Glukokortikoid

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Glukokortikoid
Kelas ubat
Struktu kimia kortisol (hidrokortison), glukokortikoid endogen serta ubat.
Pengenal kelas
SinonimKortikosteroid; glukokortikosteroid
KegunaanKekurangan adrenal; alahan, keradangan dan gangguan autoimun; asma; pemindahan organ
Kod ATCH02AB
Sasaran biologiReseptor glukokortikoid
Kelas kimiaSteroid
Di Wikidata

Glukokortikoid (atau, kurang biasa, glukokortikosteroid) ialah kelas kortikosteroid, yang merupakan kelas hormon steroid. Glukokortikoid ialah kortikosteroid yang mengikat reseptor glukokortikoid[1] yang terdapat dalam hampir setiap sel haiwan vertebrat. Nama "glukokortikoid" ialah kata lakuran (glukosa + korteks + steroid) dan terdiri daripada peranannya dalam pengawalseliaan metabolisme glukosa, sintesis dalam korteks adrenal, dan struktur steroidnya (lihat struktur di bawah).

Glukokortikoid adalah sebahagian daripada mekanisme maklum balas dalam sistem imun yang mengurangkan aspek tertentu fungsi imun, seperti keradangan. Oleh itu, ia digunakan dalam perubatan untuk merawat penyakit yang disebabkan oleh sistem imun yang terlalu aktif, seperti alahan, asma, penyakit autoimun dan sepsis. Glukokortikoid mempunyai banyak kesan (pleiotropik) yang pelbagai, termasuk kesan sampingan yang berpotensi berbahaya.[2] Mereka juga mengganggu beberapa mekanisme yang tidak normal dalam sel kanser, jadi ia digunakan dalam dos yang tinggi untuk merawat kanser. Ini termasuk kesan perencatan pada percambahan limfosit, seperti dalam rawatan limfoma dan leukemia, dan pengurangan kesan sampingan ubat antikanser.

Glukokortikoid menjejaskan sel dengan mengikat reseptor glukokortikoid. Kompleks reseptor-glukokortikoid yang diaktifkan mengawal selia ekspresi protein antiradang dalam nukleus (suatu proses yang dikenali sebagai transaktivasi) dan menindas ekspresi protein peradang dalam sitosol dengan menghalang pemindahan faktor transkripsi lain daripada sitosol ke dalam nukleus (transrepresi).[2]

Glukokortikoid dibezakan daripada mineralokortikoid dan steroid seks oleh reseptor khusus, sel sasaran, dan kesannya. Dalam istilah teknikal, "kortikosteroid" merujuk kepada kedua-dua glukokortikoid dan mineralokortikoid (kerana kedua-duanya meniru hormon yang dihasilkan oleh korteks adrenal), tetapi sering digunakan sebagai sinonim untuk "glukokortikoid". Glukokortikoid terutamanya dihasilkan dalam zona fasikulata korteks adrenal, manakala mineralokortikoid disintesis dalam zona glomerulosa.

Kortisol (atau hidrokortison) ialah glukokortikoid manusia yang paling penting. Ia penting untuk kehidupan, dan ia mengawal selia atau menyokong pelbagai fungsi kardiovaskular, metabolik, imunologi dan homeostatik yang penting. Pelbagai glukokortikoid sintetik boleh didapati; ini digunakan secara meluas dalam amalan perubatan am dan pelbagai kepakaran, sama ada sebagai terapi penggantian dalam kekurangan glukokortikoid atau untuk menekan sistem imun badan.

Kesan[sunting | sunting sumber]

Steroidogenesis menunjukkan glukokortikoid dalam elips hijau di sebelah kanan dengan contoh utama ialah kortisol.[3] Ia bukanlah kumpulan yang sempit, tetapi keselanjaran struktur dengan peningkatan kesan glukokortikoid.

Kesan glukokortikoid boleh dikelaskan secara meluas kepada dua kategori utama: imunologi dan metabolik. Di samping itu, glukokortikoid memainkan peranan penting dalam perkembangan janin dan homeostasis cecair badan.

Imun[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid berfungsi melalui interaksi dengan reseptor glukokortikoid (lihat butiran di bawah):

  • Mengatur ekspresi protein antiradang.
  • Kurangkan pengawalseliaan ekspresi protein proinflamasi.

Glukokortikoid juga ditunjukkan memainkan peranan dalam pembangunan dan homeostasis limfosit T. Ini telah ditunjukkan dalam tikus transgenik dengan sama ada peningkatan atau penurunan sensitiviti garis keturunan sel T kepada glukokortikoid.[4]

Metabolik[sunting | sunting sumber]

Nama "glukokortikoid" berasal daripada pemerhatian awal bahawa hormon ini terlibat dalam metabolisme glukosa. Dalam keadaan puasa, kortisol merangsang beberapa proses yang secara kolektif berfungsi untuk meningkatkan dan mengekalkan kepekatan normal glukosa dalam darah.

Kesan metabolik:

  • Rangsangan glukoneogenesis, khususnya, dalam hati: Laluan ini menghasilkan sintesis glukosa daripada substrat bukan heksosa seperti asid amino dan gliserol daripada pecahan trigliserida, dan amat penting dalam karnivor dan herbivor tertentu. Ia meningkatkan ekspresi enzim yang terlibat dalam glukoneogenesis mungkin merupakan fungsi metabolik glukokortikoid yang paling terkenal.
  • Mobilisasi asid amino daripada tisu luar hati: Ini berfungsi sebagai substrat untuk glukoneogenesis.
  • Perencatan pengambilan glukosa dalam otot dan tisu adiposa sebagai mekanisme untuk memelihara glukosa
  • Rangsangan penguraian lemak dalam tisu adipos: asid lemak yang dikeluarkan oleh lipolisis digunakan untuk penghasilan tenaga dalam tisu seperti otot, dan gliserol yang dikeluarkan menyediakan substrat lain bagi glukoneogenesis.
  • Peningkatan pengekalan natrium dan perkumuhan kalium, membawa kepada hipernatremia dan hipokalemia[5]
  • Peningkatan kepekatan hemoglobin, mungkin disebabkan oleh halangan pengambilan sel darah merah oleh makrofaj atau fagosit lain[1]
  • Peningkatan asid urik kencing[6]
  • Peningkatan kalsium kencing dan hipokalsemia[7]
  • Alkalosis[8]
  • Leukositosis[9]

Tahap glukokortikoid yang berlebihan akibat daripada pentadbiran sebagai ubat atau hiperadrenokortisisme mempunyai kesan ke atas banyak sistem. Beberapa contoh termasuk perencatan pembentukan tulang, penindasan penyerapan kalsium (kedua-duanya boleh menyebabkan osteoporosis), kelewatan penyembuhan luka, kelemahan otot dan peningkatan risiko jangkitan. Pemerhatian ini mencadangkan banyak peranan fisiologi yang kurang dramatik untuk glukokortikoid.[4]

Perkembangan[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid mempunyai pelbagai kesan terhadap perkembangan janin. Contoh penting ialah peranan mereka dalam menggalakkan kematangan paru-paru dan pengeluaran surfaktan yang diperlukan untuk fungsi paru-paru luar rahim. Tikus dengan gangguan homozigot dalam gen hormon pelepas kortikotropin (lihat di bawah) mati semasa lahir disebabkan oleh ketidakmatangan paru-paru. Di samping itu, glukokortikoid diperlukan untuk perkembangan otak yang normal, dengan memulakan kematangan terminal, membentuk semula akson dan dendrit, dan menjejaskan kemandirian sel,[8] dan mungkin juga memainkan peranan dalam perkembangan hipokampus. Glukokortikoid merangsang pematangan Na+/K+/ATPase, pengangkut nutrien, dan enzim pencernaan, menggalakkan perkembangan sistem gastro-usus yang berfungsi. Glukokortikoid juga menyokong pembangunan sistem buah pinggang neonat dengan meningkatkan penapisan glomerulus.

Keghairahan dan kognisi[sunting | sunting sumber]

A graphical representation of the Yerkes-Dodson curve
Perwakilan grafik lengkung Yerkes-Dodson

Glukokortikoid bertindak di hipokampus, amigdala dan lobus frontal. Bersama-sama adrenalina, ini meningkatkan pembentukan memori mentol kilat tentang peristiwa yang dikaitkan dengan emosi yang kuat, baik positif mahupun negatif.[9] Ini telah disahkan dalam kajian, di mana sekatan sama ada aktiviti glukokortikoid atau noradrenalina menjejaskan penarikan semula maklumat yang berkaitan dengan emosi. Sumber tambahan telah menunjukkan subjek yang belajar ketakutan disertai dengan tahap kortisol yang tinggi mempunyai penyatuan memori ini yang lebih baik (kesan ini lebih penting pada lelaki). Kesan glukokortikoid pada ingatan mungkin disebabkan oleh kerosakan khusus pada kawasan CA1 pembentukan hippocampal.

Dalam pelbagai kajian haiwan, tekanan berpanjangan (menyebabkan peningkatan tahap glukokortikoid yang berpanjangan) telah menunjukkan kemusnahan saraf di kawasan hipokampus otak, yang telah disambungkan kepada prestasi memori yang lebih rendah.[5][10][6]

Glukokortikoid juga telah ditunjukkan mempunyai kesan yang ketara terhadap kewaspadaan (gangguan kurang daya tumpuan) dan kognisi (ingatan). Ini nampaknya mengikuti lengkung Yerkes-Dodson kerana kajian telah menunjukkan tahap peredaran glukokortikoid berbanding prestasi ingatan mengikut corak U terbalik, sama seperti lengkung Yerkes-Dodson. Sebagai contoh, potensiasi jangka panjang (LTP; proses membentuk ingatan jangka panjang) adalah optimum apabila tahap glukokortikoid sedikit meningkat, manakala penurunan ketara LTP diperhatikan selepas adrenalektomi (keadaan glukokortikoid rendah) atau selepas pentadbiran glukokortikoid eksogen (keadaan glukokortikoid tinggi). Tahap glukokortikoid yang tinggi meningkatkan ingatan terhadap peristiwa yang membangkitkan emosi, tetapi lebih kerap membawa kepada ingatan yang lemah bagi bahan yang tidak berkaitan dengan sumber tekanan/ghairah emosi.[11] Berbeza dengan kesan peningkatan yang bergantung kepada dos glukokortikoid pada penyatuan ingatan, hormon tekanan ini telah ditunjukkan untuk menghalang pengambilan maklumat yang telah disimpan.[7] Pendedahan jangka panjang kepada ubat glukokortikoid seperti asma dan ubat antiradang telah ditunjukkan untuk mewujudkan defisit dalam ingatan dan perhatian semasa dan, pada tahap yang lebih rendah, selepas rawatan,[12][13] keadaan yang dikenali sebagai " a".[14]

Homeostasis cecair badan[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid boleh bertindak secara di saraf pusat serta tepian, untuk membantu dalam menormalkan isipadu cecair ekstraselular dengan mengawal tindakan badan kepada peptida natriuretik atrium (ANP). Secara berpusat, glukokortikoid boleh menghalang dehidrasi mendorong pengambilan air;[15] secara persisian, glukokortikoid boleh menyebabkan diuresis yang kuat.[16]

Mekanisme tindakan[sunting | sunting sumber]

Transpengaktifan[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid mengikat kepada reseptor glukokortikoid sitosol, sejenis reseptor nukleus yang diaktifkan oleh pengikatan ligan. Selepas hormon mengikat kepada reseptor yang sepadan, kompleks yang baru terbentuk itu memindahkan dirinya ke dalam nukleus sel, di mana ia mengikat unsur tindak balas glukokortikoid di kawasan promoter gen sasaran yang mengakibatkan pengawalaturan ekspresi gen. Proses ini biasanya dirujuk sebagai pengaktifan transkripsi atau transaktivasi.[17][18]

Protein yang dikodkan oleh gen dikawal ini mempunyai pelbagai kesan, termasuk, sebagai contoh:[18]

Transpenindasan[sunting | sunting sumber]

Mekanisme bertentangan dipanggil sebagai penindasan transkrip atau transrepresi. Pemahaman klasik mengenai mekanisme ini ialah reseptor glukokortikoid yang diaktifkan mengikat DNA di tapak yang sama di mana faktor transkripsi lain akan mengikat, menghalang transkripsi gen yang ditranskripsikan melalui aktiviti faktor tersebut.[17][18] Walaupun ini berlaku, keputusannya tidak konsisten bagi semua jenis dan keadaan sel; tiada mekanisme umum yang diterima umum bagi transrepresi.[18]

Mekanisme baru sedang ditemui di mana transkripsi ditindas, tetapi reseptor glukokortikoid yang diaktifkan tidak berinteraksi dengan DNA, sebaliknya dengan faktor transkripsi lain secara langsung, dengan itu mengganggunya, atau dengan protein lain yang mengganggu fungsi faktor transkripsi lain. Mekanisme terakhir ini nampaknya merupakan cara yang paling mungkin untuk mengaktifkan reseptor glukokortikoid mengganggu NF-κB - iaitu dengan merekrut histon deasetilase yang menyahasetilkan DNA di kawasan promoter, membawa kepada penutupan struktur kromatin di mana NF-κB perlu mengikat.[17][18]

Kesan bukan gen[sunting | sunting sumber]

Reseptor glukokortikoid yang diaktifkan mempunyai kesan yang telah ditunjukkan secara eksperimen sebagai bebas daripada sebarang kesan pada transkripsi dan hanya boleh disebabkan oleh pengikatan langsung reseptor glukokortikoid yang diaktifkan dengan protein lain atau dengan mRNA.[17][18]

Sebagai contoh, Src kinase yang mengikat kepada reseptor glukokortikoid yang tidak aktif, dilepaskan apabila glukokortikoid mengikat kepada reseptor glukokortikoid, dan memfosforilasi protein yang seterusnya menggantikan protein penyesuai daripada reseptor yang penting dalam keradangan, faktor pertumbuhan epidermis, mengurangkan aktivitinya, yang dalam menyebabkan pengurangan penghasilan asid arakidonik - molekul peradang utama. Ini adalah satu mekanisme di mana glukokortikoid mempunyai kesan antiradang.[17]

Farmakologi[sunting | sunting sumber]

Deksametason – glukokortikoid sintetik mengikat lebih kuat pada reseptor glukokortikoid daripada kortisol. Deksametason adalah berdasarkan struktur kortisol tetapi berbeza pada tiga kedudukan (ikatan berganda tambahan dalam cincin A antara karbon 1 dan 2 dan penambahan kumpulan 9-α-fluoro dan gantian 16-α-metil).

Pelbagai glukokortikoid sintetik, dengan beberapa jenis adlaah jauh lebih kuat daripada kortisol, telah dicipta untuk kegunaan terapeutik. Mereka berbeza dalam kedua-dua farmakokinetik (faktor penyerapan, separuh hayat, isipadu pengedaran, pelepasan) dan farmakodinamik (contohnya kapasiti aktiviti mineralokortikoid: pengekalan natrium (Na+) dan air; fisiologi buah pinggang). Kerana ia meresap ke dalam usus dengan mudah, ia ditadbir terutamanya per os (melalui mulut), tetapi juga melalui kaedah lain, seperti topikal pada kulit. Lebih daripada 90% daripadanya mengikat protein plasma yang berbeza, walaupun dengan kekhususan pengikatan yang berbeza. Glukokortikoid endogen dan beberapa kortikoid sintetik mempunyai pertalian tinggi dengan transkortin protein (juga dipanggil globulin pengikat kortikosteroid), manakala kesemuanya mengikat albumin. Di dalam hati, mereka cepat memetabolismekan dengan konjugasi dengan asid sulfat atau glukuronik, dan dirembeskan dalam air kencing.

Potensi glukokortikoid, tempoh kesan, dan potensi mineralokortikoid bertindih berbeza-beza. Kortisol adalah molekul piawai dalam perbandingan untuk potensi glukokortikoid. Hidrokortison adalah nama yang digunakan dalam persediaan farmaseutikal kortisol.

Data di bawah merujuk kepada pemberian mulut. Potensi oral mungkin kurang daripada potensi parenteral kerana sejumlah besar (sehingga 50% dalam beberapa kes) mungkin tidak mencapai peredaran. Fludrokortison asetat dan deoksikortikosteron asetat adalah, mengikut definisi, mineralokortikoid dan bukannya glukokortikoid, tetapi ia mempunyai potensi glukokortikoid kecil, dan disertakan dalam jadual ini untuk memberikan perspektif tentang potensi mineralokortikoid.

Perbandingan potensi kortikosteroid oral perbandingan[19][20][21][22]
Nama Keupayaan glukokortikoid Potensi mineralokortikoid Separuh hayat terminal (jam)
Kortisol (hidrokortison) 1 1 8
Kortison 0.8 0.8 8
Prednison 3.5–5 0.8 16–36
Prednisolon 4 0.8 16–36
Metilprednisolon 5–7.5 0.5 18–40
Deksametason 25–80 0 36–54
Betametason 25–30 0 36–54
Triamkinolon 5 0 12–36
Deflazakort 6.5 – 1.3
Fludrokortison asetat 15 200 24
Deoksikortikosteron asetat 0 20 –
Aldosteron 0.3 200–1000 –
Beklometason 8 semburan 4 kali setiap hari, bersamaan dengan oral 14 mg prednison sekali sehari – –

Penggunaan terapeutik[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid boleh digunakan dalam dos yang rendah dalam kekurangan adrenal. Dalam dos yang lebih tinggi, glukokortikoid oral atau sedutan digunakan untuk menyekat pelbagai gangguan alahan, keradangan dan autoimun. Glukokortikoid yang disedut adalah rawatan lini kedua untuk asma. Ia juga ditadbir sebagai imunosupresan selepas pemindahan untuk mengelakkan penolakan pemindahan akut dan penyakit graf lawan perumah. Walau bagaimanapun, ia tidak menghalang jangkitan dan juga menghalang proses jana semula lanjutan. Bukti yang baru muncul menunjukkan bahawa glukokortikoid boleh digunakan dalam rawatan kegagalan jantung untuk meningkatkan tindak balas buah pinggang terhadap diuretik dan peptida natriuretik. Glukokortikoid dalam sejarah digunakan untuk melegakan kesakitan dalam keadaan keradangan.[23][24][25] Walau bagaimanapun, kortikosteroid menunjukkan keberkesanan terhad dalam melegakan kesakitan dan kemungkinan kesan buruk bagi kegunaannya dalam tendinopati.[26]

Penggantian[sunting | sunting sumber]

Mana-mana glukokortikoid boleh diberikan dalam dos yang memberikan lebih kurang kesan glukokortikoid yang sama seperti pengeluaran kortisol biasa; ini dirujuk sebagai dos fisiologi, penggantian atau penyelenggaraan. Ini adalah lebih kurang 6–12 mg/m2/hari hidrokortison (m2 merujuk kepada luas permukaan badan (BSA), dan merupakan ukuran saiz badan; purata BSA lelaki ialah 1.9 m2).

Imunotindasan terapeutik[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid menyebabkan imunotindasan, dan komponen terapeutik kesan ini adalah terutamanya penurunan dalam fungsi dan bilangan limfosit, termasuk kedua-dua sel B dan sel T.

Mekanisme utama untuk imunosupresi ini adalah melalui perencatan faktor nukleus penambah kapa-rantaian ringan sel B diaktifkan (NF-κB). NF-κB ialah faktor transkripsi kritikal yang terlibat dalam sintesis banyak perantara (iaitu, sitokin) dan protein (iaitu, protein lekatan) yang menggalakkan tindak balas imun. Perencatan faktor transkripsi ini, oleh itu, menumpulkan kapasiti sistem imun untuk melancarkan tindak balas.[2]

Glukokortikoid menyekat imuniti pengantaraan sel dengan menghalang gen yang mengekodkan sitokin IL-1 hingga IL-8 dan IFN-γ, dengan yang paling penting iaitu IL-2. Pengeluaran sitokin yang lebih kecil mengurangkan percambahan sel T.[27]

Walau bagaimanapun, glukokortikoids bukan sahaja mengurangkan percambahan sel T, tetapi juga membawa kepada satu lagi kesan diketahui: apoptosis cetusan glukokortikoid. Kesan ini adalah lebih ketara dalam sel T tak matang dalam timus, tetapi juga memberi kesan terhadap sel T tepian. Mekanisme tepat dalam pengawalaturan kesensitifan berada di gen Bcl-2.[28]

Glukokortikoid juga menekan imuniti humor, dan dengan itu, menyebabkan kekurangan imun humor. Glukokortikoid menyebabkan sel B mengekspresikan jumlah IL-2 dan reseptor IL-2 yang lebih kecil. Ini mengurangkan pengembangan klon sel B dan sintesis antibodi. Jumlah IL-2 yang berkurangan juga menyebabkan lebih sedikit sel limfosit T diaktifkan.

Kesan glukokortikoid pada ekspresi reseptor Fc dalam sel imun adalah rumit. Deksametason mengurangkan ekspresi Fc gama RI dirangsang IFN-gama dalam neutrofil, manakala sebaliknya menyebabkan peningkatan dalam monosit.[29] Glukokortikoid juga boleh mengurangkan ekspresi reseptor Fc dalam makrofaj,[30] tetapi bukti yang menyokong peraturan ini dalam kajian terdahulu telah dipersoalkan.[31] Kesan ekspresi reseptor Fc dalam makrofaj adalah penting kerana ia adalah perlu bagi fagositosis sel-sel beropsonin. Ini kerana reseptor Fc mengikat antibodi yang melekat pada sel yang disasarkan untuk dimusnahkan oleh makrofaj.

Antiradang[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid adalah anti-radang yang kuat, tanpa mengira punca keradangan; mekanisme anti-radang utama mereka ialah sintesis lipokortin 1 (aneksin 1). Lipokortin 1 kedua-duanya menyekat fosfolipase A2, dengan itu menyekat pengeluaran eikosanoid, dan menghalang pelbagai peristiwa keradangan leukosit (perekatan epitelium, emigrasi, kemotaksis, fagositosis, letusan pernafasan dll.). Dalam erti kata lain, glukokortikoid bukan sahaja menyekat tindak balas imun, tetapi juga menghalang dua produk utama keradangan, prostaglandin dan leukotriena. Ia menghalang sintesis prostaglandin di tahap fosfolipase A2 dan juga pada tahap siklooksigenase/PGE isomerase (COX-1 dan COX-2),[32] kesan yang terakhir adalah sama seperti NSAID, sekali gus memperkasakan kesan antiradang.

Di samping itu, glukokortikoid juga menyekat ekspresi siklooksigenase.[33]

Glukokortikoid yang dipasarkan sebagai anti-radang selalunya merupakan formulasi topikal, seperti semburan hidung bagi rinitis atau penyedut untuk asma. Persediaan ini mempunyai kelebihan hanya menjejaskan kawasan yang disasarkan, dengan itu mengurangkan kesan sampingan atau potensi interaksi. Dalam kes ini, sebatian utama yang digunakan ialah beklometason, budesonida, flutikason, mometason dan siklesonida. Dalam rinitis, semburan digunakan. Bagi asma, glukokortikoid diberikan sebagai inhalan dengan penyedut dos bermeter atau serbuk kering.[34] Dalam kes langka, gejala tiroiditis akibat sinaran telah dirawat dengan glukokortikoid mulut.[35]

Hiperaldosteronisme[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid boleh digunakan dalam pengurusan hiperaldosteronisme keluarga jenis 1. Mereka tidak berkesan, bagaimanapun, untuk digunakan dalam keadaan jenis 2.

Kegagalan jantung[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid boleh digunakan dalam rawatan kegagalan jantung terdekompensasi untuk menguatkan tindak balas buah pinggang terhadap diuretik, terutamanya pada pesakit kegagalan jantung dengan rintangan diuretik refraktori dengan dos diuretik gelung yang besar.[36][37][38][39][40][41][42]

Rintangan[sunting | sunting sumber]

Mekanisme rintangan kortikosteroid.

Rintangan terhadap penggunaan terapeutik glukokortikoid boleh menimbulkan kesukaran; contohnya, 25% kes asma yang teruk mungkin tidak bertindak balas terhadap steroid. Ini mungkin disebabkan oleh kecenderungan genetik, pendedahan berterusan kepada punca keradangan (seperti alergen), fenomena imunologi yang memintas glukokortikoid, gangguan farmakokinetik (penyerapan tidak lengkap atau perkumuhan atau metabolisme dipercepatkan) dan jangkitan pernafasan virus dan/atau bakteria.[27][43]

Kesan sampingan[sunting | sunting sumber]

Ubat glukokortikoid yang digunakan pada masa ini bertindak secara tidak selektif, jadi dalam jangka panjang ia boleh menjejaskan banyak proses anabolik yang sihat. Untuk mengelakkan ini, banyak penyelidikan telah ditumpukan baru-baru ini pada penghuraian ubat glukokortikoid bertindak selektif. Kesan sampingan termasuk:

Dalam dos yang tinggi, hidrokortison (kortisol) dan glukokortikoid yang mempunyai potensi mineralokortikoid yang ketara boleh memberikan kesan mineralokortikoid juga, walaupun dalam dos fisiologi ini dihalang oleh degradasi kortisol yang cepat oleh isoenzim 11β-hidroksisteroid dehidrogenase 2 (11β-HSD2) sasaran dalam mineralokortik. tisu. Kesan mineralokortikoid boleh termasuk pengekalan garam dan air, pengembangan isipadu cecair ekstraselular, hipertensi, kekurangan kalium dan alkalosis metabolik.

Kekurangan imun[sunting | sunting sumber]

Glukokortikoid menyebabkan imunotindasan, mengurangkan fungsi dan/atau bilangan neutrofil, limfosit (termasuk kedua-dua sel B dan sel T ), monosit, makrofaj dan fungsi penghalang anatomi kulit.[48] Penindasan ini, jika cukup besar, boleh menyebabkan manifestasi kekurangan imun, termasuk kekurangan sel T, kekurangan imun humoral dan neutropenia.

Patogen utama yang membimbangkan dalam kekurangan imun yang disebabkan oleh glukokortikoid: [48]
Bakteria
kulat
Virus
Lain-lain

Penarikan[sunting | sunting sumber]

Sebagai tambahan kepada kesan di atas, penggunaan glukokortikoid dos tinggi untuk hanya beberapa hari mula menghasilkan penindasan kelenjar adrenal pesakit yang menekan hormon pembebas kortikotropin hipotalamus (CRH) yang membawa kepada pengeluaran hormon adrenokortikotropik (ACTH) yang ditindas oleh bahagian pituitari anterior.[19] Dengan penindasan berpanjangan, kelenjar adrenal mengalami atrofi (mengecut), dan ia boleh mengambil masa berbulan-bulan untuk memulihkan fungsi penuh selepas pemberhentian glukokortikoid eksogen.

Semasa tempoh pemulihan ini, pesakit terdedah kepada kekurangan adrenal dalam tekanan seperti penyakit. Walaupun dos penindasan dan masa untuk pemulihan adrenal berbeza-beza, garis panduan klinikal telah direka untuk menganggarkan penindasan dan pemulihan adrenal yang berpotensi, untuk mengurangkan risiko kepada pesakit.

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ a b Pelt AC (2011). Glucocorticoids: effects, action mechanisms, and therapeutic uses. Hauppauge, N.Y.: Nova Science. ISBN 978-1617287589.
  2. ^ a b c "Antiinflammatory action of glucocorticoids–new mechanisms for old drugs". The New England Journal of Medicine. 353 (16): 1711–23. Oct 2005. doi:10.1056/NEJMra050541. PMID 16236742.
  3. ^ Häggström, Mikael; Richfield, David (2014). "Diagram of the pathways of human steroidogenesis". WikiJournal of Medicine. 1 (1). doi:10.15347/wjm/2014.005. ISSN 2002-4436.
  4. ^ a b "Effects of altered glucocorticoid sensitivity in the T cell lineage on thymocyte and T cell homeostasis". FASEB Journal. 16 (7): 727–9. May 2002. doi:10.1096/fj.01-0891fje. PMID 11923224.
  5. ^ a b Carlson NR (2010). Physiology of Behavior (ed. 11th). New York: Allyn & Bacon. m/s. 605. ISBN 978-0-205-23939-9.
  6. ^ a b "Glucocorticoids, stress and exacerbation of excitotoxic neuron death". Seminars in Neuroscience. 6 (5): 323–331. October 1994. doi:10.1006/smns.1994.1041.
  7. ^ a b "Stress and glucocorticoids impair retrieval of long-term spatial memory". Nature. 394 (6695): 787–90. Aug 1998. Bibcode:1998Natur.394..787D. doi:10.1038/29542. PMID 9723618.
  8. ^ a b "Effects of stress throughout the lifespan on the brain, behaviour and cognition". Nature Reviews. Neuroscience. 10 (6): 434–45. Jun 2009. doi:10.1038/nrn2639. PMID 19401723.
  9. ^ a b "Mechanisms of emotional arousal and lasting declarative memory". Trends in Neurosciences. 21 (7): 294–9. Jul 1998. doi:10.1016/s0166-2236(97)01214-9. PMID 9683321.
  10. ^ "Corticosteroids and cognition". Journal of Psychiatric Research. 35 (3): 127–45. 2001. doi:10.1016/S0022-3956(01)00018-8. PMID 11461709.
  11. ^ "The effects of stress and stress hormones on human cognition: Implications for the field of brain and cognition". Brain and Cognition. 65 (3): 209–37. Dec 2007. doi:10.1016/j.bandc.2007.02.007. PMID 17466428.
  12. ^ "The "steroid dementia syndrome": a possible model of human glucocorticoid neurotoxicity". Neurocase. 13 (3): 189–200. Jun 2007. doi:10.1080/13554790701475468. PMID 17786779.
  13. ^ "Steroid dementia: an overlooked diagnosis?". Neurology. 66 (1): 155, author reply 155. Jan 2006. doi:10.1212/01.wnl.0000203713.04232.82. PMID 16401879.
  14. ^ "Reversible steroid dementia in patients without steroid psychosis". The American Journal of Psychiatry. 141 (3): 369–72. Mar 1984. doi:10.1176/ajp.141.3.369. PMID 6703100.
  15. ^ "Inhibition of dehydration-induced water intake by glucocorticoids is associated with activation of hypothalamic natriuretic peptide receptor-A in rat". PLOS ONE. 5 (12): e15607. 2010. Bibcode:2010PLoSO...515607L. doi:10.1371/journal.pone.0015607. PMC 3004933. PMID 21187974.
  16. ^ "Glucocorticoids improve renal responsiveness to atrial natriuretic peptide by up-regulating natriuretic peptide receptor-A expression in the renal inner medullary collecting duct in decompensated heart failure". The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics. 339 (1): 203–9. Oct 2011. doi:10.1124/jpet.111.184796. PMID 21737535.
  17. ^ a b c d e "Mechanisms generating diversity in glucocorticoid receptor signaling". Annals of the New York Academy of Sciences. 1179 (1): 167–78. Oct 2009. Bibcode:2009NYASA1179..167R. doi:10.1111/j.1749-6632.2009.04986.x. PMID 19906239.
  18. ^ a b c d e f "Separating transrepression and transactivation: a distressing divorce for the glucocorticoid receptor?". Molecular Pharmacology. 72 (4): 799–809. Oct 2007. doi:10.1124/mol.107.038794. PMID 17622575.
  19. ^ a b Nicolaides NC, Pavlaki AN, Maria Alexandra MA, Chrousos G (2018). "Glucocorticoid Therapy and Adrenal Suppression". Dalam Feingold KR, Anawalt B, Boyce A, dll. (penyunting). Endotext. MDText.com. PMID 25905379.
  20. ^ Liapi, C; Chrousos, GP (1992). "Glucocorticoids". Dalam Yaffe, SJ; Aranda, JV (penyunting). Pediatric Pharmacology: Therapeutic Principles in Practice (ed. 2nd). Philadelphia: Saunders. m/s. 466–475. ISBN 978-0721629711.
  21. ^ "Disease management of atopic dermatitis: a practice parameter. Joint Task Force on Practice Parameters, representing the American Academy of Allergy, Asthma and Immunology, the American College of Allergy, Asthma and Immunology, and the Joint Council of Allergy, Asthma and Immunology. Work Group on Atopic Dermatitis" (PDF). Annals of Allergy, Asthma & Immunology. 79 (3): 197–211. Sep 1997. doi:10.1016/S1081-1206(10)63003-7. PMID 9305225. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada 2016-04-21.
  22. ^ USA (2021-08-09). "Deflazacort Versus Other Glucocorticoids: A Comparison". Indian Journal of Dermatology. Ncbi.nlm.nih.gov. 53 (4): 167–170. doi:10.4103/0019-5154.44786. PMC 2763756. PMID 19882026.
  23. ^ "The role of corticosteroids for pain relief in persistent pain of inflammatory arthritis: a systematic literature review". The Journal of Rheumatology. Supplement. 90: 17–20. 2012. doi:10.3899/jrheum.120337. PMID 22942324.
  24. ^ "Corticosteroids for the management of cancer-related pain in adults" (PDF). The Cochrane Database of Systematic Reviews. 2021 (4): CD010756. 2015. doi:10.1002/14651858.CD010756.pub2. PMC 8127040. PMID 25908299. |hdl-access= requires |hdl= (bantuan)
  25. ^ "Imaging and management of greater trochanteric pain syndrome". Postgraduate Medical Journal. 90 (1068): 576–81. 2014. doi:10.1136/postgradmedj-2013-131828. PMID 25187570.
  26. ^ a b "Corticosteroid Injections Give Small and Transient Pain Relief in Rotator Cuff Tendinosis: A Meta-analysis". Clinical Orthopaedics and Related Research. 475 (1): 232–243. January 2017. doi:10.1007/s11999-016-5002-1. PMC 5174041. PMID 27469590.
  27. ^ a b "Update on glucocorticoid action and resistance". The Journal of Allergy and Clinical Immunology. 111 (1): 3–22, quiz 23. Jan 2003. doi:10.1067/mai.2003.97. PMID 12532089.
  28. ^ "BCL-2 protects human and mouse Th17 cells from glucocorticoid-induced apoptosis". Allergy. 71 (5): 640–50. Jan 2016. doi:10.1111/all.12840. PMC 4844778. PMID 26752231.
  29. ^ "Regulation of the steady state level of Fc gamma RI mRNA by IFN-gamma and dexamethasone in human monocytes, neutrophils, and U-937 cells". Journal of Immunology. 145 (1): 267–75. 1990. PMID 2141616.
  30. ^ "In vivo glucocorticoid modulation of guinea pig splenic macrophage Fc gamma receptors". The Journal of Clinical Investigation. 88 (1): 149–57. 1991. doi:10.1172/JCI115271. PMC 296015. PMID 1829095.
  31. ^ Werb Z (1980). "Hormone receptors and normal regulation of macrophage physiological function". Dalam van Furth R (penyunting). Mononuclear phagocytes functional aspects. The Hague: M. Nijhoff. m/s. 825. ISBN 978-94-009-8793-7. Glucocorticoids may also decrease the number of Fc receptors on macrophages, but this immunosuppressive function is controversial because of the lack of sensitivity in Fc receptor techniques and the high concentration of glucocorticoids used in previous experiments.
  32. ^ "Glucocorticoids inhibit prostaglandin synthesis not only at the level of phospholipase A2 but also at the level of cyclo-oxygenase/PGE isomerase". British Journal of Pharmacology. 98 (4): 1287–95. Dec 1989. doi:10.1111/j.1476-5381.1989.tb12676.x. PMC 1854794. PMID 2514948.
  33. ^ "Glucocorticoids downregulate cyclooxygenase-1 gene expression and prostacyclin synthesis in fetal pulmonary artery endothelium". Circulation Research. 84 (2): 193–200. Feb 1999. doi:10.1161/01.RES.84.2.193. PMID 9933251.
  34. ^ Flower R, Rang HP, Dale MM, Ritter JM (2007). Rang & Dale's pharmacology. Edinburgh: Churchill Livingstone. ISBN 978-0-443-06911-6.
  35. ^ Mizokami, Tetsuya; Hamada, Katsuhiko; Maruta, Tetsushi; Higashi, Kiichiro; Tajiri, Junichi (September 2016). "Painful Radiation Thyroiditis after 131I Therapy for Graves' Hyperthyroidism: Clinical Features and Ultrasonographic Findings in Five Cases". European Thyroid Journal. 5 (3): 201–206. doi:10.1159/000448398. ISSN 2235-0640. PMC 5091234. PMID 27843811.
  36. ^ "The effect of prednisone and 6-methylprednisolone on mercurial diuresis in patients with refractory cardiac edema". The American Journal of the Medical Sciences. 238 (5): 542–51. Nov 1959. doi:10.1097/00000441-195911000-00003. PMID 14435747.
  37. ^ "Application of the newer corticosteroids to augment diuresis in congestive heart failure". The American Journal of Cardiology. 1 (4): 488–96. Apr 1958. doi:10.1016/0002-9149(58)90120-6. PMID 13520608.
  38. ^ "Reversal of intractable cardiac edema with prednisone". New York State Journal of Medicine. 59 (4): 625–33. Feb 1959. PMID 13632954.
  39. ^ "Prednisone adding to usual care treatment for refractory decompensated congestive heart failure". International Heart Journal. 49 (5): 587–95. Sep 2008. doi:10.1536/ihj.49.587. PMID 18971570.
  40. ^ "Potent diuretic effects of prednisone in heart failure patients with refractory diuretic resistance". The Canadian Journal of Cardiology. 23 (11): 865–8. Sep 2007. doi:10.1016/s0828-282x(07)70840-1. PMC 2651362. PMID 17876376.
  41. ^ "Potent potentiating diuretic effects of prednisone in congestive heart failure". Journal of Cardiovascular Pharmacology. 48 (4): 173–6. Oct 2006. doi:10.1097/01.fjc.0000245242.57088.5b. PMID 17086096.
  42. ^ "The glucocorticoid in acute decompensated heart failure: Dr Jekyll or Mr Hyde?". The American Journal of Emergency Medicine. 30 (3): 517.e5–10. Mar 2012. doi:10.1016/j.ajem.2011.01.023. PMID 21406321.
  43. ^ Henderson, Ishbel; Caiazzo, Elisabetta; McSharry, Charles; Guzik, Tomasz J.; Maffia, Pasquale (2020-10-01). "Why do some asthma patients respond poorly to glucocorticoid therapy?". Pharmacological Research (dalam bahasa Inggeris). 160: 105189. doi:10.1016/j.phrs.2020.105189. ISSN 1043-6618.
  44. ^ "Differential effect of glucocorticoids on calcium absorption and bone mass". British Journal of Rheumatology. 32 Suppl 2: 11–4. May 1993. doi:10.1093/rheumatology/32.suppl_2.11. PMID 8495275.
  45. ^ "The effect on memory of chronic prednisone treatment in patients with systemic disease". Neurology. 47 (6): 1396–402. Dec 1996. doi:10.1212/WNL.47.6.1396. PMID 8960717.
  46. ^ "CORR Insights: Corticosteroid Injections Give Small and Transient Pain Relief in Rotator Cuff Tendinosis: A Meta-analysis". Clinical Orthopaedics and Related Research. 475 (1): 244–246. January 2017. doi:10.1007/s11999-016-5044-4. PMC 5174046. PMID 27572298.
  47. ^ "Do glucocorticoids cause spinal epidural lipomatosis? When endocrinology and spinal surgery meet". Trends in Endocrinology and Metabolism. 11 (3): 86–90. Apr 2000. doi:10.1016/S1043-2760(00)00236-8. PMID 10707048.
  48. ^ a b "Infections associated with steroid use". Infectious Disease Clinics of North America. 15 (2): 423–32, viii. Jun 2001. doi:10.1016/s0891-5520(05)70154-9. PMID 11447704.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Glukokortikoid&oldid=5929441"