Fosfatidilserina

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Fosfatidilserina

Komponen fosfatidilserina:
biru, hijau: kumpulan asid lemak
Hitam: gliseron
Merah: fosfat
Ungu: serina
Pengecam
ChEBI
ChemSpider
  • none
DrugBank
KEGG
UNII
Kecuali jika dinyatakan sebaliknya, data diberikan untuk bahan-bahan dalam keadaan piawainya (pada 25 °C [77 °F], 100 kPa).
 ☑Y pengesahan (apa yang perlu: ☑Y/N?)
Rujukan kotak info

Fosfatidilserina (disingkat Ptd-L-Ser atau PS) ialah fosfolipid dan merupakan komponen membran sel.[1] Ia memainkan peranan penting dalam isyarat kitaran sel, khususnya berkenaan apoptosis. Ia merupakan laluan utama bagi virus memasuki sel melalui peniruan apoptosis.[2] Pendedahannya pada permukaan luar membran menandakan sel untuk dimusnahkan melalui apoptosis.

Struktur[sunting | sunting sumber]

Fosfatidilserina ialah fosfolipid—atau secara lebih khusus, gliserofosfolipid—yang terdiri daripada dua asid lemak yang dilekatkan dalam kaitan ester kepada karbon pertama dan kedua gliserol dan serina yang dilekatkan melalui kaitan fosfodiester kepada karbon ketiga gliserol.[3]

Fosfatidilserina yang diperoleh daripada tumbuhan berbeza dalam komposisi asid lemak daripada yang diperoleh daripada haiwan.[4] Ia biasanya ditemui dalam lapisan dalaman (sitoplasma) membran biologi.[5] Ia hampir keseluruhannya ditemui dalam lapisan dalaman dalam membran, dengan hanya kurang daripada 10% daripadanya di lapisan luar.

Latar belakang[sunting | sunting sumber]

Fosfatidilserina (PS) ialah kelas fosfolipid berasid utama yang menyumbang 13-15% daripada fosfolipid dalam korteks serebrum manusia.[6] Dalam membran plasma, PS disetempat secara eksklusif di bahagian sitoplasma, di mana ia membentuk sebahagian daripada tapak perancahan protein yang diperlukan bagi pengaktifan beberapa laluan isyarat utama. Ini termasuk isyarat Akt, kinase protein C (PKC) dan Raf-1 yang diketahui merangsang kelagnsungan neuron, pertumbuhan neurit dan sinaptogenesis.[7][8][9][10][11][12] Pemodulan tahap PS dalam membran plasma neuron mempunyai kesan ketara terhadap proses isyarat ini.

Biosintesis[sunting | sunting sumber]

Biosintesis fosfatidilserina

Fosfatidilserina terbentuk dalam bakteria (seperti E. coli) melalui anjakan sitidina monofosfat (CMP) melalui serangan nukleofilik oleh kumpulan berfungsi hidroksil serina. CMP terbentuk daripada CDP-diasilgliserol oleh sintase PS. Fosfatidilserina akhirnya boleh menjadi fosfatidiletanolamina oleh enzim PS dekarboksilase (membentuk karbon dioksida sebagai hasil sampingan).[5] Sama seperti bakteria, yis boleh membentuk fosfatidilserina dalam laluan yang sama.

Dalam mamalia, fosfatidilserina sebaliknya diperoleh daripada fosfatidiletanolamina atau fosfatidilkolina melalui salah satu daripada dua tindak balas pertukaran kumpulan kepala bergantungan Ca2+ dalam retikulum endoplasma. Kedua-dua tindak balas memerlukan serina, tetapi menghasilkan etanolamina atau kolina masing-masing. Ini dipromosikan oleh sintase fosfatidilserina 1 (PSS1) atau 2 (PSS2).[5] Sebaliknya, fosfatidilserina juga boleh dibentuk menjadi fosfatidilselina dan fosfatidilkolina, walaupun pada haiwan, laluan penjanaan fosfatidilkolina daripada fosfatidilserina hanya ada di dalam hati.[13]

Sumber pemakanan[sunting | sunting sumber]

Purata pengambilan fosfatidilserina harian dalam diet Barat dianggarkan 130 mg.[14] Fosfatidilserina boleh didapati dalam daging dan ikan. Hanya sejumlah kecil terdapat dalam produk tenusu dan sayur-sayuran, kecuali kacang putih dan lesitin soya. Fosfatidilserina terdapat dalam lesitin soya pada kira-kira 3% daripada jumlah fosfolipid.[15]

Suplemen[sunting | sunting sumber]

Tuntutan kesihatan[sunting | sunting sumber]

Panel Pihak Berkuasa Keselamatan Makanan Eropah menyimpulkan bahawa hubungan sebab-akibat tidak dapat diwujudkan antara pengambilan fosfatidilserina dan "kefungsian ingatan dan kognitif pada orang tua", "fungsi kesihatan mental/kognitif" dan "pengurangan tekanan dan fungsi ingatan yang dipertingkatkan".[4] Kesimpulan ini dibuat kerana korteks otak lembu dan fosfatidilserina berasaskan soya ialah bahan yang berbeza, dan oleh itu, mungkin mempunyai aktiviti biologi yang berbeza. Oleh itu, hasil kajian menggunakan fosfatidilserina daripada sumber yang berbeza tidak boleh disamaratakan.[4]

Kognisi[sunting | sunting sumber]

Pada bulan Mei, 2003 Pentadbiran Makanan dan Dadah memberikan status "tuntutan kesihatan yang layak" kepada fosfatidilserina, sekali gus membenarkan label menyatakan "penggunaan fosfatidilserina boleh mengurangkan risiko demensia dan disfungsi kognitif pada orang tua" bersama-sama dengan penafian "sangat terhad, dan saintifik awal penyelidikan menunjukkan bahawa fosfatidilserina boleh mengurangkan risiko disfungsi kognitif pada orang tua."[16][17] Menurut FDA, terdapat kekurangan persetujuan saintifik dalam kalangan pakar berkelayakan bahawa adanya hubungan antara fosfatidilserina dan fungsi kognitif.[16]

Tinjauan yang lebih terkini telah mencadangkan bahawa hubungan itu mungkin lebih teguh,[18][19] walaupun mekanismenya masih tidak jelas.[20] Kajian 2020 terhadap tiga ujian klinikal mendapati bahawa fosfatidilserina berkemungkinan berkesan untuk meningkatkan fungsi kognitif pada orang tua yang mengalami gangguan kognitif ringan.[21] Sesetengah kajian telah mencadangkan bahawa sama ada fosfatidilserina berasal dari tumbuhan atau haiwan mungkin mempunyai kepentingan, dengan kenyataan FDA terpakai secara khusus untuk produk terbitan soya.[16][22][23][24][25]

Keselamatan[sunting | sunting sumber]

Pada mulanya, suplemen fosfatidilserina diperoleh daripada korteks lembu. Walau bagaimanapun, disebabkan oleh risiko potensi pemindahan penyakit berjangkit seperti ensefalopati spongiforma lembu (atau "penyakit lembu gila"), suplemen asal soya menjadi alternatif.[22] Laporan keselamatan 2002 menentukan suplemen pada orang tua pada dos 200 mg tiga kali sehari sebagai dos selamat.[26]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ Kannan, Muthukumar; Riekhof, Wayne R.; Voelker, Dennis R. (2015). "Transport of Phosphatidylserine from the Endoplasmic Reticulum to the Site of Phosphatidylserine Decarboxylase2 in Yeast". Traffic (dalam bahasa Inggeris). 16 (2): 123–134. doi:10.1111/tra.12236. ISSN 1600-0854. PMID 25355612.
  2. ^ "The TIM and TAM families of phosphatidylserine receptors mediate dengue virus entry". Cell Host & Microbe. 12 (4): 544–57. October 2012. doi:10.1016/j.chom.2012.08.009. PMC 3572209. PMID 23084921.
  3. ^ Nelson D, Cox M (2008). Lehninger Principles of biochemistry (ed. 5). W.H Freeman and company. m/s. 350. ISBN 9781429208925.
  4. ^ a b c EFSA Panel on Dietetic Products, Nutrition and Allergies (2010-10-01). "Scientific Opinion on the substantiation of health claims related to phosphatidyl serine (ID 552, 711, 734, 1632, 1927) pursuant to Article 13(1) of Regulation (EC) No 1924/2006". EFSA Journal. 8 (10): 1749. doi:10.2903/j.efsa.2010.1749. ISSN 1831-4732.
  5. ^ a b c Nelson, David L.; Cox, Michael M.; Hoskins, Aaron; Lehninger, Albert L. (16 March 2021). Lehninger Principles of Biochemistry (ed. 8th). New York: Macmillan International, Higher Education. ISBN 978-1-319-38149-3. OCLC 1249676451.
  6. ^ Svennerholm, Lars (September 1968). "Distribution and fatty acid composition of phosphoglycerides in normal human brain" (PDF). Journal of Lipid Research. 9 (5): 570–579. doi:10.1016/S0022-2275(20)42702-6. PMID 4302302. Dicapai pada 2021-06-14.
  7. ^ Akbar, Mohammed; Calderon, Frances; Wen, Zhiming; Kim, Hee-Yong (2005-08-02). "Docosahexaenoic acid: a positive modulator of Akt signaling in neuronal survival". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 102 (31): 10858–10863. Bibcode:2005PNAS..10210858A. doi:10.1073/pnas.0502903102. PMC 1182431. PMID 16040805.
  8. ^ Huang, Bill X.; Akbar, Mohammed; Kevala, Karl; Kim, Hee-Yong (2011-03-21). "Phosphatidylserine is a critical modulator for Akt activation". Journal of Cell Biology. 192 (6): 979–992. doi:10.1083/jcb.201005100. PMC 3063130. PMID 21402788. Dicapai pada 2021-06-13.
  9. ^ Kim, Hee-Yong; Akbar, Mohammed; Lau, Audrey; Edsall, Lisa (2000-11-10). "Inhibition of neuronal apoptosis by docosahexaenoic acid (22:6n-3): Role of phosphatidylserine in antiapoptotic effect". Journal of Biological Chemistry. 275 (45): 35215–35223. doi:10.1074/jbc.M004446200. PMID 10903316. Dicapai pada 2021-06-14.
  10. ^ Kim, Hee-Yong (2007-06-29). "Novel metabolism of docosahexaenoic acid in neural cells". Journal of Biological Chemistry. 282 (26): 18661–18665. doi:10.1074/jbc.R700015200. PMID 17488715. Dicapai pada 2021-06-14.
  11. ^ Kim, Hee-Yong; Akbar, Mohammed; Kim, Yang-Suk (2010). "Phosphatidylserine-dependent neuroprotective signaling promoted by docosahexaenoic acid". Prostaglandins, Leukotrienes and Essential Fatty Acids. 82 (4–6): 165–172. doi:10.1016/j.plefa.2010.02.025. PMC 3383770. PMID 20207120. Dicapai pada 2021-06-14.
  12. ^ Newton, Alexandra C.; Keranen, Lisa M. (1994-05-31). "Phosphatidyl-L-serine is necessary for protein kinase C's high-affinity interaction with diacylglycerol-containing membranes". Biochemistry. 33 (21): 6651–6658. doi:10.1021/bi00187a035. PMID 8204602. Dicapai pada 2021-06-14.
  13. ^ Christie, William W. (12 June 2014). "Phosphatidylcholine and Related Lipids: Structure, Occurrence, Biochemistry and Analysis" (PDF). The American Oil Chemists’ Society Lipid Library. Dicapai pada 20 April 2017.
  14. ^ Souci SW, Fachmann E, Kraut H: Food Composition and Nutrition Tables. Stuttgart. 2000, Medpharm Scientific Publishers
  15. ^ Miranda, Dalva T. S. Z.; Batista, Vanessa G.; Grando, Fernanda C. C.; Paula, Fernanda M.; Felício, Caroline A.; Rubbo, Gabriella F. S.; Fernandes, Luiz C.; Curi, Rui; Nishiyama, Anita (Dec 2008). "Soy lecithin supplementation alters macrophage phagocytosis and lymphocyte response to concanavalin A: a study in alloxan-induced diabetic rats". Cell Biochemistry and Function. 26 (8): 859–865. doi:10.1002/cbf.1517. ISSN 1099-0844. PMID 18846580.
  16. ^ a b c Taylor, Christine L. (May 13, 2003). "Phosphatidylserine and Cognitive Dysfunction and Dementia (Qualified Health Claim: Final Decision Letter)". Center for Food Safety and Applied Nutrition, U.S. Food and Drug Administration. Dicapai pada 23 August 2014.
  17. ^ "Summary of Qualified Health Claims Subject to Enforcement Discretion - Qualified Claims About Cognitive Function". Food and Drug Administration.
  18. ^ "Phosphatidylserine and the human brain". Nutrition. 31 (6): 781–6. June 2015. doi:10.1016/j.nut.2014.10.014. PMID 25933483.
  19. ^ Poddar, Jit; Pradhan, Munmun; Ganguly, Gargi; Chakrabarti, Sasanka (2019). "Biochemical deficits and cognitive decline in brain aging: Intervention by dietary supplements". Journal of Chemical Neuroanatomy. 95: 70–80. doi:10.1016/j.jchemneu.2018.04.002. ISSN 0891-0618. PMID 29678666.
  20. ^ "Phosphatidylserine in the brain: metabolism and function". Progress in Lipid Research. 56: 1–18. October 2014. doi:10.1016/j.plipres.2014.06.002. PMC 4258547. PMID 24992464.
  21. ^ Tardner, P. (2020-08-28). "The effects of phosphatidylserine supplementation on memory function in older people: A review of clinical literature • International Journal of Environmental Science & Technology". International Journal of Environmental Science & Technology (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2020-09-01.
  22. ^ a b Smith, Glenn (2 June 2014). "Can phosphatidylserine improve memory and cognitive function in people with Alzheimer's disease?". Mayo Clinic. Dicapai pada 23 August 2014.
  23. ^ Crook TH, Klatz RM, penyunting (1998). Treatment of Age-Related Cognitive Decline: Effects of Phosphatidylserine in Anti-Aging Medical Therapeutics. 2. Chicago: Health Quest Publications. m/s. 20–29.
  24. ^ "The influence of soy-derived phosphatidylserine on cognition in age-associated memory impairment". Nutritional Neuroscience. 4 (2): 121–34. 2001. doi:10.1080/1028415X.2001.11747356. PMID 11842880. Diarkibkan daripada yang asal pada 2014-08-26. Dicapai pada 2014-08-23.
  25. ^ "Soybean-derived phosphatidylserine improves memory function of the elderly Japanese subjects with memory complaints". Journal of Clinical Biochemistry and Nutrition. 47 (3): 246–55. November 2010. doi:10.3164/jcbn.10-62. PMC 2966935. PMID 21103034.
  26. ^ "Safety of soy-derived phosphatidylserine in elderly people". Nutritional Neuroscience. 5 (5): 337–43. October 2002. doi:10.1080/1028415021000033802. PMID 12385596.

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Fosfatidilserina&oldid=6099014"