Bahasa Ibrani Misynah

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Bahasa Ibrani Misynah
Ibrani: לשון חז"ל, rumi: Ləšon Ḥazal
Petikan Misynah
KawasanYudea, Palestin Rom
EraBerkembang daripada bahasa Ibrani Alkitab pada abad pertama Masihi; digunakan sebagai bahasa ilmiah dalam Ibrani Zaman Pertengahan pada abad ke-4 selepas mengalami kepupusan sebagai bahasa ibunda
Bentuk awal
Abjad Ibrani
Kod bahasa
ISO 639-3–
GlottologTiada

Bahasa Ibrani Misynah ( לשון חז"ל" Bahasa Pendeta") ialah bahasa Ibrani yang digunakan dalam teks-teks Talmud. Bahasa Ibrani Misynah boleh dibahagikan kepada bahasa Ibrani Misynah (juga dipanggil Ibrani Tanna, Ibrani Rabai Awal, atau Ibrani Misynah I), yang merupakan bahasa pertuturan, dan Ibrani Amora (juga dipanggil Ibrani Rabai Akhir atau Ibrani Misynah Kedua), digunakan sebagai bahasa kepustakaan sahaja.

Bahasa Ibrani Misynah, atau bahasa Ibrani Rabai Awal, merupakan salah satu bahasa turunan langsung Ibrani Alkitabiah yang terpelihara selepas orang Yahudi menjadi tawanan Babylonia, dan dirakamkan oleh pendeta-pendeta Yahudi yang menulis Misynah dan kitab-kitab yang sezaman dengannya.

Bentuk peralihan bahasa ini dapat dilihat dalam karya-karya kepustakaan Tanna yang berasal dari zaman Misynah siap. Antaranya ialah midrasy halakh (seperti Sifra, Sifre, Mekhilta oleh Rabai Ismael dsb.) dan bahan-bahan yang berkaitan dengan Misynah yang dipanggil Tosefta. Talmud memetik karya-karya ini, serta bahan-bahan Tanna selanjutnya yang tidak dijumpai di tempat lain; petikan-petikan ini umumnya dipanggil baraita. Bahasa semua karya ini sangat mirip dengan bahasa Ibrani Misynah.

Kebanyakan bahasa Ibrani Misynah ditemui dalam sumber-sumber dari abad pertama hingga keempat, sepadan dengan zaman Rom selepas pemusnahan Bait Suci Kedua dalam Pengepungan Baitulmaqdis (70 TM). Ia berkembang dengan pengaruh bahasa Aram Pertengahan.[1] Juga dipanggil bahasa Ibrani Tanna atau Ibrani Rabai Awal, majoritinya terdiri daripada Misynah (משנה, diterbitkan sekitar tahun 200) dan Tosefta dalam Talmud, dan beberapa Naskhah Laut Mati, terutamanya Lembaran Tembaga dan Surat Bar Kokhba.

Ahli arkeologi Naskhah Laut Mati, Yigael Yadin, menyebut bahawa tiga dokumen Bar Kokhba yang beliau dan pasukan beliau temui di Gua Surat-surat ditulis dalam bahasa Ibrani Misynah[2] dan Simon bar Kokhba yang menghidupkan semula bahasa Ibrani dan menjadikannya bahasa rasmi negara semasa pemberontakan Bar Kokhba (tahun 132–135). Yadin juga mencatatkan tentang peralihan daripada bahasa Aram ke bahasa Ibrani di Yudea semasa pemberontakan Bar Kokhba:

Dokumen-dokumen yang lebih awal menariknya ditulis dalam bahasa Aram manakala yang lebih lewat dalam bahasa Ibrani. Perubahan ini mungkin dibuat dengan dekri khas Bar-Kokhba yang mahu memulihkan bahasa Ibrani sebagai bahasa rasmi negeri itu.[3]

Sigalit Ben-Zion berkata, "Perubahan ini nampaknya berlaku kerana perintah yang diberikan oleh Bar Kokhba, yang ingin menghidupkan semula bahasa Ibrani dan menjadikannya bahasa rasmi negeri."[4]

Walau bagaimanapun, tidak sampai satu abad selepas Misynah diterbitkan, bahasa Ibrani mula tidak digunakan sebagai bahasa pertuturan. Satu komponen Talmud yang dipanggil Gemara (גמרא, sekitar 500 TM di Mesopotamia Hilir), serta Talmud Baitulmuqaddis terdahulu yang diterbitkan antara tahun 350 dan 400, umumnya mengulas tentang Misynah dan Baraitot dalam bahasa Aram. Namun begitu, bahasa Ibrani tetap bertahan sebagai bahasa keagamaan dan pustaka dalam bentuk bahasa Ibrani Amora yang datang kemudian, yang kadangkala terdapat dalam teks Gemara.

Sudah ada persetujuan umum bahawa terdapat dua zaman utama bahasa Ibrani Rabai (IR). Yang pertamanya, yang bertahan sehingga akhir era Tanna (sekitar tahun 200), menggunakan (IR) sebagai bahasa pertuturan yang sedikit demi sedikit berkembang menjadi medium kepustakaan, yang dalam bahasanya Misynah, Tosefta, baraitot dan midrashim Tanna akan digubah. Peringkat kedua bermula dengan Amora, ketika mana IR digantikan dengan bahasa Aram sebagai bahasa pertuturan dan hanya hidup sebagai bahasa kepustakaan.[5]

Fonologi[sunting | sunting sumber]

Banyak ciri-ciri sebutan bahasa Ibrani Misynah mungkin sudah wujud pada zaman Ibrani Alkitab Akhir. Ciri penting yang membezakannya daripada bahasa Ibrani Alkitab klasik ialah penggeseran bunyi hentian pascavokal (b, g, d, p, t, k), seperti dalam bahasa Aram.[6]

Ciri baru ialah /m/ akhiran sering digantikan dengan /n/ akhiran dalam Misynah (lihat Bava Kama 1:4, "מועדין"), tetapi hanya dalam morfem yang serasi. Mungkin konsonan sengau /n/ akhir dalam morfem-morfem begitu tidak dilafazkan, dan vokal sebelumnya hanya perlu didengungkan. Satu kemungkinan lain ialah morfem-morfem serasi ini mungkin telah dipengaruhi bahasa Aram.

Tambahan pula, beberapa manuskrip Misynah yang masih elok mengelirukan konsonan gutural, terutamanya ʾaleph (א) (hentian glotis) dan ʿayin (ע)  ( frikatif pharyngeal bersuara ). Itu boleh menjadi tanda bahawa mereka disebut dengan cara yang sama dalam bahasa bahasa Ibrani Misynah.

Rekonstruksi sebutan bahasa Ibrani Misynah[sunting | sunting sumber]

Konsonan

Nama Alef Bet Gimel Dalet He Vav Zayin Khet Tet Yod Kaf Lamed Mem Nun Samekh Ayin Pe Tzadi Kof Resy Syin Tav
Huruf א ב ג ד ה ו ז ח ט י כ ל מ נ ס ע פ צ ק ר ש ת
Sebutan [ʔ], ∅ [b], [β] [g], [ɣ] [d̪], [ð] [h], ∅ [w] [z] [ħ] [t̪ʼ] [j] [k], [x] [l] [m] [n̪] [s] [ʕ], ∅ [p], [ɸ] [tsʼ] [kʼ] [ɾ] [ʃ], [s] [t̪], [θ]

Vokal

Nama Syva Nakh Syva Na Patakh Hataf Patakh Kamatz Gadol Kamatz Katan Hataf Kamatz Tzere, Tzere Male Segol Hataf Segol Hirik Hirik Male Holam, Holam Male Kubutz Syuruk
Huruf ְ ְ ַ ֲ ָ ָ ֳ ֵ , ֵי ֶ ֱ ִ ִי ׂ, וֹ ֻ וּ
Sebutan ∅ ? [æ] [ʌː ~ ɑː] [ɔ] [eː] [ɛ] [ɪ ~ i] [iː] [oː] [ʊ ~ u] [uː]

Morfologi[sunting | sunting sumber]

Bahasa Ibrani Misynah mempunyai pelbagai perbezaan daripada bahasa Ibrani Alkitab, sesetengahnya sudah pun ada dalam Naskhah Laut Mati. Beberapa daripadanya, tetapi tidak semua, dikekalkan dalam bahasa Ibrani Moden.

Untuk menyatakan pemilikan, bahasa Ibrani Misynah menggunakan binaan analitik yang menggunakan של 'kepunyaan'.[6]

Bahasa Ibrani Misynah tidak mempunyai konsekutif wau, iaitu huruf vav (ו) ditambahkan pada awal kata kerja untuk menandakan perbuatan berturutan dalam kala lampau atau kelak.

Kala lampau dinyatakan sama seperti dalam bahasa Ibrani Moden. Contohnya, Pirqe Avoth 1:1: משה קיבל תורה מסיני “Musa (telah) menerima Taurat dari Sinai”.

Kala lampau berterusan dinyatakan menggunakan kopula kala lampau + partisipel, tidak seperti Ibrani Alkitab. Contohnya, Pirqe Avoth 1:2: הוא היה אומר "Dia sering berkata".

Kala kini dinyatakan dengan bentuk yang sama seperti dalam bahasa Ibrani Moden, dengan menggunakan partisipel (בינוני, 'binyan'). Contohnya, Pirqe Avoth 1:2 על שלושה דברים העולם עומד "Dunia ini ditampung oleh tiga perkara", har. "Di atas tiga perkara dunia sedang berdiri".

Kala kelak boleh dinyatakan dengan עתיד (atid) + infinitif. Contohnya, Pirqe Avoth 3:1: ולפני מי אתה עתיד ליתן דין וחשבון, 'Di hadapan-Nya kamu ditakdirkan memberi keterangan dan perhitungan'. Namun, berbeza dengan Ibrani Moden tetapi seperti Aram yang sezaman dengannya, partisipel aktif kala kini boleh juga menyatakan kala kelak.[6] Bentuk partisipel aktif ini sering menggantikan bentuk kata kerja yang tidak sempurna (awalan) apabila menunjukkan tindakan masa hadapan.

Bentuk tidak sempurna (awalan), yang digunakan untuk kala kelak dalam bahasa Ibrani moden, mengungkapkan imperatif (arahan), kehendak atau makna yang serupa dengannya dalam bahasa Ibrani Misynah (bentuk awalannya juga digunakan untuk menyatakan perintah dalam Ibrani Moden). Contohnya, Pirqe Avot 1:3: הוא היה אומר, אל תהיו כעבדים המשמשין את הרב "Dia akan berkata, jangan jadi seperti hamba-hamba yang melayani tuan...", har. "...kamu tidak akan...". Penggunaan bentuk yang tidak sempurna menambahkan erti arahan atau nasihat, walaupun secara harfiahnya ia merujuk masa depan.

Lihat juga[sunting | sunting sumber]

Rujukan[sunting | sunting sumber]

  1. ^ David Steinberg, History of the Ancient and Modern Hebrew Language
  2. ^ The Biblical Archaeologist, Vol. 24, No. 3 (Sep., 1961), p. 93
  3. ^ Yadin, Yigael (1971). Bar-Kokhba: The Rediscovery of the Legendary Hero of the Second Jewish Revolt Against Rome. Random House. m/s. 181. ISBN 978-0-394-47184-6.
  4. ^ Ben-Zion, Sigalit (2009). A Roadmap to the Heavens: An Anthropological Study of Hegemony Among Priests, Sages, and Laymen (dalam bahasa Inggeris). Academic Studies Press. ISBN 978-1-934843-14-7.
  5. ^ Sáenz-Badillos, Angel (25 Januari 1996). A History of the Hebrew Language (dalam bahasa Inggeris). Cambridge University Press. m/s. 170–1. ISBN 978-0-521-55634-7.
  6. ^ a b c "History of the Hebrew Language by David Steinberg".

Bacaan lanjut[sunting | sunting sumber]

  • Bar-Asher, Moshe, Mishnaic Hebrew: An Introductory Survey, Hebrew Studies 40 (1999) 115–151.
  • Kutscher, EY A Short History of the Hebrew Language, Jerusalem: Magnes Press, Leiden: EJBrill, 1982 pp. 115–146.
  • Pérez Fernández, Miguel, An Introductory Grammar of Rabbinic Hebrew (terj. John Elwolde), Leiden: EJ Brill 1997.
  • Sáenz-Badillos, Angel, A History of the Hebrew Language (ISBN 0-521-55634-1 ) (terj. John Elwolde), Cambridge, England: Cambridge University Press, 1993.
  • MH Segal, Mishnaic Hebrew and its Relation to Biblical Hebrew and to Aramaic , JQR 20 (1908): 647–73

Pautan luar[sunting | sunting sumber]

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Bahasa_Ibrani_Misynah&oldid=6169820"