatuan Mediterranean.
Bendera Jordan dan Palestin serupa kecuali Jordan mempunyai bintang berbucu tujuh putih di tengah segitiga merahnya.
Sejarah[sunting | sunting sumber]
1949–1967[sunting | sunting sumber]
Jordan mengilhak Tebing Barat pada 24 April 1950, selepas perjanjian gencatan senjata 1949. Pada tahun 1951, Raja Abdullah I telah dibunuh oleh seorang warga Palestin daripada keluarga al-Husayni. Selepas pengilhakan, semua rakyat Palestin di Tebing Barat menjadi warga Jordan.[1] Di parlimen Jordan, terdapat 30 kerusi untuk kedua-dua tebing Barat dan Timur, menjadikan populasi yang hampir sama. Penduduk Palestin di Tebing Barat tidak menghadapi diskriminasi dan diberi hak yang sama seperti rakyat Jordan di Tebing Timur.[2]
1967–1988[sunting | sunting sumber]
Selepas Perang Enam Hari, Jordan kehilangan kawalan Tebing Barat kepada Israel. Bagaimanapun, rakyat Palestin di Tebing Barat tidak kehilangan kerakyatan mahupun kerusi mereka di parlimen Jordan. Kira - kira 300,000 rakyat Palestin melarikan diri ke Jordan. Pada tahun 1970, konflik tercetus antara Angkatan Bersenjata Jordan yang dipimpin oleh Raja Hussein dan Pertubuhan Pembebasan Palestin yang diketuai oleh Yasser Arafat. Konflik ini dikenali sebagai September Hitam. Selepas perang, Jordan mengusir PLO. Rakyat Palestin di Tebing Barat akan mengekalkan kewarganegaraan Jordan mereka sehingga Jordan meninggalkan semua tuntutan terhadap Tebing Barat pada 31 Julai 1988. Jordan kemudiannya mengiktiraf PLO sebagai "satu-satunya wakil rakyat Palestin yang sah." [3]
1988-1994[sunting | sunting sumber]
Berikutan pemutusan hubungan undang-undang antara Tebing Barat dan Kerajaan Jordan pada tahun 1988, kerajaan Jordan menyokong perjuangan PLO untuk menubuhkan sebuah negara Palestin di Tebing Barat dan Genting Gaza. Semasa persidangan damai selepas Persidangan Keamanan Madrid pada tahun 1991, rakyat Palestin diwakili sebagai subdelegasi dalam delegasi Jordan-Palestin, ini disebabkan oleh tuntutan Israel untuk mengelak daripada mewakili Palestin sebagai negara merdeka. Semasa rundingan Israel-Jordan di Washington DC pada tahun 1992, kebanyakan isu perbalahan Israel-Jordan telah diselesaikan, tetapi kerajaan Jordan enggan menandatangani sebarang perjanjian rasmi dengan Israel selagi tiada persetujuan dicapai dengan Palestin. Pada 13 September 1993 perjanjian Oslo telah ditandatangani, dan keesokan harinya anggota Palestin dari delegasi Jordan-Palestin menjadi delegasi yang berasingan. Perjanjian Oslo membolehkan delegasi Jordan berunding secara terbuka dengan delegasi Israel, dan pada 26 Oktober 1994, Perjanjian Keamanan Israel-Jordan ditandatangani.
1994-sekarang[sunting | sunting sumber]
Perjanjian damai Israel-Jordan mewujudkan beberapa perpecahan antara Jordan dan Pihak Berkuasa Palestin berhubung isu tempat suci Islam di Baitulmaqdis Timur, di mana perjanjian itu mengiktiraf perwalian Jordan, manakala Pihak Berkuasa Palestin mendakwa mempunyai hak yang sama. Dalam banyak isu lain, kerajaan Jordan dan Pihak Berkuasa Palestin bersatu kepala, kerana kerajaan di Amman menyokong aspirasi Palestin untuk sebuah negara dalam sempadan 1967.
Menurut tinjauan pendapat umum yang dijalankan oleh Pusat Kajian Strategik (CSS) di Universiti Jordan, 87% daripada populasi yang dikaji di peringkat akar umbi dan 92% daripada pakar menggelar Palestin sebagai isu serantau yang tinggi.[4]
Lihat juga[sunting | sunting sumber]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ "Jordan, a country known to have received the biggest flow of Palestinian refugees since 1948 and considered to host 41 perc..." (PDF). Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2017-08-28. Dicapai pada 2018-08-17.
- ^ Butenschøn, Nils August; Davis, Uri; Hassassian, Manuel Sarkis (17 August 2018). Citizenship and the State in the Middle East: Approaches and Applications. Syracuse University Press. ISBN 9780815628293 – melalui Google Books.
- ^ Husain, A. M. (2003-01-01). "Who is the Legitimate Representative of the Palestinian People?". Chinese Journal of International Law. 2 (1): 207–225. doi:10.1093/oxfordjournals.cjilaw.a000468. ISSN 1540-1650.
- ^ "Poll: Majority of Jordanians consider Palestinian cause top regional issue". Jordan Times (dalam bahasa Inggeris). 2022-05-12. Dicapai pada 2022-05-12.