Politik Syria

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Politik di Republik Arab Syria berlaku dalam rangka republik separuh presiden[1][2] dengan perwakilan berbilang parti nominal dalam Majlis Rakyat di bawah Barisan Progresif Nasional yang didominasi Ba'ath. Dalam amalan, Syria adalah negara satu parti di mana parti bebas diharamkan; dengan polis rahsia yang berkuasa.[3][4] Sejak rampasan kuasa 1963 oleh Jawatankuasa Ketenteraannya, Parti Ba'ath Sosialis Arab telah mentadbir Syria sebagai negara polis totalitarian.[a] Selepas tempoh perselisihan dalam parti, Hafez al-Assad menguasai parti itu berikutan rampasan kuasa 1970 dan keluarganya telah mendominasi politik negara sejak itu.[5][6][7]

Sehingga peringkat awal pemberontakan Syria, presiden mempunyai kuasa dekri yang luas dan tidak dikawal di bawah keadaan darurat yang telah lama wujud. Berakhirnya darurat ini merupakan tuntutan utama pemberontakan. Pembaharuan dangkal pada tahun 2011 membuat dekri presiden tertakluk kepada kelulusan oleh Majlis Rakyat, badan perundangan negara, yang sendiri didominasi kepada parti yang setia kepada presiden.[8] Parti Ba'ath ialah parti pemerintah Syria dan perlembagaan Syria sebelumnya pada 1973 menyatakan bahawa "Parti Ba'ath Sosialis Arab memimpin masyarakat dan negara."[9] Sekurang-kurangnya 183 kerusi daripada 250 ahli parlimen kini dikhaskan untuk Barisan Progresif Nasional, sebuah gabungan yang didominasi Parti Ba'ath yang terdiri daripada sembilan parti satelit lain yang setia kepada pemerintahan Ba'ath.[10][11] Selebihnya kerusi diduduki oleh bebas, yang dicalonkan oleh parti Ba'ath.[12]

Tentera Syria dan perkhidmatan keselamatan mengekalkan kehadiran yang besar di Republik Lubnan jiran dari 1975 hingga 24 April 2005.[13] Edisi ke-50 Freedom in the World, laporan tahunan yang diterbitkan oleh Freedom House sejak 1973, menetapkan Syria sebagai "Terburuk dari Terburuk" antara negara "Tidak Bebas" dan memberikannya skor terendah (1/100) bersama Sudan Selatan.[14][15]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ "Syria: Government". CIA World Factbook. Diarkibkan daripada yang asal pada 3 Februari 2021.
  2. ^ "Syrian Arab Republic: Constitution, 2012". refworld. 26 Februari 2021. Diarkibkan daripada yang asal pada 5 Mac 2019.
  3. ^ "Freedom in the World 2023: Syria". Freedom House. Diarkibkan daripada yang asal pada 9 Mac 2023.
  4. ^ Lucas, Scott (25 Februari 2021). "How Assad Regime Tightened Syria's One-Party Rule". EA Worldview. Diarkibkan daripada yang asal pada 25 Februari 2021.
  5. ^ "The World Factbook – Central Intelligence Agency". cia.gov. Dicapai pada 25 Jun 2017.
  6. ^ Syria 101: 4 attributes of Assad's authoritarian regime - Ariel Zirulnick
  7. ^ Karam, Zeina (12 November 2020). "In ruins, Syria marks 50 years of Assad family rule". AP News. Diarkibkan daripada yang asal pada 12 November 2020.
  8. ^ Syria's state of emergency, Al Jazeera, 17 April 2011.
  9. ^ Article 8 of the Constitution
  10. ^ "Syria". Freedom House. Diarkibkan daripada yang asal pada 19 Mac 2022.
  11. ^ "Syria 2022 Human Rights Report" (PDF). Jabatan Negara Amerika Syarikat. m/s. 70, 71. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 21 Mac 2023.
  12. ^ Manea, Elham (2011). The Arab State and Women's Rights: The Trap of Authoritarian Governance. 711 Third Avenue, NY 10017, New York, USA: Routledge. m/s. 84. ISBN 978-0-415-61773-4.CS1 maint: location (link)
  13. ^ "Syria". Dicapai pada 25 Jun 2017.
  14. ^ "Freedom in the World 2023: Syria". Freedom House. Diarkibkan daripada yang asal pada 9 Mac 2023.
  15. ^ "Freedom in the World: 2023" (PDF) (ed. 50th anniversary). Mac 2023: 31 – melalui Freedom House. Cite journal requires |journal= (bantuan)

Bacaan lanjut[sunting | sunting sumber]

  • Raymond Hinnebusch: The Political Economy of Economic Liberalization in Syria, in: International Journal of Middle East Studies, Vol. 27 - Nr. 3, Ogos 1995, S. 305–320.
  • Raymond Hinnebusch: State, Civil Society, and Political Change in Syria, in: A.R. Norton: Civil Society in the Middle East, Leiden, 1995.
  • Ismail Küpeli: Ibn Khaldun und das politische System Syriens - Eine Gegenüberstellung, München, 2007, ISBN 978-3-638-75458-3 (critical approach with reference to the political theory of Ibn Khaldun)
  • Moshe Ma’oz / Avner Yaniv (Ed.): Syria under Assad, London, 1986.

Nota[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Sumber yang menggambarkan Syria sebagai negara totalitarian:
    • Khamis, B. Gold, Vaughn, Sahar, Paul, Katherine (2013). "22. Propaganda in Egypt and Syria's "Cyberwars": Contexts, Actors, Tools, and Tactics". Dalam Auerbach, Castronovo, Jonathan, Russ (penyunting). The Oxford Handbook of Propaganda Studies. 198 Madison Avenue, New York, NY 10016: Oxford University Press. m/s. 422. ISBN 978-0-19-976441-9.CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: location (link)
    • Wieland, Carsten (2018). "6: De-neutralizing Aid: All Roads Lead to Damascus". Syria and the Neutrality Trap: The Dilemmas of Delivering Humanitarian Aid Through Violent Regimes. 50 Bedford Square, London, WC1B 3DP, UK: I. B. Tauris. m/s. 68. ISBN 978-0-7556-4138-3.CS1 maint: location (link)
    • Meininghaus, Esther (2016). "Introduction". Creating Consent in Ba'thist Syria: Women and Welfare in a Totalitarian State. I. B. Tauris. m/s. 1–33. ISBN 978-1-78453-115-7.
    • Sadiki, Larbi; Fares, Obaida (2014). "12: The Arab Spring Comes to Syria: Internal Mobilization for Democratic Change, Militarization and Internationalization". Routledge Handbook of the Arab Spring: Rethinking Democratization. Routledge. m/s. 147. ISBN 978-0-415-52391-2.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Politik_Syria&oldid=5904667"