Mineralokortikoid
| Mineralokortikoid | |
|---|---|
| Kelas ubat | |
 Aldosteron, mineralokortikoid endogen utama. | |
| Pengenal kelas | |
| Kod ATC | H02AA |
| Sasaran biologi | Reseptor mineralokortikoid |
| Kelas kimia | Steroid |
| Di Wikidata | |
Mineralokortikoid ialah satu kelas kortikosteroid, yang seterusnya merupakan kelas hormon steroid. Mineralokortikoid dihasilkan dalam korteks adrenal dan mempengaruhi keseimbangan garam dan air (imbangan elektrolit dan keseimbangan cecair). Mineralokortikoid utama ialah aldosteron.
Fisiologi[sunting | sunting sumber]
Nama mineralokortikoid berasal daripada pemerhatian awal bahawa hormon ini terlibat dalam pengekalan natrium, suatu mineral. Mineralokortikoid endogen utama ialah aldosteron, walaupun beberapa hormon endogen lain (termasuk progesteron[1] dan deoksikortikosteron) mempunyai fungsi mineralokortikoid.
Aldosteron bertindak pada buah pinggang untuk menyediakan penyerapan semula aktif natrium dan penyerapan semula pasif yang berkaitan dengan air, serta rembesan aktif kalium dalam sel-sel utama duktus pengumpul kortikal dan rembesan aktif proton melalui proton ATPase dalam membran lumen sel bersilang di duktus pengumpul. Ini seterusnya mengakibatkan peningkatan tekanan darah dan isi padu darah .
Aldosteron dihasilkan dalam zona glomerulosa korteks kelenjar adrenal dan rembesannya dimediasi terutamanya oleh angiotensin II tetapi juga oleh hormon adrenokortikotropik (ACTH) dan paras kalium tempatan.
Cara tindakan[sunting | sunting sumber]
Kesan mineralokortikoid dimediasi oleh mekanisme genomik perlahan melalui reseptor nukleus serta oleh mekanisme bukan genomik pantas melalui reseptor berkaitan membran dan lata isyarat.
Mekanisme genomik[sunting | sunting sumber]
Mineralokortikoid mengikat kepada reseptor mineralokortikoid dalam sitosol sel, dan boleh melintasi dwilapisan lipid sel secara bebas. Reseptor jenis ini menjadi diaktifkan apabila ligan mengikat. Selepas hormon mengikat kepada reseptor yang sepadan, kompleks reseptor-ligan yang baru terbentuk bertukar ke dalam nukleus sel, di mana ia mengikat banyak unsur tindak balas hormon (HRE) di kawasan promoter gen sasaran dalam DNA.
Mekanisme yang bertentangan dipanggil transpenindasan. Reseptor hormon tanpa pengikatan ligan berinteraksi dengan protein kejutan haba dan menghalang transkripsi gen yang disasarkan.
Aldosteron dan kortisol (glukosteroid) mempunyai pertalian yang sama terhadap reseptor mineralokortikoid; walau bagaimanapun, glukokortikoid beredar dalam badan pada kira-kira 100 kali ganda paras mineralokortikoid. Enzim wujud dalam tisu sasaran mineralokortikoid untuk mengelakkan rangsangan berlebihan oleh glukokortikoid. Enzim ini, 11-beta hidroksisteroid dehidrogenase jenis II (Protein: HSD11B2), memangkinkan penyahaktifan glukokortikoid kepada metabolit 11-dehidro. Akar manis dikenali sebagai perencat enzim ini, dan pengambilan kronik boleh mengakibatkan keadaan yang dikenali sebagai pseudohiperaldosteronisme.[3]
Patofisiologi[sunting | sunting sumber]
Hiperaldosteronisme (sindrom disebabkan oleh peningkatan aldosteron) biasanya disebabkan oleh hiperplasia adrenal idiopatik atau oleh adenoma adrenal. Dua masalah utama yang terhasil:
- Hipertensi dan edema akibat pengekalan Na+ dan air yang berlebihan.
- Perkumuhan ion kalium (K+) dipercepatkan. Dengan kehilangan K+ yang melampau, kelemahan otot berlaku, dan akhirnya, membawa kepada lumpuh.
Hipoaldosteronisme (kekurangan pengeluaran aldosteron) membawa kepada keadaan pembaziran garam yang dikaitkan dengan penyakit Addison, walaupun hiperplasia adrenal kongenital klasik dan keadaan penyakit lain juga boleh menyebabkan keadaan ini. Kekurangan pengeluaran akut (adrenalitis pendarahan) selalunya mengancam nyawa.
Farmakologi[sunting | sunting sumber]
Contoh mineralokortikoid sintetik ialah fludrokortison (Florinef).
Antimineralokortikoid yang penting ialah spironolakton dan eplerenon.
Lihat juga[sunting | sunting sumber]
Rujukan[sunting | sunting sumber]
- ^ "Progesterone: An enigmatic ligand for the mineralocorticoid receptor". Biochem Pharmacol. 177: 113976. July 2020. doi:10.1016/j.bcp.2020.113976. PMID 32305433.
- ^ Häggström, Mikael; Richfield, David (2014). "Diagram of the pathways of human steroidogenesis". WikiJournal of Medicine. 1 (1). doi:10.15347/wjm/2014.005. ISSN 2002-4436.
- ^ Omar, HR; Komarova, I; El-Ghonemi, M; Fathy, A; Rashad, R; Abdelmalak, HD; Yerramadha, MR; Ali, Y; Helal, E (2012). "Licorice abuse: Time to send a warning message". Therapeutic Advances in Endocrinology and Metabolism. 3 (4): 125–138. doi:10.1177/2042018812454322. PMC 3498851. PMID 23185686.
Bacaan lanjut[sunting | sunting sumber]
- Stewart P (2008): "The Adrenal Cortex " In: Kronenberg, Melmed, Polonsky, Larsen (eds.) Williams Textbook of Endocrinology (11 ed)., Saunders Elsevier, Philadelphia, m/s. 445–504.
- Bennett PN and Brown MJ (2008) "Adrenal corticosteroids, antagonists, corticotropin", in Clinical Pharmacology (10ed), Churchill Livingstone Elsevier, Publ. m/s. 593–607.
- Hu X, Funder JW (2006) The evolution of mineralocorticoid receptors. Mol Endocrinol. 20(7):1471-8.
- McKay L, Renoir JM, Weigel NL, Wilson EM, McDonnell DP, Cidlowski JA. (2006) International Union of Pharmacology. LXV. The pharmacology and classification of the nuclear receptor superfamily: glucocorticoid, mineralocorticoid, progesterone, and androgen receptors. Pharmacol Rev. Dec;58(4):782-97.
- Pippal JB, Fuller PJ. (2008) Structure-function relationships in the mineralocorticoid receptor. J Mol Endocrinol. 41(6):405-13.
Pautan luar[sunting | sunting sumber]
- Mineralocorticoids dalam Tajuk Subjek Perubatan (MeSH) di Perpustakaan Perubatan Negara AS