Hak kanak-kanak di Malaysia

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Perlindungan Hak kanak-kanak di Malaysia telah mengalami perkembangan sejak Malaysia menjadi pihak yang menyertai Konvensyen Hak Kanak-kanak (CRC) pada tahun 1995 dan memperkenalkan Akta Kanak-kanak pada tahun 2001.


Langkah-langkah yang diambil oleh pihak kerajaan dan masyarakat sivil untuk melaksanakan dan memastikan pemenuhan hak kanak-kanak telah mencapai kemajuan dalam bidang pendidikan dan perkhidmatan penjagaan kesihatan asas untuk kanak-kanak.

Namun demikian, cabaran utama masih berterusan, terutama bagi kumpulan kanak-kanak yang terpinggir dan kurang bernasib baik di negara ini. [1] Ketetapan Kerajaan Malaysia terhadap lima Pasal Konvensi Hak Anak (Pasal 2, 7, 14, 28(a)(1), dan 37) menunjukkan pandangan bahwa anak-anak dapat didiskriminasi, tidak memiliki hak atas nama atau kewarganegaraan, tidak memiliki kebebasan berpikir, hati nurani, dan agama, serta seharusnya tidak bebas dari penyiksaan dan penahanan.[2]

Konvensyen mengenai Hak Kanak-kanak[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 1995, pemerintah Malaysia secara resmi mengesahkan Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Hak Kanak-Kanak(CRC), sebuah perjanjian hak asasi manusia internasional yang menegakkan hak-hak sipil, politik, ekonomi, sosial, kesehatan, dan budaya bagi semua anak di bawah usia 18 tahun. CRC, yang diadopsi oleh Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu pada 20 November 1989, didasarkan pada empat prinsip inti, yaitu prinsip non-diskriminasi, kepentingan terbaik anak, hak untuk hidup, kelangsungan hidup dan perkembangan, serta mempertimbangkan pandangan anak-anak dalam keputusan yang mempengaruhi mereka (sesuai dengan usia dan kematangan mereka).[3]

Protokol Pilihan CRC[sunting | sunting sumber]

Kerajaan Malaysia telah meratifikasi Protokol Pilihan CRC mengenai Penjualan Kanak-Kanak, Pelacuran Kanak-Kanak dan Pornografi Kanak-Kanak dan Protokol Pilihan Mengenai Penglibatan Kanak-Kanak dalam Konflik Bersenjata pada 2012. [4] Malaysia tidak menyetujui Protokol Pilihan ketiga CRC, yang diterima pakai oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu pada 2011, berkaitan dengan komunikasi aduan.

Tempahan CRC[sunting | sunting sumber]

Ratifikasi CRC Kerajaan Malaysia mengandungi beberapa syarat dalam bentuk ' tempahan ', yang membolehkan Kerajaan tidak bersetuju dengan peruntukan dalam CRC. Malaysia mempunyai lima tempahan pada masa ini, iaitu untuk: [5]

  • Perkara 2 mengenai tanpa diskriminasi
  • Perkara 7 mengenai nama dan kewarganegaraan
  • Perkara 14 mengenai kebebasan berfikir, hati nurani dan beragama
  • Perkara 28(1)(a) mengenai pendidikan percuma dan wajib di peringkat rendah
  • Perkara 37 mengenai penyeksaan dan perampasan kebebasan

Kerajaan menyatakan keraguan ini atas alasan bahawa Artikel CRC dikatakan "tidak mematuhi Perlembagaan, undang-undang negara dan dasar kebangsaan Kerajaan Malaysia, termasuk undang-undang Syariah ." [6]

Pada tahun 2010, Kerajaan Malaysia telah menarik balik tiga tempahan awal kepada CRC, iaitu Perkara 1 (takrif kanak-kanak), Perkara 13 (kebebasan bersuara) dan Perkara 15 (kebebasan berhimpun dan penyertaan).

Pelaporan CRC[sunting | sunting sumber]

Negara yang telah mengesahkan CRC dan Protokol Tambahannya diwajibkan untuk mengirimkan laporan kepada Jawatankuasa Hak Kanak-Kanak, badan ahli yang bertanggungjawab mengawasi implementasi perjanjian hak asasi manusia ini di negara tersebut. Laporan pemerintah harus menggambarkan situasi anak-anak di negara tersebut dan menjelaskan tindakan yang telah diambil untuk mewujudkan dan melindungi hak-hak mereka.

Laporan Pertama daripada Kerajaan Malaysia [7] kepada Jawatankuasa Hak Kanak-Kanak telah dikemukakan pada tahun 2006, iaitu sembilan tahun tertunggak. [8] Laporan kedua akan dibuat pada 19 Mac 2012. [9]

Pemerhatian Penutup Jawatankuasa CRC[sunting | sunting sumber]

Pada tahun 2007, Jawatankuasa Hak Anak menyerahkan Pemerhatian Penutup kepada Pemerintah Malaysia setelah menerima laporan pertama negara mengenai CRC. Pemerhatian Penutup ini mencakup rekomendasi-rekomendasi berikut:[9]

  • Semak dan hapuskan tempahan Malaysia kepada CRC
  • Semak semula sistem dwi perundangan Malaysia (Sivil dan Syariah) kerana beberapa undang-undang domestik menjadi penghalang kepada merealisasikan CRC di Malaysia
  • Wujudkan penilaian sistematik kesan peruntukan belanjawan terhadap pelaksanaan hak kanak-kanak
  • Menambah baik sistem pendaftaran kelahiran anak bukan warganegara Malaysia yang lahir di Malaysia, anak ibu tunggal dan anak yang lahir di kawasan terpencil tanah air.
  • Memastikan semua kanak-kanak mendapat akses yang sama kepada pendidikan berkualiti di semua peringkat dan akses mereka kepada pendidikan tidak dihalang oleh kelemahan ekonomi;
  • Mengumpul data statistik yang mencukupi mengenai kanak-kanak kurang upaya dan memastikan penggunaan data tersebut dalam pembangunan dasar dan program untuk kanak-kanak ini;
  • Mansuhkan hukuman mati ke atas kanak-kanak
  • Semak semula Akta Kanak-Kanak dan Orang Muda (Pekerjaan) 1966 untuk memastikan syarat kerja yang boleh diterima ditakrifkan dengan jelas dan ketat untuk mematuhi piawaian buruh antarabangsa.

Rangka Kerja Undang-undang[sunting | sunting sumber]

Malaysia telah mengembangkan kerangka hukum, administratif, dan kebijakan untuk memastikan perlindungan dan memenuhi kebutuhan anak-anak, serta mendorong perkembangan fisik, mental, intelektual, dan emosional mereka.

Perlembagaan Persekutuan menetapkan piawaian asas hak asasi manusia, yang juga merangkumi kanak-kanak. Ini mencakup kebebasan individu (Perkara 5); larangan perbudakan dan kerja paksa (Perkara 6); serta hak-hak terkait dengan pendidikan (Perkara 12).

Malaysia menggubal Akta Kanak-Kanak 2001 [Akta 611] untuk memenuhi kewajipannya di bawah Konvensyen Mengenai Hak Kanak-Kanak (CRC).

Akta Kanak-Kanak 2001[sunting | sunting sumber]

Akta Kanak-Kanak 2001 (Akta 611) ialah perundangan negara untuk perlindungan, penjagaan dan pemulihan kanak-kanak. Akta ini menggabungkan prinsip teras tanpa diskriminasi, kepentingan terbaik kanak-kanak, hak untuk hidup, kelangsungan hidup dan perkembangan serta menghormati pandangan kanak-kanak. [10]

Akta 611 memansuhkan Akta Mahkamah Juvana 1947 [Akta 90], Akta Perlindungan Wanita dan Gadis 1973 [Akta 106] dan Akta Perlindungan Kanak-Kanak 1991 [Akta 468].

Pada tahun 2001, Akta tersebut telah menubuhkan Majlis Kebangsaan bagi Perlindungan Kanak-Kanak, yang menasihati Kerajaan mengenai isu perlindungan kanak-kanak manakala Majlis Penasihat dan Perundingan Kebangsaan untuk Kanak-kanak bertindak sebagai pusat tumpuan kebangsaan untuk kesejahteraan dan perkembangan kanak-kanak. Akta 611 juga memerlukan penubuhan Pasukan Perlindungan Kanak-Kanak dan Pusat Aktiviti Kanak-kanak di kedua-dua peringkat negeri dan daerah untuk kanak-kanak berisiko atau kanak-kanak yang terdedah kepada semua bentuk penderaan dan eksploitasi. [10]

Dari segi pentadbiran keadilan juvana, Akta 611 memperuntukkan prosedur di hadapan Mahkamah Kanak-Kanak yang mesra kanak-kanak dengan mengambil kira kematangan mental dan emosi seseorang kanak-kanak.

Undang-undang lain[sunting | sunting sumber]

Perundangan berkaitan kanak-kanak lain di Malaysia termasuk Akta Pengangkatan 1952, Akta Antipemerdagangan Orang 2007, Akta Taman Asuhan Kanak-Kanak 1984, Akta Kanak-Kanak dan Orang Muda (Pekerjaan) 1966; Akta Keganasan Rumah Tangga 1994, Akta Pendidikan 1996 dan Akta Undang-undang Keluarga Islam (Wilayah Persekutuan) 1984 (“IFLA”) [Akta 303]. [11]

Kemajuan[sunting | sunting sumber]

Prinsip-prinsip yang terkandung dalam Konvensi Hak Kanak-Kanak telah berperan dalam membantu Malaysia mengurangi angka kematian anak di bawah usia lima tahun, meningkatkan akses pendidikan bagi anak perempuan, serta meningkatkan akses pendidikan bagi anak-anak yang tinggal di daerah terpencil di negara ini. Pada tahun 2002, Pendidikan sekolah rendah wajib diperkenalkan untuk memastikan peningkatan jumlah pendaftaran dan kesiapan sekolah.

Akta Kanak-Kanak 2001 (Akta 611) telah memperkenalkan beberapa inisiatif untuk melindungi kanak-kanak daripada keganasan, penderaan, pengabaian dan eksploitasi. Sumbang mahram telah dijenayahkan oleh Kanun Keseksaan (Akta 574), manakala Akta Keganasan Rumah Tangga 1994 (Akta 521) melindungi kanak-kanak daripada keganasan dalam keluarga.

Pada 28 Februari 2008, Akta Anti-Pemerdagangan Manusia mulai berlaku dan memberikan mekanisme hukum untuk memerangi pemerdagangan manusia serta menyediakan perawatan, perlindungan, dan rehabilitasi bagi para korban. Di tingkat internasional, Malaysia telah menandatangani Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu Menentang Jenayah Terancang Transnasional (UNTOC) pada tahun 2002 dan meratifikasinya pada tahun 2004. Saat ini, Malaysia sedang dalam proses persetujuan terhadap Protokol Mencegah, Menekan dan Menghukum Pemerdagangan Orang, Khususnya Perempuan dan Anak-anak, sebagai tambahan kepada UNTOC.[12]

Isu Kebimbangan[sunting | sunting sumber]

Walaupun menarik balik ketetapan kepada Perkara 1, ketidakselarasan dalam takrifan kanak-kanak di bawah undang-undang negara kekal, dengan pelbagai takrifan bercanggah bagi kanak-kanak di bawah kedua-dua undang-undang sivil dan Syariah. Masih belum ada peralihan daripada dasar dan program berasaskan keperluan kepada berasaskan hak untuk kanak-kanak di Malaysia. Pendekatan terhadap kanak-kanak secara amnya bersifat paternalistik dan pandangan mereka pada umumnya tidak dicari atau diberi wajaran dalam keputusan yang memberi kesan kepada mereka.

Kanak-kanak Tanpa Dokumen[sunting | sunting sumber]

Meskipun setiap anak memiliki hak asasi untuk didaftarkan kelahirannya, diperkirakan terdapat sekitar 50.000 anak di Malaysia yang belum terdaftar secara resmi. [13] Mereka termasuk kanak-kanak daripada masyarakat miskin luar bandar dan orang asli di lokasi terpencil, terutamanya di Sabah dan Sarawak serta anak-anak pendatang tanpa izin dan pelarian . [14]

Malaysia tidak memberikan kerakyatan secara lahir, memilih untuk tidak mematuhi prinsip jus soli. Individu hanya boleh memohon kewarganegaraan jika salah seorang ibu bapa adalah warganegara Malaysia. [15] Untuk mendapatkan sijil kelahiran di Malaysia, migran diharuskan untuk menyediakan pasport kedua orang tua dan sertifikat pernikahan, namun dokumen-dokumen tersebut tidak dimiliki oleh banyak migran. Selain itu, mereka yang bekerja di luar kota kadang-kadang tidak dapat mengakses pihak berwenang pendaftaran negara untuk mengajukan permohonan sijil kelahiran. [15] Ketakutan terhadap penangkapan dan penahanan, dan sekatan ke atas keupayaan beberapa pekerja asing untuk berkahwin, bermakna ramai pelarian, pencari suaka dan pendatang tidak tetap tidak memohon sijil kelahiran untuk anak-anak mereka. [16]

Kanak-kanak yang tidak memiliki sijil kelahiran berisiko untuk tidak dapat mengakses perawatan kesehatan dan layanan sosial dasar lainnya, yang dapat mengekspos mereka pada eksploitasi dan kondisi kesehatan yang buruk. Mereka juga tidak dapat mendaftar di sekolah pemerintah atau mengikuti ujian. [17] Bagi kanak-kanak Malaysia, kekurangan sijil kelahiran juga boleh menjejaskan peluang mereka untuk memohon MyKad apabila mereka mencapai umur 12 tahun. [17]

Kanak-Kanak Luar Sekolah[sunting | sunting sumber]

Walaupun Akta Pindaan Pendidikan 2002 telah menetapkan kewajiban pendidikan rendah bagi semua kanak-kanak berusia 6 tahun ke atas, pelaksanaan keperluan ini tidak cukup dipatuhi. Diperkirakan terdapat sekitar 200,000 kanak-kanak usia sekolah rendah di Malaysia yang tidak mendapatkan pendidikan formal. [12]

Kos pendidikan merupakan salah satu halangan bagi anak-anak dari keluarga dengan pendapatan rendah. Selain itu, akses pendidikan bagi kanak-kanak kurang upaya juga masih tidak mencukupi. Kanak-kanak warganegara Malaysia yang tidak memiliki sijil kelahiran dihalang daripada menghadiri sekolah. Begitu juga dengan kanak-kanak pencari suaka, pelarian, tanpa kewarganegaraan, dan anak-anak pekerja asing yang tidak diberikan pendidikan rendah secara percuma di sekolah-sekolah yang dikelola oleh pemerintah. [12]

Banci Penduduk dan Perumahan Malaysia pada 2010 menunjukkan 82,282 wanita berkahwin di Malaysia adalah kanak-kanak perempuan berumur antara 15 dan 19, manakala 1,000 lagi dalam kumpulan umur ini adalah balu dan 842 berpisah atau bercerai. [18] Timbalan Menteri Wanita mendedahkan bahawa, untuk tahun yang sama, hampir 16,000 gadis di bawah umur 15 tahun telah berkahwin. [19]

Malaysia mempunyai sistem dwi perundangan, yang bermaksud umur minimum perkahwinan boleh ditentukan sama ada oleh undang-undang sivil atau undang-undang Syariah (Islam) . Orang bukan Islam hanya boleh berkahwin dari umur 18 tahun, tetapi kanak-kanak perempuan boleh berkahwin seawal 16 tahun dengan syarat mereka atau ibu bapa mereka mendapat kebenaran Ketua Menteri Negeri. Umur minimum perkahwinan ialah 16 tahun bagi perempuan Islam dan 18 tahun bagi lelaki Islam. Yang penting, pengecualian boleh dibuat untuk kanak-kanak perempuan atau lelaki untuk berkahwin pada usia yang jauh lebih muda selagi mereka mendapat kebenaran mahkamah Islam. [19]

Faktor-faktor yang membawa kepada perkahwinan awal di Malaysia ialah kehamilan sebelum berkahwin dan keputusan ibu bapa untuk mengelak daripada penglibatan anak-anak mereka dalam masalah moral yang merosot. [18]

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ "Status Report of Children's Rights in Malaysia" (PDF). Child Rights Coalition Malaysia Annual Report 2012. Child Rights Coalition Malaysia. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2016-03-04. Dicapai pada 2013-08-15.
  2. ^ "Time to remove all reservations and sign the Optional Protocols". Malaysian Bar Council Website. Malaysian Bar Council. Diarkibkan daripada yang asal pada 2010-12-29. Dicapai pada 2013-08-15.
  3. ^ "A children's treaty". UNICEF Malaysia. UNCIEF Malaysia.
  4. ^ "UNICEF welcomes Malaysia's plans to ratify child rights optional protocols". UNICEF Malaysia.
  5. ^ "United Nations Treaty Collection". UNTC. United Nations. Diarkibkan daripada yang asal pada 2013-12-03. Dicapai pada 2013-08-15.
  6. ^ "CRC reservations". UNICEF Malaysia. UNICEF Malaysia.
  7. ^ "Convention on the Rights of the Child - Initial report of States parties due in 1997" (PDF). United Nations. United Nations.
  8. ^ "State Party Examination of Malaysia's First Periodic Report" (PDF). NGO Group for the Convention on the Rights of the Child.
  9. ^ a b "Convention on the Rights of the Child - Concluding observations: MALAYSIA" (PDF). United Nations. United Nations.
  10. ^ a b "Child Act 2001". UNICEF Malaysia. UNICEF Malaysia. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "ChildAct" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  11. ^ "Malaysian laws". UNICEF Malaysia. UNICEF Malaysia.
  12. ^ a b c "MALAYSIA: Children's Rights References in the Universal Periodic Review". Child Rights International Network. Child Rights International Network. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "CRIN" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  13. ^ "Research: 50,000 undocumented and stateless children in Malaysia". cj.my. CJMY.
  14. ^ "STATUS REPORT ON CHILDREN'S RIGHTS IN MALAYSIA" (PDF). Child Rights Coalition Malaysia. UNICEF EAPRO. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2016-03-04. Dicapai pada 2013-08-15.
  15. ^ a b "Malaysia: Undocumented Children in Sabah Vulnerable to Statelessness". Refugees International. Refugees International.
  16. ^ "Report for the Universal Periodic Review" (PDF). Child Rights Coalition Malaysia. Child Rights Coalition Malaysia. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2014-04-22. Dicapai pada 2013-08-16.
  17. ^ a b "Children and GE13". Free Malaysia Today. 24 April 2013. Diarkibkan daripada yang asal pada 11 May 2013. Dicapai pada 16 August 2013.
  18. ^ a b "Statistics". Penang Monthly. Penang Monthly. Diarkibkan daripada yang asal pada 2015-05-03. Dicapai pada 2013-08-16. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "Stats" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  19. ^ a b "Child marriage in Malaysia, a child rights issue". Girls not Bride. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "CnotB" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Hak_kanak-kanak_di_Malaysia&oldid=6140324"