Trauma transgenerasi

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Trauma transgenerasi merujuk kepada kesan psikologi dan fisiologi trauma terhadap generasi akan datang didalam satu-satu kumpulan. Mekanisme utama penularan adalah persekitaran didalam rahim semasa kehamilan, yang menyebabkan perubahan epigenetik terhadap embrio yang sedang berkembang, dan persekitaran keluarga yang dikongsi bayi, yang menyebabkan perubahan psikologi, tingkah laku dan sosial dalam individu. Penularan antara generasi berlaku apabila kesan traumatik diturunkan daripada generasi yang mengalami trauma secara langsung [F0] kepada anak mereka [F1], manakala penularan transgenerasi berlaku apabila keturunan [F1] menurunkan kesannya kepada keturunan yang belum terdedah kepada peristiwa traumatik awal - sekurang-kurangnya cucu [F2] penghidap asal untuk lelaki dan cicit mereka [F3] untuk perempuan. [1]

Trauma bersama ialah trauma psikologi yang dialami oleh komuniti atau kumpulan identiti sebagai sebahagian daripada ingatan bersama mereka. Sebagai contoh, trauma bersama dialami oleh mangsa kekejaman Zionis yang terselamat dan rakyat Palestin yang lain pada masa ini. Apabila trauma bersama ini menjejaskan generasi berikutnya, ia dipanggil trauma transgenerasi. Contohnya, jika rakyat Palestin mengalami tekanan yang melampau atau mengamalkan survivalisme kerana takut akan kekejaman Zionis yang masih melanda, walaupun dilahirkan selepas Palestin merdeka daripada Zionis, maka mereka tetap akan mengalami trauma transgenerasi.

Trauma transgenerasi boleh menjadi pengalaman bersama yang mempengaruhi kumpulan orang yang berkongsi identiti budaya yang sama. Ia juga boleh merujuk kepada keluarga tunggal atau pasangan ibu bapa-anak.

Contohnya trauma bersama yang dialami oleh keturunan perdagangan hamba Atlantik ; pengasingan dan undang-undang Jim Crow di Amerika Syarikat; apartheid di Afrika Selatan; Perebutan untuk Afrika, mangsa pembunuhan rejim Zionis yang terselamat dan rakyat Palestin yang lain; Orang Pertama Kanada semasa sistem sekolah kediaman India Kanada ; bencana yang menimpa penduduk Orang Asli dan Pulau Selat Torres . Keturunan mangsa yang terselamat mungkin mengalami tekanan yang melampau, yang membawa kepada pelbagai masalah lain.

Mekanisme penularan trauma mungkin melalui pengubahsuaian epigenetik semasa bayi masih didalam kandungan yang disebabkan oleh tekanan dialami si ibu, ia kemudianya dikembangakan oleh keadaan persekitaran atau budaya. Ini adalah bidang penyelidikan yang baru dan memandangkan wujud kerumitan yang mengelilingi trauma dan pengalaman manusia; sumbangan relatif faktor epigenetik, budaya dan sosial akan menjadi sukar untuk dijelaskan.

Sejarah[sunting | sunting sumber]

Bidang penyelidikan ini agak baharu, tetapi ia telah berkembang secara pesat sejak pertengahan tahun 2000-an. [2] Trauma antara generasi pertama kali dilihat pada kanak-kanak mangsa Holocaust yang terselamat . Pada tahun 1966, ahli psikologi mula memberikan perhatian dan kajian terhadap sejumlah besar kanak-kanak mangsa Holocaust yang terselamat yang memerlukan bantuan mental di klinik di Kanada. Cucu daripada mangsa Holocaust telah mencatatkan sehingga 300% dalam populasi yang membuat rujukan ke klinik psikiatri jika dibandingkan dengan jumlah individu yang membuat rujukkan daripada populasi umum. [3] Sejak itu, trauma transgenerasi telah diperhatikan di kalangan keturunan Afrika-Amerika yang dipaksa menjadi hamba, [4] penduduk asli Amerika yang terselamat dari pembunuhan beramai-ramai, [5] mangsa perang, [6] pelarian, [7] mangsa keganasan rumah tangga, [8] dan banyak lagi kumpulan lain yang mengalami trauma secara bersama.

Sejak dua dekad yang lalu apabila genom manusia pertama kali dijujukan secara sepenuhnya, timbul idea dimana individu yang mengalami tekanan melampau mempunyai kemampuan untuk mewariskan epigenetik ini kepada keturunan daripada genetik yang sama, idea ini telah mendapat perhatian media dan saintifik secara meluas, namun kesannya sukar untuk dibuktikan, selain itu bukti muktamad bahawa ia boleh berlaku masih belum ditemui. [9] [10] [11]

Definisi dan huraian[sunting | sunting sumber]

Trauma transgenerasi ialah pengalaman bersama yang mempengaruhi sekumpulan individu kerana identiti budaya mereka (cth, etnik, kewarganegaraan atau identiti agama ). [12] [13]

Mekanisme untuk penularan trauma mungkin disebarkan secara sosial (cth, melalui tingkah laku yang dipelajari), melalui kesan tekanan ke atas perkembangan sebelum kelahiran (termasuk peningkatan penggunaan merokok/alkohol), atau mungkin melalui pengubahsuaian epigenetik yang disebabkan oleh tekanan didalam rahim dan pada peringkat awal perkembangan kanak-kanak tersebut . [14] [15] [16] [17]

Trauma sejarah[sunting | sunting sumber]

Trauma sejarah, subjenis trauma transgenerasi, ialah pengalaman trauma generasi lalu akan terus menjejaskan populasi pada masa kini melalui penularan antara generasi. Trauma sejarah akan mengakibatkan individu tersebut terdedah kepada masalah kesihatan mental dan fizikal, akibat penderitaan yang dialami oleh nenek moyang mereka; yang telah didedahkan dan diajar sepanjang generasi sehingga ia menjadi satu warisan. [18] Walaupun peristiwa traumatik dan kumpulan yang terkesan adalah heterogen, semua trauma sejarah terdiri daripada tiga elemen: peristiwa traumatik, penderitaan bersama yang terhasil dan kesan terhadap generasi trauma itu. Lama kelamaan trauma dan hubungan dengan mangsa biasanya berkembang dalam cara yang hampir sama dengan perkembangan genetik namun lebih rumit, mengakibatkan kehilangan identiti siapakah mangsa yang sebenar dan seterusnya meningkatkan intergrasi ke dalam masyarakat.

Bagi mangsa individu, trauma sejarah sering berlaku dalam 4 cara: kemurungan, kewaspadaan berlebihan, pembentukan ikatan traumatik, dan melakonkan semula trauma. Penyelidik trauma kanak-kanak seperti Egeland, Bretherton dan Schechter telah mengenal pasti mekanisme psikologi yang memihak kepada penularan pengalaman traumatik diantara generasi, termasuk pemisahan dan komunikasi pengalaman terdahulu. [19] [20] [21] [22] [23]

Simptom[sunting | sunting sumber]

Gejala trauma antara generasi selalunya akan bermula apabila mangsa terselamat daripada trauma, mereka secara kebiasaanya cenderung mempunyai simptom seperti gangguan stress pasca trauma (GSPT). Seringkali trauma yang dilihat pada generasi kedua merupakan tindak balas traumatik terhadap trauma ibu bapa. [24] Penularan diantara ibu bapa kepada anak boleh dibahagikan kepada 5 cara: komunikasi, konflik, keharmonian keluarga, kemesraan ibu bapa dan penglibatan ibu bapa. [25] Tahap tekanan ibu dikaitkan secara langsung dengan fungsi keluarga dan secara tidak langsung dikaitkan dengan tingkah laku simptom trauma dalam kalangan kanak-kanak. Gejala yang kerap dilihat pada kanak-kanak terdiri daripada kemurungan, tingkah laku antisosial, kecederungan melakukan jenayah, dan tingkah laku yang mengganggu di sekolah. [26] Kanak-kanak yang mengalami kesan secara langsung bermula daripada interaksi dan perhubungan dengan ibu bapa mereka, manakala penularan tidak langsung berpunca daripada rasa bersalah. Mereka yang terjejas melalui interaksi langsung lebih cenderung untuk melampiaskan atau menunjukkanya melalui tindakan mereka, manakala mereka yang terjejas melalui interaksi tidak langsung lebih cenderung untuk mengalami kemurungan, kebimbangan dan rasa bersalah. [27]

Gejala juga berbeza berdasarkan etnik dan punca trauma. Perhambaan, pembunuhan beramai-ramai, keganasan rumah tangga, mangsa penderaan seksual dan kemiskinan yang melampau adalah punca trauma yang biasanya membawa kepada trauma antara generasi. Ketiadaan peluang menjalani terapi juga memburukkan gejala dan boleh membawa kepada penularan trauma berlaku. Sebagai contoh, mangsa yang terselamat daripada penderaan seksual kanak-kanak mungkin mempengaruhi generasi akan datang secara negatif, secara sedar atau tidak sedar, yang disebabkan oleh trauma masa lalu mereka yang tidak diselesaikan. Ini boleh membawa kepada peningkatan perasaan tidak percaya, pengasingan dan kesunyian. [28] Keturunan daripada mereka yang telah diperhambakan apabila berhadapan dengan keganasan yang bersifat perkauman, keagresifan mikro atau apa-apa isu perkauman, akan memberikan tindak balas seolah-olah mereka berhadapan dengan trauma asal, sekalipun mereka tidak pernah mengalaminya dan hanya diturunkan secara turun-temurun kepada mereka. Terdapat faktor tekanan dalam kehidupan seseorang yang boleh menjurus kepada reaksi seperti GSPT ini seperti pengalaman buruk kesan daripada perkauman, tekanan kehidupan harian, peristiwa didalam hidup yang berkaitan status sosiobudaya, atau perkauman atau trauma sejagat. [29] Perkara ini juga dapat dilihat dalam gaya keibubapaan. [30] Goodman dan West-Olatunji mencadangkan potensi trauma transgenerasi selepas melihat ia berlaku sebaik bencana alam terjadi. [31] Dalam kejadian selepas Taufan Katrina yang berlaku di New Orleans, penduduk telah melihat peningkatan secara dramatik dalam keganasan diantara individu selain daripada kadar kematian yang meningkat tinggi. [32] [33] [34] [35] [36]

Gejala trauma transgenerasi dalam beberapa tahun kebelakangan ini telah dikenal pasti di kalangan mangsa peperangan, terutamanya mereka yang terkesan dengan keganasan yang melampau dan diskriminasi kaum. Trauma yang berlalu ini boleh berpunca daripada unit keluarga itu sendiri, atau melalui tekanan daripada persekitaran, seperti contoh warga Palestin yang diskriminasi oleh rejim Zionis. [37] Peristiwa traumatik tidak perlu dialami secara individu oleh semua ahli keluarga; kesan berpanjangan masih boleh kekal dan memberi kesan kepada keturunan daripada faktor luaran. Sebagai contoh, ketakutan kanak-kanak terhadap sesuatu yang tidak pernah dialami mereka, mungkin adalah trauma dari ditularkan daripada generasi terdahulu. [38] [39] [40] Kesan trauma memberi kesan kepada perkembangan kanak-kanak yang ditindas dan minoriti lain dalam konteks pendidikan. Trauma transgenerasi juga telah banyak direkodkan pada pelarian dan anak-anak mereka, yang boleh bertahan melalui beberapa generasi. Trauma sedemikian boleh berpunca daripada keganasan, penganiayaan politik, ketidakstabilan keluarga, serta kesukaran penghijrahan. [7]

Kumpulan utama yang terjejas[sunting | sunting sumber]

Pelarian[sunting | sunting sumber]

Pelarian secara amnya berisiko mengalami trauma transgenerasi. [41] Walaupun pelarian mengalami beberapa jenis trauma, trauma yang berkaitan dengan peperangan telah didokumenkan mempunyai kesan berpanjangan yang amat dasyat ke atas kesihatan mental dan menjangkau lebih banyak generasi. [7] Kanak-kanak amat terdedah terhadap trauma penempatan semula, kerana zaman kanak-kanak mereka telah terganggu oleh penghijrahan ke negara baharu. Selain itu, kanak-kanak sering menghadapi kesukaran mempelajari bahasa baharu, menyesuaikan diri dengan persekitaran baharu dan mengemudi sistem sosial sekolah di negara tuan rumah mereka. Penjagaan yang biasa mereka terima juga akan terganggu oleh kerana melarikan diri dari rumah asal mereka, dan perkara ini akan terus terganggu oleh gejala kecelaruan stress pascatrauma yang akan membelenggu ibu bapa mereka serta cabaran yang dihadapi di rumah baharu mereka. [41] Tambahan pula, banyak negara tuan rumah tidak akan menyediakan sistem penjagaan kesihatan mental yang mencukupi kepada pelarian, ini merupakan satu hal yang boleh memburukkan gejala dan membawa kepada penularan trauma untuk berlaku. [42] Secara umumnya, kanak-kanak pelarian menunjukkan tahap kemurungan yang jauh lebih tinggi, GSPT, kebimbangan, kekurangan perhatian, tekanan dan masalah psikologi yang lain. [7] Tambahan pula, dengan wujudnya kedua-dua trauma transgenerasi dan antara generasi menjadikan ia satu hubungan yang kompleks. [43] Para pelarian yang melarikan diri dari negara mereka berbuat demikian untuk melarikan diri dari peperangan, konflik atau bencana alam. [44] Selalunya keadaan di tanah air pelarian tidak bertambah baik yang menyebabkan pendedahan terhadap trauma akan berterusan. [45] Ini boleh digambarkan sebagai trauma sampingan dan boleh dialami dalam satu kelompok yang besar. [46] Walau bagaimanapun, anak-anak daripada individu yang mengalami trauma transgenerasi dan trauma antara generasi mungkin akan mengalami trauma sampingan dan ia selalunya pada skala yang lebih besar. [46]

Rawatan[sunting | sunting sumber]

Dalam kes GSPT, untuk mencegah atau meminimumkan trauma antara generasi, adalah penting bahawa keluarga juga mendapatkan perkhidmatan kesihatan mental. [47] Indvidu atau pasangan yang sedang menerima perkhidmatan kesihatan mental selalunya menujukkan perkembangan yang lebih baik dalam hidup mereka kerana campur tangan ini boleh membantu unit keluarga secara keseluruhan. [47] Dengan unit keluarga yang sihat, ahli keluarga menjadi faktor yang amat membantu pesakit menghadapi pesakit. [47] Ketahanan juga boleh memainkan peranan dalam dinamik ini. Beberapa perkara boleh menyumbang kepada daya tahan dalam unit keluarga. Ini termasuk gaya fleksibiliti, sistem kepercayaan keluarga dan proses komunikasi. [48] Ini adalah perkara penting untuk dicari dan dikenal pasti kerana ia boleh membantu dalam rawatan trauma antara generasi. Mempunyai unit keluarga yang kukuh boleh membantu memperkasakan setiap ahli keluarga, dan bersama-sama mereka boleh mengatasi trauma antara generasi dalam keluarga.

Penularan[sunting | sunting sumber]

Penularan semasa kehamilan[sunting | sunting sumber]

Tekanan boleh dipindahkan secara biologi merentas generasi semasa bayi didalam rahim. Perkembangan kehamilan adalah penting untuk perkembangan organ dan janin dan merupakan peringkat untuk perkembangan saraf dan tingkah laku. Pendedahan kepada rangsangan berbahaya semasa peringkat ini akan memberikan kesan yang berkekalan; kemudaratan terhadap persekitaran rahim dengan gabungan unik rembesan selular ibu, dan protein boleh menjadi sumber utama rangsangan tersebut. [49] [50] Bukti yang jelas telah menunjukkan bahawa trauma yang dialami oleh ibu semasa mengandung boleh memberikan kesan terhadap fisiologi dan psikologi pada jangka masa panjang terhadap anak-anaknya, ini kerana kebimbangan ibu semasa mengandung dikaitkan dengan peningkatan risiko untuk perkembangan gangguan neuropsikiatri seperti kemurungan dan kebimbangan dalam kalangan anak remaja. Peningkatan risiko gangguan psikiatri ini sering dikaitkan dengan perubahan terhadap DNA akibat perubahan epigenetik dalam corak metilasi DNA dalam rahim . [51]

Bukti melalui penyelidikan menunjukkan bahawa perubahan epigenetik boleh diperhatikan didalam gen yang dikaitkan dengan paksi hipotalamus-pituitari-adrenal (HPA), yang bertanggujawab terhadap sistem tindak balas tekanan badan. Glukokortikoid, termasuk kortisol, [52] adalah neurohormon yang dicetuskan oleh tekanan yang seterusnya akan memberikan tindak balas yang anatara lain peningkatan tekanan darah dan degupan jantung. NR3C1 ialah genetik yang bertanggujawab terhadap reseptor glukokortikoid. Semasa ujian dijalankan keatas tikus, didapati bahawa anak tikus yang dilahirkan oleh ibu yang cuai menunjukkan peningkatan metilasi dalam gen NR3C1 berbanding dengan anak tikus yang mempunyai induk yang lebih baik. Peningkatan tindakbalas reseptor glukokortikoid ini disebabkan oleh demetilasi gen yang pada akhirnya membawa kepada penurunan dalam tindak balas tekanan anak. Anak tikus yang dilahirkan daripada ibu yang kurang menjilat dan mendandan tetapi dibesarkan oleh ibu yang menjilat tinggi mempunyai kadar metilasi gen NR3C1 yang kurang, justeru menurunkan tahap tekanan. Perkara iini membuktikan bahawa tingkah laku ibu bertanggungjawab terhadap sebarang perubahan reseptor glukokortikoid anak-anak mereka. Penemuan ini juga menunjukkan bahawa dandanan dikaitkan dengan demetilasi gen NR3C1, yang meningkatkan ransangan reseptor glukokortikoid yang mengakibatkan penurunan tahap tekanan pada tikus. Anak-anak tikus silang ini didapati tidak dapat dibezakan sama ada ia adalah anak-anak yang dilahirkan dan dibesarkan oleh ibu yang cuai atau ibu yang menjaga kebersihan diri. Dalam model haiwan, tekanan dan trauma ibu semasa kehamilan telah dibuktikan mampu mengurangkan ransangan enzim plasenta 11B-hydroxysteroid dehydrogenase jenis 2 (11 β-HSD2), yang menukarkan kortisol ibu kepada kortison tidak aktif. [53] Ini pada akhirnya membawa kepada peningkatan pendedahan janin kepada glukokortikoid ibu, yang menjejaskan perkembangan sistem sensitif glukokortikoid seperti paksi HPA. Dalam beberapa kajian, tahap kortisol yang tidak normal berbanding dengan kawalan dan perubahan dalam metilasi DNA diperhatikan pada bayi kepada induk yang mengalami trauma semasa mereka hamil, terutamanya didalam gen reseptor glukokortikoid NR3C1. [49]

Satu lagi kaedah penularan yang mungkin berlaku adalah melalui vesikel yang memindahkan asid amino dan mikroRNA dari cecair rahim kepada janin. [50] Molekul tersebut kemudiannya boleh mengubah struktur gen dengan cara yang mempengaruhi proses perkembangan janin. Hormon seperti leptin [54] dan insulin, [55] serta nutrien, mencetuskan reaksi asid amino dalam plasenta. [56] Penghantaran asid amino diperlukan untuk pertumbuhan janin, dan apabila berlakunya sekatan terhadap penghantaran ini ia boleh memberi kesan sepanjang hayat kepada kesihatan bayi. Pengangkutan asid amino juga dikawal oleh metilasi DNA gen pengangkut asid amino, mengubah suai struktur mereka dalam plasenta sepanjang proses perkembangan janin. [57] Timbul persoalan sama ada penularan ini berlaku melalui penjagaan ibu atau perubahan dalam rahim, atau mungkin kedua-duanya. Kajian oleh Alhassen et al. [58] mendapati bahawa tikus betina diberikan pendedahan terhadap bau pemangsa, sekali gus mencetuskan tekanan, akan lebih cenderung untuk membesarkan anak tikus yang akan menunjukkan simptom seperti kemurungan dan defisit sosial. Walau bagaimanapun, jagaan daripada induk yang tidak mengalami trauma dilihat adalah tidak mencukupi untuk mengembalikkan simptom trauma yang telah dicetuskan semasa proses kehamilan. Kesannya ini dikatikan dengan perubahan dalam metabotranskrip otak anak mereka, yang menunjukkan perbeaan ketara dengan anak daripada induk yang tidak mengalami trauma. Kajian mendapati bahawa peningkatan yang besar dalam asid 2-hidroksiglutarik pada anak tikus dan induk yang terdedah kepada trauma secara pranatal mendorong perubahan dalam mekanisme epigenetik dan fungsi mitokondria. Dalam model kajian ini, asid 2-hidroksiglutarik dikawal selia disebabkan oleh keadaan hipoksik semasa pranatal, ini kerana reaksi induk terhadap trauma semasa bunting menyebabkan kurang oksigen dihantar kepada janin. Penyelidik mengatasi kemurungan akibat trauma intergenerasi jangka panjang dengan menggunakan asetil-L-carnitine, yang melawan pengubahsuaian pranatal dalam banyak mekanisme yang berpunca daripada hipoksia. [58]

Terdapat beberapa kajian mengunakan haiwan lainyang juga membuktikan wujudnya hubungan antara keadaan anak semasa tumbesaran dengan pengubahsuaian epigenetik. Walaupun kajian adalah dalam model haiwan mamalia, mereka mengkaji mekanisme epigenetik yang mungkin berlaku pada manusia juga. Tiga daripadanya dan penemuan mereka disebutkan di bawah.

Sama seperti kajian di atas, [1] pengurangan metilasi gen reseptor glukokortikoid ditemukan dalam keturunan induk haiwan bertaring yang mendandan dengan kerap. [59] Sebaliknya, anak yang dilihat menghadapi kekurangan endokrin serta pengurangan didalam keplastikan di korteks prefrontal (PFC) dilihat berkekalan sehingga anak itu menjangkau dewasa. [60] [61] [62] Satu lagi kajian memberikan bukti peningkatan metilasi gen tindak balas tekanan termasuk faktor neurotropik yang berasal dari otak dan protein nuklear fosfat-1 dalam neuron pada tikus yang menunjukkan tingkah laku seperti GSPT. [60] [62] Dan satu kajian, McGowan et al., "Kumpulan subjek terdiri daripada mangsa bunuh diri, dan kajian mendapati bahawa penderaan kanak-kanak dikaitkan dengan tahap metilasi yang lebih tinggi di tapak CpG di exon1F gen reseptor glukokortikoid." Kajian ini mengkaji pengubahsuaian epigenetik dalam neuron tetapi tidak memberikan gambaran tentang pautan pengalaman kanak-kanak yang buruk dan pengubahsuaian epigenetik. [63] [64] [59]

Kajian juga telah dijalankan ke atas ibu-ibu yang mengandung pada 9/11. [65] Tahap kortisol yang dibandingkan antara ibu mengandung yang tidak memperoleh GSPT akibat kejadian itu dan ibu hamil yang mengalami GSPT menunjukkan bahawa kumpulan kedua mempunyai tahap kortisol yang jauh lebih rendah. Tambahan pula, kanak-kanak daripada ibu dengan GSPT juga telah dilihat mempunyai tahap kortisol yang jauh lebih rendah. Tahap kortisol yang rendah diketahui meningkatkan risiko GSPT. [66] Fakta bahawa kedua-dua ibu dan bayi tahap kortisol yang rendah berikutan pendedahan traumatik, mungkin disebabkan oleh tahap tekanan dihadapi ibu, menunjukkan bahawa perubahan epigenetik kepada tahap kortisol berlaku semasa peristiwa traumatik dan boleh diturunkan kepada janin didalam kandungan. Juga didapati bahawa kanak-kanak yang ibunya tinggal berdekatan dengan Pusat Dagangan Dunia mempunyai tahap agen tekanan yang lebih tinggi dalam air liur mereka. Secara keseluruhannya, kajian tersebut mencadangkan penularan trauma antara generasi yang mewujudkan kerentanan yang lebih tinggi kepada GSPT pada kanak-kanak kerana tahap kortisol yang lebih rendah. Perkembangan GSPT akibat GSPT ibu bapa juga dikaji pada anak dewasa mangsa Holocaust yang terselamat. [65] Di sana, para penyelidik juga membuktikan hubungan yang sama wujud melalui ujian air kencing and air liur.

Perkembangan janin dapat dipengaruhi oleh pemakanan daripada ibu semasa kehamilan. Persekitaran ini boleh memberikan tindak balas terhadap proses perkembangan janin, menghasilkan fenotip metabolik yang sesuai untuk persekitaran yang diunjurkan. [67] Kesan epigenetik pemakanan termasuk metilasi genetik yang terlibat dalam metabolisme tenaga, proses anti-radang, dan tumor. [68] Kajian melihat kepada diabetes mellitus gestational (GDM), gangguan di mana ibu membangunkan rintangan insulin semasa hamil untuk mengelakkan paras glukosa darah rendah. Ini adalah tindak balas kepada pemindahan nutrien daripada ibu kepada janin. GDM menyebabkan hiperglikemia ibu, hiperinsulinemia janin, dan nutrien yang berlebihan terhadap janin.

Mekanisme epigenetik[sunting | sunting sumber]

Metilasi DNA boleh bertindak sebagai mekanisme utama yang terlibat didalam penularan trauma antara generasi. Metilasi biasanya berlaku di kawasan CpG yang berkaitan dan menghasilkan kesan penghalang merentasi bahagian sel, tetapi juga boleh dikawal secara dinamik. [69] [70] Metilasi DNA adalah intrumen yang penting dalam mengawal ingatan ketakutan melalui metilasi gen awal segera (IEG) dalam gyrus dentate hippocampus didalam model tikus.

Histon boleh diubah suai melalui asetilasi, metilasi, fosforilasi, dan SUMOilasi. [69] Kumpulan asetil dan fosfat, yang merupakan bahan pengubah suai yang biasanya dikaitkan dengan kawalan genetik ekspresi, melekat pada lisin, serin, threonine, dan sisa tirosin histon. Metilasi (pada sisa lisin atau arginin) dan ubiquitylation (pada sisa lisin histon H2A dan H2B) dikaitkan dengan kedua-dua gen pengaktifan dan penghalang. SUMO ialah bahan pengubah suai kecil seperti ubiquitin dan ia mengikat sisa lisin. SUMOilasi bertindak sebagai penghalang secara meluas dan biasanya ditemui dengan pengubah epigenetik. Pengubahsuaian pada histon akan mengubah struktur kromatin dan dengan itu akan menjejaskan struktur genetik yang berkaitan dengan histon yang telah terubah. Kebanyakan perubahan yang akut dan kronik ini adalah terkait dengan lata glucocorticoid. [69]

Sebuah kajian pra-klinikal telah mendapati bahawa pengunaan perencat deacetylase histon boleh membantu dalam "pendekatan berasaskan pendedahan dalam terapi kecemasan dan trauma." [71] Perencat deacetylase histon akan menghalang deasetilasi histon, yang kemudiannya akan membolehkan genetik ini kekal aktif dengan mengekalkan tanda asetil aktif pada histon pada DNA. Dalam konteks terapi bagi kes kecemasan dan trauma, instrumen ini yang akan membantu pengekalan jangka panjang memori kepupusan untuk menggantikan ingatan traumatik. Histone deacetylase menghalang pembentukan memori kepupusan, yang seterusnya mengekalkan ingatan yang menakutkan, dan dengan menghalangnya, individu dalam terapi pendedahan boleh mencipta kenangan baru yang tidak terkait dengan ingatan trauma mereka.

Pengubahsuaian RNA selepas transkrip umumnya diketahui akan mengubah lipatan RNA dan pertalian mereka untuk helai pelengkap. [69] Tiada maklumat yang lengkap mengenainya dan fungsinya dalam merubah genetik selepas trauma,tetapi wujudnya bukti dimana rasa ketakutan akan memberi kesan kepada mRNA FTO, yang merubah demethylase RNA. Ini mencadangkan bahawa perubahan RNA ini mungkin mengubah respon pesakit terhadap rasa takut dan mungkin memainkan peranan dalam mengubah ekspresi gen sebagai tindak balas kepada trauma.

Aspek psikologi dan sosial[sunting | sunting sumber]

Banyak kajian transgenerasi telah dijalankan baru-baru ini ke atas orang dewasa yang menghadapi kesusahan atau menjadi mangsa bencana alam. Menurut satu kajian, dibandingkan kumpulan sampel kanak-kanak yang tidak mengalami trauma, kanak-kanak mangsa penyeksaan menunjukkan tanda-tanda kebimbangan yang lebih besar, kemurungan, gangguan tekanan selepas trauma, kekurangan perhatian, dan keabnormalan tingkah laku. [72] Model yang menyokong penularan trauma secara transgenerasi, yang boleh diturunkan antara generasi dan berkembang di dalamnya, telah dicadangkan dalam kajian kualitatif ke atas kanak-kanak mangsa Holocaust yang terselamat yang tinggal di Brazil. [73] Teori daya tahan, menurut Froma Walsh, membayangkan bahawa cara mangsa dan keluarga bertindak balas terhadap peristiwa traumatik adalah proses dinamik untuk dipelajari bagi membolehkan seseorang mengatasinya. [74] [75] Para penyelidik Cowan, Callaghan, dan Richardson mengkaji kesan kesusahan hidup di awal usia terhadap individu dan keturunan mereka. Penyelidikan mereka juga konsisten dengan teori penularan di mana penemuan mereka mendedahkan bahawa fenotip tekanan yang dilihat dalam individu yang mengalami kesukaran itu juga diperhatikan pada kanak-kanak dan juga cucu mereka. [76]

Penyelidikan yang terkenal mengunakan monyet Harlow juga menunjukkan bahawa, walaupun anak-anak tidak mengalami tekanan atau trauma itu secara peribadi, ciri-ciri trauma seperti yang dilihat pada induk masih boleh dilihat pada anak-anak mereka. [77] [78]

Rawatan[sunting | sunting sumber]

Memandangkan trauma transgenerasi ialah sejenis pendedahan traumatik secara tidak langsung, profesional perubatan sering gagal mengenalinya atau salah mendiagnosisnya. [79] Selain itu, terdapat kekurangan pakar trauma didalam anggota perubatan, yang menjejaskan kebolehcapaian rawatan dengan ketara. [80] Kekurangan kebolehcapaian rawatan boleh membawa beberapa akibat seperti isu kesihatan, tingkah laku dan sosial yang mungkin berterusan sepanjang hayat individu. [81]

Pengalaman traumatik ini boleh memberi kesan terhadap fungsi kognitif, tingkah laku dan fisiologi, yang akhirnya akan meningkatkan kerentanan terhadap masalah kesihatan mental dan fizikal. [82] Oleh kerana trauma transgenerasi ialah satu bentuk tekanan traumatik, ia akan meningkatkan risiko terjadinya gangguan psikologi seperti gangguan tekanan selepas trauma, gangguan kemurungan utama, gangguan kebimbangan umum, skizofrenia, gangguan spektrum autisme dan gangguan penggunaan bahan terlarang. [83] [84]

Beberapa jenis model terapi didapati berkesan dalam merawat pelbagai trauma dan gangguan tekanan, seperti terapi tingkah laku kognitif, terapi pemprosesan kognitif, pendedahan berpanjangan, terapi fokus belas kasihan, terapi tingkah laku dialektik dan terapi naratif . [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92] [93] Setiap model terapi ini berkongsi komponen yang sama dalam menangani trauma, seperti psikopendidikan, pengawalan dan pemprosesan emosi, pemprosesan dan pembinaan semula kognitif, dan pemprosesan trauma. Disebabkan trauma transgenerasi merupakan satu bentuk trauma yang amat unik, kesemua modeliti ini boleh menjadi efektif untuk mengurangkan kesan jangka masa panjangnya. Biarpun begitu, terdapat beberapa komponen didalam trauma transgenerasi yang mesti ditangani secara langsung sekalipun mana mana model terapi dipilih. Oleh kerana ikatan antara ibubapa dan anak adalah komponen dominan dimana trauma transgenerasi ditularkan, rawatan harus memfokuskan terhadap kepentingan institusi kekeluargaan dan perhubungan peribadi berbanding hanya memfokuskan kepada pesakit. [94] [79]

Untuk mengurangkan kesan berbahaya trauma transgenerasi, pembolehubah pelindung mesti diterokai dan dikekalkan dalam rawatan. [94] Faktor-faktor perlindungan termasuk memupuk hubungan yang selamat antara ibu bapa dan anak, serta akses kepada beberapa sumber sokongan (iaitu keluarga, rakan sebaya, komuniti). [94] Satu model rawatan yang memberi tumpuan kepada hubungan ibu bapa-anak ialah Model Rawatan Trauma Intergenerasi (ITTM). [95] Model ini menggabungkan beberapa ciri daripada kaedah rawatan sedia ada yang disokong secara empirik, seperti pendedahan trauma, pemprosesan kognitif dan pembingkaian semula, pengurusan tekanan dan pendidikan ibu bapa. [95] ITTM memberikan perhatian khusus kepada sifat pengalaman traumatik antara generasi dan menyasarkan keupayaan ibu bapa atau penjaga untuk bertindak balas terhadap pengalaman traumatik kanak-kanak. [95] Dengan memupuk ikatan yang selamat dan positif, ia boleh mengurangkan kemungkinan negatif kesan daripada trauma antara generasi. [94] [79]

Model terapi yang kurang konvesional juga didapati berkesan dalam mengurangkan impak negatif trauma antara generasi. Terapi muzik contohnya, dilihat merupakan bentuk terapi yang efektif terhadap mereka yang menjadi mangsa pengalaman yang traumatik. [96] [97] Contohnya, terapi muzik berjaya digunapakai dengan anggota tentera, pelarian yang mengalami trauma dan mangsa perang. [96] [97] [98] Khususnya, terapi analitik muzik (TAM) dilihat berjaya membantu proses penyembuhan melalui proses terapi kendiri yang mengurangkan impak negatif trauma transgenerasi. [98] Terapi pergerakan dan tarian juga didapati berkesan dalam mengurangkan trauma yang dipendam dan kesan negatifnya. [99] [100] [101] Khususnya, modaliti terapi ini membolehkan ahli terapi untuk menghuraikan secara langsung corak pergerakan tertentu dan menentukan cara untuk mencabar mana-mana corak kognitif negatif yang dikenal pasti. Sebagai contoh, pengalaman trauma boleh dicerminkan dalam pergerakan tertentu mangsa. Dalam corak pergerakan ini, ahli terapi boleh mentafsir cara mangsa menangani emosi dan berusaha ke arah memupuk kewujudan emosi yang lebih baik melalui ekspresi kreatif. [101]

Selain daripada model diatas, beberapa cara dan teknik juga dilihat berkesan untuk memberi kesedaran berkaitan trauma antara generasi, sekaligus mengurangkan kesan psikologinya. Sebagai contoh, Soal Selidik Skrip Transgenerasi (TSQ) telah digunakan sebagai pelengkap sesi psikoterapi bertujuan untuk mewujudkan kesedaran diantara sistem keluarga. [102] [103] TSQ menyasarkan skrip transgenerasi, yang mana adalah corak sistematik tanpa sedar yang wujud dalam kalangan keluarga dan bertanggujawab terhadap emosi, kepercayaan dan kelakuan. [103] Skrip ini kemudiannya digunakan untuk meneroka persepsi tersirat mangsa tentang dinamik dan sistem keluarga mereka. [102] Dalam menggunakan TSQ, doktor boleh membimbing mangsa untuk memisahkan pengalaman traumatik yang dialami oleh nenek moyang mereka berbanding pengalaman mereka sendiri. Dalam kes trauma antara generasi yang lebih kompleks, Trauma Transgenerasi dan Genogram Ketahanan (TTRG) boleh membantu membimbing doktor untuk lebih memahami dan menilai kesan trauma tersebut. [104] TTRG memberi penekanan kepada faktor penyumbang yang menyebabkan pengalaman traumatik itu berkekalan. TTRG memetakan unit keluarga, menandakan mereka yang pernah mengalami trauma dan pengalaman mereka, serta hubungan antara individu, dan corak berfungsi. [104] Proses ini membolehkan doktor menilai dengan lebih baik asal-usul dan mengekalkan faktor pengalaman trauma transgenerasi individu, yang akhirnya menyumbang kepada wujudnya rawatan yang lebih komprehensif.

Kritikan terhadap trauma yang diwarisi melalui epigenetik[sunting | sunting sumber]

Salah satu model yang dicadangkan menunjukkan bahawa trauma ibu bapa boleh diwarisi melalui mekanisme biologi epigenetik. Walaupun idea ini tersebar secara menyeluruh, ia tidaklah disokong dengan mana-maa bukti yang kukuh. [105]

Ahli genetik Kevin Mitchell menyatakan, "ini adalah, sebenarnya, model yang luar biasa, dan ia sedang dikembangkan dengan bukti yang kurang daripada biasa." Dia berkata "Ini adalah penyakit dalam sains moden: semakin luar biasa dan sensasi dakwaan itu, semakin rendah kualiti bukti yang diperlukan, sedangkan yang sebaliknya adalah benar." [105] [17]

Ahli biologi Ewan Birney secara khusus mengkritik kertas yang menggunakan saiz sampel 32 orang untuk menyokong dakwaannya bahawa anak-anak daripada mangsa jenayah perang menunjukkan bukti tekanan yang diwarisi. [106] Beliau berhujah bahawa mekanisme untuk pewarisan epigenetik pada manusia masih sukar difahami disebabkan oleh banyak faktor lain yang mempengaruhi termasuk "penguasaan didalam masyarakat yang rumit dan berubah mengikut masa", dan hakikat bahawa wanita yang sedang membesar sudah mempunyai semua telur mereka sebagai janin didalam rahim. Selanjutnya, walaupun pada tikus, di mana pengaruh yang mengelirukan ini boleh dikawal, "warisan epigenetik trans-generasi sebenar adalah sangat jarang berlaku." [15]

Stephanie Lloyd dan Alexandre Larivée, menyatakan bahawa penyelidikan yang dilakukan dalam epigenetik ini menukarkan fokus daripada kesedaran individu kepada menyerlahkan bahawa sebenarnya badan individu itu sendiri yang sakit. Penyimpangan daripada tahap normal dilihat sebagai defisit dan disfungsi yang disebabkan oleh peristiwa lalu. Mereka melihat ini sebagai "pandangan yang lebih luas dalam neurosains dan biopsikiatri moden sebagai subjek selepas trauma." [107]

  1. ^ a b "Intergenerational Transmission of DNA Methylation Signatures Associated with Early Life Stress". Current Genomics. 19 (8): 665–675. December 2018. doi:10.2174/1389202919666171229145656. PMC 6225454. PMID 30532646.
  2. ^ "Is there intergenerational transmission of trauma? The case of combat veterans' children". The American Journal of Orthopsychiatry. 78 (3): 281–289. July 2008. doi:10.1037/a0013955. PMID 19123747.
  3. ^ "Family approach with grandchildren of Holocaust survivors". American Journal of Psychotherapy. 57 (4): 519–527. 2003. doi:10.1176/appi.psychotherapy.2003.57.4.519. PMID 14735877.
  4. ^ Leary JG (2005). Post traumatic slave syndrome: America's legacy of enduring injury and healing. Portland, OR. ISBN 0-9852172-0-0. OCLC 810135371.[halaman diperlukan]
  5. ^ Substance Abuse and Mental Health Services Administration. "Understanding Historical Trauma When Responding to an Event in Indian Country" (PDF). Samhsa.gov.
  6. ^ "Intergenerational transmission of war-related trauma assessed 40 years after exposure". Annals of General Psychiatry. 18 (1): 14. 2019-08-09. doi:10.1186/s12991-019-0238-2. PMC 6688296. PMID 31413722.
  7. ^ a b c d "Intergenerational Trauma in Refugee Families: A Systematic Review". Journal of Immigrant and Minority Health. 19 (3): 745–754. June 2017. doi:10.1007/s10903-016-0499-7. PMC 5362358. PMID 27659490.
  8. ^ "Intergenerational transmission of abuse: a two-generational prospective study of an at-risk sample". Child Abuse & Neglect. 25 (11): 1439–1461. November 2001. doi:10.1016/S0145-2134(01)00286-1. PMID 11766010.
  9. ^ "Can Trauma Be Passed Down From One Generation to the Next?". Psycom.net - Mental Health Treatment Resource Since 1996 (dalam bahasa Inggeris). Dicapai pada 2021-03-22.
  10. ^ "A critical view on transgenerational epigenetic inheritance in humans". Nature Communications. 9 (1): 2973. July 2018. Bibcode:2018NatCo...9.2973H. doi:10.1038/s41467-018-05445-5. PMC 6065375. PMID 30061690.
  11. ^ "Transgenerational epigenetic inheritance: myths and mechanisms". Cell. 157 (1): 95–109. March 2014. doi:10.1016/j.cell.2014.02.045. PMC 4020004. PMID 24679529.
  12. ^ "Understanding the social determinants of health among Indigenous Canadians: priorities for health promotion policies and actions". Global Health Action. 8: 27968. 2015-07-16. doi:10.3402/gha.v8.27968. PMC 4506643. PMID 26187697.
  13. ^ DeAngelis, Tori (February 2019). "The Legacy of Trauma". www.apa.org. Dicapai pada 2023-03-16.
  14. ^ "Childhood Trauma, DNA Methylation of Stress-Related Genes, and Depression: Findings From Two Monozygotic Twin Studies". Psychosomatic Medicine. 80 (7): 599–608. September 2018. doi:10.1097/PSY.0000000000000604. PMC 6113110. PMID 29781947. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  15. ^ a b "Why I'm sceptical about the idea of genetically inherited trauma". The Guardian (dalam bahasa Inggeris). 2015-09-11. Dicapai pada 2020-09-06.
  16. ^ "Can We Really Inherit Trauma?". The New York Times. 2020-08-30.
  17. ^ a b "Kevin Mitchell". BJPsych Bulletin. 44 (2): 81–83. April 2020. doi:10.1192/bjb.2020.18. PMC 7283122. PMID 33858525.
  18. ^ Gone, Joseph (2014). Colonial Genocide in Indigenous North America (dalam bahasa Inggeris). Duke University Press. m/s. 273–291. ISBN 9780822376149.
  19. ^ "Ghosts in the nursery. A psychoanalytic approach to the problems of impaired infant-mother relationships". Journal of the American Academy of Child Psychiatry. 14 (3): 387–421. 1975. doi:10.1016/s0002-7138(09)61442-4. PMID 1141566.
  20. ^ "Dissociation as a mediator of child abuse across generations". Child Abuse & Neglect. 20 (11): 1123–1132. November 1996. doi:10.1016/0145-2134(96)00102-0. PMID 8958463.
  21. ^ "Communication patterns, internal working models, and the intergenerational transmission of attachment relationships". Infant Mental Health Journal. 11 (3): 237–251. 1990. doi:10.1002/1097-0355(199023)11:3<237::AID-IMHJ2280110306>3.0.CO;2-X.
  22. ^ Schechter DS (September 2003). "Intergenerational communication of maternal violent trauma: Understanding the interplay of reflective functioning and posttraumatic psychopathology.". Dalam Coates SW, Rosenthal JL, Schechter DS (penyunting). Trauma and Human Bonds. Hillside, NJ: Analytic Press, Inc. m/s. 115–142.
  23. ^ "Caregiver traumatization adversely impacts young children's mental representations on the MacArthur Story Stem Battery". Attachment & Human Development. 9 (3): 187–205. September 2007. doi:10.1080/14616730701453762. PMC 2078523. PMID 18007959. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  24. ^ "Intergenerational Effects of the Holocaust: Subjective Well-Being in the Offspring of Survivors". Journal of Intergenerational Relationships. 11 (2): 148–161. 2013-04-01. doi:10.1080/15350770.2013.782745.
  25. ^ "Examining equivalence of concepts and measures in diverse samples". Prevention Science. 7 (4): 359–368. December 2006. doi:10.1007/s11121-006-0039-0. PMC 3293252. PMID 16845592.
  26. ^ "Effects of maternal traumatic distress on family functioning and child mental health: An examination of Southeast Asian refugee families in the U.S". Social Science & Medicine. 184: 178–186. July 2017. doi:10.1016/j.socscimed.2017.04.032. PMID 28515007.
  27. ^ "Hidden Burdens: a Review of Intergenerational, Historical and Complex Trauma, Implications for Indigenous Families". Journal of Child & Adolescent Trauma. 11 (2): 173–186. June 2018. doi:10.1007/s40653-016-0117-9. PMC 7163829. PMID 32318148.
  28. ^ "Transgenerational Trauma and Child Sexual Abuse: Reconceptualizing Cases Involving Young Survivors of CSA". Journal of Mental Health Counseling. 31 (1): 22–33. 2009. doi:10.17744/mehc.31.1.u72580m253524811.
  29. ^ "A multidimensional conceptualization of racism-related stress: implications for the well-being of people of color". The American Journal of Orthopsychiatry. 70 (1): 42–57. January 2000. doi:10.1037/h0087722. PMID 10702849.
  30. ^ "Inheriting Racist Disparities in Health: Epigenetics and the Transgenerational Effects of White Racism". Critical Philosophy of Race. 1 (2): 190–218. 2013. doi:10.5325/critphilrace.1.2.0190.
  31. ^ "Transgenerational Trauma and Resilience: Improving Mental Health Counseling for Survivors of Hurricane Katrina". Journal of Mental Health Counseling. 30 (2): 121–136. 2008. doi:10.17744/mehc.30.2.q52260n242204r84.
  32. ^ "Slow recovery goes on in crime-wear New Orleans". Reuters. 2007-08-29. Dicapai pada 22 September 2018.
  33. ^ "The Indian Boarding School Era and Its Continuing Impact on Tribal Families and the Provision of Government Services". Tulsa L. Rev. 43: 149. 2007.
  34. ^ "The American Indian Holocaust: healing historical unresolved grief" (PDF). American Indian and Alaska Native Mental Health Research. 8 (2): 56–78. 1998. PMID 9842066.
  35. ^ Brown-Rice K (2013). Examining the Theory of Historical Trauma Among Native Americans (PDF). The Professional Counselor. m/s. 117–130.
  36. ^ "Boarding schools: A black hole of Native American history". National Catholic Reporter. 1 September 2015. Dicapai pada 6 April 2017.
  37. ^ "Reality Matters: The Shadow of Trauma on African American Subjectivity". Psychoanalytic Psychology. 27 (1): 48. January 2010. doi:10.1037/a0018639.
  38. ^ Akhtar S (2012). The African American Experience Psychoanalytic Perspectives. Jason Aronson. m/s. 291.
  39. ^ Bonnovitz J (2012). White Analysts Seeing black Patients, The African American Experience Psychoanalytic Perspectives. Jason Aronson. m/s. 285.
  40. ^ "Racial trauma in the lives of black children and adolescents: Challenges and clinical implications". Journal of Child & Adolescent Trauma. 4 (2): 123–41. April 2011. doi:10.1080/19361521.2011.574678.
  41. ^ a b Dalgaard, Nina Thorup; Thøgersen, Marie Høgh; Riber, Karin (2020-08-06), De Haene, Lucia; Rousseau, Cécile (penyunting), "Transgenerational Trauma Transmission in Refugee Families: The Role of Traumatic Suffering, Attachment Representations, and Parental Caregiving", Working with Refugee Families (ed. 1), Cambridge University Press: 36–49, doi:10.1017/9781108602105.004, ISBN 978-1-108-60210-5, dicapai pada 2021-07-27
  42. ^ "Prevalence of serious mental disorder in 7000 refugees resettled in western countries: a systematic review". Lancet. 365 (9467): 1309–1314. 2005. doi:10.1016/S0140-6736(05)61027-6. PMID 15823380.
  43. ^ Yehuda, R.; Lehrner, A. (2018). "Intergenerational transmission of trauma effects: Putative role of epigenetic mechanisms". World Psychiatry. 17 (3): 243–257. doi:10.1002/wps.20568. PMC 6127768. PMID 30192087.
  44. ^ "Refugee".
  45. ^ "About Refugees". 4 September 2018.
  46. ^ a b https://www.nctsn.org/sites/default/files/resources/fact-sheet/secondary_traumatic_stress_child_serving_professionals.pdf
  47. ^ a b c "Role-exit theory and marital discord following extended military deployment". Perspectives in Psychiatric Care. 44 (3): 169–174. July 2008. doi:10.1111/j.1744-6163.2008.00171.x. PMID 18577122.
  48. ^ Van Hook, Mary (2008). Social work practice with families : a resiliency-based approach. Chicago: Lyceum Books. ISBN 978-1-933478-16-6. OCLC 176648840.
  49. ^ a b "Uterine Fluid in Pregnancy: A Biological and Clinical Outlook". Trends in Molecular Medicine. 23 (7): 604–614. July 2017. doi:10.1016/j.molmed.2017.05.002. PMID 28648184.
  50. ^ a b "Impact of maternal stress, depression and anxiety on fetal neurobehavioral development". Clinical Obstetrics and Gynecology. 52 (3): 425–440. September 2009. doi:10.1097/GRF.0b013e3181b52df1. PMC 3710585. PMID 19661759.
  51. ^ Van den Bergh, Bea R H; Van Calster, Ben; Smits, Tim; Van Huffel, Sabine; Lagae, Lieven (Feb 2008). "Antenatal Maternal Anxiety is Related to HPA-Axis Dysregulation and Self-Reported Depressive Symptoms in Adolescence: A Prospective Study on the Fetal Origins of Depressed Mood". Neuropsychopharmacology (dalam bahasa Inggeris). 33 (3): 536–545. doi:10.1038/sj.npp.1301450. ISSN 0893-133X. PMID 17507916.
  52. ^ "Intergenerational transmission of trauma effects: putative role of epigenetic mechanisms". World Psychiatry. 17 (3): 243–257. October 2018. doi:10.1002/wps.20568. PMC 6127768. PMID 30192087.
  53. ^ "Maternal stress, placental 11β-hydroxysteroid dehydrogenase type 2, and infant HPA axis development in humans: Psychosocial and physiological pathways". Placenta. 104: 179–187. January 2021. doi:10.1016/j.placenta.2020.12.008. PMC 7906936. PMID 33360746.
  54. ^ "Leptin affects system A amino acid transport activity in the human placenta: evidence for STAT3 dependent mechanisms". Placenta. 30 (4): 361–367. April 2009. doi:10.1016/j.placenta.2009.01.004. PMC 2675556. PMID 19203792.
  55. ^ "Full-length adiponectin attenuates insulin signaling and inhibits insulin-stimulated amino Acid transport in human primary trophoblast cells". Diabetes. 59 (5): 1161–1170. May 2010. doi:10.2337/db09-0824. PMC 2857896. PMID 20150288.
  56. ^ "A systems perspective on placental amino acid transport". The Journal of Physiology. 596 (23): 5511–5522. December 2018. doi:10.1113/JP274883. PMC 6265537. PMID 29984402.
  57. ^ "DNA methylation of amino acid transporter genes in the human placenta". Placenta. 60: 64–73. December 2017. doi:10.1016/j.placenta.2017.10.010. PMC 6049612. PMID 29208242. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  58. ^ a b "Intergenerational trauma transmission is associated with brain metabotranscriptome remodeling and mitochondrial dysfunction". Communications Biology. 4 (1): 783. June 2021. doi:10.1038/s42003-021-02255-2. PMC 8225861. PMID 34168265. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  59. ^ a b "A Framework to Examine the Role of Epigenetics in Health Disparities among Native Americans". Nursing Research and Practice. 2013: 410395. 2013-12-09. doi:10.1155/2013/410395. PMC 3872279. PMID 24386563.
  60. ^ a b "Epigenetic marking of the BDNF gene by early-life adverse experiences". Hormones and Behavior. Special Issue: Behavioral Epigenetics. 59 (3): 315–320. March 2011. doi:10.1016/j.yhbeh.2010.05.005. PMC 2948595. PMID 20483357.
  61. ^ "Epigenetic programming by maternal behavior". Nature Neuroscience. 7 (8): 847–854. August 2004. doi:10.1038/nn1276. PMID 15220929. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  62. ^ a b "The impact of early adverse care on HPA axis development: nonhuman primate models". Hormones and Behavior. Translational Topics in Behavioral Neuroendocrinology. 50 (4): 623–631. November 2006. doi:10.1016/j.yhbeh.2006.06.012. PMID 16914153.
  63. ^ "Genome-wide epigenetic regulation by early-life trauma". Archives of General Psychiatry. 69 (7): 722–731. July 2012. doi:10.1001/archgenpsychiatry.2011.2287. PMC 4991944. PMID 22752237. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  64. ^ "Epigenetic regulation of the glucocorticoid receptor in human brain associates with childhood abuse". Nature Neuroscience. 12 (3): 342–348. March 2009. doi:10.1038/nn.2270. PMC 2944040. PMID 19234457. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  65. ^ a b "Epigenetic transmission of Holocaust trauma: can nightmares be inherited?". The Israel Journal of Psychiatry and Related Sciences. 50 (1): 33–39. 2013. PMID 24029109.
  66. ^ "Transgenerational effects of posttraumatic stress disorder in babies of mothers exposed to the World Trade Center attacks during pregnancy". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism. 90 (7): 4115–4118. July 2005. doi:10.1210/jc.2005-0550. PMID 15870120.
  67. ^ "Metabolic plasticity during mammalian development is directionally dependent on early nutritional status". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 104 (31): 12796–12800. July 2007. Bibcode:2007PNAS..10412796G. doi:10.1073/pnas.0705667104. PMC 1937546. PMID 17646663. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  68. ^ "Epigenetics and life-long consequences of an adverse nutritional and diabetic intrauterine environment". Reproduction. 148 (6): R111–R120. December 2014. doi:10.1530/REP-14-0334. PMC 4241689. PMID 25187623.
  69. ^ a b c d "Transgenerational Epigenetics of Traumatic Stress". Progress in Molecular Biology and Translational Science. 158: 273–298. 2018. doi:10.1016/bs.pmbts.2018.03.003. ISBN 9780128125922. PMID 30072057.
  70. ^ "Stable inheritance of DNA methylation allows creation of epigenotype maps and the study of epiallele inheritance patterns in the absence of genetic variation". Genome Biology. 18 (1): 155. August 2017. doi:10.1186/s13059-017-1288-x. PMC 5559844. PMID 28814343.
  71. ^ "HDAC inhibitors as cognitive enhancers in fear, anxiety and trauma therapy: where do we stand?". Biochemical Society Transactions. 42 (2): 569–581. April 2014. doi:10.1042/BST20130233. PMC 3961057. PMID 24646280.
  72. ^ "Children in families of torture victims: transgenerational transmission of parents' traumatic experiences to their children". International Journal of Social Welfare. 14 (1): 23–32. 2005-01-01. doi:10.1111/j.1468-2397.2005.00336.x.
  73. ^ "Transgenerational transmission of trauma and resilience: a qualitative study with Brazilian offspring of Holocaust survivors". BMC Psychiatry. 12: 134. September 2012. doi:10.1186/1471-244X-12-134. PMC 3500267. PMID 22943578.
  74. ^ "A Family Resilience Framework: Innovative Practice Applications". Family Relations (dalam bahasa Inggeris). 51 (2): 130–137. 2002. doi:10.1111/j.1741-3729.2002.00130.x.
  75. ^ Echterling, L. G., Presbury, J. H., & McKee, J. E. (2005). Crisis intervention: Promoting resilience and resolution in troubled times. Prentice Hall.[halaman diperlukan]
  76. ^ "The lasting impact of early-life adversity on individuals and their descendants: potential mechanisms and hope for intervention". Genes, Brain and Behavior. 15 (1): 155–168. January 2016. doi:10.1111/gbb.12263. PMID 26482536. |hdl-access= requires |hdl= (bantuan)
  77. ^ Preston, David G.; Baker, Robert P.; Seay, Bill (1970). "Mother-infant separation in the patas monkey". Developmental Psychology. 3 (3, Pt.1): 298–306. doi:10.1037/h0030027.
  78. ^ "Transgenerational epigenetic effects". Annual Review of Genomics and Human Genetics. 9: 233–257. 2008. doi:10.1146/annurev.genom.9.081307.164445. PMID 18767965.
  79. ^ a b c "Preventing intergenerational trauma transmission: A critical interpretive synthesis". Journal of Clinical Nursing. 28 (7–8): 1100–1113. April 2019. doi:10.1111/jocn.14735. PMID 30556334. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama "pmid30556334" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  80. ^ "The Trauma Healing Story. Healing Chronically Traumatised Children Through Their Families/Whanau". Australian and New Zealand Journal of Family Therapy. 38 (4): 613–626. 2017. doi:10.1002/anzf.1271.
  81. ^ "Relationship of childhood abuse and household dysfunction to many of the leading causes of death in adults. The Adverse Childhood Experiences (ACE) Study". American Journal of Preventive Medicine. 14 (4): 245–258. May 1998. doi:10.1016/s0749-3797(98)00017-8. PMID 9635069. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  82. ^ Jawaid, Ali; Roszkowski, Martin; Mansuy, Isabelle M. (2018-01-01), Rutten, Bart P. F. (penyunting), "Chapter Twelve - Transgenerational Epigenetics of Traumatic Stress", Progress in Molecular Biology and Translational Science, Neuroepigenetics and Mental Illness (dalam bahasa Inggeris), Academic Press, 158: 273–298, doi:10.1016/bs.pmbts.2018.03.003, PMID 30072057, dicapai pada 2021-11-15
  83. ^ "Intergenerational trauma transmission is associated with brain metabotranscriptome remodeling and mitochondrial dysfunction". Communications Biology. 4 (1): 783. June 2021. doi:10.1038/s42003-021-02255-2. PMC 8225861. PMID 34168265. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  84. ^ "Intergenerational transmission of trauma effects: putative role of epigenetic mechanisms". World Psychiatry. 17 (3): 243–257. October 2018. doi:10.1002/wps.20568. PMC 6127768. PMID 30192087.
  85. ^ "A meta-analytic review of cognitive processing therapy for adults with posttraumatic stress disorder". Cognitive Behaviour Therapy. 48 (1): 1–14. January 2019. doi:10.1080/16506073.2018.1522371. PMID 30332919. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan); |hdl-access= requires |hdl= (bantuan)
  86. ^ "Dialectical Behavior Therapy for Posttraumatic Stress Disorder (DBT-PTSD) Compared With Cognitive Processing Therapy (CPT) in Complex Presentations of PTSD in Women Survivors of Childhood Abuse: A Randomized Clinical Trial". JAMA Psychiatry. 77 (12): 1235–1245. December 2020. doi:10.1001/jamapsychiatry.2020.2148. PMC 7376475. PMID 32697288. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  87. ^ Choi-Kain, Lois; Wilks, Chelsey R.; Ilagan, Gabrielle S.; Iliakis, Evan A. (2021-09-01). "Dialectical Behavior Therapy for Early Life Trauma". Current Treatment Options in Psychiatry (dalam bahasa Inggeris). 8 (3): 111–124. doi:10.1007/s40501-021-00242-2. ISSN 2196-3061.
  88. ^ "Compassion focused therapy: a systematic review of its effectiveness and acceptability in clinical populations". Expert Review of Neurotherapeutics. 20 (4): 385–400. April 2020. doi:10.1080/14737175.2020.1746184. PMID 32196399.
  89. ^ Cramer, Saviona. "Intergenerational narrative practice in response to intergenerational trauma". International Journal of Narrative Therapy and Community Work (1): 1–11.
  90. ^ "Prolonged exposure therapy: past, present, and future". Depression and Anxiety. 28 (12): 1043–1047. December 2011. doi:10.1002/da.20907. PMID 22134957.
  91. ^ Hoosain, Shanaaz (2018-06-01). "Decolonising social work research with families experiencing intergenerational trauma". Southern African Journal of Social Work and Social Development. 30 (1): 1–18. doi:10.25159/2415-5829/2471.
  92. ^ "Healing Interpersonal and Racial Trauma: Integrating Racial Socialization Into Trauma-Focused Cognitive Behavioral Therapy for African American Youth". Child Maltreatment. 26 (1): 17–27. February 2021. doi:10.1177/1077559520921457. PMC 8807349 Check |pmc= value (bantuan). PMID 32367729.
  93. ^ Porche, Michelle V.; Koslouski, Jessica B.; Oblath, Rachel (2020), Trauma Disorders in Adolescence (dalam bahasa Inggeris), John Wiley & Sons, Ltd, m/s. 1–12, doi:10.1002/9781119171492.wecad451, ISBN 978-1-119-17149-2, dicapai pada 2021-11-15
  94. ^ a b c d Giladi, Lotem; Bell, Terece S. (2013). "Protective factors for intergenerational transmission of trauma among second and third generation Holocaust survivors". Psychological Trauma: Theory, Research, Practice, and Policy (dalam bahasa Inggeris). 5 (4): 384–391. doi:10.1037/a0028455. ISSN 1942-969X. Ralat petik: Tag <ref> tidak sah, nama ":4" digunakan secara berulang dengan kandungan yang berbeza
  95. ^ a b c Scott, Katreena L.; Copping, Valerie E. (2008). "Promising directions for the treatment of complex childhood trauma: The Intergenerational Trauma Treatment Model". The Journal of Behavior Analysis of Offender and Victim Treatment and Prevention (dalam bahasa Inggeris). 1 (3): 273–283. doi:10.1037/h0100449. ISSN 2155-8655.
  96. ^ a b "Music therapy versus treatment as usual for refugees diagnosed with posttraumatic stress disorder (PTSD): study protocol for a randomized controlled trial". Trials. 19 (1): 301. May 2018. doi:10.1186/s13063-018-2662-z. PMC 5977477. PMID 29848343. Unknown parameter |displayauthors= ignored (bantuan)
  97. ^ a b Bronson, Hannah; Vaudreuil, Rebecca; Bradt, Joke (2018-10-31). "Music Therapy Treatment of Active Duty Military: An Overview of Intensive Outpatient and Longitudinal Care Programs". Music Therapy Perspectives. 36 (2): 195–206. doi:10.1093/mtp/miy006. ISSN 0734-6875.
  98. ^ a b Abrams, Brian (2021-05-27). "Encountering transgenerational trauma through analytical music therapy". Nordic Journal of Music Therapy. 30 (3): 197–218. doi:10.1080/08098131.2020.1853801. ISSN 0809-8131.
  99. ^ Buonagurio, Nora (2020-05-16). "The Cycle Continues: The Effects of Intergenerational Trauma on the Sense of Self and the Healing Opportunities of Dance/Movement Therapy: A Literature Review". Expressive Therapies Capstone Theses.
  100. ^ Stanek, Dörte (2015-04-03). "Bridging past and present: Embodied intergenerational trauma and the implications for dance/movement therapy". Body, Movement and Dance in Psychotherapy. 10 (2): 94–105. doi:10.1080/17432979.2014.971872. ISSN 1743-2979.
  101. ^ a b Tibay, Melissa (2020-05-16). "The Effectiveness of Dance/Movement Therapy in Addressing Challenging Symptoms of Transgenerational Trauma Found in Descendants of Holocaust Survivors". Expressive Therapies Capstone Theses.
  102. ^ a b Fornaro, Antonella (2019-10-02). "In Search of Transgenerational Footprints: The Transgenerational Script Questionnaire". Transactional Analysis Journal. 49 (4): 308–323. doi:10.1080/03621537.2019.1650231. ISSN 0362-1537.
  103. ^ a b Gayol, Gloria Noriega (2019-10-02). "Untangling the Family Tree: Using the Transgenerational Script Questionnaire in the Psychotherapy of Transgenerational Trauma". Transactional Analysis Journal. 49 (4): 279–291. doi:10.1080/03621537.2019.1650235. ISSN 0362-1537.
  104. ^ a b "The transgenerational trauma and resilience genogram". Counselling Psychology Quarterly. 26 (3–4): 386–405. 2013-12-01. doi:10.1080/09515070.2013.820172.
  105. ^ a b Carey, Benedict (10 December 2018). "Can We Really Inherit Trauma?". The New York Times. Dicapai pada 18 February 2023.
  106. ^ "Holocaust Exposure Induced Intergenerational Effects on FKBP5 Methylation". Biological Psychiatry. 80 (5): 372–380. September 2016. doi:10.1016/j.biopsych.2015.08.005. PMID 26410355.
  107. ^ "Time, trauma, and the brain: How suicide came to have no significant precipitating event". Science in Context. 33 (3): 299–327. September 2020. doi:10.1017/S0269889721000065. PMID 34096495.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Trauma_transgenerasi&oldid=6184419"