Curtiss SOC Seagull

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
SOC Seagull
pesawat laut Seagull ketika penerbangan
Peranan Peninjau
National origin Amerika Syarikat
Pengeluar Curtiss-Wright
Pereka Alexander Solla
Penerbangan sulung April 1934
Pengenalan 12 November 1935
Dibersarakan 1945
Pengguna utamas Tentera Laut Amerika Syarikat
Pengawal Pantai Amerika Syarikat
Kor Marin Amerika Syarikat
Dikeluarkan 1935-1940
Jumlah dibina 322 (258 buah oleh Curtiss, 64 buah oleh NAF)

Curtiss SOC Seagull ialah pesawat laut pemerhati berenjin tunggal buatan Amerika yang direka oleh Alexander Solla dari syarikat Curtiss-Wright Corporation untuk Tentera Laut Amerika Syarikat . Pesawat ini berkhidmat di kapal perang dan kapal penjelajah dalam konfigurasi pesawat laut, dilancarkan dengan katapel pesawat dan mendarat melalui pendaratan laut. Sayapnya boleh dilipat ke belakang setentang dengan fiuslaj untuk penyimpanan di atas kapal. Apabila berpangkalan di darat atau di kapal pengangkut, pelampung tunggal digantikan dengan gear pendaratan beroda tetap.

Syarikat Curtiss telah menyerahkan 258 buah pesawat SOC versi SOC-1 hingga SOC-4, bermula tahun 1935. Reka bentuk SOC-3 telah dijadikan asas bagi varian SON-1 yang dikeluark di Kilang Pesawat Tentera laut (NAF). Sebanyak 64 buah pesawat telah diserahkan sejak ia dikeluarkan oleh NAF bermula tahun 1940.

Reka bentuk dan pembangunan[sunting | sunting sumber]

Pesawat SOC telah ditempah untuk pengeluaran oleh Tentera Laut Amerika Syarikat pada tahun 1933 dan berkhidmat pada tahun 1935. Tempahan pertama adalah untuk 135 buah model SOC-1, yang diikuti oleh 40 buah pesawat model SOC-2 untuk operasi pendaratan dan 83 buah pesawat SOC-3. Satu varian pesawat SOC-3 telah dibina oleh Kilang Pesawat Tentera Laut dan dikenali sebagai SON-1. [1]

Sejarah operasi[sunting | sunting sumber]

Kapal laut pertama SOC ditugaskan ialah kapal penjelajah ringan USS Marblehead pada November 1935; menjelang akhir dekad, pesawat SOC telah menggantikan pesawat pendahulunya di seluruh armada tersebut. Pengeluarannya ditamatkan pada tahun 1938. Menjelang tahun 1941, kebanyakan kapal perang telah beralih kepada pesawat Vought OS2U Kingfisher dan kapal-kapal penjelajah telah menggantikan pesawat SOC mereka yang sudah usang dengan pesawat SO3C Seamew generasi ketiga. Pesawat SO3C, bagaimanapun mengalami masalah enjin yang lemah dan rancangan untuk menggunakannya sebagai pengganti telah dibatalkan. SOC, walaupun tergolong dalam generasi terdahulu masih meneruskan misi pemerhatian tembakan dan misi peninjau walaupun jarak terhadnya.

Melalui enam bulan pertama perkhidmatan tentera laut, pesawat SOC dikenali sebagai XO3C-1, [2] Penamaan ditukar kepada SOC apabila ia diputuskan untuk menggabungkan peranan peninjau dan pemerhatinya. Pesawat SOC tidak dipanggil Seagull sehingga 1941, apabila Tentera Laut AS memulakan penggunaan nama-nama popular untuk pesawat sebagai tambahan kepada sebutan alfa-numerik mereka. Nama 'Seagull' sebelum ini telah diberikan kepada dua pesawat sivil Curtiss, Model Curtiss 18 dan Model 25, panggilan bagi kedua-duanya ditukarkan kepada bot terbang Curtiss MF. [3]

Apabila beroperasi sebagai kapal terbang laut, pesawat SOC yang pulang akan mendarat di permukaan laut yang agak tenang di bahagian terlindung oleh kapal apabila ia membuat pusingan lebar, selepas itu pesawat itu akan ditarik balik ke geladak. [4]

Apabila pesawat SOC digantikan oleh pesawat OS2U Kingfisher, kebanyakan kerangka udara yang tinggal telah ditukar kepada pesawat latihan; pesawat-pesawat ini kekal digunakan sehingga tahun 1945. [5] Dengan kegagalan Curtiss SO3C Seamew, banyak pesawat SOC dalam perkhidmatan barisan kedua telah dikembalikan ke unit barisan hadapan bermula pada akhir tahun 1943. Ia berkhidmat di atas kapal perang di zon pertempuran untuk baki Perang Dunia II. Ini merupakan salah satu daripada beberapa contoh dalam sejarah penerbangan di mana jenis pesawat yang lebih lama, yang telah bersara atau dihantar ke perkhidmatan barisan kedua, menggantikan jenis pesawat baharu yang bertujuan untuk menggantikannya. [6]

Varian[sunting | sunting sumber]

SOC-3A Seagull mendarat di USS Long Island pada April 1942, meraikan pendaratan ke-2000 kapal induk itu
SOC-4 Pengawal Pantai AS.
XO3C-1 ( Model Curtiss 71 )
Pesawat prototaip, dikuasakan oleh 550 hp (410 kW) Enjin Pratt & Whitney R-1340 -12. Satu dibina, direka semula XSOC-1 pada 23 Mac 1935. [7]
SOC-1 ( Model Curtiss 71A )
Versi pengeluaran awal, dengan 550 hp (410 kW) Enjin Pratt & Whitney R-1340 -18 disertakan dalam penutup NACA . Pelampung yang boleh ditukar ganti dan kereta bawah roda. 135 dibina. [8] [9]
SOC-2 ( Model Curtiss 71B )
Perubahan kecil, dengan enjin R-1340-22. 40 dibina. Gerabak bawah roda sahaja. [9] [10]
XSO2C-1 ( Model Curtiss 71C )
Versi yang dipertingkatkan. Satu prototaip sahaja, tiada pengeluaran. [10]
SOC-3 ( Model Curtiss 71E )
Sama seperti SOC-2, tetapi dengan bahagian bawah pengangkutan yang boleh ditukar ganti. [9] 83 dibina oleh Curtiss sebagai SOC-3 dengan 64 lagi dibina oleh Kilang Pesawat Tentera Laut sebagai SON-1 . [11]
SOC-3A
Semua SOC-4 telah dipindahkan ke Tentera Laut AS pada tahun 1942 (BuNo 48243, 48244, 48245, masing-masing), yang mengubah suai standard SOC-3A, yang bermaksud pemasangan gear penangkap dek. [12]
SOC-4
( Curtiss Model 71F ): Pengawal Pantai AS memperoleh tiga SOC-3 Seagulls terakhir yang dihasilkan oleh Curtiss pada tahun 1938 dan ini telah ditetapkan sebagai SOC-4. Mereka diberikan nombor panggilan USCG V171, V172, dan V173. [12]
SO2C
Satu dibina untuk penilaian berdasarkan SOC-3, tetapi dengan regangan fiuslaj 5 kaki dan dikuasakan oleh R-1340-35.
SON-1
Pesawat SOC-3 yang dihasilkan oleh Naval Aircraft Factory, 64 dibina.

Operator[sunting | sunting sumber]

 Amerika Syarikat

Spesifikasi (pesawat terapung SOC-1)[sunting | sunting sumber]

Lukisan untuk SOC/SON Seagull .

Data dari War Planes of the Second World War, Volume Six: Floatplanes[15]

Ciri-ciri umum

  • Krew: two, pilot and observer
  • Panjang: 31 ka 5 in (9.58 m)
  • Rentang sayap: 36 ka 0 in (10.97 m)
  • Tinggi: 14 ka 9 in (4.50 m)
  • Luas sayap: 342 ka2 (31.8 m2)
  • Airfoil: upper: NACA 0010; lower: NACA 2212[16]
  • Berat kosong: 3,788 lb (1,718 kg)
  • Berat kasar: 5,437 lb (2,466 kg)
  • Janakuasa: 1 × Pratt & Whitney R-1340-18 single-row, nine-cylinder, air-cooled radial engine, 600 hp (450 kW)

Prestasi

  • Halaju maksimum: 143 kn (165 mph, 266 km/j) at 5,000 ka (1,500 m)
  • Halaju kruis: 116 kn (133 mph, 214 km/j)
  • Stall speed: 48.6 kn (55.9 mph, 90.0 km/j) [13]
  • Jarak: 587 nmi (675 bt, 1,086 km) at 5,000 ka (1,500 m)
  • Had khidmat: 14,900 ka (4,500 m)
  • Kadar mendaki: 915 ft/min (4.65 m/s) [12]

Persenjataan

  • Meriam: 1× fixed, forward firing 0.30 in (7.62 mm) Browning M2 AN and 1× flexible mounted rear-firing 0.30 in (7.62 mm) Browning M2 AN machine gun
  • Bom: 650 lb (295 kg) of bombs

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Pesawat setanding

Rujukan[sunting | sunting sumber]

Nota 
  1. ^ US Navy History website
  2. ^ Bowers 1979, pp. 339-340.
  3. ^ Bowers 1979, pp. 178, 183, 627.
  4. ^ World War II Database/SOC Seagull Diarkibkan 2016-06-29 di Wayback Machine
  5. ^ Munson 1985, p. 79.
  6. ^ Donald 1997, p. ?.
  7. ^ Bowers 1979, pp. 341, 345.
  8. ^ Bowers 1979, p. 342.
  9. ^ a b c Swanborough and Bowers 1976, pp. 143–144.
  10. ^ a b Bowers 1979, p. 343.
  11. ^ "USN Aircraft--Curtiss SOC Scout-Observation Planes". Diarkibkan daripada yang asal pada 2001-06-21.
  12. ^ a b c Bowers 1979, p. 345.
  13. ^ a b Larkins, William T. (1967). The Curtiss SOC Seagull (Aircraft in Profile #194) (ed. 1st). Leatherhead, Surrey, UK: Profile Publications Ltd. m/s. 9–11.
  14. ^ A History of Coast Guard Aviation by Robert Scheina
  15. ^ Green 1962, p. 160.
  16. ^ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Dicapai pada 16 April 2019.
Bibliografi
  • Bowers, Peter M. Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
  • Donald, David. The Complete Encyclopedia of World Aircraft. Orbis Publishing Limited, 1997. ISBN 0-7607-0592-5.
  • Green, William. War Planes of the Second World War, Volume Six: Floatplanes. London: Macdonald & Co. (Publishers) Ltd., 1962.
  • Larkins, William T. The Curtiss SOC Seagull (Aircraft in Profile number 194). Leatherhead, Surrey, UK: Profile Publications Ltd., 1967. OCLC 43484775.
  • Larkins, William T. Battleship and Cruiser Aircraft of the United States Navy. Atglen, PA: Schiffer Books, Inc., 1996. ISBN 0-7643-0088-1. OCLC 35720248.
  • Mondey, David. The Hamlyn Concise Guide to American Aircraft of World War II. London: Chancellor Press, 1996. ISBN 1-85152-706-0.
  • Munson, Kenneth. US Warbirds, From World War 1 to Vietnam. New York: New Orchard, 1985. ISBN 978-1-85079-029-7.
  • Swanborough, Gordon and Peter M. Bowers. United States Navy Aircraft since 1911. London: Putnam & Company Ltd., Second edition, 1976. ISBN 0-370-10054-9.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Curtiss_SOC_Seagull&oldid=5435520"