Undang-undang di Eropah
Undang-undang Eropah merujuk kepada sistem-sistem perundangan Eropah. Eropah adalah tempat kelahiran kedua-dua Empayar Rom dan Empayar British, yang menjadi asas kepada dua bentuk sistem perundangan dominan undang-undang persendirian, undang-undang sivil dan lazim.
Sejarah
[sunting | sunting sumber]Sejarah undang-undang Eropah amat rencam. Undang-undang Rom telah mengalami pengkanunan besar dalam Corpus Juris Civilis Maharaja Justinian, yang kemudiannya dikembangkan dalam Zaman Pertengahan oleh sarjana undang-undang zaman pertengahan. Di England Abad Pertengahan, hakim-hakim mempunyai kuasa yang lebih besar daripada di tanah besar dan mula membangunkan badan kes duluan tersendiri. Pada asalnya undang-undang sivil adalah satu sistem perundangan lazim di majoriti Eropah tetapi dengan kebangkitan nasionalisme di negara-negara Nordik abad ke-17 dan sekitar zaman Revolusi Perancis, ia berpecah menjadi sistem-sistem nasional yang berasingan. Perubahan ini disebabkan oleh pembangunan kanun negara asing, dipengaruh paling kuat oleh Kod Napoleon Perancis dan kanun Jerman dan Switzerland. Pada masa ini, undang-undang sivil menggabungkan banyak idea yang berkaitan dengan Pencerahan. Undang-undang Kesatuan Eropah dibina berdasarkan set undang-undang yang telah dikanunkan, yang ditetapkan dalam Perjanjian. Namun, undang-undang di EU dicampurkan dengan duluan dalam undang-undang kes Mahkamah Keadilan Eropah. Selaras dengan sejarahnya, tafsiran undang-undang Eropah kurang bergantung pada pertimbangan dasar berbanding undang-undang AS.[1]
Undang-undang supranasional
[sunting | sunting sumber]Undang-undang mengikut negara
[sunting | sunting sumber]- Undang-undang Albania
- Undang-undang Andorra
- Undang-undang Armenia
- Undang-undang Austria
- Undang-undang Azerbaijan
- Undang-undang Belanda
- Undang-undang Belarus
- Undang-undang Belgium
- Undang-undang Bosnia dan Herzegovina
- Undang-undang Bulgaria
- Undang-undang Croatia
- Undang-undang Cyprus
- Undang-undang Cyprus Utara
- Undang-undang Denmark
- Undang-undang Estonia
- Undang-undang Finland
- Undang-undang Georgia
- Undang-undang Hungary
- Undang-undang Iceland
- Undang-undang Itali
- Undang-undang Jerman
- Undang-undang Kazakhstan
- Undang-undang Latvia
- Undang-undang Liechtenstein
- Undang-undang Lithuania
- Undang-undang Luxembourg
- Undang-undang Malta
- Undang-undang Moldova
- Undang-undang Monaco
- Undang-undang Montenegro
- Undang-undang Negara Kota Vatikan
- Undang-undang Norway
- Undang-undang Perancis
- Undang-undang Poland
- Undang-undang Portugal
- Undang-undang Republik Ireland
- Undang-undang Republik Czech
- Undang-undang Republik Macedonia
- Undang-undang Romania
- Undang-undang Rusia
- Undang-undang San Marino
- Undang-undang Serbia
- Undang-undang Slovakia
- Undang-undang Slovenia
- Undang-undang Sepanyol
- Undang-undang Sweden
- Undang-undang Switzerland
- Undang-undang Turki
- Undang-undang Ukraine
- Undang-undang United Kingdom
- Undang-undang Yunani
Wilayah tanggungan, autonomi dan wilayah
[sunting | sunting sumber]
- Undang-undang Abkhazia
- Undang-undang Åland
- Undang-undang Akrotiri dan Dhekelia
- Undang-undang Crimea
- Undang-undang Kepulauan Faroe
- Undang-undang Gibraltar
- Undang-undang Guernsey
- Undang-undang Pulau Manusia
- Undang-undang Jersey
- Undang-undang Nagorno-Karabakh
- Undang-undang Nakhichevan
- Undang-undang Republik Turki Cyprus Utara
Lihat juga
[sunting | sunting sumber]Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ Kristoffel Grechenig & Martin Gelter, The Transatlantic Divergence in Legal Thought: American Law and Economics vs. German Doctrinalism, Hastings International and Comparative Law Review 2008, vol. 31, p. 295-360; Martin Gelter & Kristoffel Grechenig, History of Law and Economics, akan datang dalam Encyclopedia on Law & Economics.