Pergi ke kandungan

Kasut pointe

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.


Kasut pointe moden. Pinggir pad jari kaki yang dimasukkan di antara kaki dan kotak jari kaki untuk pelapik, dapat dilihat pada kaki kanan penari.

Kasut pointe (/pwænt/ pwant)[1] (Jawi: كاسوت ڤوانت), juga dikenali sebagai kasut balet,[2][3][4][5] adalah kasut khusus yang direka untuk penari balet pakai semasa persembahan kerja pointe. Penciptaan kasut pointe didorong oleh keperluan penari untuk kelihatan syurgawi dan mudah sekali, dan dari masa ke masa, ia telah dihaluskan untuk membolehkan penari melakukan pergerakan rumit dengan hujung jari kaki mereka dalam tempoh yang lama.[6][7] Biasanya, kasut pointe tersedia dalam pelbagai warna, dengan warna merah jambu pucat menjadi warna yang paling kerap.

Sejarah

[sunting | sunting sumber]
Marie Taglioni dalam peranan utama La Sylphide, sebuah balet yang keseluruhannya ditarikan en pointe

Wanita mula menari balet pada tahun 1681, dua puluh tahun selepas Raja Louis XIV dari Perancis memerintahkan penubuhan Académie Royale de Danse.[8] Pada masa itu, kasut balet wanita standard mempunyai tumit. Pada tahun 1730-an, penari Marie Camargo dari Balet Opera Paris adalah yang pertama memakai kasut tanpa tumit, membolehkannya melakukan lompatan yang sukar, jika tidak mustahil, dengan kasut konvensional pada zaman itu.[9] Selepas Revolusi Perancis, tumit telah dihapuskan sepenuhnya daripada kasut balet standard. Kasut balet bertapak rata yang merupakan pendahulu kepada kasut pointe moden ini diikat pada kaki dengan reben dan menggabungkan lipatan di bawah jari kaki untuk membolehkan penari melompat, melakukan pusingan, dan meluruskan kaki mereka sepenuhnya.

Penari pertama yang naik dengan hujung jari kaki melakukannya dengan bantuan ciptaan Charles Didelot pada tahun 1796.[10] "Mesin terbang" beliau mengangkat penari ke atas, membolehkan mereka berdiri dengan hujung jari kaki sebelum meninggalkan tanah.[9] Keringanan dan kualiti laksana bidadari ini diterima dengan baik oleh penonton, sebagai hasilnya, koreografer mula mencari cara untuk memasukkan lebih banyak kerja pointe ke dalam karya mereka.

Ketika tarian berkembang ke abad ke-19, penekanan pada kemahiran teknikal meningkat, begitu juga dengan keinginan untuk menari en pointe tanpa bantuan wayar. Apabila Marie Taglioni pertama kali menari La Sylphide en pointe, kasutnya tidak lebih daripada selipar satin yang diubah suai; tapak kasut diperbuat daripada kulit, dan bahagian sisi serta jari kaki dijahit untuk membantu kasut mengekalkan bentuknya.[11] Oleh kerana kasut pada zaman itu tidak menawarkan sebarang sokongan, penari akan melapik jari kaki mereka untuk keselesaan dan bergantung pada kekuatan kaki dan buku lali mereka sebagai sokongan.

Bentuk kasut pointe yang seterusnya besar perbezaan muncul di Itali pada akhir abad ke-19. Penari seperti Pierina Legnani memakai kasut dengan platform yang kukuh dan rata pada hujung hadapan kasut, dan bukannya dengan jari kaki yang lebih tajam pada model sebelumnya. Kasut ini juga termasuk kotak—diperbuat daripada lapisan fabrik—untuk menahan jari kaki, dan tapak yang lebih keras dan kuat. Ia dibina tanpa paku dan tapak hanya dikeraskan pada jari kaki, menjadikannya hampir senyap. Menjelang tahun 1880-an, tukang kasut bernama Salvatore Capezio juga menambah baik pembinaan kasut pointe selepas satu siri kerja dalam membaiki kasut pointe.[12][13]

Kelahiran kasut pointe moden sering dikaitkan dengan balerina Rusia pada awal abad ke-20, Anna Pavlova, yang merupakan salah seorang penari paling terkenal dan berpengaruh pada zamannya. Pavlova mempunyai kekura kaki yang sangat tinggi dan melengkung, yang menjadikannya mudah tercedera ketika menari en pointe. Beliau juga mempunyai kaki yang langsing dan tirus, yang mengakibatkan tekanan berlebihan pada ibu jari kakinya. Untuk mengatasi masalah ini, beliau memasukkan tapak kulit yang dikeraskan ke dalam kasutnya sebagai sokongan tambahan dan meratakan serta mengeraskan bahagian jari kaki untuk membentuk kotak.[11]

Sejarahnya, lelaki tidak pernah mempersembahkan tarian dengan memakai kasut pointe kecuali untuk kesan komedi.[14] Contoh-contoh ini termasuk Les Ballets Trockadero de Monte Carlo dan watak-watak seperti Bottom dalam Mimpi Suatu Malam Pertengahan Musim Panas dan saudara tiri yang jahat dalam Cinderella.[9]

Kontroversi

[sunting | sunting sumber]

Kasut pointe menggunakan pengukuhan struktur pada bahagian batang dan kotak jari kaki dalam usaha untuk mengagihkan beban berat penari ke seluruh kaki, dengan itu mengurangkan beban pada jari kaki yang cukup untuk membolehkan penari menyokong semua berat badan mereka pada kaki yang sepenuhnya menegak.

Tetapi kepercayaan ini dipertikaikan. Tiada apa-apa dalam reka bentuk kasut pointe yang dapat mencegah "gelinciran" kaki, di mana, ketika en pointe, berat penari memaksa kaki mereka turun ke dalam kasut sehingga ibu jari kaki mereka bertemu dengan hujung kotak jari kaki. Ukuran telah menunjukkan bahawa sebahagian besar berat penari en pointe ditanggung oleh ibu jari kaki, tanpa mengira panjang jari kaki kedua. Oleh itu, pengukuhan sedemikian tidak dapat dan tidak mengagihkan beban berat ke seluruh kaki seperti yang didakwa.[15]

Pembinaan

[sunting | sunting sumber]
Bahagian-bahagian kasut pointe

Setiap penari mempunyai kaki yang unik, dengan variasi termasuk panjang dan bentuk jari kaki, kelenturan lengkungan, dan kekuatan mekanikal. Kesannya, kebanyakan pengeluar kasut pointe menghasilkan lebih daripada satu model kasut, dengan setiap model menawarkan padanan yang berbeza, serta kasut yang dibuat khas. Walau bagaimanapun, tanpa mengira pengeluar atau model, semua kasut pointe berkongsi dua ciri struktur penting yang membolehkan penari menari dengan hujung jari kaki mereka:

  • Box (har. kotak) di bahagian hadapan kasut yang menutup dan menyokong jari-jari kaki penari.
  • Shank (har. batang) yang merupakan sekeping bahan keras yang berfungsi untuk mengeraskan tapak kasut supaya dapat memberikan sokongan kepada lengkungan kaki penari ketika en pointe.[11]

Bahagian luar kasut pointe ditutup dengan fabrik, dengan itu menyembunyikan kotak dan elemen struktur dalaman yang lain dan memberikan penampilan yang estetik pada kasut. Kebanyakan kasut pointe ditutup dengan satin, tetapi ada juga yang tersedia dengan luaran kanvas. Kasut pointe paling kerap didapati dalam warna merah jambu pucat dan kurang kerap dalam warna hitam dan putih. Dalam beberapa tahun kebelakangan ini, kasut pointe juga menjadi lebih berpelbagai dalam warna. Sebagai contoh, banyak pembuat kasut pointe, seperti Bloch, menawarkan kasut pointe dalam pelbagai warna kulit mulai dari merah jambu muda hingga coklat yang lebih dalam untuk disesuaikan dengan kulit yang lebih gelap. Apabila warna lain diinginkan (contohnya, untuk dipadankan dengan kostum), kasut pointe boleh diwarnai atau dipesan dalam warna khas.

Vamp (har. penutup kaki atas) merujuk kepada bahagian atas kasut, diukur dari platform hingga ke tali cerut; biasanya, jari kaki yang lebih panjang memerlukan vamp yang lebih panjang. Throat (har. leher) adalah hujung vamp di atas lengkungan kaki; ia biasanya berbentuk V atau bulat, yang cenderung untuk menyesuaikan kaki dengan lengkungan yang lebih tinggi atau lebih rendah, dengan masing-masing. Tali cerut terletak di dalam pengikat pada throat; ini boleh dibuat daripada getah atau renda.

Kotak

[sunting | sunting sumber]
Luaran satin kasut pointe yang diregangkan dengan ketat mendedahkan bentuk kotak jari kaki pada bawahnya.

Kotak ialah penutup keras di dalam bahagian hadapan kasut yang membalut dan menyokong jari-jari kaki penari.[16] Bahagian hadapan kotak diratakan untuk membentuk platform di mana penari dapat mengimbangi badan, dan fabrik menutupi bahagian luar kotak untuk tujuan estetik.

Dalam kasut pointe konvensional, kotak biasanya dibuat daripada lapisan kertas, pes, dan fabrik yang dikemaskan dengan ketat serta telah digamkan bersama dan kemudian dibentuk menjadi penutup.[16] Apabila gam kering, ia menjadi keras dan memberikan kekakuan yang diperlukan. Dalam beberapa kasut pointe yang lebih baru, kotak mungkin dibuat daripada plastik dan getah, dengan kekakuan disediakan oleh plastik.[16]

Bentuk kotak berbeza dengan ketara antara model kasut dan pengeluar. Beberapa sifat bentuk, termasuk panjang kotak, ketinggian, sudut tirus dan luas platform, menentukan kesesuaian kasut untuk mana-mana kaki tertentu.[16]

Tapak

[sunting | sunting sumber]
Tapak kasut pointe adalah nipis dan hanya menutupi sebahagian daripada bahagian bawah kasut supaya ia tidak begitu kelihatan.

Bagi kebanyakan kasut pointe, tapak kasut dibina daripada sekeping kulit yang dilekatkan pada kasut dengan pelekat dan diperkuat dengan jahitan di sepanjang tepinya.[16] Tapak kasut bertindih dan memastikan tepi fabrik luaran kasut yang tidak siap dilindungi. Kasut pointe boleh dihasilkan sama ada dengan tapak kasut yang dikikis, yang memberikan cengkaman yang lebih baik, atau tapak kasut yang digilap, yang mempunyai permukaan lebih licin untuk mengurangkan cengkaman.

Rupa estetik adalah sangat penting untuk kasut pointe moden. Untuk mencapai penampilan yang elegan, fabrik luaran kasut yang lebih dekoratif ditonjolkan dengan jelas, meliputi kawasan semaksimum yang mungkin pada permukaan kasut yang kelihatan. Untuk tujuan ini, tapak kasut diperbuat daripada bahan nipis untuk memberikan profil yang minimum, dan margin satin dilipat dengan rapi pada sekelilingnya supaya tapak kasut hanya menutupi sebahagian daripada bahagian bawah kasut.

Batang kasut

[sunting | sunting sumber]
Bahagian batang ditutup dengan fabrik nipis, yang seterusnya bersentuhan secara langsung dengan bahagian bawah kaki penari.

Bahagian batang biasanya diperbuat daripada kulit, plastik, kertas berlapis, atau lapisan guni yang dikeraskan dengan gam. Kelenturan batang ditentukan oleh ketebalannya dan jenis bahan yang digunakan. Ketebalan batang mungkin menjadi konsisten sepanjang panjangnya, atau ia mungkin berbeza-beza di sepanjang panjangnya bagi menghasilkan kekuatan yang berbeza pada titik-titik tertentu. Sebagai contoh, celahnya mungkin dipotong merentasi batang pada demi-pointe untuk meningkatkan pelayaran lancar. Selain itu, ketebalan batang boleh berubah pada titik tertentu sepanjang panjangnya untuk melaksanakan kekuatan yang berbeza di atas dan di bawah peralihan. Kasut pointe standard biasanya mempunyai batang penuh, di mana batang melalui sepanjang panjang tapak kasut, atau batang panjang berpecahan (contohnya, separuh atau tiga perempat). Ramai pengeluar kasut pointe menawarkan pilihan bahan batang, dan ada yang akan membina kasut dengan batang yang disesuaikan dengan kekerasan dan panjang yang berbeza.

Pengeluar kasut pointe, seperti Grishko, menawarkan pelbagai kekuatan batang untuk memenuhi keperluan penari yang berbeza. Kekuatan batang yang ideal sebahagian besarnya ditentukan oleh lengkungan dan kekuatan kaki keseluruhan penari.[17] Penari dengan lengkungan yang kuat dan kelenturan memerlukan batang yang lebih keras (sederhana, keras, atau adikeras) untuk memberikan sokongan yang mencukupi semasa menari en pointe. Sebaliknya, penari dengan kaki yang lebih lemah, terutamanya mereka yang baru dalam kerja pointe, mendapat manfaat daripada batang yang lebih lembut (adilembut atau lembut), yang membolehkan penunjukan kaki yang lebih mudah. Selain itu, penari boleh memilih untuk memakai model kasut pointe yang berbeza dalam persembahan tertentu, bergantung pada koreografi. Sebagai contoh, karya berlirik mungkin memerlukan kasut yang lebih lembut, manakala karya yang lebih dinamik dan berat mungkin memerlukan kasut yang lebih keras dan kaku.

Reben dan jalur elastik

[sunting | sunting sumber]
Reben dan jalur elastik digunakan untuk mengikat kasut pointe pada kaki.

Kasut pointe menggunakan dua reben fabrik dan jalur elastik untuk mengikatnya pada kaki. Kebanyakan kerja untuk mengikat kasut pada kaki dilakukan oleh reben. Dua reben membalut pergelangan kaki penari dalam arah yang bertentangan, bertindih antara satu sama lain untuk membentuk palang di bahagian depan. Hujung reben kemudian diikat bersama dalam simpul, yang kemudian diselitkan di bawah reben pada bahagian dalam buku lali untuk menyembunyikannya daripada pandangan.

Jalur elastik—yang melintasi bahagian depan pergelangan kaki di bawah reben—mengekalkan tumit kasut pada tempatnya terhadap kaki apabila penari berada dalam posisi en pointe. Dengan pilihan, dua jalur elastik yang bertindih boleh digunakan pada setiap kasut untuk meningkatkan ketegangan dan kuasa pegangan.

Lokasi di mana jalur dan reben dilekatkan pada kasut adalah kritikal, kerana peletakan yang salah boleh mengakibatkan kasut menjadi tidak padan.[18] Sesetengah penari memilih untuk menjahit reben dan getah pada bahagian dalam kasut, manakala yang lain menjahitnya di luar pada bahagian luaran sutera. Biasanya, hujung reben yang baru dijahit terdedah kepada api untuk mencairkannya dan dengan itu mencegah daripada terurai.

Kasut pra-pointe

[sunting | sunting sumber]

Kasut pra-pointe, yang juga dipanggil sebagai break-down, demi-pointe, atau kasut soft-block, berkongsi banyak ciri dengan kasut pointe. Contohnya, penampilan luarnya menyerupai kasut pointe, dan ia mempunyai kotak jari kaki, walaupun kotak itu lebih lembut dan sayap (bahagian sisi kotak jari kaki) biasanya tidak sedalam yang terdapat pada kasut pointe. Kasut pra-pointe diikat pada kaki dengan reben dan jalur elastik dengan cara yang sama seperti kasut pointe. Namun, berbeza dengan kasut pointe, kasut demi-pointe tidak mempunyai batang dan hasilnya, ia tidak memberikan sokongan yang diperlukan untuk kerja pointe yang betul.[19]

Kasut pra-pointe paling kerap digunakan untuk melatih penari yang baru dalam teknik pointe. Ia berfungsi untuk menyesuaikan penari dengan rasa memakai kasut pointe dan untuk menguatkan pergelangan kaki dan kaki sebagai persediaan untuk menari en pointe dalam kasut pointe. Kotak jari kaki membolehkan penari mengalami rasa kasut pointe, sementara tapak dalam dan tapak luar bekerjasama untuk memberikan rintangan yang diperlukan untuk meningkatkan kekuatan kaki dan buku lali.

Proses pembuatan

[sunting | sunting sumber]

Pembuatan tradisional kasut pointe biasanya menggunakan kaedah turnshoe, di mana setiap kasut pada awalnya dibina secara terbalik pada acuan kasut, kemudian diterbalikkan ke orientasi yang betul sebelum disiapkan.[20] Sebaliknya, pengeluaran kasut pointe konvensional selalunya bergantung pada kelebut yang distandardkan dan bersimetri untuk kasut kiri dan kanan, menghasilkan sepasang kasut yang kelihatannya sama. Namun, beberapa balerina memilih kelebut yang ditunjukkan dimana mereka mereplikasi dengan teliti kontur unik kaki mereka sendiri, yang boleh diberikan kepada pengeluar kasut pointe untuk memudahkan penciptaan kasut yang disesuaikan dengan keperluan individu mereka.

Pemecahan

[sunting | sunting sumber]

Untuk mengurangkan ketidakselesaan yang berkaitan dengan kasut pointe yang baru, penari kerapkali terlibat dalam sebuah proses memecahkan kasut, yang melibatkan manipulasi kasut agar sesuai dengan kontur unik kaki mereka. Ini biasanya dicapai melalui pelaksanaan relevé, yang menyebabkan fleksi semula jadi kotak jari kaki dan batang kasut, dengan itu memudahkan tindak balas boleh diadaptasi dalam struktur kasut.[16] Sebaliknya, pelbagai kaedah alternatif telah digunakan untuk memecahkan kasut pointe, termasuk mengubah bentuk manual, hentakan bertukulan, dan pelembutan gam yang disebabkan oleh haba atau kelembapan. Namun, pendekatan ini sering kali tidak produktif, kerana ia gagal menghasilkan penyesuaian yang harmoni antara kasut dan kaki sambil juga berisiko merosakkan kasut dan berpotensi memendekkan jangka hayatnya.[16] Perlu diperhatikan, amalan memecahkan kasut pointe dengan tangan umumnya dikhaskan untuk penari profesional yang menggunakan kasut ini untuk tempoh yang lama setiap hari, manakala penari bukan profesional dan mereka yang berada pada peringkat awal latihan pointe biasanya tidak melakukannya untuk memanjangkan ketahanan kasut.

Aksesori

[sunting | sunting sumber]

Seseorang penari mungkin mengalami ketidakselesaan semasa memakai kasut pointe walaupun selepas kasut itu telah dipecahkan. Beberapa peranti biasanya digunakan untuk mengurangkan ketidakselesaan:[21]

  • Pad jari kaki ialah sarung kecil yang membungkus dan melapik jari kaki daripada kotak yang keras dan mencegah geseran yang boleh menyebabkan lecet. Ini biasanya diperbuat daripada helaian gel nipis yang diliputi fabrik.
  • Pemisah atau penjarak jari kaki gel dengan pelbagai bentuk dan saiz dimasukkan di antara jari kaki; ini berfungsi untuk menyesuaikan jarak dan penjajaran jari kaki bagi melegakan kesakitan pada sendi bunion antara ibu jari kaki dan jari kaki pertama.
  • Wul biri-biri diregangkan dan dibalut pada sekitar jari kaki untuk mengurangkan lecet dan kemungkinan melecet. Selepas beberapa kali digunakan, bulu biri-biri menjadi padat dan padan dengan kaki penari.
  • Pita dililit di sekitar jari kaki untuk mengurangkan lelas dan lepuh.
  • Pad lepuh adalah kepingan gel kecil yang mencegah kecederaan akibat gosokan dan geseran.
Pad jari kaki
Pad jari kaki
Penjarak jari kaki
Penjarak jari kaki

Jangka hayat

[sunting | sunting sumber]

Semasa penggunaan biasa kasut pointe, tiga bentuk utama kerosakan muncul sebagai faktor penentu dalam menentukan jangka hayat fungsinya. Paling utama ialah kerosakan pada batang, yang berlaku akibat lenturan berulang pada badan kasut. Apabila batang secara beransur-ansur kehilangan integriti strukturnya, keupayaannya untuk memberikan sokongan berkurangan, akhirnya menjadikan kasut tidak boleh digunakan apabila ia sama ada patah atau menjadi terlalu lembut. Faktor penting kedua ialah pelembutan kotak secara beransur-ansur, terutamanya platform yang berfungsi sebagai titik keseimbangan penari. Apabila kasut pointe telah mencapai tahap haus yang lanjut, ke tahap di mana ia tidak lagi memastikan keselamatan penari, ia biasanya dirujuk sebagai "mati".

Jenis haus utama yang lain melibatkan fabrik luaran. Dalam kerja pointe, bahagian hadapan dan tepi bawah kotak jari kaki dikenakan geseran terhadap permukaan persembahan. Geseran ini akhirnya akan menghauskan fabrik luaran kasut, seterusnya mendedahkan kotak jari kaki dan menghasilkan tepi fabrik yang longgar dan compang-camping. Tidak seperti batang yang lemah, fabrik luaran yang rosak tidak menjejaskan prestasi kasut. Walau bagaimanapun, disebabkan penampilannya yang tidak profesional, fabrik yang rosak mungkin menjadikan kasut tidak sesuai untuk dipakai dalam situasi selain latihan atau latihan tidak formal.

Haus kasut pointe yang biasa, di mana fabrik telah haus sehingga mendedahkan kotak jari kaki

Di bawah penggunaan yang sederhana, sepasang kasut pointe biasanya akan bertahan selama sepuluh hingga dua puluh jam pemakaian. Bagi pelajar tari, ini sering diterjemahkan kepada beberapa minggu atau bulan penggunaan yang boleh digunakan daripada sepasang kasut pointe. Penari profesional biasanya memakai kasut pointe dengan lebih cepat; sepasang kasut baru mungkin haus dalam satu persembahan sahaja. Sebagai contoh, pada tahun 2013, New York City Ballet memesan 8,500 pasang (untuk 180 penari),[22][23] dan Royal Ballet menggunakan kira-kira 12,000 pasang kasut pointe.[24][25]

Jangka hayat kasut pointe bergantung pada banyak faktor, termasuk:

  • Penggunaan: Gaya tarian yang lebih agresif dan penggunaan yang lebih kerap serta berpanjangan akan mempercepatkan kehausan.
  • Teknik tarian: Teknik yang tidak betul akan menyebabkan kasut mengalami tekanan luar biasa yang boleh menyebabkan kerosakan pramatang.
  • Padanan: Kasut pointe yang padan akan menggalakkan teknik yang betul, yang seterusnya membawa kepada jangka hayat kasut yang lebih panjang.
  • Berat: Berat penari yang lebih besar akan memberi tekanan yang lebih besar kepada kasut, menyebabkan kehausan yang lebih cepat.
  • Pembinaan: Kualiti dan jenis pembinaan yang berbeza akan menghasilkan jangka hayat yang berbeza.
  • Bahan batang: Kekerasan dan integriti bahan batang yang berbeza akan merosot pada kadar yang berbeza.
  • Proses melembutkan kasut: Proses melembutkan kasut mensimulasikan kehausan yang dipercepatkan, dan dengan itu boleh memendekkan jangka hayat kasut.
  • Permukaan persembahan: Permukaan yang kasar menyebabkan kehausan fabrik luaran yang cepat, berbeza dengan permukaan licin seperti lantai Marley, yang meminimumkan kadar kehausan fabrik.
  • Kekuatan kaki: Otot lengkungan kaki yang lebih kuat akan memberi tekanan yang lebih besar pada batang, menyebabkannya membengkok lebih banyak dan dengan itu mempercepatkan kehausannya.

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Wells, John (3 April 2008). Longman Pronunciation Dictionary (dalam bahasa Inggeris) (ed. 3rd). Pearson Longman. ISBN 978-1-4058-8118-0.
  2. ^ "Process of making a ballet toe shoe" (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada December 19, 2022.
  3. ^ Greenfield, Rebecca. "Celebrity Invention: Bill Nye's Ballet Slipper". The Atlantic (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada December 19, 2022.
  4. ^ Knapp, S.D. (2000). The Contemporary Thesaurus of Search Terms and Synonyms: A Guide for Natural Language Computer Searching (dalam bahasa Inggeris). Oryx Press. m/s. 60. ISBN 978-1-57356-107-5. Dicapai pada 28 Dec 2022.
  5. ^ Lesko, K.M. (2017). Jeanne Devereaux, Prima Ballerina of Vaudeville and Broadway: "She Ran Between the Raindrops" (dalam bahasa Inggeris). McFarland, Incorporated, Publishers. m/s. 82. ISBN 978-1-4766-2749-6. Dicapai pada 28 Dec 2022.
  6. ^ "Dance Talk Article | Miller's Dance Studio". millersdancestudio.com (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-12-17.
  7. ^ Cooper, Grier. "History of Pointe Shoes: Their Invention, Construction & Use | DanceUs.org". www.danceus.org (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2023-12-17.
  8. ^ "History of the pointe shoe". www.brown.edu (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-02-15.
  9. ^ a b c Guiheen, Julia (4 August 2020). "The History of Pointe Shoes: The Landmark Moments That Made Ballet's Signature Shoe What It Is Today" (dalam bahasa Inggeris). Pointe Magazine. Dicapai pada 20 October 2020.
  10. ^ "When the Shoe Fits, Dance In It". www.arts.gov (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-02-15.
  11. ^ a b c Weinman, Joanna (2013-10-21). "Pointe Shoe Evolution". Gaynor Minden (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-02-15.
  12. ^ Sourcing, 11 21 2015 | Fashion Fabric (2015-11-21). "Fashion Archives: The History of the Ballet Flat". StartUp FASHION (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2020-05-18.
  13. ^ Stimpert, Desiree. "Shoe Glossary: Ballerina Flats". LiveAbout (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2020-05-18.
  14. ^ Fisher, Jennifer (2014). "Why Ballet Men Do Not Stand on Their Toes (but Georgian Men Do)". The World of Music, 2014, Music, Movement, and Masculinities (dalam bahasa Inggeris). 3 (2): 59–77. JSTOR 24318176. Dicapai pada 19 October 2020.
  15. ^ Selinah Shah “Pointe shoes complicate the biomechanics of ballet” LER April 2010. R.G.Torba & D.A.Rice “Pressure analysis of the ballet shoe while en pointe.” Proceedings of the Twelfth Southern Biomedical Engineering Conference, New Orleans. LA, USA 1993, pp48-50. Doi10.1109/SBEC.1993.247350.
  16. ^ a b c d e f g Barringer, Janice; Schlesinger, Sarah (2012) [1998]. The Pointe Book (ed. 3rd). Princeton Book Company, Publishers. ISBN 978-0-87127-355-0.
  17. ^ Shah, Selina (November 2009). "Determining a Young Dancer's Readiness for Dancing on Pointe". Current Sports Medicine Reports (dalam bahasa Inggeris). 8 (6): 295–299. doi:10.1249/JSR.0b013e3181c1ddf1. PMID 19904068. S2CID 43706514.
  18. ^ Reinhardt, Angela (2008) [2008]. Pointe shoes, tips and tricks (ed. 1st). Dance Books Ltd. ISBN 978-1-85273-115-1.
  19. ^ Cyprus, Diving in (2019-09-20). "10 Burning questions about Pointe Shoes". DANCE | LIFE | BALANCE (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-02-15.
  20. ^ "Dancing Shoes" (dalam bahasa Inggeris). The Ballet Bag. Dicapai pada 2013-03-22.
  21. ^ Guiheen, Julia (2020-08-04). "The History of Pointe Shoes: The Landmark Moments That Made Ballet's Signature Shoe What It Is Today". Pointe Magazine (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2024-02-22.
  22. ^ "Why It Takes 8,500 Pairs Of Pointe Shoes To Put On 'The Nutcracker'". Huffpost (dalam bahasa Inggeris). December 18, 2013. To ensure that all dancers have enough shoes, the company orders about 8,500 pairs every year.
  23. ^ "Meet Our Dancers" (dalam bahasa Inggeris). New York City Ballet.
  24. ^ "Watch: See The Royal Ballet from the perspective of a pointe shoe" (dalam bahasa Inggeris). Royal Opera House. 13 December 2013. Each Season our Royal Ballet dancers use about 12,000 pairs of shoes. Combined with the character shoes, elastic, ribbons and detailing relevant to each production, the total cost for footwear is over £250,000 a year.
  25. ^ "Dancers" (dalam bahasa Inggeris). Royal Opera House.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Kasut_pointe&oldid=6345077"